Gelimiteerde CO2 bij Het Nieuwe Telen Tomaat - Energiek2020

De maximale omzettingsefficientie van opgevangen licht (Light use efficiency) bij 900 ppm CO 2 kon worden bepaald uit
de initiële helling van de fotosynthese, uitgezet tegen de geabsorbeerde lichtintensiteit. Bij de bepaling van deze LUE is
als aanname gesteld dat de absorptie van opgevangen PAR licht constant is tussen de behandelingen en de verschillende
bladlagen (0.84). Uit de figuur valt duidelijk te zien dat er geen significante verschillen konden worden vastgesteld tussen
de behandelingen en ook niet tussen de bladlagen. Dit wil zeggen dat hoewel de maximale fotosynthesecapaciteit duidelijk
terugloopt bij de onderste bladeren (zie Jmax- en Vcmax bepaling uit A/Ci curve en Jmax bepaling uit licht response curve
in volgende figuur), de maximale lichtbenuttingsefficientie gelijk blijft.
Figuur 5. De maximale electronen transport snelheid (Jmax) volgens de licht response curves.
Bij de lichtresponse curve is de maximale electronen transport snelheid bepaald met behulp van chlorofyl a fluorescentie.
Deze blijkt over het algemeen iets hoger te liggen voor beide behandelingen vergeleken met de bepaling van Jmax uit
de A/Ci response, wat erop kan wijzen dat de lichtintensiteit van 1200 μmol PAR m -2 s -1 niet altijd volkomen saturerend is
geweest. Wel bevestigt deze meting dat de metingen van Jmax niet systematisch te verschillen tussen beide afdelingen.
Op basis van de analyse van de licht response metingen verschilt de fotosynthese capaciteit en efficientie niet significant
tussen beide afdelingen
Conclusies:
• De fotosynthese capaciteit en lichtbenuttingsefficientie verschilde niet significant tussen planten uit de
twee afdelingen.
• Er was duidelijk een seizoensverloop in de fotosynthesecapaciteit te zien
• De bladeren bovenin het gewas hadden structureel hogere fotosynthesecapaciteit dan bladeren onderin
het gewas, maar de maximale lichtbenuttingsefficientie verschilde niet significant tussen beide bladlagen.
68