onderwerpen.

ONDEK.WER.rEN. XXIX, BRIEF»
En is 't nog niet wel gevogten,
Als het eind het werk bekroont?
Waartoe dient dit ? wagt een weinig ;
Langzaam weet gy wel , gaat wis.
Ons dunkt dat aan één Vriendinne
Vry wat meer te kyken is,
Dan aan al de Poëtesfen
Die 'er woonen in ons Land;
Wolfje , en ik , niet uitgezondert;
't Is van ons zo vol als zand.
Kunt gy 't naauwelyks geloven?
Luister eens , dit is 'er van:
Elk wordt met dien naam verheerlykt,
Die op rym wat krabblen kan.
Doch één tedre hartvrlendinne,
Steeds aan ons belang getrouw,
Is iets zeldzaams ; daar by ftaat het
Ook veal beter in een' Vrouw
Dat zy wel doet , dat zy zegend,
Dat zy , uit gevoeligheid ,
Met het voorwerp dat zy hulp geeft,
Traanen van ontferming fchreit:
Dan dat zy zich aan de zeden
Van den forfchen man gewent;
Dat zy plondert , rooft , ter neêrflaat,
Steden uitmoordt , dorpen fchendt.
Foei ! wel 't is om van te beven :
'k Hou van vegten , noch getwist ;
Nu