09 magazine Leef!

More documents

Recommendations

Info

DAMMY HEEMSKERK MET RECHTS VAN HEM RUUD RAABE.
Drager ‘ zijn is een eervolle taak’ Mijn passie Je kunt hem met recht een bekende Noordwijker noemen: Dammy Heemskerk (68). Hij heeft een vlotte babbel, werkt graag met mensen en hoewel hij de pensioengerechtigde leeftijd al heeft bereikt, denkt hij er nog niet aan om te stoppen met zijn werk als drager. TEKST LINDA VERSTEEGE BEELD BURO BINNEN Dammy Heemskerk werkte jarenlang in de horeca en was uitbater van de Rank en de Kuip. ‘Ik ben het horecaleven ingerold’, vertelt hij. ‘Als jongen van veertien haalde ik al glazen op bij mijn oom in zijn zaak. Gekscherend riep ik altijd ‘als je niks kan, kun je altijd nog in de horeca gaan werken!’. Nadeel zijn de werktijden, dat is als je een gezin hebt niet altijd makkelijk. Maar ik heb het altijd erg naar mijn zin gehad. Het regelen, met mensen werken, het mensen naar de zin maken, dat is het horecaleven. Maar als ik eerder met het uitvaartvak in aanraking was gekomen, dan had ik waarschijnlijk uitvaartleider geworden. Het is een mooie branche en heel dankbaar werk.’ Verjongen Net zoals dat hij het horecavak inrolde, kwam hij ook per toeval in aanraking met het werk als drager. Dammy: ‘Toen oma overleed, werd zij gedragen door de vaste dragers van Maarten van den Berg. Ik zei tegen Maarten kun je daar nou geen jongere mensen voor vinden? Het waren – met alle respect – echt allemaal oudjes! Maarten zei toen dat jonge dragers niet te vinden waren. Onzin! En dat zei ik hem ook. En toen kreeg ik de bal terug: Wil jij het doen dan? Ik heb ja gezegd, en ben drager geworden bij Maarten, het leek me een eervolle taak. En ik had al eens eerder ervaren hoe belangrijk die taak kan zijn. Toen ik 16 jaar was overleed een vriend van mij. Samen met vijf andere vrienden droegen wij zijn kist. Het was het laatste wat wij voor hem konden doen. Zijn ouders waren ons zo dankbaar, dat is me altijd bijgebleven.’ Professionaliteit De eerste klus als drager was op ‘derde’ kerstdag. ‘Laten we zeggen dat ik een uitbundige kerst had gehad’, lacht Dammy. ‘Het was natuurlijk best even wennen, maar het ging eigenlijk direct goed. Elke uitvaart is anders en elke uitvaart werk ik alsof het de eerste is. Voor de mensen die hun dierbare moeten wegbrengen, is de uitvaart zo’n belangrijk moment. Je mag geen fouten maken. En als je onverhoopt toch een foutje maakt, laat je dat niet merken. Professionaliteit is heel belangrijk in dit vak. Wat overigens niet betekent dat er op gepaste momenten best gelachen mag worden. Dat is afhankelijk van de persoon die je wegbrengt en of het past bij de sfeer van de uitvaart. Ik herinner me nog dat Tante Gras was overleden. Tijdens haar leven heeft ze altijd geroepen: ‘Voor mij geen poespas, draag mij maar weg in een kruiwagen’. Op het moment dat de rouwauto van de kerk naar het graf ging rijden, startte hij niet. Uiteindelijk hebben we Tante Gras lopend op een rijdende baar naar haar laatste rustplek gebracht. Dat kwam redelijk in de buurt bij wat ze altijd riep en daar hebben we echt wel om moeten gniffelen.’ Kraai De dragers zijn altijd herkenbaar gekleed. Ze worden ook wel kraaien genoemd. ‘Het zwarte pak, de hoge hoed. De gelijkenis met de kraai is er zeker. Toch is ook de mode voor de dragers in de loop der jaren wel iets gemoderniseerd. Voor elke uitvaartondernemer voor wie we lopen hebben we een ander pak. Om dit vak niet verloren te laten gaan, heb ik een aantal jaar geleden samen met Ruud Raabe het dragersgilde opgericht. Dat betekent dat wij voor verschillende uitvaartondernemers lopen. We zijn als het ware zzp’ers. Ik probeer ervoor te zorgen dat er altijd wat jongere mensen lid zijn van het gilde. Ik word zelf ook ouder, maar ik hoop echt dat het gilde zal voortbestaan. We zijn met ongeveer vijftien dragers en we hebben zo’n drie a vier keer per week een opdracht. Het uitvaartvak is in beweging. Groot verschil is dat mensen hun uitvaart soms al bij leven tot in de puntjes regelen. Ook de invulling van de uitvaartceremonie mag wat uitbundiger zijn. Maar het dragen van de kist blijft een serieus vak.’ 31
Page 1 and 2: NR09 VOORJAAR 2016 magazine opnieuw
Page 3 and 4: Lentekriebels... voorwoord Veel win
Page 5 and 6: Ondernemen met visie Inhoud 36 34 K
Page 7 and 8: Mensen moeten zich thuis voelen We
Page 9 and 10: verliefd Ik kende Liseth ‘Ik kend
Page 11 and 12: Een kleine fusie, WELZIJN NOORDWIJK
Page 13 and 14: Jan (81) en Jansje (81) van Duyn Hu
Page 15 and 16: telingenproblematiek. Ook hebben an
Page 17 and 18: wsn aanbieding Bollenstreek bustour
Page 19 and 20: gezondheid Zonnebeschadiging (kerat
Page 21 and 22: Noordwijk. Wilt u hier meer over we
Page 23 and 24: tweede kans meisje?’ Ik kwam erac
Page 25 and 26: Josanne Kruis (45) zet zich als vri
Page 27 and 28: De 59-jarige Willem van Duijn is de
Page 29 and 30: Als er geen sprake meer is van mant
Page 31: echt aan de lijn en ik heb hem vol
Page 35 and 36: KACHELDUIN EN KUSTWANDELING De Kust
Page 37 and 38: Vakman met lef DE BLAUWE WERELD Ker
Page 39 and 40: Opkruipen na crisis ZIppy Ray Hoefm
Page 41 and 42: Mensen staan even stil voor de etal
Page 43 and 44: Nico Duivenvoorden (61) Langeveld,
Page 45 and 46: 100 meter en bij GKG over de afstan
Page 47 and 48: Thuisarts.nl. Op deze site vindt u
Page 49 and 50: DE ZORG VERANDERT, JEROEN VERANDERT
Page 51 and 52: Ontzorgen Zelfredzaamheid is een te
Page 53 and 54: Inzicht, rust en orde Ontzorgen J.A
Page 55 and 56: Steeds meer zien we andere uitvaart
Page 57 and 58: PASEN IN HUIS TER DUIN Tijdens de p
Page 59 and 60: Rouw- en trouwauto’s Piet had een
Page 61 and 62: Welzijn op recept van start in Noor
Page 63 and 64: Mijn Bibliotheek… E-books, leen z
Page 65 and 66: Horizontaal: 1 + 49 …. Wantveld,
Page 67 and 68: VOORINTEKENING JUBILEUMBOEK Het jub

09 magazine Leef!

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?