Gelimiteerde CO2 bij Het Nieuwe Telen Tomaat - Energiek2020

Of de gegevens die nodig zijn voor een model zijn alleen indirect te verkrijgen. Zo is de vertaling van bladfotosynthese
naar gewasfotosynthese bij model berekeningen een cruciale factor. Veranderingen in bladstructuur of functionaliteit
van huidmondjes op verschillende plaatsen zijn in een model veelal niet meegenomen, omdat dit de berekeningen nog
complexer maken en bij de ontwikkeling van een model niet de bepalende factor zijn om tot een acceptabel resultaat te
komen.
5.6.2 Conclusie fotosynthese
Tussen de behandelingen is geen verschil in de fotosynthese response curves gemeten. Deze metingen van de fotosynthese
stemmen overeen met eerdere onderzoeken. De interne CO 2 concentratie mag ook lokaal niet onder de 300 ppm zakken.
De hypothese is dat de betere prestatie van het gewas in de gelimiteerde afdeling te maken kan hebben met een minder
sluiten van de huidmondjes in het bovenste deel van het gewas.
5.7 Uitgroeiduur
Gedurende de teelt is van totaal 1295 trossen de uitgroeiduur geregistreerd. De gemiddelde uitgroeiduur was voor de
eerste trossen, gelabeld in januari, ruim 80 dagen. Gedurende de teelt daalde dit naar een minimum van 54 dagen voor
trossen gelabeld in april en liep daarna weer langzaam op (Figuur 20- links). De trossen met de kortste uitgroeiduur
werden geoogst begin juni (Figuur 20- rechts). In deze paragraaf wordt hierna steeds gewerkt met de dag van bloei van
de tros als uitgangspunt.
De uitgroeiduur voor de beide afdelingen en voor het hoofd- en zijstengels vertonen in de loop van het jaar een goede
overeenkomst. Hierin is geen effect van de afdeling te zien. Alleen bij de trossen die op 11 juli zijn gelabeld zijn opmerkelijke
verschillen. In de analyse zijn alle trossen die na eind augustus zijn gelabeld niet meegenomen, omdat die aan het eind van
de teelt versneld zijn afgerijpt door de behandeling met ethrel.
Figuur 20. Waarnemingen van de uitgroeiduur gemiddeld per label datum (links) of per oogstdatum (rechts) voor de beide
afdelingen en de hoofd- en zijstengels.
De gegevens over uitgroeiduur kunnen worden gecombineerd met de temperatuur om het effect van temperatuur op de
uitgroeiduur te analyseren. Een eenvoudige benadering voor de ontwikkelingssnelheid van een vrucht of tros is dat deze
een rechtlijnige relatie heeft met de gemiddelde temperatuur tijdens de ontwikkeling. Dit geldt goed in het traject van
gemiddelde etmaal temperaturen van 16 tot 24 o C. De ontwikkelingssnelheid is 100/uitgroeiduur van een tros. Met de
gegevens die de relatie tussen ontwikkelingssnelheid en temperatuur beschrijven kan de uitgroeiduur worden berekend.
De parameters van de rechte lijn – de constante en de helling – kunnen worden omgezet in de vaak gebruikte termen
basistemperatuur en temperatuursom. Een tros is rijp als de som van alle graden per dag boven de basistemperatuur
een bepaalde temperatuursom heeft bereikt. Heuvelink (2005, blz. 74) geeft voor het ras Counter aan dat de vruchten
rijp zijn als de temperatuursom 940 graaddagen bereikt is bij een basis temperatuur van 4°C. Een lage basis temperatuur
wil niet zeggen dat de ontwikkeling tot die temperatuur goed blijft gaan, want de lijn gaat alleen op voor het traject waarin
waarnemingen zijn verzameld. Bij lagere temperaturen kan de ontwikkeling dus wel anders verlopen.
39