STAtOR 2007 2c.indd - Universiteit Twente

Verreweg de beroemdste van allemaal is DavidBlackwell (nomen est omen). Zijn carrière begonin een periode van nog ernstige discriminatie, ookin het Noorden van de VS. In 1941 werd Blackwellbenoemd aan het Institute for Advanced Studiesin Princeton. Door die benoeming werd hij automatischvisiting fellow van Princeton University,onder heftig protest van de president van de universiteit,die eerder de beroemde zwarte zangerPaul Robeson buiten de deur had weten te houden.Blackwell mocht toch even blijven. Na kortebenoemingen aan een aantal zwakkere ‘zwarteuniversiteiten’, belandde hij op de beste zwarteuniversiteit van de VS, Howard University inWahington, D.C. Later werkte hij onder meer aanUCLA en Berkeley. Kansrekenaars en mensen uitde stochastische OR (bijvoorbeeld wachttijdtheorie)kennen Blackwell van de naar hem genoemdelimietstelling in de vernieuwingstheorie, de statisticikennen de ongelijkheid voor de variantievan schatters, genoemd naar Rao en Blackwell.Na Blackwell is Charles Bell mogelijk de bekendstezwarte statisticus. Hij was actief op allerleiterreinen van de statistiek, met name order statistics,signaaldetectie en parametervrije methoden.Hij was in 1964 in Nederland, waar hij ook hetMathematisch Centrum (CWI) bezocht. Ik herinnerme dat hij al in de VS vrij goed Nederlands hadgeleerd, maar dat tot zijn verdriet bijna iedereenin het Engels met hem wilde converseren.Bharucha-Reid heette in zijn jeugd AlbertTurner Reid. Na zijn huwlijk met de IndiaseBharucha voegde hij haar naam aan de zijne toe.Ook hij bezocht het MC/CWI. Hij heeft verschillendeboeken geschreven, waaronder een overMarkov-processen en hun toepassingen, ondermeer in de wachttijdtheorie. In dat boek heefthij een artikel van Runnenburg overgenomenwaar een fout in zat; een heel subtiele kwestieover (on)afhankelijkheid, waar Runnenburg zelfal eens op gewezen had. Deze omstandigheid waser mogelijk de oorzaak van dat Runnenburg nietveel waardering voor Bharucha-Reid had. In deVerenigde Staten had hij een status niet zo heelveel onder die van Blackwell; misschien wel watveel eer. Hij had nog twee bijzonderheden: hijheeft nooit een proefschrift geschreven – vond hijzonde van zijn tijd – en, volgens geruchten op hetMC, droeg hij altijd een pyjama onder zijn kleren;hij had het vaak koud.Ernest Wilkins was een expert op het gebiedvan random polynomen. Hij is in zijn jeugdeen keer onheus behandeld door de AmericanMathematical Society, en heeft daarna nooit meeriets met die club te maken willen hebben. Ik hebhem nooit ontmoet.Er lijken geen befaamde zwarte vrouwelijkestatistici te zijn. Maar er is natuurlijk een websitemet Black Women in the Mathematical Sciences. Desuccesvolste die we daar vinden, is de in Engelandgeboren Katherine Adebola (Kate) Okikiolu,dochter van de zeer productieve Nigeriaansewiskundige George Okikiolu (95 vermeldingenin de Mathematical Reviews). Zij is opgeleid inCambridge en aan de UCLA, en nu werkzaam aande UC in San Diego. We vinden op deze site natuurlijkook de Surinaams-Nederlandse Aida Beatrijs(Ietje) Paalman-de Miranda, in 1951 een jaargenootvan mij aan de Universiteit van Amsterdam.Zij is geen statisticus, maar heeft toch een artikelgeschreven met Gilbert Helmberg – deels kansrekenaar– over wel-verdeelde rijen. Ik ontmoettehaar nog onlangs op het oud-medewerkersfeestjevan het 60-jarige CWI. Black is beautiful!Fred Steutel is emeritus hoogleraar kansrekening aande TU Eindhoven. Hij is redacteur van STAtOR.E-mail: 19STAtOR juni 2007/2