Pedagogisch dossier: ARGUS - Vlaams Instituut voor ...

Stap 1: We passen de omgeving aan door de situatie en producten te veranderen .De basiswandprent wordt door de kleuteronderwijzeres op voorhand eerst ‘onveilig’gemaakt door de gevaarlijke mobiele prentjes aan te brengen. Dan kan er met dekinderen een gesprek ontstaan over het al dan niet veilig zijn. En wat moeten we doenom het wel weer veilig te maken.De kinderen kiezen de mobiele prentjes die de situatie weer veilig maken. Ze kunnenhiervoor een prentje erbij hangen, of het gevaarlijke prentje verwisselen met hetveilige prentje.Vb: een tafeltje met overhangend doekje en een hete tas soep erop.Dit kan veranderd worden door het overhangend tafelkleedje te verwijderen en de hetetas soep te verwijderen.Of door de hete tas soep na het verwijderen van het tafellaken in het midden van hettafeltje te zetten. Maar, is het dan wel echt helemaal veilig ?Belangrijk is dus te weten dat er misschien verschillende mogelijkheden zijn. Dekinderen moeten dit ook leren inzien. Samen worden de verschillende oplossingenbesproken.Sommige oplossingen zijn wel veilig-er maar nog niet echt helemaal veilig.Op deze wijze wordt er met kinderen gesproken over het inschatten van risico's.Er kan ook telkens gereflecteerd worden naar dergelijke situaties bij de kleuters thuisof in de klas. Deze reflectie komt trouwens spontaan. "Bij mij thuis doet mijnpapa/mama altijd…."Stap 2: De dobbelsteen of het rad van fortuinWe brengen de dobbelsteen/rad in het gesprek. De leidster prikt op voorhand 6 mobieleprenten op de dobbelsteen/rad. ( hiervoor moeten de mobiele prentjes gekopieerdworden. We hebben ze immers twee keer nodig. Eéntje voor op de dobbelsteen/rad, deandere (met magneetje) om op de grote prent aan te brengen.)Dit kunnen zowel veilige als onveilige mobiele prentjes zijn.Het element toeval wordt nu in het spel gebracht.De kinderen gooien met de dobbelsteen/draaien aan het rad en brengen het prentje aandat wordt aangeduid. Hierdoor wijzigt de situatie. Plots kan het dus onveilig of veiligworden. Dit is afhankelijk van de keuze van prenten die de leidster op dedobbelsteen/rad heeft aangebracht.De kinderen kunnen dus niet steeds een logische gedachtengang volgen. Ze wordenopgeschrikt door ‘het toeval’ en moeten dus steeds hun denkpatroon aanpassen om desituatie veilig te maken.Het uitgangspunt blijft: "Hoe maken we de" situatie veilig ?"Uiteraard kunnen we het eerst nog even makkelijker maken door op de dobbelsteen/raddezelfde prenten te prikken die de leidster reeds op de grote prent heeft aangebracht. Dekinderen moeten dan bij elke beurt zoeken naar dezelfde situatie op de grote prent.