Groenboek Interne Staatshervorming.pdf - VVSG

De Vlaamse overheid werkt in allerhande sectordecreten met regionale
afbakeningen. Een niet-limitatieve opsomming van deze intermediaire
structuren: Logo’s, Resoc’s, Regionale Landschappen, Bosgroepen,
Bekkenbesturen, Zorgregio’s,…. Deze geografische afbakeningen zijn
onderling niet op elkaar afgestemd.
De provincies zijn actief in de gebiedsgerichte werking. Vooral sinds de jaren
’90 hebben de provincies zich op deze gebiedsgerichte werking gestort en
deze in meer of mindere mate uitgebouwd.
De verrommeling op het
intermediaire niveau is
een
verantwoordelijkheid
van alle
bestuursniveaus.
De lokale besturen hebben allerhande
vormen van intergemeentelijke
samenwerking ingericht. Het decreet op de
intergemeentelijke samenwerking van
2001heeft gezorgd voor een toename van het
aantal verschillende structuren, door een
opsplitsing op te leggen van de
opdrachthoudende en de dienstverlenende
vormen van intergemeentelijke
samenwerking en de strikte afbakening van
de doelstelling van een intercommunale. Hierdoor is, bijvoorbeeld, de
afvalinzameling gescheiden van de streekontwikkeling. Daarnaast gaf de
creatie van een kader voor lichtere vormen van samenwerking (de
projectvereniging en de interlokale vereniging) een impuls aan het aantal
samenwerkingsverbanden. Merk op dat er naast de intergemeentelijke
samenwerking, ook nog veel feitelijke samenwerkingsverbanden bestaan.
Naast deze Vlaamse, provinciale en gemeentelijke structuren zijn er ook nog
structuren die door de federale overheid worden ingericht. Hierbij denken we
aan de politiezones en de hulpverleningszones.
Waarom zijn de intermediaire structuren ontstaan?
Er zijn een aantal redenen waarom deze intermediaire structuren ontstaan:
• De Vlaamse overheid legt deze structuren op;
• De Vlaamse overheid geeft financiële stimuli wanneer gemeenten een
(nieuwe) structuur oprichten met een specifiek doel;
• De kritische massa van lokale besturen is te klein om bepaalde
vraagstukken op te lossen;
• Sommige beleidsproblemen overstijgen de grenzen van één gemeente
en worden best op een (stads)regionale schaal aangepakt;
• Ad hoc zoeken naar oplossingen voor samenwerking;
• Historisch gegroeide zaken die nooit in vraag worden gesteld.
10