jaarverslag-2006-nl - Centrum voor gelijkheid van kansen en voor ...

gen met de nationaliteit van één van de landen
waarmee België een bilaterale overeenkomst
heeft afgesloten (Algerije, Joegoslavië, Marokko,
Tunesië, Turkije) en als zij in België werkzaam
zijn, voordeliger bepalingen inroepen inzake de
leeftijd dan diegene die in de Wet zijn voorzien ;
werkende personen met één van die nationaliteiten
ontsnappen aan de vastgestelde leeftijdsgrens.
Indien de hypothese die aan basis van die
maatregel ligt het feit is, dat vooral de jongeren
met de nationaliteit van één van die landen
beschermd moeten worden tegen gedwongen
huwelijken, dan stelt zich het volgende probleem:
indien er druk kan worden uitgeoefend op
mensen opdat zij zouden trouwen, dan kan er
ook gevreesd worden dat ze onder druk kunnen
komen te staan om te werken en op die manier
kunnen genieten van het recht op gezinshereniging.
In een dergelijk geval mist men de aanvankelijke
bedoeling, namelijk te vermijden dat
jongeren hun studies opgeven om te trouwen!
• De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
(RVV)
- Inzake asiel
De RVV kan geen autonome onderzoeksdaden
voeren ten overstaan van asielaanvragers, en
het mondelinge karakter van de procedure gaat
verloren, zelfs indien de RVV het dossier voor
onderzoek kan terugsturen naar het Commissariaat-generaal
voor de vluchtelingen. Zonder dat
het Centrum de intentie noch de bevoegdheid
van de magistraten van die nieuwe raad in twijfel
trekt, is het toch van mening dat de vreemdelingen
in de toekomst nog meer afhankelijk
zullen zijn van de kwaliteit van het werk van hun
advocaten, die voornamelijk pro deo werken.
Impliceert het afschaffen van de bevoegdheid tot
onderzoek in werkelijkheid niet het verdwijnen
van een belangrijke expertise en van een daadwerkelijke
verantwoordelijkheid?
- In zaken die niet onder het asielrecht vallen
Het voordeel van de oprichting van een Raad
voor Vreemdelingenbetwistingen gaat grotendeels
verloren indien de bevoegdheid van die
instantie beperkt wordt tot een legaliteitscontrole
voor zaken die niet onder het asielrecht vallen.
In het beste geval ligt het voornaamste verschil
met de huidige procedure in het feit dat de zaak
nog aanhangig kan worden gemaakt bij de Raad
van State na een beslissing van de RVV. Het
verdwijnen van het verzoek tot herziening dat
vervangen wordt door een beroep bij de RVV
vormt wel degelijk een achteruitgang inzake de
bescherming van de rechten van de vreemdelingen.
Eerst en vooral is er de afschaffing van de
persoonlijke verschijning voor de Commissie van
Advies voor Vreemdelingen, waadoor ook zijn
expertise aan adviesverlening verloren gaat. De
oude procedure gaf de vreemdeling de mogelijkheid
om zich te laten horen en zijn persoonlijk
standpunt uiteen te zetten, terwijl de nieuwe
procedure voor de RVV schriftelijk gebeurt. Ook
de samenstelling van de Commissie garandeert
een ‘externe blik’ op de situatie. Vervolgens gaat
de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen enkel
over tot een legaliteitscontrole, terwijl het verzoek
tot herziening leidt tot een onderzoek ten
gronde van het gehele dossier. En tot slot zal de
RVV, in het geval van gezinshereniging, een
beslissing nemen die gebaseerd is op een schriftelijk
verzoek waarin de feiten en de humanitaire
redenen worden uiteengezet. Het college zal dus
die feiten niet in hun geheel kunnen onderzoeken,
terwijl die toch de basis vormen voor het
recht op vestiging. Om de rechtsbescherming die
verbonden is aan het verzoek tot herziening niet
te verliezen, zou het beter zijn geweest indien de
RVV, gebruik makend van zijn mogelijkheid tot
volle rechtsmacht, het beroep zou kunnen
behandelen tijdens een mondelinge procedure,
dit ten minste voor de weigeringen van machtiging
tot verblijf en tot vestiging.
5.2 Een primeur in België:
de invoering van een
statuut van subsidiaire
bescherming
Het jaar 2006 kende een belangrijke vernieuwing
inzake de internationale bescherming van personen:
de invoering van het statuut van subsidiaire
bescherming. Deze reglementering vormt in principe
een aanvulling op de internationale bescherming,
zoals voorzien door de Conventie van
Genève, zodat er nu aan een groter aantal
personen die bescherming nodig hebben een
statuut kan worden verleend. Deze innovatie
waaraan het Centrum in 2004 een studiedag aan
wijdde werd lang verwacht door het Centrum.
Tot en met 9 oktober 2006 werden mensen die
in België asiel aanvroegen ofwel als vluchteling
erkend, ofwel geweigerd. De bevoegde instanties
– nl.: de Dienst Vreemdelingenzaken, het Commissariaat-
generaal voor vluchtelingen en staatlozen,
de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen
en ten slotte de Raad van State –
onderzochten of de situatie van die personen al
dan niet beantwoordde aan de criteria van de
Conventie van Genève. De Conventie van
Genève (28 juli 1951) voorziet dat de term
70