culiminati magazineQ1-16

INTERVIEW
BEVANDE
ITALIANE
Wie aan Italië denkt, komt al gauw uit bij de rijke cultuur en historie,
de prachtige omgevingen of de oude architectuur. Maar zeker mogen
we niet vergeten dat Italie een prachtige keuken heeft en mooie
dranken produceert.
Wijnen of verschillende soorten koffie worden alom geprezen en
zal je niet snel een Italiaan zonder zien. Maar misschien wat minder
bekend, maar zeker niet minder smaakvol, zijn de Italiaanse likeuren.
Deze keer zullen we de likeuren wat verder uitlichten en één in het
bijzonder.
Het woord likeur is na verluidt afkomstig van het Italiaanse woord
‘liquefare’, wat ‘vloeibaar maken’ betekent. In de Middeleeuwen
lieten monniken heilzame kruiden in alcohol trekken zodat de
etherische olien van gedroogde planten en kruiden hierin konden
oplossen. Om de drankjes beter drinkbaar te maken werd er suiker
toegevoegd. Tegenwoordig moet een likeur minimaal 15% alcohol
bevatten en minimaal 100 gram suiker per liter. Vaak ligt dit bij beide
iets hoger.
Een likeur wordt meestal gedronken als digestief bij de koffie of in
een mixed drankje of cocktail.
Echte Italiaanse likeuren zijn onder andere; Amaretto, Frangelico,
Galliano, Limoncello en niet te vergeten Sambuca. Waar Amaretto
bijvoorbeeld gemaakt wordt van amandelpitten en Frangelico van
hazelnoten, is Sambuca een anijslikeur.
Sambuca is een heldere likeur van 40%, maar wordt troebel wit,
zodra deze vermengd wordt met water. De naam Sambuca komt
waarschijnlijk van de Arabische naam ‘Zammut’, wat een op anijsplant
gebaseerde drank was. Naar het schijnt, arriveerde deze drank
in de haven van Civitavecchia door een schip dat kwam uit het
Verre Oosten. Vanaf halverwege de 18de eeuw werd het gebruik van
de, op anijsplant gebaseerde, alcoholische drank genaamd Sambuca,
zeer populair. Een aantal bekende merken van Sambuca zijn;
Vaccari, Isobella en Molinari.