Tekst - Vlaams Parlement

44 Stuk 55 (2009-2010) – Nr. 2
enige instrument is met een stevige juridische verankering, probeert men de eindconclusie
van het MER op te laden met niet-milieugebonden elementen. Dat kan een maatschappelijke
kosten-batenanalyse zijn, of een multicriteria-analyse waarbij economische argumenten
worden aangehaald om een bepaald tracé, een milieuvriendelijk alternatief toch nog
in een bepaalde richting te duwen. Wij denken dat dat een expliciete opdracht is van het
besluitvormingstraject en dat het niet de bedoeling kan zijn om het plan-MER daarmee
op te laden. Dat zou moeten kunnen worden omgedraaid. Het MER is daar niet geschikt
voor. Dat veroorzaakt die lange doorlooptijden. De behandelingstijd die de milieuoverheid
daaraan besteedt, is eigenlijk veel korter. Zo waren er eind 2009 11 op 241 lopende
dossiers waarvoor we de in de regelgeving opgenomen termijnen van orde overschrijden.
Dat lijkt me niet zo catastrofaal.
Hoe kunnen we daarmee omgaan Het is belangrijk dat dit herkenbare milieuonderzoek
in een eerste informele fase van het planningsproces parallel kan lopen met die studies,
zodat het plan-MER niet wordt overladen met al die andere studies qua mobiliteit en
ruimtelijke en economische afwegingen. Een goed voorbeeld is het Economisch Netwerk
Albertkanaal. Dat proces is begonnen in 2002 en wordt getrokken door de collega’s van
Ruimtelijke Ordening. Daar heeft men in een eerste informele fase gedurende twee jaar
allerlei onderzoeken parallel laten lopen, om dan te komen tot politieke besluitvorming.
Op 23 april 2004 heeft de Vlaamse Regering op basis van het planningsproces beslist voor
welke bedrijventerreinen ze zou gaan, en voor welke niet. Aan de hand van die keuzes zijn
er dan een heel aantal vervolgprocessen en -projecten opgestart. Nu, zes jaar later, zien we
dat die beslissing het beginpunt is geweest voor een heel aantal bedrijventerreinen. Het
zijn er momenteel acht. Voor een aantal niet zo evidente bedrijventerreinen is er heel vlot
een RUP opgestart. Ondertussen zijn ook al de vergunningen verstrekt en is men zelfs
al bezig met de aanleg van een aantal terreinen. Onzes inziens is dat te danken aan die
eerste planningsfase, waarin we niet bezig zijn geweest met formele MER- en andere procedures,
maar waarbij we in een goed partnerschap en in samenwerking met gemeenten
– want er is best ook wel wat informatie en participatie van lokale besturen geweest – zijn
gekomen tot een politieke besluitvorming. Dat is dus gebeurd zonder dat er één formele
procedure werd doorlopen.
Ik geef het voorbeeld van de aanleg van een bedrijventerrein van 60 hectare. Voor Vlaanderen
is dat toch geen klein bedrijventerrein. We hebben een aantal stappen op een tijdslijn
gezet. De stappen die aan het milieubeleid, aan de formele MER-procedures, zijn
gekoppeld, beslaan slechts enkele maanden, ten eerste voor een ontheffing van een plan-
MER en ten tweede voor een ontheffing van een project-MER. Toch constateren we dat
men er zeven jaar over doet om dat bedrijventerrein te realiseren. Er zijn vandaag heel veel
aspecten die maken dat dit zeven jaar duurt en die hebben niet enkel te maken met een
MER-aspect.
Deze commissie gaat over de maatschappelijk belangrijke investeringsprojecten. Ik heb
geprobeerd een niet-limitatieve opsomming te geven van de belangrijkste projecten waarvoor
de voorbije twee jaar binnen onze dienst MER een MER-proces heeft gelopen. Dat
is best een indrukwekkende lijst. Gelukkig stellen we vast dat een aantal projecten in uitvoering
zijn, zoals het Diaboloproject en de Hedwige-Prosperpolder. Een aantal andere
zijn echter echt nog wel langetermijndenken. Tegelijk zijn we ook vanuit het milieubeleid
betrokken bij heel wat andere studies, die ook nog een aantal plannen voor de toekomst
onderzoeken. Dat is toch wel een heel erg groot aantal waarmee we ons op twee jaar – op
zich geen heel lange periode – tegelijkertijd en parallel mee moeten bezighouden. Dat
maakt dat onze aandacht vanuit het milieubeleid heel sterk versnipperd is over een heel
erg groot aantal projecten.
LNE is dan ook voorstander van het opmaken van een politiek verankerd meerjarenplan
op lange termijn, waarin er veel meer keuzes worden gemaakt. We achten het weinig rea-
V L A A M S P A R L E M E N T