Tekst - Vlaams Parlement

34 Stuk 55 (2009-2010) – Nr. 2
III. 8 JANUARI 2010
GEDACHTEWISSELING MET VERTEGENWOORDIGERS VAN HET DEPARTE-
MENT MOBILITEIT EN OPENBARE WERKEN (MOW), HET DEPARTEMENT
RUIMTELIJKE ORDENING, WOONBELEID EN ONROEREND ERFGOED (RWO)
EN HET DEPARTEMENT LEEFMILIEU, NATUUR EN ENERGIE (LNE) VAN DE
VLAAMSE ADMINISTRATIE OVER DE ERVARINGEN MET PROCEDURES BIJ
GROTE PROJECTEN
1. Opening van de vergadering
De voorzitter: Er zijn ook twee leden van de Expertencommissie Infrastructuurprojecten
aanwezig. Is de commissie het ermee eens dat zij ook het woord krijgen tijdens deze vergadering
(Instemming)
2. Gedachtewisseling met het Departement Mobiliteit en Openbare Werken
2.1. Uiteenzetting door mevrouw Carol Vercarre en mevrouw Isabel Franck, Afdeling
Juridische Dienstverlening van het Departement Mobiliteit en Openbare Werken
Mevrouw Carol Vercarre: We stellen vast dat zowel het regeerakkoord als de beleidsnota’s
van de diverse betrokken ministers voornemens uiten om maatschappelijk belangrijke
investeringsprojecten te versnellen.
Het regeerakkoord geeft het kader aan: “We onderzoeken in welke mate een infrastructuurdecreet
voor MER-plichtige projecten naar Nederlands en Waals voorbeeld effectief
een kader kan scheppen waarbinnen de decreetgever zelf sneller vergunningen kan verstrekken.”
De beleidsnota van minister Crevits benadrukt dat ze wil nagaan hoe er voor
openbare werken door middel van een infrastructuurdecreet een duidelijkere rechtspositie
kan worden gegeven aan de infrastructuurbeheerder. De beleidsnota van minister
Schauvliege voorziet ook in een “optimalisering van milieuregelgeving en een optimalisering
van milieuprocedures”. De beleidsnota van minister Muyters voorziet in het
doorvoeren van procedurele vereenvoudigingen en het evalueren van de inspraak- en
beroepsmogelijkheden.
We vestigen eerst de aandacht op het decreet van 8 november 2002 houdende controle op
de grote infrastructuurprojecten. Dat voorziet in de implementatie van een systeem van
risicobeheer voor grote infrastructuurprojecten, waarbij er jaarlijks wordt gerapporteerd
aan het Vlaams Parlement over de resultaten van die risicomonitoring. Ondertussen is
de derde rapportering, voor 2010, al in opmaak. Het rapport gaat dieper in op het systeem
van risicobeheer. Het geeft voor elk groot infrastructuurproject een overzicht van de
inhoud van de rapportering en de vastgestelde evoluties van 2009. Voor die grote infrastructuurwerken
wordt het Vlaams Parlement dus structureel geïnformeerd over de huidige
stand van zaken, de oorzaken van de gedetecteerde risico’s inbegrepen. Onder meer
gaat het dan over het tijdspad van het project en de mogelijke vertragingen.
Deze rapporteringen hebben geleid tot een aantal vaststellingen, waaruit we knelpunten
hebben afgeleid. Zo stellen we vast dat er sprake is van lange doorlooptijden alvorens
een project daadwerkelijk kan worden gerealiseerd. Ook is er sprake van een complexe
regelgeving en complexe procedures. Er is eveneens vaak sprake van gerechtelijke procedures,
die projecten hypothekeren. Die vaststellingen hebben geleid tot bedenkingen en
suggesties vanwege MOW, die moeten worden onderzocht als we willen komen tot een
infrastructuurdecreet.
V L A A M S P A R L E M E N T