Magazine 2010 (pdf) - Bert Hellinger Instituut Nederland

More documents

Recommendations

Info

Wonderlijke herhalingen Inge land Ik verwonder mij als familieopsteller en psychotherapeut steeds weer over het feit dat tragische gebeurtenissen en feiten zich herhalen in een familiesysteem. Marijke bijvoorbeeld valt op haar werk en zit vervolgens een jaar thuis met een hersenschudding die niet herstelt. Haar vader viel ook, weliswaar van een dak, maar op precies dezelfde leeftijd. Hij kwam nooit meer aan het werk. Of Ton, die ontdekt dat zijn vader, die hij nooit heeft gekend, stierf toen hij 12 jaar was. Ook Ton laat zijn op dat moment 12 jarige zoon bij de echtscheiding achter bij zijn ex-vrouw. Deze herhalingen zijn wonderlijk, tragisch en vaak pijnlijk. Informatie wordt doorgegeven van generatie op generatie. De levenservaring, opgedaan in moeilijke omstandigheden blijft aanwezig en beschikbaar. <strong>Bert</strong> <strong>Hellinger</strong> ziet deze herhalingen of verstrikkingen als de werking van het collectieve geweten dat waakt over het voortbestaan van de groep. Het leven verdraagt moeilijk onwaarheden en onverwerkte trauma’s. Trauma’s en ernstige gebeurtenissen, verstoren als ze onverwerkt blijven, de ordening in een systeem. Die ordening is voorwaarde voor de liefde en gaat daaraan vooraf. Professor Franz Ruppert (De Waarheid heelt de Waan) laat zien hoe een ernstige gebeurtenis of trauma een wond slaat in de ziel van de getroffenen. Die wond leidt tot een afsplitsing in de ziel. De traumatische ervaring wordt afgesplitst zodat we kunnen overleven. Om een trauma te verwerken moet er aandacht voor de pijn en erkenning van de waarheid zijn. Dan komen de waarheid, de ordening en daarmee de liefde terug. Onder moeilijke omstandigheden is dat vaak niet mogelijk en dan ontwikkelen we overlevingsgedrag in de vorm van vluchten, verstarren, aanvallen, minachten, veroordelen. Zo valt de ziel uiteen in een getraumatiseerd, een overlevend en een gezond deel. Als een tragische gebeurtenis zich herhaalt, kunnen we dat herkennen aan de herhaling van het trauma zelf (bijvoorbeeld: net als bij mijn ouders overlijdt ook ons eerste kind) of aan het overlevingsgedrag (we verstarren bijv. bij conflicten). In blinde liefde herhaal je het trauma en volg je het persoonlijk of collectieve geweten. Dit kun je herkennen doordat je jezelf ondanks de pijn, in de beweging, beter voelt dan de ander. Dit in tegenstelling tot de beweging van de ziel waarin we ons niet beter voelen dan een ander en alleen onze innerlijke beweging volgen. Hoe kunnen we deze herhaling doorbreken? Wat vraagt dat van ons en wat helpt daarbij? Mijn ervaring is dat het vooral van ons vraagt ons bewustzijn te ontwikkelen over hetgeen we teweegbrengen in ons leven nu en wat ons daarin gebonden houdt aan eerdere gebeurtenissen in het systeem. Daar kan een familieopstelling óf een eigen bewustzijnsonderzoek toe bijdragen.. In een familieopstelling kun je jezelf zien op de laag van de ziel. Los van de woorden en verhalen die je over jezelf in stand houdt. Je ziet jezelf in de context van je familie, - 12 - het systeem waarin het thema zich afspeelt. Het spiegelt een diepere laag waarin de zielsgebondenheid zichtbaar wordt. Als je de opstelling aanneemt groeit je bewustzijn van jezelf. Je ziet ook het trauma en het overlevingsgedrag van andere familieleden, waardoor je geraakt kunt worden door hun lot. Als er door een beweging van de ziel in het systeem iets wordt geheeld, raakt dit ook jouw ziel en dat kan voelen als een wonderbaarlijk geschenk. Dat kan je helpen het trauma en/of het overlevingsgedrag los te laten. Dit kan alleen blijvend werken als je je bewust bent van het overlevingsgedrag dat jou bond aan je gewonde familieleden. Kennis over jezelf, over je overlevingsgedrag, eerbied voor de gewonden en erkennen dat hun lot niet van jou is, zijn voorwaarden om los te laten. Ik zeg bewust loslaten en niet teruggeven. Bij teruggeven kom je gemakkelijk in een positie dat jij je mengt in dat wat aan jou vooraf is gegaan. De essentie is, dat jij iets loslaat wat voor jou niet helpend is en jou blokkeert om open te staan in het nu. Soms is het gemakkelijker om los te laten als je weet hoe iets is ontstaan.
Het eigen bewustzijnsonderzoek start met het benoemen van je pijn: ‘Ik voel me eenzaam’, ‘ik heb geen werk’, ‘ik krijg steeds ongelukken’, ‘ik verlaat anderen’, ‘ik heb geen plek.’ Vervolgens benoem je jouw antwoord, patroon, reactie, gevoel en gedrag op deze pijn: ‘Ik twijfel’, ‘ik verstar’, ‘ik oordeel en heb verwachtingen over hoe het moet’, ‘ik overleef’, ‘ik ben bang.’ Kies trefwoorden die jouw situatie goed weergeven zoals: woestijn, kruispunt, dwaallicht. Daarvoor moet je stil worden, voelen waar het in je lichaam resoneert en bereid zijn er naar te kijken. Deze trefwoorden zijn belangrijk. Ze verwijzen vaak naar een eerder trauma of overlevingsgedrag van een voorouder. Vraag je vervolgens af wie in jouw familie iets beleefde waarbij dit overlevinggedrag passend was, of wie een trauma meemaakte waar deze woorden naar kunnen verwijzen. Het kan helpen om een genogram van het familiesysteem te maken met de leeftijden waarop familieleden trauma’s meemaakten en hoelang dat duurde. Mogelijke herhalingen daarin helpen je de verstrikking te vinden. Buig tenslotte met eerbied voor het lot van die familieleden en erken hun traumatische ervaring. Zie dat hun overlevingsgedrag toen is ontstaan en hun enige oplossing was. Wees je ervan bewust dat het overleven (of de dood van een betrokkene) er mede voor heeft gezorgd dat jij er bent. Dank hen daarvoor. Laat het vervolgens los en land in het nu. Dit proces is een keuze en vraagt om toewijding aan waarheid en congruentie. Dan wordt het mogelijk meer aanwezig en present te zijn en kun je openstaan voor wat er zich hier en nu aandient en mogelijk is: een open ziel in verbinding met alles wat is. Dat lijkt eenvoudig; soms is het dat ook. Als er tranen zijn, kun je denken aan het gedicht van Hilde Domin: ‘Nicht müde werden Sondern dem Wunder leise Wie einem Vogel Die Hand hinhalten.’ ‘Word niet moe om het wonder heel voorzichtig zoals bij een vogel de hand te reiken’ Pesten, een symptoom van het systeem? Systemisch kijken en interveniëren zonder opstellingen Siebke Kaat Vanuit mijn werk als organisatieconsultant ben ik vaak om advies gevraagd bij een ‘kwestie’, die te maken had met pesten-op-het-werk. Langzamerhand begon ik me af te vragen wat de functie van het pesten voor dit systeem zou kunnen zijn. Dat vroeg van mij om over het negatieve oordeel over pesten en pesters te stappen, en voorbij de uitingsvormen te kijken. Inmiddels is het mijn stellige overtuiging, dat het systeem het pesten als signaalfunctie benut om een verstoring in de verbondenheid of ordening aan het licht te brengen. Ik zal twee voorbeelden beschrijven, met de belangrijkste systemische interventie, en een korte systemische terugblik. Wat is Pesten? Pesten is een verzamelnaam van velerlei uitingsvormen, die ertoe leiden dat iemand zich niet serieus genomen, niet gezien, of buitengesloten gaat voelen. Mensen zijn creatief in de manier waarop ze dit voor elkaar krijgen. Door de ander te kleineren, negeren, niet serieus te nemen, of door grappen, bijnamen, kleinerende handelingen, etc. ‘Jullie horen er (niet) bij, Jij hoort er (niet) bij.’ In diverse situaties is mij opgevallen dat de bijdrage of de plek van één of meerdere medewerkers niet erkend - 13 - werd (door te pesten), maar dat ditzelfde ook gold voor de waarde en de plek van het team als geheel binnen de organisatie. Het patroon leek zich te herhalen. Eén team was ‘het afvoerputje’ van de organisatie. Ieder kon daar nog wel terecht als hij elders geen plek meer had. Het team had binnen de organisatie een lage status. Een direct gevolg was dat ook leidinggevenden zo snel mogelijk probeerden door te stromen naar een eervollere plek. Binnen het team werden enkele mensen gepest. Eigenlijk bleek er altijd wel iemand gepest te worden. Belangrijkste interventie: Door met de manager en zijn directeur de waarde van het team voor de
Page 1 and 2: Bert Hellinger Instituut Nederland
Page 3 and 4: Rijk In dit magazine geven we voora
Page 5 and 6: gelijk? Het moge duidelijk zijn dat
Page 7 and 8: De Toegewijde Reis De weg is wijzer
Page 9 and 10: lende interventies kan toepassen om
Page 11: stromen. Voor de een is wat hij of
Page 15 and 16: Ordeningen van liefde in patchworkf
Page 17 and 18: te rade of ik wel al mijn oordelen
Page 19 and 20: in eerste instantie geen scheiding
Page 21 and 22: over de jongen?’ De docente gliml
Page 23 and 24: Over Bert Hellinger Jan Jacob Stam
Page 25 and 26: Mexico september 2009 Een merkopste
Page 27 and 28: Kalender 2010 Workshops Workshops F
Page 29 and 30: Kalender 2010 Organisatieopstelling
Page 31 and 32: Esther van der Valk en Louise Arnol
Page 33 and 34: estaat uit het plegen van intervent
Page 35 and 36: Het Noorderlicht Uitgeverij Het Noo

Magazine 2010 (pdf) - Bert Hellinger Instituut Nederland

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?