You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
EEN VAT VOL PASSIE – WIM DELAFONTAINE<br />
‘Op een weiland valt altijd iets<br />
te beleven!’<br />
<strong>De</strong> commeere: Wim, Het bleef een klein jaar stil<br />
rond Weiland; nood aan rust<br />
38<br />
Onze stad mag volgens de gemiddelde meerwaardezoeker<br />
dan al een dood gat zijn ergens dicht bij het<br />
al even creatieve Blankenberge, aan rockgroepen<br />
geen gebrek. Zet vier muzikanten samen aan een<br />
Brugse toog, en na een pint of vier worden geheid<br />
plannen gesmeed om ‘the next big thing’ te worden.<br />
Dat het naast repeteren en gratis optreden in het<br />
eeuwige B’52s in Eernegem vaak bij dromen blijft,<br />
hoeft ons niet te verwonderen. <strong>De</strong> een presteert al<br />
wat beter dan de ander, maar verder dan Brussel<br />
geraken de meesten onder ons niet... Niettegenstaande<br />
als voertaal binnen zo’n band vaak voor het<br />
Engels gekozen wordt, het helpt geen sodemieter<br />
als het er op aankomt de boel te forceren. Naast<br />
(halve Bruggeling) Raymond van het Groenewoud en<br />
troubadour Klaas Axters, moet je al goed je oor te<br />
luisteren leggen om eens een Brugse groep in het<br />
Nederlands bezig te horen. Of u neemt genoegen<br />
met een iets minder originele ‘Breng die rozen naar<br />
Sandra’ gebracht door uw buurman des ochtends<br />
onder douche<br />
Gelukkig kunnen we aangaande het betere Vlaamse<br />
werk sinds kort terug rekenen op Weiland. <strong>De</strong>ze<br />
groep rond Bruggeling Wim <strong>De</strong>lafontaine kiest als<br />
voertaal resoluut voor het Nederlands. Brugse<br />
‘Engelanders’ genoeg, lijkt het devies. Wij keken<br />
Wim eens diep in de ogen, en legden hem onze<br />
prangende – Nederlandstalige – vragen voor….<br />
Wim <strong>De</strong>lafontaine: ‘op een weiland valt er altijd wel<br />
iets te beleven! Dus ter plaatse blijven rusten zou<br />
een pijnlijke zaak zijn nietwaar weiland heeft ten<br />
andere nooit opgehouden te bestaan, hoor. bij de<br />
geboorte van mijn band stonden een aantal mensen<br />
aan de doopvont om dat kind een toekomst te geven.<br />
tot op zekere hoogte is dat gelukt maar het moment<br />
kwam dat weiland afscheid moest nemen van een<br />
paar mensen die vonden dat het gras groener was<br />
aan de overkant en - met alle respect voor hen - daar<br />
zijn gaan grazen. ikzelf bleef verder bleef verder gedijen<br />
op dit weiland en wist wel dat er meer in zat.<br />
Zeer zeker geruggensteund door de reacties die we<br />
kregen na een vijftal concerten die we samen deden.<br />
Niet de minsten in muziekland gaven mij goede kritieken!<br />
maar ik ben niet iemand die rap opgeeft en<br />
dus een toevlucht op mijn zoldertje zorgde voor een<br />
nieuwe start, met nieuwe liedjes die ik in mijn eentje<br />
brouwde.’<br />
Dc: Je zoon neemt de drumstokken voor zijn rekening<br />
binnen de nieuwe bezetting. Geeft dat een<br />
extra dimensie aan het muziek maken<br />
Wim: ‘Ja, da’s zeker! (lacht) Nu bert is mijn zoon,<br />
maar al evenzeer een van mijn beste kameraden. hij<br />
zei mij op een dag gewoon dat de tijd gekomen was<br />
om samen met hem muziek te maken! hij had zelfs<br />
nog een of twee konijnen in z’n hoed zitten wat dat<br />
betrof!’<br />
Dc: ach Vertel!<br />
Wim: ‘hij rekende blijkbaar al op mijn toezegging,<br />
want hij had reeds vlotjes een ritmesectie gevormd<br />
met bassist sam claeys. sam speelt onder andere<br />
bij red Zebra, en zag na het uiteenvallen - wegens<br />
muzikale meningsverschillen - van zijn groep se-<br />
| de <strong>Commeere</strong> |
Change language