Magazine 2009 (pdf) - Bert Hellinger Instituut Nederland

voor allen. Brasilia is een totaal
andere wereld dan de als een jungle
groeiende steden zoals Sao Paulo.
De aanpak blijkt goed te werken. De
eerste dag met Durval en zijn vier
directeuren doen we meerdere opstellingen
die gaan over de strategie
als geheel en de relaties met de
verschillende onderdelen van de
bank en de politiek. Deze bank is
eigendom van de regering en één
van de problemen is dat na de presidentsverkiezingen
over twee jaar
het hele management en mogelijk
het beleid over de kop zal gaan. Er is
dus haast om nog veel voor mekaar
te krijgen in deze korte periode. In
de lunchpauze meldt Durval dat hij
graag nog een persoonlijk opstelling
voor zichzelf wil doen, zonder
zijn directeuren erbij. Alles kan in
Brazilië, dus dit ook. Overigens hing
er een verzoek in de lucht om ‘s
avonds ook nog met Fernanda, de
presidente, een opstelling te doen,
maar uiteindelijk kwam het haar, tot
mijn opluchting, moet ik bekennen,
niet goed uit.
De tweede dag stroomt de zaal vol
met 35 managers. Fernanda komt
om te vertellen hoe belangrijk ze
vindt wat we doen, dat ze opstellingen
ook kent en er goede ervaringen
mee heeft, dat ze zo meteen
door moet naar Lula, de Braziliaanse
president om over de kredietcrisis
te praten, en en passant meldt ze dat
het belangrijk is om toch echt de 42
miljoen klanten in beeld te houden.
Dat komt terug in een van de opstellingen
van die dag. Deze bank
richt zich ook op het arme deel van
de bevolking, heeft kantoren in de
meest afgelegen dorpen, verleent
microkredieten en wil een life-line
zijn voor de allerarmsten. De representant
van de 42 miljoen klanten is
heel duidelijk: wat ze van de bank
nodig heeft en wil is datgene, dat
haar waardigheid vergroot. Voor
velen aanwezigen een eye-opener.
Elk van de vier directies wil die dag
een opstelling doen. Steeds is een
heel team, de directeur en vijf of
zes afdelingshoofden, samen cliënt
voor een opstelling. Steevast willen
ze een representant voor het doel
van de bank, een representant voor
het doel van hun directie en ook
representanten voor ieder van de
teamleden en dan nog representanten
die nodig zijn voor hun specifieke
vraag of probleem. Ik bewonder
hun moed om ten overstaan van
hun collega’s uit de andere directies
zichzelf in beeld te durven brengen
en de consequenties daarvan te
nemen. Er vloeien ook tranen bij
vele aanwezigen in de zaal, wanneer
een vroeger dierbaar doel, dat nu
verloren is gegaan, in beeld komt.
Het lijkt erop dat het verdwijnen
van dat doel veel te maken heeft
met het gedaalde commitment.
Ook nu weer willen twee directeuren
tussen de middag een opstelling
doen over hun onderlinge relatie.
Het kan en ze gaan ervoor.
Na twee dagen hard werken, voor
iedereen, racen we naar het vliegveld
om ‘de bus’ naar Sao Paulo te halen.
Wat me vooral bijgebleven is, is
hoe vanzelfsprekend deze mensen
omgaan met opstellingen.
Een paar dagen eerder kwam onverwacht
de vice-president van de
Kamer van Industrie, met 85000
(!) industriële ondernemingen als
leden, aanschuiven bij een dag opstellingen.
Hij begon ogenblikkelijk
mensen te bellen om hen aan te
moedigen ook te komen, omdat hij
op iets erg bruikbaars was gestuit.
Voor de Brazilianen een enorme
opsteker: een grote bank en een
enorme koepelorganisatie die opstellingen
omarmen als een zeer
bruikbare en tegelijkertijd heel
gewone methode.
Jan Jacob Stam
Kathedraal Brasilia
- 22-