Jaarverslag 2011

More documents

Recommendations

Info

gens et nog niet pelijke gelukkig thouders ar geleden schien is oordelijk iets een aan iger op is en een leuk t. Er komt r ik een ’s met zich eigenaar directe bij uitstek zijn, hoe de Je opereert voldoende e toevoe- ‘Want wie en, niet in hter een verkoopr is dan die aangewee hele RvT. an een wat at het wat die gaan commiss zou je net zoals er e RvT.’ r omdat je alle e moet die eid. Als je rot uit. Het aar de esteren. . jn ook zij ter geen guliere media, vermoegaan pt.’ Ook erst wordt n als het meer de ikkelingen es een n de e situatie e fundaren. Het r de 16 - 17 Gert-Jan van der Vossen De kwaliteit van het toezicht in de corporatiesector is volgens Gert-Jan van der Vossen, vennoot van de Holland Consulting Group, de laatste jaren met sprongen vooruitgegaan. ‘Goed gaat het nog niet overal, maar het gaat wel steeds beter. Vergeet niet: de meeste misstanden stammen uit de periode 2005-2008, toen er maatschappelijke druk op corporaties ontstond om veel meer te investeren. Toen zijn er gekke dingen gebeurd. Nu zitten de toezichthouders er gelukkig veel strakker in.’
Centraal Fonds Volkshuisvesting - <strong>Jaarverslag</strong> <strong>2011</strong> Nee, Gert-Jan van der Vossen - zelf commissaris bij diverse corporaties - is er niet van geschrokken dat toezichthouders persoonlijk aansprakelijk zijn gesteld voor de financiële schade door fraude bij een woningcorporatie. Integendeel. ‘Twintig jaar geleden was ik betrokken bij onderzoek naar faillissementen en toen werden commissarissen ook al keihard aansprakelijk gesteld. Misschien is het voor de corporatiesector een nieuw fenomeen, maar het is naïef te denken dat, als er fouten worden gemaakt, je als verantwoordelijk commissaris niet aansprakelijk zou kunnen worden gesteld. Voor een commissaris die te goeder trouw handelt is er niet voor niets een aansprakelijkheidsverzekering.’ Toch erkent ook hij dat het leven van een toezichthouder bij een woningcorporatie er niet eenvoudiger op is geworden. ‘Het is interessant en boeiend werk. Maar sinds een jaar of vijf is wel voor iedereen duidelijk dat het niet zomaar even een leuk bijbaantje is, maar echt een parttime hoofdfunctie. Met een avondje vriendelijk met elkaar van gedachten wisselen ben je er niet. Er komt veel meer bij kijken. Ik zie mijn commissariaten in ieder geval als een van de vakmatige activiteiten die ik uitoefen, en waarvoor ik een beloning op maatschappelijk niveau ontvang. Het vraagt veel aandacht en betrokkenheid, en brengt bovendien de nodige risico’s met zich mee.’ > Integrale benadering Die risico’s strekken veel verder dan de aansprakelijkheidstelling. ‘Omdat een corporatie geen echte eigenaar heeft heb je als Raad van Toezicht (RvT) behalve met het bestuur ook met de stakeholders van doen, de belanghebbenden in de directe omgeving van de corporatie. Probleem is dat zij toch steeds vanuit hun eigen belang handelen. Een integrale benadering is dus bij uitstek het domein van de RvT. Het is aan de RvT om te begrijpen hoe de diverse belangen liggen, hoe de onderlinge afhankelijkheden zijn, hoe de processen verlopen en welke risico’s er aan verbonden zijn. Dat vereist diepgaande kennis van de organisatie en zijn omgeving. Je opereert als collectief en bent dus met elkaar verantwoordelijk. Maar als een van de leden van de RvT zijn taak niet serieus neemt en onvoldoende toezicht houdt op de onderdelen die hem zijn toegewezen zit niet alleen hij met een probleem als het fout gaat, maar ook ik.’ De toevoeging van een derde partij aan het toezichtmodel, bijvoorbeeld in de vorm van aandeelhouders, vindt Van der Vossen een lastige. ‘Want wie maak je dan aandeelhouder? Alle stakeholders streven hun eigen doelstellingen na. Gemeenten hebben wel enig recht van spreken, niet in de laatste omdat veel gemeentelijke woningbedrijven zijn opgegaan in de huidige woning- corporaties. Tegelijkertijd waait er echter een politieke wind door de gemeenten. In vier jaar tijd kunnen de voorkeuren zomaar veranderen, bijvoorbeeld ten aanzien van het verkoopprogramma, de plannen en de stedelijke vernieuwing. Dat is vervelend, omdat de plannings horizon van de corporatie veel langer is dan die vier jaar.’ > Spiegel voorhouden Hij ziet daarom meer in een objectieve maatschappelijk toezichthouder, die vanuit de overheid is aangewezen. ‘Een zelfstandig bestuursorgaan, zoals het Centraal Fonds, die jaarlijks een audit doet, en een toezichtgesprek heeft met de hele RvT. Want eerlijk gezegd is het gewoon hartstikke nuttig als iemand van buiten de organisatie een spiegel voorhoudt. In het geval van een wat zwakkere RvT kan hij dan toch een aantal prikkels inbrengen zodat de boel weer in beweging komt.’ Verder denkt Van Vossen dat het wat eenvoudiger moet worden om te wisselen van de samenstelling van de RvT. ‘Daar worden al wel wat pogingen toe gedaan, maar die gaan mij niet ver genoeg. Ga nu eens werkelijk onderzoeken of de competenties die de RvT nodig heeft allemaal aanwezig zijn, of de commissarissen wel voldoende tijd hebben om het toezicht voldoende vorm en inhoud te geven en of zij van het juiste niveau zijn. Soms zou je best wel eens afscheid van iemand willen nemen, maar gebeurt dat niet omdat het niet in de traditie zit. Maar eigenlijk zou je, net zoals er van een bestuurder na een bepaalde fase afscheid kan worden genomen, ook afscheid moeten kunnen nemen van de leden van de RvT.’ Bijvoorbeeld als de integriteit in het geding is. ‘Vooropgesteld: integriteit moet bij iedere organisatie een hoofdrol spelen. Maar omdat je als corporatie met publieke middelen omgaat moet je daar nog zorgvuldiger in zijn. Onbetwist zorgvuldig, zelfs. Het vraagt van alle betrokkenen een bepaald gedrag en een manier van opereren, waarbij iedereen zich realiseert waar de kwetsbaarheden zitten. Je moet die ook regelmatig met elkaar doorspreken: hoe gaan we met bepaalde situaties om? Waar ik wel bang voor ben is voor metaalmoeheid. Als je het voor de achtste maal in drie jaar over de relatie met aannemers hebt, komt dat de mensen op een bepaald moment toch de strot uit. Het is dan ook de taak van de RvT na te gaan hoe levend het thema is. Binnen de organisatie, maar ook binnen de grenzen van de raad.’ Gelukkig gaat het steeds beter, vindt Van der Vossen. ‘Natuurlijk, er komen behoorlijk ernstige misstanden naar buiten. Maar de meeste daarvan stammen uit de periode 2005-2008, toen er maatschappelijke druk op corporaties ontstond om veel meer te investeren. Toen zijn er gekke dingen gebeurd. Nu zitten de toezichthouders er gelukkig veel strakker in.’
Page 1 and 2: Centraal Fonds Volkshuisvesting >
Page 3 and 4: Centraal Fonds Volkshuisvesting - J
Page 17: Gert-Jan van der Vossen:‘Commissa
Page 47 and 48: Jaap van Manen: ‘Goed toezicht va
Page 69 and 70:
Centraal Fonds Volkshuisvesting - J
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Tekest Rienk Goodijk behang‘Toezi
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Tekest Jan van behang der Schaar:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Tekest Stefan Peij: behang ‘Wie z
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131:
Volkshuis
show all

Jaarverslag 2011

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?