onderwerpen.

164. BRIEVEN OVER VERSCHEIDEN
't welk met een : „ altoos moet je man
„ het verliezen " ; of , „ doe je zin ,
„ wat geef ik 'er om " ? befJoten wierdt.
Maar , beide geen kwaad humeur hebbende
, en elkander waarlyk beminnende
duurden deeze gekheden zelden een half
uur; en de infchikkende man was zo vergenoegt
als zyne toegevende vrouw. Onze
kleine jongen , was , in zulke kibbelingen
, ook zeer dienstig . . . maar , Gy
kent het Huizelyke leven ; genoeg daar
van. Xort gezeid , ik was nu te grootsch
om , over alle wisfewasjes , myn hoofd
te tonen ; ik voelde dat ik Moeder was :
deeze grootschheid was zeker niet van de
veragtelykfle.
Dus leefden wy de eerfle agt jaaren
onzes Huwelyks. Myn man nam zyne zaken
met yver , en tot ons groot voordeel
waar. Zyne Moeder overleedt; onze
inkomsten vermeerderden met de doed deezer
brave , verftandige vrouw. N o g a
j
veranderde myn Lot niet : maar , kort
daar a3n , kreeg myn man eene zo groote
als geheel onverwagte Erfenis , "hem
aanbeftorven door eenen zyner Neven ,
die in Engeland , met de negotie fchattcn
gewonnen hebbende , die naliet aan
zyne Hollandfche Naastbeftaanden,
Zie