Nl - Bureau fédéral du Plan

EU 2020-doelstellingen op weg naar 2050
Die acht indicatoren hebben betrekking op thema's uit de lijst van 25 IDO's uit hoofdstuk 2. Vier van die
acht indicatoren zijn echter nieuw of werden specifiek geherdefinieerd in de context van de EU 2020-strategie
(zie tabel 6).
Tabel 6
Vier nieuwe of geherdefinieerde indicatoren na de goedkeuring van de EU 2020-strategie
De armoede werd in de EU traditioneel gemeten met een indicator over het armoederisico: het aandeel van de bevolking
met een beschikbaar inkomen lager dan 60% van het mediaan beschikbaar inkomen. De werkzaamheden voor de
EU 2020-strategie hebben die indicator verruimd en voortaan heet hij risico op armoede of sociale uitsluiting. Die indicator
is opgebouwd als een composiete synthetische indicator op basis van drie indicatoren: personen met een armoederisico
(zie hiervoor), personen in materiële ontbering en personen in gezinnen met een zeer lage werkintensiteit. Voorts is die indicator
niet langer uitgedrukt in aandeel van de bevolking maar in aantal personen, omdat de ermee verbonden doelstelling
in absolute cijfers gedefinieerd is.
De werkgelegenheid werd in de EU traditioneel gemeten met de werkgelegenheidsgraad van 15-64-jarigen. De werkzaamheden
voor de EU 2020-strategie hebben de leeftijdsvork van die indicator beperkt. Het gaat nu om de werkgelegenheidsgraad
van 20-64-jarigen.
Het scholingsniveau van de bevolking tussen 30 en 34 jaar werd opgenomen bij de onderwijsdoelstellingen. De indicator
die werd bepaald is het aandeel van de bevolking van 30 tot 34 jaar met een diploma van hoger onderwijs.
Het aandeel van het verbruik van energie uit hernieuwbare bronnen werd op EU-niveau vroeger berekend ten opzichte
van het primaire energieverbruik. In de EU 2020-strategie werd de noemer vervangen door het bruto finale energieverbruik.
De indicator is dus het aandeel van het verbruik van energie uit hernieuwbare bronnen in het bruto finale energieverbruik.
Bron EU, 2010.
4.1 Noodzakelijke doelstellingen
Om de transitie naar een duurzame ontwikkeling te waarborgen, is de uitvoering van de EU 2020-strategie
waarschijnlijk een noodzakelijke fase. De vijf grote thema's van die strategie omvatten immers wezenlijke
onderdelen voor een dergelijke ontwikkeling. Met de vermindering van de armoede werd er een sociale
doelstelling in geïntegreerd, met de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen een milieudoelstelling.
Dat is een zeer positieve stap. De werkzaamheden van de voorbije twintig jaar over de uitroeiing van
de armoede en de klimaatverandering in het kader van de duurzame-ontwikkelingsstrategieën hebben er
zeker toe bijgedragen.
De verbintenis van de regeringen in die strategie om tegelijk vooruitgang te boeken op economisch, sociaal
en milieugebied, eerder dan zich te beperken tot één of twee componenten, vormt ook een gunstige
stap om een duurzame ontwikkeling te realiseren.
Voorts zou het feit dat die strategie een aantal gekwantificeerde doelstellingen bevat, de vooruitgang moeten
bevorderen (zie de vaststelling in hoofdstuk 3 over de rol van de gekwantificeerde doelstellingen tijdens
de voorbije twintig jaar). Die gekwantificeerde doelstellingen zouden immers de aandacht van de besluitvormers
moeten richten, zodat ze de noodzakelijke beleidsmaatregelen nemen om die doelstellingen te
bereiken.
Van de acht gekwantificeerde doelstellingen uit de EU 2020-strategie lijken er voor België vier ambitieus
in vergelijking met vroegere trends. Het gaat om de doelstellingen over armoede of sociale uitsluiting,
werkgelegenheid, onderzoek en ontwikkeling, en primair energieverbruik (zie tabel 5). Om bijvoorbeeld
een werkgelegenheidsgraad van 73,2% te bereiken in 2020 is immers een verhoging met 5,6 procentpunt
nodig tussen 2010 en 2020, terwijl die tussen 2000 en 2010 slechts 1,8 procentpunt bedroeg. Inzake primair
energieverbruik stemt de Europese doelstelling omgezet naar België overeen met een vermindering
van 15% tussen 2005 en 2020 (zie C.2.3.1, c). Een dergelijke vermindering van het primaire energieverbruik
vereist een daling met gemiddeld 1,1% per jaar, terwijl dat verbruik slechts met gemiddeld 0,3% per
jaar daalde tussen 2000 en 2008 1 .
1. Tussen 2000 en 2009 daalde het primaire energieverbruik met gemiddeld 0,9% per jaar, maar die sterkere daling dan tussen 2000 en 2008
is vooral toe te schrijven aan de daling van het energieverbruik in 2009 door de economische crisis in dat jaar.
Federaal rapport inzake duurzame ontwikkeling 2011 21