DP december 2003 - Chiro - Chirojeugd Vlaanderen

ezighoudt, maar in het bijzondermet de armen.De P verwijst als gewone letter ooknaar Paraguay, hun land waar ze fierop zijn!De Nippac is ontstaan in Villa Hayesen Remancito, enkele grootstedelijkegebieden, maar groeide door toedoenvan enkele monniken, priesters ennonnen ook in de landelijke gebieden,zoals Caaguazú en ColoniaIndependencia.Een eigen tijdschrift heeft de contactentussen de groepen onderlingsterk bevorderd. In 2000 waren er al15 Nippac-groepen, verspreid oververschillende provincies.Dankzij de KJG (Duitsland) en Chirokonden ze in de jaren ’90 in VillaHayes een nationaal secretariaat uitbouwen,wat gepaard ging met deaansluiting van Nippac bij de Fimcapin 1992.De Nippacinos hebben ook een uniform.Dat wil zeggen, ze dragen eengele das samengeknoopt met een lintjein de kleur van hun afdeling. Enwat blijkt nu? Die kleuren komenovereen met de onze! Speelclubberszijn de ‘geeltjes’, de rakwi’s de ‘groenen’,tito’s de ‘roden’, keti’s de ‘blauwen’en de aspiranten, tja ‘aspirantes’!!Ze dragen die das met veelrespect, om aan te tonen dat ze lidzijn van de groep. Een volledig uniformligt ver buiten hun mogelijkhedenen middelen, maar lijkt hen ookoverbodig.De leiders en leidsters worden ookniet zo genoemd, maar wel ‘tíos ytías’, letterlijk ‘oompjes en tantes’.Ze voelen zich dan ook zo, verbondenals een (h)echte familie, en dat latenze blijkenAangezien Paraguay in het zuidelijkhalfrond van ons wereldbolletje ligt,is het zomer als bij ons de wintervoor de deur staat, en begint bij hende winter (natuurlijk niet zoals wij diekennen) als bij ons het zonnetje haargezicht laat zien. Dat betekent dat bijhen de kerstvakantie ook ineens degrote vakantie is, waarin ze dan ookop bivak gaan. De kandidaten voorhet nationaal leidingskamp in januarizijn alvast gewaarschuwd!Hoe gaat de Nippac op bivak? Om tebeginnen moet je weten dat ze hetdaar niet al te breed hebben, ze gaandan ook maar een dag of 5 op kamp.Verre reizen zitten er meestal ook nietin, ze zien wat hun mogelijkheden zijnen trekken daar naartoe. Ze proberenwel wat water op te zoeken.Wat ze meenemen om op bivak tegaan, kunnen wij niet voor mogelijkhouden! Ze nemen mee wat ze bijwijze van spreken kunnen dragen. Zekunnen niet rekenen op een containervan de gemeente, laat staan dat zeeen vrachtwagen kunnen huren omhun materiaal te vervoeren! Ze hebbennatuurlijk ook niet zoveel materiaalals wij! Mochten wij daar opbivak gaan, ’t zou een aardig lesje inbescheidenheid en soberheid zijn!Maar dat belet hen natuurlijk niet omzich reuze te amuseren en 5 dagenintens samen te leven. Daarin verschillenwe gelukkig niet zoveel!We wensen de deelnemers vanChirojeugd Vlaanderen aan hetNationaal Kamp van de Nippac dezewinter vele intense momenten toe!We kijken al uit naar hun ervaringenen verhalen.DE WERKGROEP LATIJNS-AMERIKA VANDE INTERNATIONALE COMMISSIEDUBBELPUNT • december 2003 31