Behoeften van slachtoffers van delicten - WODC

50 Behoeften van slachtoffers van delicten
Tot slot zien we in het bijzonder met betrekking tot het strafproces de
behoefte om gehoord te worden meer dan eens terug (Wemmers & Cyr,
Kilchling). Deze behoefte is in de overige tien studies niet opgenomen in
de lijst van antwoorden.
3.4 Behoeften gerelateerd aan tijdverloop na delict
Over het moment waarop men welke behoefte heeft, is veel informatie af
te leiden uit het totaaloverzicht in 3.1.2. Sommige behoeften heeft men uit
hun aard onmiddellijk na het delict (eerste opvang, medische hulp, hulp
bij herstelwerkzaamheden, onmiddellijke veiligheid), veel andere gedurende
het proces van opsporing en vervolging (bijvoorbeeld: als belanghebbende
behandeld worden) en sommige mogelijk ook nog daarna
(bijvoorbeeld afsluiting).
De feitelijke tijd die in dagen, weken of maanden is verlopen tussen het
delict en de behoeftemeting is in de meerderheid van de kernpublicaties
niet (19 studies) of zeer grof (7) gerapporteerd. Onder een grove rapportage
wordt bijvoorbeeld verstaan ‘interviews vonden plaats in het jaar
nadat de rechtszaak was afgesloten’ (Bazemore, 1999) en ‘interviews
vonden 14 tot 29 maanden na het delict plaats’ (Brickman, 2002). Ook is
niet altijd duidelijk met betrekking tot welk moment de vraag is gesteld:
soms is expliciet aangegeven dat de vraag is gesteld met betrekking tot het
moment net na het delict (bijv. Brickman, 2002; Maguire & Kynch, 2000)
maar soms blijft dit ook in het midden.
In slechts drie studies (Apsler e.a., 2003; Van den Bogaard, 1992; Shapland
e.a., 1985) zijn de behoeften die men had kort of direct na het delict ook
daadwerkelijk kort na het delict gemeten, waardoor kan worden aangenomen
dat de antwoorden valide zijn. Voor een overzicht van resultaten per
studie zie bijlage 5.
3.5 Aandachtspunten
3.5.1 Geslacht
In acht studies waren verschillen in behoeften in relatie tot geslacht niet
van toepassing omdat alleen vrouwen (7 studies) of mannen (1 studie)
in het onderzoek betrokken waren. In vijf studies is gerapporteerd over
behoeften in relatie tot geslacht. Geslacht blijkt dus geen standaardvariabele
te zijn in dit type onderzoek. We beperken ons in deze weergave tot
resultaten die in meer dan één studie zijn vastgesteld.
Bij vrouwen wordt in drie studies een grotere behoefte aan steun/
iemand om mee te praten vastgesteld dan bij mannen (Van den Bogaard
1992; Maguire & Kynch, 2000; Stuebing, 1984). Overige resultaten met