Magazine 2010 (pdf) - Bert Hellinger Instituut Nederland

Wonderlijke
herhalingen
Inge land
Ik verwonder mij als familieopsteller
en psychotherapeut steeds weer
over het feit dat tragische gebeurtenissen
en feiten zich herhalen
in een familiesysteem. Marijke bijvoorbeeld
valt op haar werk en zit
vervolgens een jaar thuis met een
hersenschudding die niet herstelt.
Haar vader viel ook, weliswaar van
een dak, maar op precies dezelfde
leeftijd. Hij kwam nooit meer
aan het werk. Of Ton, die ontdekt
dat zijn vader, die hij nooit heeft
gekend, stierf toen hij 12 jaar was.
Ook Ton laat zijn op dat moment
12 jarige zoon bij de echtscheiding
achter bij zijn ex-vrouw.
Deze herhalingen zijn wonderlijk,
tragisch en vaak pijnlijk.
Informatie wordt doorgegeven van
generatie op generatie. De levenservaring,
opgedaan in moeilijke
omstandigheden blijft aanwezig en
beschikbaar.
Bert Hellinger ziet deze herhalingen
of verstrikkingen als de werking
van het collectieve geweten dat
waakt over het voortbestaan van de
groep. Het leven verdraagt moeilijk
onwaarheden en onverwerkte trauma’s.
Trauma’s en ernstige gebeurtenissen,
verstoren als ze onverwerkt
blijven, de ordening in een systeem.
Die ordening is voorwaarde voor de
liefde en gaat daaraan vooraf.
Professor Franz Ruppert (De Waarheid
heelt de Waan) laat zien hoe
een ernstige gebeurtenis of trauma
een wond slaat in de ziel van de getroffenen.
Die wond leidt tot een afsplitsing
in de ziel. De traumatische
ervaring wordt afgesplitst zodat we
kunnen overleven. Om een trauma
te verwerken moet er aandacht voor
de pijn en erkenning van de waarheid
zijn. Dan komen de waarheid,
de ordening en daarmee de liefde
terug. Onder moeilijke omstandigheden
is dat vaak niet mogelijk en
dan ontwikkelen we overlevingsgedrag
in de vorm van vluchten,
verstarren, aanvallen, minachten,
veroordelen. Zo valt de ziel uiteen
in een getraumatiseerd, een overlevend
en een gezond deel.
Als een tragische gebeurtenis zich
herhaalt, kunnen we dat herkennen
aan de herhaling van het trauma
zelf (bijvoorbeeld: net als bij mijn
ouders overlijdt ook ons eerste
kind) of aan het overlevingsgedrag
(we verstarren bijv. bij conflicten).
In blinde liefde herhaal je het
trauma en volg je het persoonlijk of
collectieve geweten. Dit kun je herkennen
doordat je jezelf ondanks
de pijn, in de beweging, beter voelt
dan de ander. Dit in tegenstelling tot
de beweging van de ziel waarin we
ons niet beter voelen dan een ander
en alleen onze innerlijke beweging
volgen.
Hoe kunnen we deze herhaling
doorbreken? Wat vraagt dat
van ons en wat helpt daarbij?
Mijn ervaring is dat het vooral van
ons vraagt ons bewustzijn te ontwikkelen
over hetgeen we teweegbrengen
in ons leven nu en wat ons
daarin gebonden houdt aan eerdere
gebeurtenissen in het systeem. Daar
kan een familieopstelling óf een
eigen bewustzijnsonderzoek toe bijdragen..
In een familieopstelling kun je
jezelf zien op de laag van de ziel.
Los van de woorden en verhalen die
je over jezelf in stand houdt. Je ziet
jezelf in de context van je familie,
- 12 -
het systeem waarin het thema zich
afspeelt. Het spiegelt een diepere
laag waarin de zielsgebondenheid
zichtbaar wordt. Als je de opstelling
aanneemt groeit je bewustzijn van
jezelf.
Je ziet ook het trauma en het overlevingsgedrag
van andere familieleden,
waardoor je geraakt kunt
worden door hun lot. Als er door
een beweging van de ziel in het
systeem iets wordt geheeld, raakt
dit ook jouw ziel en dat kan voelen
als een wonderbaarlijk geschenk.
Dat kan je helpen het trauma en/of
het overlevingsgedrag los te laten.
Dit kan alleen blijvend werken als je
je bewust bent van het overlevingsgedrag
dat jou bond aan je gewonde
familieleden. Kennis over jezelf,
over je overlevingsgedrag, eerbied
voor de gewonden en erkennen dat
hun lot niet van jou is, zijn voorwaarden
om los te laten.
Ik zeg bewust loslaten en niet teruggeven.
Bij teruggeven kom je
gemakkelijk in een positie dat jij
je mengt in dat wat aan jou vooraf
is gegaan. De essentie is, dat jij iets
loslaat wat voor jou niet helpend is
en jou blokkeert om open te staan
in het nu. Soms is het gemakkelijker
om los te laten als je weet hoe iets is
ontstaan.