Behoeften van slachtoffers van delicten - WODC

46 Behoeften van slachtoffers van delicten
Overzicht 4
Aandeel van de slachtoffergroep dat de betreffende
behoefte uit
Emotionele hulp / iemand om
mee te praten
Slachtoffers geweldsdelict
Slachtoffers vermogensdelict
46% 12% a
27-30% 10-23% b
Bescherming van de
persoonlijke veiligheid 27-50% 8-22% c
Effectieve
preventiemaatregelen 25% 10% d
Juridische uitspraak 33% 23% e
Advies over hoe hulp te
krijgen om om te gaan met
problemen a.g.v. delict 29% 6% f
Hulp bij acute
herstelwerkzaamheden om
huis of auto te beveiligen 7% 13% g
Hulp bij het contact opnemen
met verzekerings- en/of
creditcardmaatschappijen en
dergelijke 3% 10% h
Compensatie door de
verzekeringsmaatschappij 5% 61% i
a
Baurmann
d
Baurmann
g
Stuebing
b Maguire 2000
c Maguire 2000
e
f
Baurmann
Stuebing
h
i
Stuebing
Baurmann
3.2.3 Delictkenmerken in relatie tot behoeften
Uit enkele studies blijkt dat slachtoffers van ernstiger delicten vaker minimaal
één behoefte hebben. Davis e.a. (1999) vinden dat slachtoffers met
een groter eigendomsverlies of die een verwonding hebben opgelopen,
vaker een of enkele behoeften hebben. Maguire en Kynch (2000) stellen
vast dat men bij diefstal en vandalisme minder vaak behoeften heeft dan
bij inbraak, geweld en bedreiging.
Hieraan op het eerste gezicht tegengesteld lijkt de bevinding van
Shapland e.a. (1985) dat slachtoffers met behoefte aan praktische en
emotionele hulp van bijvoorbeeld een Slachtofferhulpprogramma niet
waren geconcentreerd rondom delicten waarvan verwacht wordt dat ze
hoge emotionele stress veroorzaken zoals bijvoorbeeld seksuele geweldpleging.
Laatstgenoemde onderzoek is echter uitsluitend verricht onder
slachtoffers van geweld; een delictgroep die bij eerdergenoemde auteurs
geheel in de ernstiger categorie zou vallen.
Overige bevindingen met betrekking tot aard of omvang van behoeften
gerelateerd aan delicten zijn niet meer dan eenmaal aangetroffen en
worden daarom niet als resultaat gepresenteerd. Zie bijlage 4 voor de
resultaten per studie.