Bikefreak-magazine 91

HÉT ONLINE-MAGAZINE VOOR MOUNTAINBIKERS 

www.bikefreak-magazine.eu 

AVONTUUR 

MTB-gebied Jungfrau-regio 

trailhunting Kilimanjaro 

travel story Tenerife 

enduro Marokko 

TEST 

Apex Ronin / Bulls Wild Edge 

Merida Big.Nine / Specialized Epic Hardtail 

Stevens Jura / Trek Procaliber 

Trek Top Fuel WSD 

BIKEFREAK 

MTB & e-MTB 

TESTCENTER 

SPORT 

interview Malene Degn 

topper van toen Burry Stander 

TECHNIEK 

interne kabels vervangen 

rijtechniek prejump 

tech talk lagers 

240 pagina’s! 

TESTCENTER 

DORST - SLENAKEN - HOUFFALIZE

Coverfoto Jungfrau-regio - Zwitserland 

Foto © Adrian Greiter 

COLOFON 

Bikefreak-magazine is een uitgave van BIKE-magazine 

Kerkstraat 46 • 4854 CG Bavel • Nederland 

www.bikefreak-magazine.eu 

nummer 91 11e jaargang — 2017 

hoofdredacteur Guido Kartner 

redactionele medewerkers Danique Aanen, Michiel Van 

Aelbroeck, Alban Aubert, Jelle Bennis, Martin Bissig, 

Gerhard Czerner, Adrian Greiter, Max Kartner, Daniel & 

Dominika Klawczynski, Rudi Korthout, Ronald Officier, 

Jim van Overbeek, Robert Rebholz, Michel Romen, 

Gaston Seuren, Roy Slangen en Jeroen Tiggelman 

artdirector Jeroen Tiggelman 

vormgeving photoGRAPHICdesign BVBA 

e-mail redactie redactie@bikefreak-magazine.eu 

uitgever Guido Kartner 

guido.kartner@bikefreak-magazine.eu 

abonnementen Klik hier voor een gratis abonnement: 

www.bikefreak-magazine.eu/gratis-abonnement/ 

advertentieplaatsingen De tariefkaart voor advertentieplaatsingen 

is aan te vragen op: 

info@bikefreak-magazine.eu 

© Bikefreak-magazine Niets uit deze uitgave mag worden 

overgenomen en/of op enigerlei wijze worden gereproduceerd 

zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. 

Foto’s © Armin Küstenbrück EGO Promotion

KIES VOOR DE MTB! 

Op het moment dat ik mijn column aan het schrijven ben, vinden tal van sportieve 

evenementen plaats. Het is de Formule 1-race in Monaco met Max Verstappen, mijn 

voetbalclub NAC speelt voor de promotie naar de Eredivisie zijn laatste wedstrijd, Tom 

Dumoulin rijdt zijn laatste tijdrit voor de Giro d’Italia en last but not least strijdt 

Mathieu van der Poel in Albstadt (Duitsland) voor de XC World Cup MTB. 

Nu begrijp ik helemaal dat de lezer niet te wachten zit om in een mountainbikemagazine 

‘lastig’ gevallen te worden met een voetbalwedstrijd NAC-NEC, maar voor mij was het zondag 

28 mei toch belangrijk. Gelukkig voor mijn club NAC, speelt de Parel van het Zuiden volgend 

jaar, na twee jaar afwezigheid, weer Eredivisievoetbal! Ook de Formule 1 is voor de doorsnee 

mountainbiker niet echt interessant, maar de sympathieke Limburger heeft nu eenmaal mijn 

hart gestolen en ik was gewoon razend nieuwsgierig of hij dit jaar wel de finish zou halen 

op het smalle stratencircuit van Monaco. Na een spannende race met enkele spectaculaire 

beelden ging Max als 5e over de streep, op zich een heel knappe prestatie. We komen steeds 

dichter bij de mountainbikesport, want Tom Dumoulin kon zijn felbegeerde roze leiderstrui 

heroveren na het volbrengen van de laatste etappe van de wielerwedstrijd Giro d’Italia. Nog 

nooit had een Nederlander deze belangrijke wedstrijd gewonnen, en ja hoor, na een zenuwslopende 

tijdrit lukte het Tom Dumoulin dan toch om te winnen en overall winnaar te worden van 

de Giro d’Italia. Het laatste belangrijke sportevenement van zondag 28 mei was de XC World 

Cup MTB in het Duitse plaatsje Albstadt. Na een schitterende (inhaal)race de week ervoor in 

Tsjechië waren alle ogen gericht op cyclocross-specialist Mathieu van der Poel. Door zijn prima 

prestaties in de eerste World Cup-race mocht de Brabander vooraan van start gaan en dat heeft 

hem geen windeieren gelegd. Na een bloedstollende race, inclusief valpartij, verraste Mathieu 

van der Poel vriend en vijand door als 2e over de finish te komen! Wat een topprestatie voor 

een relatief onbekende renner in het mountainbikecircuit. 

Ik weet niet of Mathieu van der Poel Bikefreak-magazine leest, maar mijn advies aan jou, 

Mathieu: stop met de cyclocross-wedstrijden en stap over op de mountainbike. Je hebt er het 

talent voor en zeg nou zelf, wat is er mooier? In de winter door de kou en modder een cyclocrosswedstrijd 

rijden, of met een lekker zonnetje en prachtig weer een World Cup mountainbike in 

Albstadt rijden? Ik wist het wel: “Kies voor de MTB, je krijgt er zeker geen spijt van!” 

Veel kijken leesplezier met deze GRATIS online 

editie van Bikefreak-magazine. 

Guido Kartner 

Hoofdredacteur 

guido.kartner@bikefreak-magazine.eu

Algemeen 

02 Colofon 

03 Intro Guido Kartner 

08 News 

10 Shopping 

16 Bikefreak MTB-testcenter 

234 Speciaalzaken Nederland & België 

238 Abonnee-actie 

240 Advertentie index 

240 Volgende editie 

Test 

26 Specialized Epic Hardtail Comp 

Carbon World Cup 

58 Merida Big.Nine 900 

88 Bulls Wild Edge 2 

106 Trek Top Fuel 9.8 SL dames 

124 Trek Procaliber 9.7 

158 Apex Ronin Pro 

184 Stevens Jura Carbon ES 

196 Bontrager Rhythm Short 

196 Bontrager Troslo Inform Liner 

Bib Short 

Jungfrau-regio Zwitserla 

Foto © Adrian Greiter 

4 • Bikefreak-magazine

Sport 

50 Sport kort Nederland 

62 De fiets van Olivier Bruwiere 

92 Sport kort België 

136 Interview Malene Degn 

162 De fiets van Lizzy Witlox 

178 Sport kort internationaal 

210 Topper van toen Burry Stander 

Avontuur 

30 Vaste route Nederland: Reusel 

70 MTB-extreme Kilimanjaro 

110 Travel Story Marokko 

144 MTB-gebied Jungfrau-regio 

168 Mergelheuvelland 2-daagse 

198 Vaste route België: Ondenval 

218 Trailhunting Tenerife 

nd 

Techniek 

42 Tech talk: lagers 

98 Rijtechniek: prejump 

128 Techniek: tools op de trails 

188 Tooltime: interne kabels vervangen 

5

MADEIRA, PORTUGAL 

FREEDOM 

TO

CASEY BROWN 

ROAM 

More capable means bigger trails, 

better adventures, and more places 

to roam. Find your freedom with the 

all-new Fuel EX.

Bikefrea 

klik hier voor meer actueel nieuws 

op de Bikefreak-website 

Dutch MTB Trail Awards 

DMT is een overkoepelende en onafhankelijke organisatie die 

het bevorderen van de aanleg van MTB-trails in Nederland als doel 

heeft. DMT zet zich in voor de erkenning van vrijwilligers en regionale 

bouwers. Bij de jaarlijkse Dutch MTB Trail Awards worden op basis 

van een verkiezing winnaars geselecteerd. De Dutch MTB Trail Awards 

worden dit jaar uitgereikt op vrijdag 30 juni 2017. Vote now! 

Info http://mtbtrailawards.com/Stem.html 

Winnaars abonnee-actie april — mei 

Onder alle abonnees van Bikefreak-magazine verloten we elke 

twee maanden schitterende prijzen. Hier volgen de winnaars van 

de periode april — mei: de Birzman M-Torque 4 gaat naar Yvonne 

Geertman; de Schwalbe Tire Booster gaat naar Edwin Belder; de 

Lezyne Micro Floor Drive XL gaat naar Jorinde Moeke en de Bontrager 

Rhythm Gloves gaan naar Fokco Rietveld. Van harte proficiat met 

deze prachtige prijzen! 

Bikefreak MTB/e-MTB testcenter 

Probeer één of meerdere van de 2017-modellen 

hardtails, fully’s of zelfs e-MTB’s uit. Naast het alom 

bekende en populaire testparkoers in Dorst (NL) zijn 

er in de heuvels van Zuid-Limburg (Slenaken, NL) en 

de Ardennen (Houffalize, B) eveneens rondes uitgezet 

met steile klimmetjes en spectaculaire afdalingen. 

Inschrijven is altijd nog mogelijk! 

Meer informatie 


k news 

Mergelheuvelland 2-daagse 16 & 17 september 2017 

Wat dacht je van niet één, maar twee dagen rondfietsen in het zuidelijkste puntje van 

Nederland? Voor de mountainbike zijn er op zaterdag 16/09 vier afstanden (35-50-70-100 

km) en op zondag 17/09 kun je je overgebleven energie nog steken in drie verschillende 

afstanden (35-50-70 km). Tot 170 km mountainbikeplezier dus! 

Info www.mh2d.nl 

Michiel Van Aelbroeck en Alice Pirard starten 

techniektrainingen 

Deze fanatieke marathonrijders willen de kennis die ze in hun 

osteopathiepraktijk verzameld hebben, delen met gemotiveerde 

mensen in de vorm van HOOT vzw (Health Optimization 

Organization and Team). Voorkom chronische klachten 

door ze zelf op tijd op te merken en doe mee aan één van 

hun activiteiten zoals een MTB Techniektraining powered by 

Multitask Industries in Gent (B) 

Info www.facebook.com/hootvzw 

Nieuwe e-MTB-modus voor 

Bosch Performance Line CX 

De nieuwe e-MTB-modus is speciaal ontwikkeld om te 

voldoen aan de eisen van e-mountainbikers. De e-MTBmodus 

geeft de mountainbiker een natuurlijk rijgevoel en 

biedt optimale ondersteuning op verschillende terreinen. De 

motorondersteuning is progressief: afhankelijk van de druk 

uitgeoefend op de pedalen wordt de ondersteuning automatisch 

aangepast aan de rijtechniek van de fietser. Switchen 

tussen rijmodi is dus niet meer nodig! 

Info www.bosch-ebike.com

Shop 

Born Super Liquid Gel Cherry 2:1 + Caffeine 

Een kant-en-klare vloeibare energiegel, waarbij je geen 

water hoeft te drinken, en die voor meer energie en een 

betere vochtopname zorgt. Bevat 25 gram complexe 

koolhydraten en is ideaal tijdens de inspanning. 

Optimaliseert door natrium en kalium de hydratatie. 

Info www.born.eu 

Magura MT 

Deze betaalb 

remprestatie 

door midde 

eerste remse 

één-vinger h 

remmenset 

Info www.m 

Bontrager Kovee Elite 23 TLR-wielset 

Met een velg van OCLV Carbon met een 

breedte van 22,5 mm (binnen) en 29 mm 

(buiten) geven deze wielen het beste comfort 

en grip in combinatie met de juiste bandenkeuze. 

De Rapid Drive 54 geeft je het beste 

rijgevoel om je concurrentie te verslaan. 

Adviesverkoopsprijs: € 699,99. 

Info www.trekbikes.com 

Specialized Expert XC-schoen 

De Expert XC-mountainbikeschoenen 

bieden absolute topprestaties tegen 

een vriendelijke prijs. De stijve carbon 

zool heeft een efficiënte krachtoverbrenging. 

De lichtgewicht constructie, 

de Boa-draaisluiting en het SlipNot 

profiel van de zool zorgen voor veel draagcomfort. 


10 

Info www.specialized.com 

• Bikefreak-magazine

ping 

trail Sports-schijfremmen 

are remset van Magura heeft een geweldige 

en modulatie! Veel stopkracht wordt geleverd 

l van een dubbele zuiger aan de voorzijde! De 

t van MAGURA die standaard wordt geleverd met HC1 

evel (nu ook als upgrade verkrijgbaar voor bestaande 

s). Adviesverkoopsprijs: € 219,90. 

agura.com 

Birzman Horizons-Apogeevloerpomp 

Deze pomp valt precies tussen een 

minipomp en vloerpomp in. Hij heeft de 

gepatenteerde Snap-It Apogee-koppeling 

(Presta én Schrader-ventielen). De flexibele 

slang is 50 cm lang en de pomp is voorzien 

van een klein uitklapbaar voetje (te gebruiken 

als vloerpomp). Max. 120 psi/8,3 bar, 230 g, 30 

x 4,2 x 2,5 cm, € 44,95. 

Info www.birzman.nl. 

Bulls Duroflex-zadelpen (preview) 

Voor topprestaties en uitstekend comfort tijdens 

langere ritten. Je voorkomt met deze zadelpen 

vermoeiende vibraties, stoten en klappen. De carbon 

zadelpen is zeer flexibel, 380 mm lang met ø 31,6 

mm en een gewicht van minder dan 200 gram. 

Info www.bulls.de 

11

Shop 

Trek Session 29er frameset 

’s Werelds snelste downhillfiets wordt nóg sneller 

met 29er-wielen! Een sneller en stijver frame, een 

agressievere en aanpasbare geometrie (Mino-link 

en variabele balhoofdlagers), een levendige rit 

en een groot aantal typische Trek-features: ABP, 

OCLV Mountain Carbon, Carbon Armor, Control 

Freak-kabelgeleiding en vorkbumpers. 

Info www.trekbikes.com 

Merida Fietsstandaard 

Op zoek naar een compacte oplossing 

om je fiets te parkeren? Zet hem netjes 

weg met deze opvouwbare Merida Fietsstandaard! 

Hij is geschikt voor 20 t/m 29” 

wielen met een maximale bandbreedte 

van 2,4”. Door de klapveer staat je fiets 

altijd stabiel en recht in de standaard. 


Info www.merida.nl 

Con-Tec-fietsbrillen 

Nu via het voorjaar een aanloop naar de 

zomer genomen wordt, grijp je sneller naar 

je zonnebril, die bij het prachtige weer een 

niet te missen accessoire is en jouw fietsplezier 

en veiligheid vergroot. Helemaal 

met de zonwerende sport/outdoor-brillen 

van Con-Tec! 

Info www.contec-parts.de

ping 

KMC X11EL black tech-ketting 

Deze ketting is nu leverbaar en is geoptimaliseerd voor alle 

11-speed systemen (ook 1x11), niet looprichtinggebonden en 

voorzien van KMC’s Double X-Durability-tevredenheidsgarantie. 

Een nieuwe KMC-ketting met dit garantiepredicaat 

gaat gegarandeerd langer mee dan alle andere merken. 

Info www.kmcchain.nl 

Schwalbe Addix-compound 

De MTB banden uit de Evo-line zijn 

voorzien van Schwalbes nieuwe rubbercompound 

Addix. Meer grip, meer 

snelheid en betere roleigenschappen. 

Vier kleuren die het karakter van het 

compound benoemen: Speed (rood), 

Speedgrip (blauw), Soft (oranje) en 

Ultrasoft (paars). Welke kleur kies jij? 

Info www.schwalbe.com 

Bulls Hattori 29er-wielen 

Door een binnenbreedte van 31,6 mm 

zijn deze carbonwielen licht genoeg voor 

crosscountry, maar sterk genoeg voor 

enduro. Met een bredere velg kun je de 

luchtdruk in je banden verlagen, waardoor 

je je comfort verhoogt en de rolweerstand 

verlaagt. Een haakloze velgkant voorkomt 

stootlekken bij tubeless banden. Adviesverkoopsprijs: 

€ 1.199,- 

Info www.bulls.de 

13

SUCCES HEEFT 

EEN NAAM: 

COPPERHE 

COPPERHEAD 29 SUPREME 

Frame 7005 superlite aluminium, smooth welded, Tailord chainstay, internal cable routing Framesize 41/46/51/56/61cm Fork Rock Shox 

XT RD-M8000-GS, 11-speed, shadow plus Crankset Shimano FC-M7000, 36/26T - press fi t Brakes Magura MT-4 hydraulic disc, 180/180 

Wheelset STYX Hubs / BULLS XC-21 tubeless ready Tires Schwalbe Rapid Rob 29 x 2.25 Weight 13,3kg

AD 

bulls.de 

Recon Silver Coil 29, 100mm, PopLoc remote lockout Gearshift Shimano Deore 

mm Cockpit STYX aluminium / STYX aluminium Saddle / Seatpost BULLS / STYX 

€ 1.299,- * 

* advies-verkoopprijs van de leverantcier

MTB / e 

TESTCE 

DEELNAME 

€ 25,- 

Bikefreak-magazine heeft voor maar liefst 

€ 70.000,- aan gloednieuwe 2017 MTB’s en 

e-MTB’s klaarstaan voor een ultieme test. 

Je bent van harte welkom om al dit moois 

te komen testen en alsof het nog niet 

genoeg is, organiseren we dit jaar maar 

liefst 20 testdagen. Bovendien heb je ook 

nog eens de keuze uit drie verschillende 

testlocaties. Naast het alom bekende en 

populaire testparkoers in Dorst hebben 

we in de heuvels van Zuid-Limburg en 

de Ardennen eveneens twee uitdagende 

rondes uitgezet met steile klimmetjes en 

spectaculaire afdalingen. 

16 • Bikefreak-magazine 

De mountainbikes voor het MTB / e-MTB-testcenter 

zijn op de redactie van Bikefreak-magazine 

gearriveerd. Zijn ze ‘Hot or Not’? Dat 

mag jij dit jaar gaan bepalen. Alle 21 MTB’s / 

e-MTB’s van modeljaar 2017 staan klaar 

voor de ultieme testrit in het Brabantse 

land, Limburgse heuvels of hartje Belgische 

Ardennen. We geven jou de mogelijkheid 

om een aantal van deze MTB’s / e-MTB’s 

eens uitgebreid uit te proberen. Na afloop 

van de testdag krijg je een beoordelingsformulier 

om de geteste bikes door middel van 

een puntensysteem te waarderen. Aan het 

einde van het jaar worden jullie bevindingen

-MTB 

NTER 

verwerkt tot één mega-lezersonderzoek, dat 

we in Bikefreak-magazine publiceren onder 

de noemer ‘Hot or Not’? 

Gaat de MTB / e-MTB doorbreken of juist 

niet? Laat jouw stem meetellen en kom een 

dag testen. Het Bikefreak-magazine MTB / 

e-MTB-testcenter in Nederland of België is 

er klaar voor! 

Deelname € 25,- 

In tijden dat alles enorm veel geld kost, klinkt 

het misschien wel een beetje vreemd, maar 

deelname aan het Bikefreak MTB / e-MTB-testcenter 

bedraagt slechts € 25,-. Bikefreak-magazine 

zorgt voor een perfecte organisatie, 

een serie exclusieve 2017-mountainbikes, 

met of zonder trapondersteuning, en een 

gezellige ongedwongen sfeer. Je hebt beslist 

een onvergetelijke testdag en na afloop ga je 

niet met lege handen naar huis: voor iedere 

deelnemer is er een tasje met brochures 

van alle deelnemende fietsmerken en een 

Born-bidon als aandenken. Een unieke kans, 

die je als nieuwsgierige mountainbiker zeker 

niet aan je neus voorbij mag laten gaan! We 

willen je wel adviseren om op tijd 

17

Ronin Pro 

€ 2.999,- www.apex-bikes.nl 

Exceed CF SLX 8.9 Pro Race 

€ 3899,- www.canyon.de 

één van onze 20 testdagen te boeken, want 

VOL = VOL natuurlijk! 

De mooiste testparkoersen 

Bikefreak-magazine heeft niet zomaar een 

testrondje voor je uitgezet: je gaat op de 

meest uitdagende trails van Nederland of 

België biken. Naast het alom bekende en 

populaire testparkoers in Dorst, hebben we 

in eveneens een uitdagende ronde voor je 

uitgezet in de heuvels van Zuid-Limburg, 

tussen Gulpen en Slenaken. Een schitterende 

rit met steile klimmetjes en spectaculaire 


afdelingen. Echt terrein dus om de MTB / 

e-MTB eens aan de tand te voelen. Wil je nog 

meer actie, reis dan af naar de Belgische 

Ardennen. In de omgeving van Houffalize en 

La Roche doen we er nog een schepje bovenop. 

Een helling op fietsen waar je amper te voet 

omhoog kunt? We hebben er één gevonden 

en jij mag het komen proberen! Bikefreakmagazine-hoofdredacteur 

Guido Kartner is 

van de partij, geeft uitleg en bezorgt je een 

onvergetelijke dag!

Reliq Pro 

€ 3.699,- www.apex-bikes.nl 

Wild Edge 2 

€ 3999,- www.bulls.de 

MFC 829 c 

€ 3299,95 www.conway-bikes.de 

Raven LTD 

€ 1799,- www.focus-bikes.com 

Uitstekend verzorgd 

Bij het Bikefreak-magazine MTB / e-MTB-testcenter 

ga je een dag op pad om de mountainbikes 

van jouw keuze te testen. Samen met 

andere lezers van Bikefreak-magazine, die je 

’s morgens vroeg ontmoet, trek je de gehele 

dag op. Bikefreak-magazine is ter plaatse om 

uitleg te geven over alle aanwezige testbikes 

en om de vering perfect af te stellen. Je rijdt 

de testronde gewoon in je eigen tempo, da’s 

wel zo fijn! Doordat je een aantal keer van 

MTB / e-MTB kunt wisselen, krijg je een prima 

indruk van wat de onderlinge verschillen 

19

Lector 6 

€ 2499,- www.ghost-bikes.com 

Aspire Pinion 

€ 2.999,- www.gilbertson.nl 

Sonora ES Di2 

€ 3.499,- www.stevensbikes.de 

Jura Carbon ES 

€ 4.299,- www.stevensbikes.de 

tussen de testbikes zijn. We hebben maar 

liefst 21 mountainbikes beschikbaar. 

Wat je nog moet weten 

Omdat we van ieder type MTB / e-MTB één 

testfiets beschikbaar hebben in de maat 

medium, is het mogelijk dat kleine rijders 

(190 cm) niet hun 

ideale zitpositie kunnen vinden. We kunnen 

onmogelijk alle testfietsen in 3 verschillende 

maten aanbieden, we hopen dat je hiervoor 

begrip kunt opbrengen. 


Big.Nine 900 

€ 2199,- www.merida.nl 

Epic hardtail Comp carbon World Cup 

€ 2.499,- www.specialized.com 

Procaliber 9.7 2X 

€ 2499,- www.trekbikes.com 

Top Fuel 9 

€ 3499,- www.trekbikes.com 

Testdagen Dorst (NL) 

juni: 18 (zondag) 

juli: 22 (zaterdag) 

augustus: 27 (zondag) 

september: 30 (zaterdag) 

oktober: 08 (zondag) 

Testdagen Slenaken (NL) 

juni: 17 (zaterdag) 

juli: 23 (zondag) 

augustus: 26 (zaterdag) 

september: 24 (zondag) 

oktober: 07 (zaterdag) 

21

E-Core FS 27.5 Plus 

€ 4.399,- www.bulls.de 

EMF 527+ 

€ 4.599,95 www.conway-bikes.de 

E-One Twenty 800 

€ 4.099,- www.merida.nl 

Turbo Levo FSR short travel 29 

€ 3.999,- www.specialized.com 

Testdagen Houffalize (BE) 

juni: 11 (zondag) 

juli: 15 (zaterdag) 

augustus: 20 (zondag) 

september: 23 (zaterdag) 

Inclusief 

testen van ± 6 MTB’s / e-MTB’s per testdag 

uitleg over gebruik, plus afstelling vering 

Born-bidon met dorstlesser 

infopakket folders deelnemende merken 


Uproc 3 – 6.30 

€ 4.299,- www.flyer.nl 

Kato FS 6 AL 

€ 3.999,- www.ghost-bikes.com 

D 

Powerfly FS 8 

Groot-Brittannië 

€ 4.999,- www.trekbikes.com 

Programma 

09.45 uur aankomst 

09.45 uur inschrijving / 

legitimatie (verplicht) 

09:55 uur uitleg / techniek MTB / e-MTB’s 

10.15 uur ochtendritten London 

12.30 uur middagpauze / lunch 

13.00 uur middagritten 

15.30 uur evaluatie / invullen 

testverslagen 

16.00 uur einde testdag / uitreiking 

infopakket 

Brussel 

B 

Amsterdam 

NL 

Dorst 

Slenaken 

D 

Houffalize 23

Zelf meebrengen 

fietshelm (verplicht) 

fietsschoenen (SPD-pedalen aanwezig) 

BIJKOMENDE KOSTEN 

heen- en terugreis 

lunchpakket 

drinken 

Boeken van een testdag 

Klik op de onderstaande button, vul het 

formulier volledig in en klik op ‘verzenden’. Je 

krijgt direct een bevestiging van je boeking 

per e-mail toegezonden. Deelname bedraagt 

€ 25,- en dient ter plaatse (contant) te worden 

voldaan bij aankomst op de testdag. De reisbescheiden 

voor het MTB / e-MTB-testcenter 

(bestaande uit dagindeling, routebeschrijving 

en adresgegevens) worden uiterlijk twee weken 

voor vertrek door ons per e-mail verzonden. 

Tekst & foto’s Guido Kartner 


Het Bikefreak TEST-center is powered by: 

Birzman-tools • Born-sportvoeding • Craftkleding 

• Mountain Bike Adventure-reizen

® 

ADDIX COMPOUND 

SPEED SPEEDGRIP 

SOFT ULTRA SOFT 

Zoek je grenzen op en eis het maximale van je banden. 

Onder de zwaarste beproevingen laat deze band zijn ware gezicht zien: 

Meer grip, meer snelheid en betere roleigenschappen. Ervaar een andere dimensie. 

ADDIX - het nieuwe compound voor al onze legendarische banden uit de EVO-line. 

schwalbe.com/addix-compound

Test Specialized 

Epic Hardtail Comp 

Carbon World Cup 

“de nieuwe Epic Hardtail Comp Carbon zal 

gegarandeerd een verkoopsucces worden” 


Met de komst van de Epic hardtail introduceert 

Specialized een geheel nieuw 

model in haar assortiment. De Epic 

hardtail is in drie verschillende frames 

leverbaar: een aluminium versie als opstapfiets, 

een versie met 10M carbon en 

zoals gebruikelijk bij Specialized een 

S-Works topmodel met geheel nieuw 

12M carbon. Bikefreak ging met de Comp 

Carbon World Cup op pad. 

Het nieuwe 2017 Epic Hardtail Comp-frame is 

met 1175 gram maar liefst 50 gram lichter dan 

het oude S-Works Stumpjumper hardtail frame 

van 2016. Dat het nog veel lichter kan, bewijst 

het nieuwe S-Works Epic Hardtail-frame met 

slechts 800 gram! Het Epic-frame is vanaf 

blanco geheel nieuw ontworpen en voorzien 

van de laatste technische innovaties. Met een 

balhoofdhoek van 69,8˚ en een zitbuishoek 

van 74˚ gaat ook Specialized mee met de trend 

om minder nerveus sturende mountainbikes 

te produceren. Zoals het anno 2017 gaat, gaan 

de kabels van achterrem en derailleur door het 

frame, heeft de achterbrug een ‘boost’-inbouwbreedte 

en is er bij gebruik van een 

voorderailleur in de montage van een side 

swing-exemplaar voorzien. Nieuw voor Specialized 

is de montage van een rubberen blokje op 

de onderliggende framebuis om het doorslaan 

van het stuur bij een eventuele valpartij te 

voorkomen. Al met al kan het nieuwe Epic 

Hardtail-frame ons wel bekoren, het geheel ziet 

er zeer strak uit en het geheel smoelt goed. Met 

een totaalgewicht van 10,75 kg (maat large), 

waarvan 4,60 kg voor rekening komt van de 

wielen, gaan we in ieder geval met een lichte 

mountainbike op pad. 

Met een stuurhoogte van 101,5 cm hebben we 

een niet al te diepe zithouding te pakken. Wil 

27

een geheel nieuw carbon frame 

je dieper zitten of een sportievere zithouding 

hebben, dan moet je met de stuurpen aan de 

slag. Wij vonden de zitpositie echter heerlijk, 

zeker in combinatie met de nieuw aangepaste 

balhoofdhoek. Op het vlakke ontpopt 

de Epic Hardtail Comp Carbon World Cup zich 

als een heerlijke stuurmachine. Het niet al te 

nerveuze stuurgedrag geeft je vertrouwen in 

de bochten, waarbij je de controle over de 


fiets goed kunt behouden. Het nieuwe frame 

in combinatie met de 27,2 mm dunne zadelpen 

filtert de kleine oneffenheden prima. Ook de 

Roval-wielen geven dankzij de ‘boost’ inbouwbreedte 

geen krimp. Het acceleratievermogen 

uit de bocht valt door het hoge gewicht van 

de wielen wel wat tegen en stelt ons enigszins 

teleur. Ook in de klim ondervinden we wat 

nadeel van de wielen, maar de wijze waarop 

de Epic Hardtail Comp zijn weg omhoog ‘vindt’, 

maakt veel goed. Met Zwitserse precisie volgt 

de fiets zijn stuurcommando’s op, alleen écht 

hele steile klimmetjes zijn voor het verzet iets 

teveel van het goede. Dit heeft te maken met 

het bergverzet van 32-42 combinatie van de 

1x11 SRAM-versnellingsbak. Wil je meer klimvermogen 

dan is de Epic Hardtail Comp wellicht 

een optie, exact dezelfde fiets en precies even 

duur, maar dan voorzien van 2x11 speed (26x42) 

Shimano-versnellingen. Tijdens de afdalingen 

profiteren we van de heerlijke rijeigenschappen, 

ook de niet al te diepe zithouding komt ons

goed van pas wanneer het bergafwaarts wat 

steiler wordt. De Rock Shox Reba RL doet zijn 

werk naar behoren, jammer genoeg moeten 

we de rechterhand van het stuur halen om de 

vering te verstellen. Ook het remvermogen 

van de Shimano M506-schijfremmen valt wat 

tegen. Voor de Lage Landen functioneren ze 

prima, maar bij lange steile afdelingen schieten 

ze tekort. 

De nieuwe Specialized Epic Hardtail Comp 

Carbon World Cup heeft een prima indruk op 

ons achtergelaten. Voorzien van een heerlijke 

zitpositie met dito rijeigenschappen stelt de 

snelle crosscountry hardtail ons zeker niet 

teleur. Ga je met de nieuwe Epic Hardtail regelmatig 

naar de Ardennen of bijvoorbeeld de 

Alpen, overweeg dan de versie met 2x11 speed, 

die over meer klimvermogen beschikt. Vind je 

de Epic Hardtail Comp Carbon World Cup in de 

kleur ‘baby blue’ iets te veel van het goede? Er 

is ook een versie in mat carbon verkrijgbaar. 

Plus en min 

• prima rijeigenschappen, 

fijne stuurmachine 

• comfortabel en stijf carbon 

frame met boost 

• extra comfort door 27,2 mm zadelpen 

• geen voorvorkbediening op stuur 

• zwaar bergverzet 

• gewicht wielset 4,60 kg 

Bikefreak tuning tips 

banden tubeless maken 

wielen lichter maken 

Tekst & foto’s 

Guido & Max Kartner 

FRAME 

Materiaal 

Carbon FACT 10m 

Maten S-M-L-XL (29) 

VERING 

Voorvork 

Rock Shox Reba RL 

90/100 mm ‘boost’ 

AANDRIJVING EN REMMEN 

Versnellingen SRAM GX, ‘long cage’ 1x11 

Shifter 

SRAM NX, trigger 

Crankstel 

Race Face Aeffect 6000 alu 32 T 

Remmen 

Shimano M506 180 mm / 160 mm 

WIELEN 

Wielset 

Roval Control 21 mm, tubeless 

ready ‘boost’ 

Band (voor & achter) Specialized Fast Trak Control 

29x 2.20” 

ONDERDELEN 

Stuur 

Specialized Mini-rise alu–72 cm 

Stuurpen 

Specialized 3D-forged alu–10 cm 

Zadel 

Body Geometry Phenom Comp 

Zadelpen 

cromo rail 

Specialized alu–36 cm ø 27,2 mm 

VERZETTEN 

32-tands voorblad 

11 (678) 13 (574) 15 (497) 17 (439) 19 (392) 22 (339) 25 (298) 28 (266) 

32 (233) 36 (207) 42 (178) 

(…) = afstand per omwenteling crankstel in cm 

GEOMETRIE (SMALL) 

Balhoofdhoek 69,8˚ 

Zitbuishoek 74,0˚ 

Bovenbuis 57,5 cm 

Bovenbuis (H) 62,3 cm 

Zitbuis 47,0 cm 

Balhoofdbuis 11,0 cm 

Achterbrug 43,0 cm 

Brackethoogte 30,9 cm 

Stuurhoogte 101,5 cm 

Wielbasis 

112,8 cm 

INFO 

Gewicht wielen 4,60 kg 

Gewicht compleet 10,75 kg (maat L) 

Prijs € 2.499,- 

Website 

www.specialized.com 

29

Vaste route Nederland 

provincie Noord-Brabant 

Old school 

Reusel 


Wie van puzzelen houdt, wordt 

acuut vrolijk bij het bekijken van 

het overzichtsbord van de terreinfietsroutes 

Kempenland. Er zijn vier 

routes die met elkaar verbonden zijn, 

dat is gelukkig duidelijk te lezen. 

Aan de linkerkant van het bord, dat 

helaas behoorlijk verweerd is, zou 

onze route moeten liggen. 

31


Vaag 

We staan bij D’n Ouwe Brandtoren net onder 

Reusel, waar we op de parkeerplaats eerst 

even zijn bijgekomen van een overdosis 

rotondes op de weg hier naartoe. Nu proberen 

we op het bord onze route terug te vinden. 

Aan de opvallende vorm herken ik de route 

van Reusel, maar volgens het bord gaat het 

om de Cirkelroute, aangegeven met zwarte 

routepijlen. Hoewel alles erg slecht te lezen 

is, klopt de kleur van de routepijl gewoon 

wel, een paar meter terug staat inderdaad 

een zwarte pijl. Normaal is het de kleur van de 

verbindingsroute tussen aangrenzende routes, 

maar niet vandaag dus. Meteen duiken we het 

bos in, da’s altijd fijn, zo lekker dicht bij de 

parkeerplaats. We volgen de sporen zolang we 

geen volgende pijl zien en belanden al snel 

in een zandkuil, midden in een open stuk in 

het bos. Hier liggen een paar forse bandensporen 

die onmogelijk van een mountainbike 

kunnen zijn. Zelfs de breedste banden onder 

de nieuwe fatbikes zijn niet zo bruut om zulke 

imposante noppensporen achter te laten. Er 

lopen meerdere paden links en rechts, er is 

keus genoeg. We zien echter nergens een 

routepijl en zitten dus na pakweg honderd 

meter al verkeerd. Dat is een nieuw record. 

Nu we toch stil staan horen we in de verte het 

typische geluid van een zwerm crossmotoren. 

Dat moet van MC de Wielewaal komen, een 

klein stukje verderop. Als we terugrijden naar 

het pad, zien we iemand rechtdoor rijden waar 

wij zijn afgeslagen, en dat blijkt inderdaad de 

juiste oplossing te zijn. Het pad is een beetje 

vaag, net als het routebord, maar nu zitten 

we goed. 

33

Eindelijk groen 

De routes die we de afgelopen maanden 

hebben gereden, hadden een winters 

uiterlijk: kaal en bruin. De Peelsche Heide 

ziet er inmiddels behoorlijk groen uit, door 

de beplanting is de route voor ons een stuk 

makkelijker te volgen dan in de eerste paar 

honderd meter. Het bospad is nog nat, met 

hier en daar wat kleine plassen. Ik kijk net 

voor een bocht even snel naar mijn voorband 

hoe het met mijn profiel staat en lig meteen 

ondersteboven. Een beetje modder en een 

schuin oplopend randje nemen me razendsnel 

te grazen. Volgens mij wordt het tijd om op te 

gaan letten, zo moeilijk is dat mountainbiken 

nou ook weer niet. We genieten van de kleine 

hoogteverschillen, die het kronkelpad net iets 

leuker maken. Dit mag zo wel de hele route 


doorgaan, wat ons betreft. Het loopt helaas 

anders, zo blijkt al snel. De singletrack blijft 

wel lekker slingeren, maar vlakt al snel uit. 

Regelmatig sturen we een veel breder bospad 

op om een lang stuk rechtdoor te sturen, op 

weg naar een volgende singletrack. Hier en 

daar worden we zelfs door de routepijlen een 

fietspad op gestuurd, terwijl er een bospad 

naast loopt. De reden waarom we dat niet 

zouden kunnen of mogen gebruiken, ontgaat 

ons even; we volgen voor de zekerheid toch 

maar de routepijlen. Langs een brandgang mis 

ik even een pijl, maar Guido ziet ‘m wel net

als een biker achter me. Die kent misschien 

de route wel, dat scheelt natuurlijk zoekwerk 

en andere bloopers. 

Niet zeuren, rijden! 

We mogen niet alle delen van het bos in, 

we worden er soms ook duidelijk omheen 

gestuurd. We ratelen over de tractorsporen 

langs de nu nog lege akkers, en de enige 

uitdaging die we hebben is het ontwijken van 

de diepere plassen, ook op de single tracks 

in het bos. We mogen echt niet zeuren over 

welke route dan ook, het is mooi weer en 

we rijden in een mooie omgeving. We zijn 

misschien een beetje verwend met heel veel 

nieuwe routes de afgelopen tijd, allemaal 

ontworpen en gekneed volgens de laatste 

35

maatstaven. De route van Reusel ligt er al 

wat langer en de rit is gewoon in orde. Langs 

grote stapels onlangs gekapte bomen snuiven 

we die heerlijke boomgeur op, en opnieuw 

worden we rechtsaf een betonnen fietspad 

opgestuurd. Al snel mogen we gelukkig aan 

de bosrand weer een singletrack op, die 

houden wel de sfeer erin. Regelmatig zien 

we andere mountainbikers, de meesten op 

de vaste route en met een hoger tempo dan 

wij, sommigen in een totaal andere richting 

rijdend, waaronder enkelen zonder helm. Een 

ratjetoe dus. Op vier kilometer is het even 

opletten geblazen, want de kleur van de route 

verandert voordat je er erg in hebt. De route 

buigt naar links en het gevoel zegt die route 

te volgen, maar dan zitten we ineens op de 

groene Palsroute, en dat was niet het plan. 

De routepijlen staan er overigens wel, dus 

daar kan het niet aan liggen. Rechtdoor is 


voor ons de bedoeling en dat is deze keer 

wel erg letterlijk, want we rijden via een 

stukje Kroonvensche Heide in een rechte 

lijn naar het zuiden, op naar de Belgisch / 

Nederlandse grens. Aan de rand van het bos 

controleert Staatsbosbeheer op de aanwezigheid 

van crossmotoren, dat zal niet voor 

niets zijn hier. We stoppen bij de elektrische 

draadversperring met tekst en uitleg over de 

geschiedenis van Reusel tijdens de Eerste 

Wereldoorlog. 

Zo worden we ook tijdens een relaxte 

mountainbikerit anno 2017 weer eens 

herinnerd aan het feit dat vrijheid geen 

vanzelfsprekendheid is. 

37

Op de grens 

We zijn op het zuidelijkste deel van de 

route niet alleen, de locals maken dankbaar 

gebruik van de route. Niet dat we de mensen 

persoonlijk herkennen, maar als er Dirkx 

Bikeshop op je shirt staat, kom je natuurlijk 

wel uit Reusel. Het bos is terug en zo ook de 

singletracks. Passeren is lastig, maar hoeft 

niet zo nodig. Ieder zijn eigen tempo. Ik 

stop even naast Guido om de helmcamera 

af te stellen en klik niet op tijd uit het linker 

pedaal. Voor de tweede keer lig ik ondersteboven, 

het moet niet gekker worden. En ik 

maar denken dat de plassen en plotseling 

opduikende modderplekken de uitdaging 

zijn – welnee. Zonder die fratsen is het tot 

nu toe allemaal heel natuurlijk, maar niet

zo avontuurlijk, eerlijk is eerlijk. Terwijl we 

de cirkel rijden, vragen we ons opnieuw af 

waarom we volgens de routepijlen deels het 

fietspad inclusief tegenliggers moeten volgen, 

terwijl zes meter naast ons een breed bospad 

loopt. Misschien doen we toch iets niet 

helemaal goed? Na de cirkel volgen een paar 

lekkere bochten waarbij ik steeds de grootste 

moeite heb om op het pad te blijven. Ik heb de 

bandenspanning nog op ‘woon-werk’ staan, 

dus nu dribbel ik alle kanten op. Lucht eruit 

gaat sneller dan erbij, en meteen stuurt het 

39

eter. Wel jammer dat ik er nu pas bij stil sta, 

want de rit zit er al weer bijna op. Opnieuw 

zien we mannen uit de tegenovergestelde 

richting komen en missen we een routepijl 

voor een bocht. In de 

London 

laatste kilometer missen 

we op een haar na zelfs twee jonge gasten 

die tegen de route in op hun stadsfietsen op 

aan het dollen zijn. Het loopt goed af, met 

meer geluk dan wijsheid. We hebben absoluut 

een mooie route gereden, die als je eenmaal 

de weg weet, ook nog eens lekker op tempo 

gereden kan worden. Vooral het begin is 

speels en uitdagend, van de rest waren we 

niet zo ondersteboven. Op die twee keer 

na dan. 

Noordzee 

Reusel 

Brussel 

B 

Amsterdam 

NL 

D 

Foto’s 

Tekst Jelle Bennis 

Jelle Bennis & Guido Kartner 

F 

Luxemburg 

L 

Parijs 

Bern 

Switz. 


WEAPON 

OF CHOICE! 

2.499 € 

6 

“De GHOST LECTOR 6 LC heeft een uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding!”, 

aldus Bikefreak in magazine #90. Daarnaast is het dé racemachine met 

oneindig veel potentie. Het frame is stijf, hierdoor is de fiets direct maar ook 

agile. De LECTOR 6 is agressief opwaarts en gecontroleerd neerwaarts. 

Ga elke uitdaging aan met de LECTOR 6 29niner!

Techtalk 

Lagers 


Ze zijn niet meer weg te denken van 

de mountainbike: lagers. Dankzij 

deze vernuftige uitvinding rollen 

de wielen soepel en wordt je trapkracht 

efficiënt overgebracht. 

Maar hoe vanzelfsprekend ze in 

het gebruik ook zijn, kogellagers 

blijven een wonder der techniek. 

En die wonderen zijn er in soorten 

en maten. 

43

toegepast. De ringen en wentellichamen 

worden van gehard staal gemaakt en 

geslepen tot op duizendsten van een millimeter 

nauwkeurig, om een optimale loop en 

lange levensduur te kunnen waarborgen. 

Lagers hebben in het algemeen de functie 

om twee delen die ten opzichte van elkaar 

bewegen, te ondersteunen en te geleiden. 

Denk bijvoorbeeld aan de trapas: deze steunt 

met twee lagers in het frame en kan soepel 

draaien, zonder dat de as uit het frame schuift. 

Bij een lager denk je misschien in eerste 

instantie aan een roterende beweging, maar 

ook bij rechtlijnige (lineaire) bewegingen 

worden lagers toegepast. Lagers zijn grofweg 

in twee soorten te verdelen: wentellagers en 

glijlagers. In dit artikel nemen we de wentellagers 

onder de loep. 

Cup & cone-lagers werden lange tijd 

gebruikt in wielnaven. De kogels zijn aan 

weerszijden van de naaf opgesloten tussen 

een gehard stalen cup die in de naafhuls 

wordt geperst, en een verstelbare conus 

op de as. 

Wentellagers bestaan principieel uit twee 

ringen met loopbanen, waartussen zich 

rollende elementen (‘wentellichamen’) 

bevinden. Deze rollende elementen kunnen 

kogels zijn (bij kogellagers), maar ook 

cilindrische en andere vormen worden 


Kogellagers worden op de mountainbike het 

meest gebruikt, en zijn lange tijd als ‘cup & 

cone’-constructie toegepast. Hierbij vormt 

het lager geen uitwisselbare unit, maar is 

één van de twee loopbanen geïntegreerd 

in het onderdeel en is de andere loopbaan 

middels een schroefverbinding verstelbaar. 

Deze opstelling werd voorheen toegepast bij 

de trapas, het balhoofd en de wielnaven. 

zelf niet. Industrielagers worden gefabriceerd 

met bijzonder nauwe toleranties en zijn 

van zichzelf praktisch spelingsvrij. Dankzij 

algemene industriële standaarden is een 

vervangend lager gemakkelijk te vinden en 

is het lager, soms zelfs zonder gereedschap, 

te vervangen. 

Het voordeel van de cup & cone-methode 

is dat het lager spelingsvrij kan worden 

afgesteld. Maar tegelijkertijd zijn dergelijke 

lagerconstructies moeilijk af te dichten en 

vereist de afstelling het nodige Fingerspitzengefühl. 

En wellicht het grootste nadeel 

van deze bouwwijze is dat als de loopbanen 

versleten raken, het complete onderdeel 

vervangen moet worden. 

Daarom worden tegenwoordig meestal industrielagers 

gebruikt. Hierbij vormen de ringen 

met loopbanen, de rollende elementen én de 

afdichting een geheel. Doordat deze lagers als 

unit worden geplaatst tussen de bewegende 

delen, slijt het onderdeel (zoals een wielnaaf) 

De krachten die op een lager kunnen komen, 

zijn radiaal (loodrecht op de as) of axiaal 

(in de lengterichting van de as). 

45

Groefkogellagers kom je zelfs tegen in de draaipunten van de vering. 

Het meest gebruikte type lager is een groefkogellager. 

Hierbij zitten de kogels tussen een 

binnen- en buitenring met een symmetrische 

groef, de kogelbaan. Vaak zit er in een groefkogellager 

ook nog een kooi die de kogels 

op gelijke afstand van elkaar houdt. Een 

groefkogellager is gemaakt om overwegend 

radiale krachten op te vangen, maar kan ook 

in zekere mate zijwaartse (axiale) krachten 

opvangen. Meestal zijn groefkogellagers met 

twee zwarte kunststof ringen afgedicht; dit 

is de voor mountainbikes meest geschikte 

afdichting tegen stof en vocht. Metalen 

afdichtringen bestaan ook en beschermen de 

kogels goed, maar dichten het lager minder 

goed af. Groefkogellagers kom je tegen bij 

de wielnaven en de trapas, en ook de draaipunten 

van volledig geveerde frames worden 

vaak voorzien van dit type lagers. 


Balhoofdlagers worden nog steeds wel eens 

als cup & cone-constructie opgebouwd. 

Een ander veelgebruikt type lager is het 

hoekcontactlager. Dit lijkt sterk op een 

groefkogellager, maar de loopbanen zijn 

zo gevormd dat dit lager axiale krachten 

beter kan opvangen. Dit type wordt meestal 

gebruikt bij balhoofdlagers. Overigens is

de cup & cone-constructie in feite ook een 

hoekcontactlager; deze verouderde techniek 

kom je daarom nog steeds weleens tegen bij 

het balhoofd. 

Soms wordt er een speciaal type lager gebruikt: 

een naaldlager. In plaats van kogels bewegen 

bij dit type lager cilindrische elementen (de 

‘naalden’) tussen een binnen- en buitenhuls. 

De cilindrische wentellichamen hebben 

over hun volledige lengte contact met de 

lagerringen, waardoor ze veel hogere radiale 

krachten kunnen opvangen dan kogels, die 

slechts op één punt contact hebben met de 

loopbanen. Het nadeel van naaldlagers is dat 

ze geen axiale krachten kunnen opvangen; 

daarom wordt dit type lager meestal gecombineerd 

met één of meer groefkogellagers. 

Naaldlagers kom je soms tegen bij de betere 

trapassen 

en achterwielnaven, 

maar wellicht de meest 

bijzondere toepassing 

is Cannondales ‘Lefty’ 

voorvork waarin 88 naalden, verdeeld over 

4 loopvlakken, ervoor zorgen dat de voorvork 

loeistijf is en boterzacht in- en uitveert. Een 

typisch voorbeeld van een lineaire lagering! 

Sommige wentellagers moeten in positie 

worden geperst, en soms kun je ze gewoon 

met de hand op hun plek schuiven. Dit hangt 

af van de belasting van het lager. Bij geperste 

lagers is het essentieel dat bij de (de-)montage 

het juiste gereedschap wordt gebruikt, en op 

47

de juiste manier. Er mag bijvoorbeeld geen 

kracht worden gezet op de binnenring van 

een groefkogellager, als de buitenring in 

een boring wordt gedrukt. Daardoor raken 

de loopbanen van het lager onherstelbaar 

beschadigd. Ook is het belangrijk dat een 

lager precies recht in het gat schuift. Gaat het 

namelijk scheef, dan wordt de wand van de 

lagerzitting beschadigd. Bij demontage kun 

je een oud lager wel met een hamer en een 

uitdrijver (geen schroevendraaier!) lostikken, 

maar bij de montage van een nieuw lager is 

een lagerpers onmisbaar. 

Tekst, foto’s & illustraties 

Michel Romen 

Een uitdrijver wordt gebruikt om lagers uit 

hun zitting te tikken. 

Om nieuwe lagers correct te monteren, is een speciale lagerpers onmisbaar. 


Bring your bikes 

Thule EasyFold XT 

De handigste, meest compacte en 

volledig opvouwbare fietsendrager 

voor alle soorten fietsen.

Sport kort 

Nederland 

Tekst Jim van Overbeek 

Foto’s Erik van den Boogert / Armin Küstenbrück, EGO Promotion / 

Henning Angerer / Oakpics.com / e.a. 

Søren Nissen (Stevens-IHUS) en Karen Brouwer (KMC-Fruit to Go) winnaars 

‘Kofax Hel van Groesbeek’ 

De Deense marathonspecialist Søren Nissen Hellental Marathon (Duitsland), Vuelta a Ibiza 

(Stevens-IHUS) (foto) heeft zijn goede vorm MTB (Spanje) - samen met Luis Leão Pinto - en 

al snel te pakken dit seizoen. Hij zegevierde in Kielder Forest (Groot-Brittannië). Bij de dames 

net als vorig jaar op de lange afstand van de was Karen Brouwer (KMC-Fruit to Go) de snelste, 

schitterende ‘Kofax Hel van Groesbeek’ (105 met Laura Turpijn (Kona-LTD Team) en Marjon 

km) en bleef Bas Peters (Mijn Bad/Liv-Giant) Kappe (MBC Midden Nederland) op plaatsen 

en Gerben Mos (KMC-Fruit to Go) voor. Søren twee en drie. 

is geen kleine jongen, want hij won dit jaar 

ook in de 4-Day Stage Race Lanzarote (Spanje), Info www.mtbgelderlandzuid.nl 


Hielke Elferink wint Rocky Mountain BIKE 

Marathon in Riva del Garda (Ita.) 

Hielke Elferink (Craft-Rocky Mountain) is 

winnares geworden van de Rocky Mountain 

BIKE Marathon in het Italiaanse Riva del Garda. 

De Nederlands kampioene marathon deed 

haar sponsor een groot plezier en won de 

lange afstand. In het begin van de wedstrijd 

lag ze op de vierde plaats, maar gedurende 

de race schoof ze naar de koppositie. “Ik was 

niet de sterkste bij het klimmen, maar in de 

afdalingen kon ik echter het verschil maken 

met de concurrentie”, aldus Hielke. Ze won 

de marathon in 5.49 uur, met tien minuten 

voorsprong op de Poolse Michalina Ziólkowaska 

(Volkswagen). Katrin Schwing (Trek) 

pakte de derde plaats. 

Nederlanders sterk in de World Cup van 

Nove Mesto 

De eerste World Cup-manche van dit seizoen 

toonde aan dat een aantal Nederlandse 

wedstrijdrijders een flinke sprong voorwaarts 

gemaakt hebben! Belofte-dame Anne Tauber 

(Habitat) (foto) reed in het Tsjechische Nove 

Mesto voor het eerst met de elite-categorie 

mee. Ze had een geweldig goede start en 

scoorde een 11e plaats. Ook de 4e plaats 

van Annemarie Worst (U23) was meer dan 

goed! Bij de elite heren was het Mathieu 

van der Poel (Beobank-Corendon) die vanaf 

een onmogelijke 90e startplek opschoof 

naar een indrukwekkende 8e plaats! Wat 

is er mogelijk als hij vanaf de eerste rij kan 

starten? Nederlands kampioen Hans Becking 

(CST-Sandd-American Eagle) ten slotte, deed 

het eveneens uitstekend. Hij werd 15e en dat 

was zijn beste klassering in de World Cup ooit. 

Info www.bike-festival.de 

Info www.uci.ch 

51

NK Downhill 2017 voor Eline Nijhuis en 

Leo Combee 

In het Belgische Bouillon zijn medio mei de 

Nederlandse kampioenschappen downhill 

verreden, gecombineerd met de titelstrijd van 

België. Leo Combee (Team Combee) was bij de 

heren de snelste en bleef Marin van der Heide 

en Jarno Veerhoek in die volgorde voor. Daniel 

Prijkel en Tom Bersselaar pakten de plaatsen 

vier en vijf. In de damescategorie was Eline 

Nijhuis (Team Combee) niet te kloppen. Zij 

was sneller dan Agnes Hegger en kan het 

rood-wit-blauw weer een jaar lang dragen. 

Info www.dh1.be 


Ramses Bekkenk (KMC-Fruit to Go) in 

recordtijd naar overwinning in 36ONE 

MTB Challenge in Zuid-Afrika 

Ramses Bekkenk (KMC-Fruit to Go) nam deel 

aan de Zuid-Afrikaanse 36ONE Challenge 

rond de plaats Oudtshoorn en kwam na 13 

uur, 59 minuten en 55 seconden als winnaar 

over de finish. Met deze tijd won Bekkenk niet 

alleen de race, maar zette hij ook een nieuwe 

recordtijd neer. “Veertien heftige uren”, aldus 

Ramses. “Na een lekke band kwam ik samen 

met Jean Biermans (Ridley-Rotor) vooruit te 

zitten. Jean reed echter ook lek en er waren 

nog 275 km te gaan. Ik heb toen besloten 

om in de nacht alleen door te rijden, met de 

winst en het parkoersrecord als resultaat.” 

Bennie Viljoen en Dusty Day kwamen ruim 

na Bekkenk als tweede en derde over de finish, 

terwijl Jean Biermans na nóg een lekke band 

knap als vijfde eindigde. Bij de dames was 

Jeannie Dreyer de winnares. 

Info www.mountainbiketeam.com

Jeroen van Eck (Stappenbelt-Specialized) derde bij World Cup Eliminator in Volterra (Ita.) 

De eliminator-discipline heeft weer de internationale 

erkenning die deze verdient! Dit series en werd uitstekend derde in de finale, 

regen nat bij lag. Hij kwam goed door de 

seizoen zag de nieuwe ‘UCI MTB Eliminator achter Lorenzo Serres en Alberto Mingorance 

World Cup’ het licht en de eerste manche in Fernandez. In deze laatste rit lag Jeroen lang 

het Italiaanse Volterra was direct een opsteker vierde, maar in de eindsprint wist hij nog net 

voor Jeroen van Eck (Stappenbelt-Specialized). Federico Mandelli te kloppen. 

Om te beginnen reed hij een uitstekende 

vierde plaats in de proloog op het smalle Info www.stappenbeltracing.com 

parkoers in de binnenstad, dat er door de 

53

Update Nederlandse wedstrijden 

Een kort overzicht van een aantal wedstrijden 

die de afgelopen maanden in Nederland zijn 

verreden. De wedstrijd in Honselersdijk (5e 

manche NL MTB-Cup) is weer terug van 

weggeweest en werd gewonnen door Jeroen 

Boelen (Stappenbelt-Specialized) (foto) en 

Denise Betsema (Bed & Wheels-Trek). In 

Havelte werd de Konings Cup verreden en die 

kreeg (ook) Jeroen Boelen en Annemarie Worst 

(Mijn Bad/Liv-Giant) als uitstekende winnaars. 

Hielke Heijs (Visscher-Holland) en marathonschaatster 

Carla Ketellapper-Zielman (Koga) 

waren de snelsten in de Streetrace van Steenwijkerwold, 

die onderdeel uitmaakt van de 

populaire Streetrace Competitie Noord-Oost. 

Info www.knwu.nl 


Nieuw: Dutch MTB Trail Awards 

Op 30 juni vindt de allereerste uitreiking plaats 

van de Dutch MTB Trails Awards. Dit initiatief 

is georganiseerd om lokale trailbouwers en 

mountainbikeverenigingen één keer per jaar 

extra aandacht te geven. De Awards worden 

uitgereikt in zes categorieën. De ‘Gouden 

Schop’ is als publieksprijs de meest prestigieuze 

Award. Deze wordt toegekend aan de 

vereniging met de beste mountainbiketrail, 

op grond van onderhoud en rijervaring. In 

samenwerking met de NTFU, Natuurmonumenten, 

MTBRoutes.nl en Cube Bikes. 

Stemmen kan op 

http://mtbtrailawards.com/Stem.html 

www.facebook.com/mtbtrailawards

Nationale Kalender 2017 (belangrijkste wedstrijden / onder voorbehoud) 

03/04-06 Lakebike24 (Open NK) / Best 24H 

05-06 NK Streetrace / Goirle STR 

17/18-06 Merida Dutch Cross Country / Lauwersoog XCM XCM 

17/18-06 NL Cup #7 / Assen XCO 

19-06 Streetrace Comp. #3 / Nijeveen STR 

24/25-06 Groesbeek Festival / Nat. MTB Cup #8 XCO XCO 

26-06 Streetrace Comp. #4 / Ruinerwold STR 

01-07 RWP Cyclo Midden Ned. / Amerongen XCM 

02-07 NL Cup #9 (finale) / Apeldoorn XCO 

09-07 Rabobank MTB Kamp. / Haarlemmermeer XCO XCO 

09-07 Streetrace Comp. #5 / Norg STR 

14-07 NK XCE / Landgraaf XCE 

15/16-07 NK XCO / Landgraaf XCO 

22-07 Streetrace Comp. #6 / Drachten STR 

26/27-08 SsangYong Benelux Cup / Zoetermeer (C1) XCO 

30-07 Streetrace Comp. #7 / Havelte STR 

01/03-09 MTB Vestingronde / Steenwijk MSR 

01/03-09 Bikefestival Brabant / Zeeland 24H 

02-09 Veldslag om Norg XCM 

02-09 Streetrace Comp. #8 / Oldebroek STR 

09/11-09 Bikefestival Assen 24H 

09-09 6 uur van ’t Zand / Alphen XCO 

17-09 Six4Semmy / Noordwijk XCM 

22-09 Streetrace / Sittard-Geleen STR 

23/24-09 Gulbergen24 / Nuenen 24H 

23/24-09 SsangYong Benelux Cup / Sittard-Geleen (C2) XCO 

24-09 Streetrace Comp. #9 (finale) / Franeker STR 

01-10 Borgerswold Classic / OGK XCO 

08-10 NK Marathon / BB-Challenge / Eijsden XCM 

14/15-10 Geopark Hondsrug Classic / Gieten XCO 

JUNI 

JULI 

AUG 

SEPTEMBER 

OKT 

XCO = Crosscountry 

XCM = Crosscountry Marathon 

XCE = Crosscountry Eliminator 

DH = Downhill 

MSR = Mountainbike Stage Race 

24H = 24-uursrace 

STR = Streetrace 

SsangYong Benelux Cup: www.knwu.nl 

NL Cup: www.knwu.nl 

Streetrace Competitie Noord-Oost: www.atb-vereniging-oldebroek.nl 

55

MORGANE SUCH 

AMG Rotwild Team, 

MAGURA sponsored rider 

FIRST WIRELESS REMOTE ADJUSTA 

INFINITELY VARIABLE ADJUSTMEN 

PLUG N PLAY 

magura.com 

PERFORMANCE COMPONENTS

BLE DROPPER SEATPOST 

T RANGE

Test Merida 

Big.Nine 900 

“liefhebbers van aluminium MTB’s maken 

met de Big.Nine 900 een prima keuze” 


De Merida Big.Nine is populair onder de 

mountainbikers. Wat niet veel mensen 

weten, is dat naast alle modellen met 

een carbon frame ook verschillende Big. 

Nines met aluminium frame worden 

gemaakt. Bikefreak ging met de Big. 

Nine 900 op pad, eveneens een hightech 

Merida, maar nu dus een keer met een 

aluminium frame. 

Het aluminium frame van de door ons geteste 

Big.Nine lijkt van een afstand gewoon van 

carbon. Dat komt omdat de lasnaden door 

middel van ‘smooth welding’ zijn bewerkt. De 

in het oog springende lasrupsen worden mooi 

glad afgewerkt, waardoor de buizen als het ware 

één geheel vormen. Van dichtbij is de lasnaad 

nog duidelijk zichtbaar, waarbij het frame 

als het ware verraadt dat het niet van carbon 

is. De triple butted aluminium framebuizen 

van de Big.Nine 900 krijgen door middel van 

de hydroforming-techniek hun opmerkelijke 

vormen. Met name de staande achtervork van 

de hardtail ziet er met zijn dikke, maar platte 

vorm opmerkelijk uit. Deze vorm zorgt ervoor 

dat trillingen beter worden gedempt en geeft 

het harde materiaal toch nog enig comfort. 

Merida produceert zijn aluminium frames met 

dezelfde hightech features als van de populaire 

carbon exemplaren. We zien interne kabelgeleiding, 

extra brede boost-inbouwbreedte 

van de wielen, en de montage van een side 

swing-voorderailleur. Qua geometrie bouwt 

Merida de aluminium Big.Nine 900 exact zoals 

de Big.Nine 9000 in carbon. Met een balhoofdbuishoek 

van 70˚ en een zitbuishoek van 73,5˚ 

krijgen we een neutraal en voorspelbaar stuurgedrag 

voorgeschoteld. 

Met een totaalgewicht van 11,2 kg is de Big. 

Nine 900 net iets zwaarder dan een gelijke 

59

uitgerust met volledige Shimano Deore XT-groep 

mountainbike met een carbon frame. Het 

verschil in gewicht zal variëren tussen de 

300 en 500 gram. Voordeel van het iets 

zwaardere frame is dat de aanschafprijs van 

een aluminium frame goedkoper is dan van een 

carbon exemplaar. De Big.Nine 900 kost € 2.199,-, 


voor dat geld krijg je een modern aluminium 

frame, Fox-voorvork en volledige Shimano 

Deore XT-afmontage. Tijdens onze testritten 

merkten we niet direct een groot verschil 

tussen een carbon frame of het aluminium 

frame. Op het vlakke werden we aangenaam 

verrast door het comfort van de staande 

achtervork in combinatie met de Carbon Expert 

S-flex-zadelpen. Kleine gemene oneffenheden, 

vaak veroorzaakt door boomwortels, geultjes of 

kleine stenen, werden acceptabel weggefilterd. 

De Big.Nine stuurt heerlijk door de bochten, 

de wielen geven in combinatie met de boostnaven 

geen krimp. Ondanks het gewicht van 

4,35 kg van de wielen accelereert de Merida 

naar behoren. We hebben niet echt het gevoel 

met een +11 kg. mountainbike onderweg te zijn. 

De verzetten van de Big.Nine 900, waarbij een 

36-26 crankstel in combinatie met een 11-42 

cassette de ‘piccolo’ van 143 cm creëert, zijn 

ruim voldoende voor Ardennen. Zelfs een 

weekje Alpen lijkt ons geen probleem met de

Merida. Met zijn allround rijeigenschappen is 

de Big.Nine 900 een echte allemansvriend. De 

Fox 32 Float Performance Step Cast-voorvork 

doet zijn werk prima en een slimme remote 

control zorgt ervoor dat je handen altijd veilig 

op het stuur kunnen blijven. In de afdaling 

worden we bijgestaan door een setje perfect 

werkende Shimano Deore XT-remmen voorzien 

van Ice-tech-remblokjes met koeltechnologie. 

We durven de snelheid in de afdaling flink op 

te schroeven; de Big.Nine 900 is en blijft echter 

een hardtail mountainbike met zijn beperkingen 

in de downhill. 

De Merida Big.Nine 900 is misschien niet 

direct de eerste keuze van iedere mountainbiker, 

maar gezien de prima prestaties van het 

technisch hoogstaand aluminium frame is 

de fiets zeker de moeite waard. Voor € 2.199,- 

koop je een mountainbike van net 11 kilo met 

volledige Shimano Deore XT-groep (inclusief 

boost-naven), en lichtgewicht Fox 32 Float 

Performance SC-vork met remote-bediening. 

Bovendien is een aluminium frame minder 

gevoelig voor valpartijen dan een carbon frame, 

en last but not least: “de Big.Nine 900 is vriendelijk(er) 

voor de portemonnee!” 

Plus en min 

• allround rijeigenschappen 

• volledige Shimano Deore XT-groep 

• extra comfort door Carbon 

S-Flex zadelpen 

• levenslange garantie op frame 

• gewicht wielen 





FRAME 

Materiaal 

Aluminium Big.Nine Lite 

‘triple butted’ 

Maten 15”-17”-19”-21”-23” 

VERING 

Voorvork 

Fox 32 Float Performance SC 

100 mm 


Versnellingen Shimano Deore XT 2x11 

Shifters 

Shimano Deore XT 

Crankstel Shimano Deore XT 26/36 

Remmen 

Shimano Deore XT Ice Tech– 

180/160 

WIELEN 

Wielset 

Merida Expert CC-velgen 

Shimano Deore XT ‘boost’-naven 

Band (voor) Maxxis Ikon 29x 2.20” 

Band (achter) Maxxis Ikon 29x 2.20” 

ONDERDELEN 

Stuur 

Merida Expert flat alu–72 cm 

Stuurpen 

Merida Expert OS 5 alu–9,0 cm 

Zadel 

Zadelpen 

Merida Expert 

Merida Carbon Expert S-Flex– 

36 cm ø 30.9 mm 

VERZETTEN 


11 (756) 13 (640) 15 (554) 17 (489) 19 (438) 21 (396) 24 (347) 


19 (316) 21 (286) 24 (250) 28 (215) 32 (188) 37 (162) 42 (143) 











Stuurhoogte 

Wielbasis 

100,0 cm 

112,1 cm 

INFO 

Gewicht wielen 4,35 kg (incl. steekassen) 

Gewicht compleet 11,20 kg (maat 19”) 

Prijs € 2.199,- 

Website 

www.merida.nl 

61

De fiets van... 

Olivier Bruw 


iere 

Olivier ‘Bosse’ Bruwiere (24) uit 

het Vlaams-Brabantse Tremelo 

is een echte endurospecialist. 

De oud-BMX’er was ook een 

uitstekende crosscountryrijder, 

met een podiumplek op het 

Belgisch kampioenschap, maar 

koos uiteindelijk toch voor de 

endurodiscipline. Overwinningen 

in de Roc Enduro Houffalize en de 

Amblève Enduro geven aan dat 

hij een goede keus heeft gemaakt. 

Olivier, die uitkomt voor het 

4Bikes-FoudeGand MTB Team, wil 

dit seizoen een mooie prestatie 

neerzetten bij de legendarische 

Megavalanche in Frankrijk, op zijn 

Specialized S-Works Enduro 2017. 

63

zeer goed en daarom heb ik de overstap 

naar de endurodiscipline gemaakt.” Oliviers 

uitslagen bewijzen dat het een prima keus 

was: tweemaal winnaar van de Roc Enduro in 

Houffalize, winnaar van de Amblève Enduro, 

3e in de Epic Enduro in Olargues (Fra.) en 3e in 

de ‘Mountain of Hell’ in Les Deux Alpes (Fra.). 

“Graag rijd ik ‘fysieke enduro’s’, vanwege 

mijn crosscountryachtergrond. Trainingsschema’s 

maak ik zelf. Na al die jaren weet ik 

goed hoe ik mijn techniek en conditie op peil 

kan krijgen. Bij mij in de buurt is natuurlijk 

weinig hoogteverschil, vandaar dat ik een- of 

tweemaal per week naar de Ardennen trek.” 

De start 

“Als 12-jarige begon ik via een vriend en mijn 

broer met BMX’en”, vertelt Olivier Bruwiere. 

“Een leraar op school, Pieter Goethals, maakte 

mij later enthousiast voor het mountainbiken. 

Hij adviseerde mij over materiaal en nam mij 

mee naar de eerste wedstrijden, waardoor ik 

mij kon ontwikkelen. Een geweldige steun in 

die tijd! Toen ik tweedejaarsnieuweling was, 

werd ik tweede op het Belgisch kampioenschap, 

na mijn huidige ploegmaat Jeff Luyten. 

Ook mocht ik met de Belgische selectie mee 

naar het WK in Canada. Superervaringen!” 

Kop 

“Later was de crosscountry moeilijk te 

combineren met mijn studie voor leerkracht. 

Daarnaast lagen technische trails mij altijd 


Toekomst 

“Vooral het niveau van de wedstrijden in 

Frankrijk is hoog en zo hoop ik door te kunnen 

groeien. Deelnemen aan de Enduro World 

Series lijkt mij een mooie uitdaging voor de 

toekomst. Voor dit seizoen kijk ik uit naar 

de zware Megavalanche in het Franse l’Alpe 

d’Huez. Deze downhill met massastart in de 

sneeuw is een spectaculaire race, waar ik al 

een keer als 24e eindigde. Op verschillende 

YouTube-filmpjes kun je zien hoe hard het 

daar aan toe gaat. Ik maak nu deel uit van 

het 4Bikes-FoudeGand MTB Team, met Jeff 

Luyten en Britt van den Boogert als ploeggenoten. 

Een leuke groep met professionele 

ondersteuning!” 

Specialized S-Works Enduro 2017 

“Mijn Specialized S-Works Enduro 2017 is – 

de naam zegt het al – een echte endurobike. 

Een heerlijke 29er van 13,5 kg, gemaakt van 

carbon en afgemonteerd met een Öhlins 

RFX 36-voorvork. Deze uitstekende Zweedse

vork heeft 160 mm veerweg en ik kan hem 

afstellen naar elk type ondergrond. De Öhlins 

STX-achter demper zorgt voor 165 mm veerweg. 

Bij onderhoud aan vork en demper, gebruik ik 

RockShox. Ik speel regelmatig met verschillende 

afstellingen. Elke kleine verandering 

maakt een wereld van verschil!” 

SRAM XX1 

“De SRAM Guide RS carbon zijn lichte en 

krachtige remmen, die ik steeds met één 

vinger gebruik. Mijn remhendels staan relatief 

hoog (horizontaal), om dat dit me helpt 

armpomp te voorkomen. Op het SRAM XX1 

Eagle-crankstel wissel ik geregeld tussen 32T 

en 34T, afhankelijk van het parkoers. Ik rij niet 

graag met 30T of kleiner, omdat ik dan tijdens 

de wedstrijden te veel op de uiterste kransjes 

van de cassette moet rijden. Er zijn Shimano 

XT-pedalen gemonteerd. Geen trailversie, 

omdat ik uit ervaring heb gemerkt dat dit 

extra platform voor mij weinig verschil maakt. 

De DX-versie lijkt me dan weer te zwaar.” 

“Mijn Specialized S-Works Enduro 

2017 met Öhlins voorvork en 

demper is perfect af te stellen!” 

65

Roval, DT Swiss & Specialized 

“De Roval Traverse SL-naven worden gecombineerd 

met DT Swiss Revolution-spaken en 

Royal Traverse SL 29, 30 mm brede carbon 

velgen. Ik rij met Specialized Butcher Grid 2.3 

banden. Ik neem altijd de Grid-versie vanwege 

hun lekbestendigheid. Als het regent, gebruik 

ik vooraan een Specialized Hillbilly. Is het 

rotsachtig en droog, dan komt er achter een 

Specialized Slaughter. Veel aandacht besteed 

ik aan de bandendruk. Meestal zit ik rond de 

1.5 bar voor en 1.7 bar achter.” 

Details 

“Het Specialized DH Carbon-stuur is 770 mm 

breed. Ik heb mijn stuur 1 cm ingekort in 

vergelijking met vorig jaar. Zo heb ik het 

MODEL Specialized S-Works Enduro 2017 (29er) • GEWICHT 13,5 kg • FRAMEMATERIAAL Carbon • 

REMMEN SRAM Guide RS Carbon schijfremmen • BALHOOFDSTEL FSA • BOTTOM BRACKET SRAM 

Shimano XT • VERSTELLER SRAM XX1 Eagle • DERAILLEUR SRAM XX1 Eagle • CASSETTE SRAM XX1 E 

• SPAKEN DT Swiss Revolution 24/28 • BANDEN Specialized Butcher Grid 29”x2.3 • STUUR Specia 

• ZADELPEN Specialized Command Post IRcc • BIDONHOUDER Specialized Zee Cage • HANDVATT 

CONTACT Specialized Europe BV • Zeddamseweg 84b • 7041 CT ‘s-Heerenberg (NL) • www.specia

gevoel dat ik minder moet afremmen bij 

een smalle passage tussen bomen of rotsen. 

Ik rij met een Specialized Command post 

IRcc-zadelpen. Een dropperpost is noodzaak 

bij het enduro rijden. Ik gebruik deze dan ook 

meerdere keren tijdens een afdaling. Heel 

handig is ook het feit dat ik al mijn reservemateriaal 

kan opbergen binnenin mijn 

frame. Dankzij de Swatdoor kan ik mijn 

drinkbushouder losklikken. Binnenin zit een 

binnenband, reservemateriaal, eventueel een 

regenjasje. Onder de drinkbushouder hangt 

ook nog een multitool. Ik kan dus op stap 

zonder rugzak!” 

Tekst 

Foto’s 

Jim van Overbeek 

Tom Van der Heijden 

HOOGTE Large • VOORVORK Öhlins RFX 36 / 160 mm • ACHTERDEMPER Öhlins STX / 165 mm • 

GXP • CRANKSTEL SRAM XX1 Eagle • KETTINGBLADEN SRAM XX1 Eagle / 32T of 34T • PEDALEN 

agle / 10-50T • KETTING SRAM Eagle XX1 • NAVEN Roval Traverse SL • VELGEN Roval Traverse SL 29 

lized DH Carbon 770 mm • STUURPEN Raceface Atlas 50 mm • ZADEL Specialized Henge 143 mm 

EN Ergon GA2 

lized.com • www.4bikes.be • www.facebook.com/4BikesFoudeGand

ig nine 

De beste keuze als er snelle crosscountry parkoersen 

op het programma staan. Een nieuw carbon frame met 

perfecte geometrie en veel comfort. 

Deze Big Nine 7000 heeft een complete Shimano 

XT groep waarmee je altijd verzekerd bent van snel 

schakelen. De Shimano XT remmen vertragen op het 

moment dat het moet. De speciale Merida zadelpen 

met S-Flex techniek biedt je meer comfort waardoor 

je langer in het zadel kunt zitten! 

Wil je graag elektrisch schakelen? Dan kies je voor 

de Big Nine 7000-E. Kijk snel op merida.nl naar alle 

specificaties. 

MORE INNOVATION. MORE BIKE. 

MeRiDA.nl

Klik op de video om te zien hoe onze 

carbon fietsen geproduceerd worden:

Travel story 

De hoogste bergen van Afrika - deel 2 

Kilimanjaro 


Mt. Kenya en de Kilimanjaro zijn 

de twee hoogste bergen van Afrika. 

Iedereen heeft ervan gehoord, zeker 

in bergbeklimmerskringen. Voor 

mountainbikers zijn het echter nog 

relatief onbekende bestemmingen. 

We wilden proberen wat nog 

niemand eerder had gedaan: beide 

bergen achter elkaar berijden. Een 

uitdaging die ons dichter bij elkaar 

en bij onze grenzen heeft gebracht. 

71

De weg maar de top van de Kilimanjaro begint 

met een schijnbaar eindeloze busrit van Kenia 

naar Nairobi in Tanzania. We zitten urenlang 

in de bus en kijken naar het landschap dat 

aan ons voorbijtrekt. We moeten bij de 

grens overstappen op een ander voertuig, 

de Keniaanse bus mag Tanzania niet in. We 

vervullen de formaliteiten die nodig zijn 

om de grens over te kunnen steken. Het is 

allang donker wanneer we Arusha voorbijrijden, 

de grootste stad aan de voet van de 

berg. Een uur later bereiken we ons hotel en 

ploffen we uitgeput neer op onze bedden. We 

hebben vandaag meer dan tien uur in bussen 

doorgebracht. 

We hebben de volgende dag een strak schema. 

We moeten inpakken, onze fietsen onderhouden, 

onze uitrusting sorteren en ook wat 


ust pakken. ’s Avonds hebben we een briefing 

met Richard, onze gids op de Kilimanjaro. 

Hij vertelt ons dat alles op de berg strikt 

gereguleerd is. Je hebt vergunningen nodig, 

kampeerplekken moet je van tevoren boeken 

en je mag de berg niet beklimmen zonder een 

gids. Dit zijn allemaal maatregelen om het 

enorme aantal van 60.000 bergbeklimmers 

per jaar aan te kunnen. Van deze hordes 

enthousiastelingen bereikt slechts een deel 

de hoogste top van Afrika, Uhuru Peak, met 

5895 meter. 

Het aantal mensen dat de top per fiets 

heeft bereikt, is nog kleiner, minder dan 100. 

Niemand weet het exacte aantal, doordat het 

niet wordt bijgehouden. Richard en Nicholas 

Crane waren de eersten, op 31 december 1984. 

Kort daarna werd het verboden te fietsen 

in bijna alle nationale parken in Tanzania. 

Het potentieel voor fietstoerisme op de 

Kilimanjaro is pas kort geleden ontdekt, sinds 

2016 kun je er een vergunning voor krijgen. 

Wij hebben de eerste exemplaren ervan in 

onze handen. 

Onze poging de berg te beklimmen begint 

de volgende morgen erg vroeg, de wekker 

gaat om 5.00 uur. We nemen de bus naar 

73

Kilema Gate op 1980 meter hoogte. De weg is 

afgesloten voor gemotoriseerd verkeer en we 

stappen midden in de jungle op onze fietsen 

om verder te gaan op de goed ontwikkelde 

weg. De comfortabele rit duurt niet lang, de 

weg wordt steeds steiler en steiler. De weg 

wordt hobbelig en rotsachtig, we denken er 

niet eens aan om verder te rijden wanneer 

we het bos passeren dat het lager gelegen 

gedeelte van de berg omringt, en de vegetatie 

verandert in struiken. We duwen onze fietsen 

weer naar boven. We bereiken ons kamp na 

ongeveer acht uur, bij Horombo Hut op 3700 

meter hoogte. 


Onze tenten zijn al opgezet, en we worden 

met koffie en thee begroet in de grote tent die 

de komende dagen als onze eetzaal zal dienen. 

Wat een luxe! We voelen ons hier erg goed, 

doordat we op Mt. Kenya hebben kunnen 

wennen aan de hoogte. Onze ademfrequentie

is hoger dan normaal, maar niemand van ons 

heeft hoofdpijn, wat een goed teken is. 

Een mooie ochtend begroet ons met een 

eindeloos uitzicht over de steppe, helemaal 

tot aan Kenia. De temperaturen zijn zo 

aangenaam dat we in korte broek vertrekken 

op onze ‘acclimatisatietocht’, vlak na het 

ontbijt. We gaan weer omhoog, en ademen 

zwaar. Ons doel van vandaag is om nog beter 

aangepast te raken aan de hoogte, om goed 

voorbereid te zijn op de dag dat we de top 

zullen bereiken. De zogenaamde ‘Zebrarots’, 

een zwart-wit gestreepte rots, ongeveer 400 

meter hoger dan ons kamp, is ons hoogste 

punt voor vandaag. We zitten er even terwijl 

we het opkomende wolkendek bekijken. De 

afdaling is technisch veeleisend, maar nog 

wel snel. De beklimming heeft twee uur 

geduurd, maar binnen een paar minuten zijn 

we weer beneden. 

’s Avonds bereiden de koks de tweede heerlijke 

maaltijd van deze tocht. Ze verzorgen een 

fantastisch driegangendiner voor ons. 

Vooraf preisoep, het hoofdgerecht bestaat 

uit aardappelen, pittige kip en verschillende 

groenten. Het fruit in ons dessert is zo goed 

en intens van smaak dat we ons afvragen 

wat ze ons thuis als fruit verkopen. Ah, dus 

zo smaken bananen en ananassen echt! 

Dan geeft Richard ons de avondbriefing. Het 

belangrijkste: we zullen opstaan om 5.00, 

vertrekken om 6.00, en 1000 meter klimmen 

naar het volgende kamp bij Kibo Hut. We zijn 

langzaam gewend geraakt aan het ritme op 

75

de berg en verdwijnen rond 21.00 in onze 

slaapzakken. 

Aan het ontbijt is de spanning voor de dag 

voelbaar. Het volgende kamp is 500 meter 

hoger gelegen dan het hoogste slaappunt op 

Mt. Kenya. We hebben het ongemakkelijke 

gevoel dat we ons daar niet zo goed zullen 

voelen als nu op 3700 meter hoogte, dus we 

doen alles rustig aan. We zijn bekend met 

het eerste deel van de beklimming van de 

‘Zebrarots’ van gisteren. Het pad gaat steil 

omhoog. Aan onze rechterhand zien we de 

majestueuze verticale rotsen van Mawenzi 

Peak. Dit is de op één na hoogste top van het 

Kilimanjaro-massief. De muren van lava zijn 

indrukwekkend. 

Onze adem stokt op bijna hetzelfde moment 

dat we het hoge punt bereiken. Een enorme, 

woestijnachtige vlakte ligt voor ons. Een 

indrukwekkende vulkaan torent boven ons 

uit. De afmetingen ervan overweldigen ons. 

Wilden we daarheen? De steile grindhel- 


lingen lijken eindeloos, we kunnen ons niet 

voorstellen wat we daar met onze fietsen 

kunnen beginnen. We krijgen twijfels over 

ons project. We kunnen de kleine daken van 

Kibo Hut nog zien in de verte, aan de voet 

van de vulkaan. Het duurt even voordat we 

voldoende moed bij elkaar kunnen rapen. We 

beginnen licht naar beneden te rollen, om de 

eindeloze vlakte met lavazand te bereiken. 

Onze banden zakken weg in het zachte 

zand, wat het moeilijk maakt om door te 

gaan. We gaan het zadel af bij de kleinste 

stijgingen, om onze lichamen te sparen in 

deze fase van acclimatisatie. De hut lijkt 

gewoon niet dichterbij te komen. Een hevige 

wind steekt op. Wolken ontstaan boven de 

schaarse begroeiing en het wordt bitter koud. 

We trekken alle kleding aan die we bij ons 

hebben. We kunnen alleen maar denken aan 

de steile hellingen boven ons, ze zijn volledig 

in wolken gehuld. 

77

Onze tenten wachten op ons, voor een stenen 

hut met een ijzeren dak. We stappen snel de 

tent in om iets warms te drinken. We hebben 

het koud tot op het bot. Zoals verwacht zijn 

we niet al te enthousiast over de dag die op 

ons wacht, vandaag was fysiek uitputtend. 

We zijn acht uur onderweg geweest en het 

uitzicht op de weg voor ons motiveerde ons 

niet echt. Zoals we eerder op Mt. Kenya deden, 

checken we de zuurstofverzadiging van ons 

bloed met onze pulse oxymeters, om onze 

acclimatisatie te meten. Alle drie hebben 

we acceptabele waarden, wat ons enigszins 

bemoedigt. Maar we voelen ons zeker niet fit. 

‘s Avonds bespreken we hoe we verder moeten 

gaan. We zijn nu op het hoogste kamp van 

onze tocht. We moeten nog 1200 kilometer 

klimmen, en terug. We hebben nog drie dagen 

voordat we terug moeten keren. Aangezien 


we nog niet gewend zijn aan de hoogte en 

het extreem inspannend is om onze fietsen 

te dragen op deze hoogte, besluiten we onze 

fietsen 500 hoogtemeters te dragen naar de 

‘Hans Meyer Cave’ en ze daar te laten. Zo 

hoeven we onze fietsen niet de hele dag te 

dragen op de dag dat we naar de top gaan, 

en kunnen we het eerste deel begaan met 

lichte bepakking. Daarna kunnen we zien hoe 

onze conditie is en dan beslissen of we de 

volgende dag de top zullen beklimmen, of 

de dag daarna. 

De volgende dag is het weer goed. Het 

lopen op steile, losse lavarotsen is erg 

moeilijk. We dragen de fietsen op de rug en 

gebruiken stokken om ons te ondersteunen. 

We gebruiken onze ademtechniek weer om 

de zuurstof in ons bloed te laten toenemen. 

Iedere stap wordt gevolgd door een luid 

79

grindhelling leidt naar boven in een zigzag. 

We proberen de gedachte te onderdrukken 

dat de afstand naar de top twee keer zo lang 

is, en gaan terug naar het kamp. 

‘schsch’, gesynchroniseerd met onze pas, die — 

toegegeven — erg langzaam is. We spreken 

geen woord gedurende de beklimming, 

iedereen is in opperste concentratie. Wanneer 

Corsica 

Black Sea 

Sardinia 

we de grot bereiken, kijken we terug naar 

Balearic 

Islands 

Sicily 

Mawenzi Peak. Deze lijkt vanaf hier niet zo 

Crete 

Mediterranean Sea 

groot. De helling voor ons, is nog imposanter. 

We hebben nog maar de halve afstand 

Persian 

Gulf 

afgelegd tot de kraterrand. Het pad wordt nog 

steiler boven de grot. Een klein trailpad op de 

We bespreken de tijdsplanning, onze tactiek, 

en de uitrusting voor onze poging de top te 

bereiken, de gehele middag en avond. Drie 

broeken dragen we over elkaar heen: lang 

ondergoed, een trekkingbroek en een regenbroek. 

Voor het bovenlichaam voegen we nog 

een laag toe. Daarnaast dragen we twee paar 

handschoenen en een muts, en nemen we 

warme dranken en voedsel mee. We pakken 

in, pakken uit, sorteren, en pakken weer in. De 

spanning is hoog. We dineren om 18.00. We 

bespreken verschillende ‘wat als’-scenario’s, 

checken onze zuurstofverzadiging en stellen 

Richard honderden vragen. We maken een 

tijdsplanning: ontbijt om 1.00, vertrekken om 

2.00. We verdwijnen om 19.30 in onze slaapzakken 

en proberen te slapen. 

Wanneer we uit onze tent kijken om 1.00, 

is alles wit. Het heeft gesneeuwd! Daar 

hadden we geen rekening mee gehouden. 

We overleggen en besluiten de tocht door 

te laten gaan. Het is tenminste niet zo koud 

Indische 

Oceaan 

he 

Kilimanjaro 

Maun 

Johannesburg 


als bij een heldere nacht. We vullen onze 

thermosflessen en kort na 2.00 vertrekken 

we. We praten niet meer veel, de concentratie 

neemt toe. Ademen en lopen zijn de 

enige dingen die tellen de komende uren. We 

lopen meditatief, meter voor meter over de 

steile, met sneeuw bedekte lavahelling, bij 

het licht van onze hoofdlampjes. De sneeuw 

knarst onder onze voeten. We spreken onze 

eerste woorden weer wanneer we onze fietsen 

ophalen bij de grot. Het was fijn hiernaartoe 

te lopen zonder het extra gewicht op onze 

schouders. Ons tempo neemt af met de 

fietsen, maar we gaan vooruit. Stap voor stap. 

De horizon wordt helderder en het wolkendek 

wordt lichter. Een magisch, absoluut adembenemend 

moment volgt. De zon komt op uit 

een lager gelegen laag wolken, als een heldere 

rode bal direct onder Mawenzi Peak. De 

wolken gloeien in rood-roze kleuren en reflecteren 

het licht op de sneeuw, die roodachtig 

oplicht. Achter ons zien we ons pad als een 

kronkelende lijn in de sneeuw. Wat een 

natuurspektakel! Deze afleiding komt net op 

tijd en geeft veel extra motivatie. We hebben 

dit hard nodig, omdat het pad rotsachtiger 

wordt en zo steil dat we de koude rots vast 

moeten houden om met kleine stappen 

vooruit te komen. 

We bereiken eindelijk de kraterrand bij 

‘Gilman’s Point’ op 5681 meter hoogte. We 

gaan op de grond zitten en nemen even pauze. 

Van hieruit kun je de gehele enorme caldera 

zien, en het hoogste punt aan de andere 

kant. We kunnen ook de bordjes op de top 

zien en enkele bergbeklimmers verderop. We 

zijn er eindelijk zeker van dat we ons doel 

gaan bereiken. Het is rotsachtig op weg naar 

‘Stella Point’ op 5730 meter en we moeten 

onze fietsen dragen. Het pad naar de top is 

relatief vlak vanaf daar. Geen van de bergbeklimmers 

verwachtte een fietser hier, dus we 

zien enkele zeer verbaasde gezichten als we 

de laatste meters afleggen naar het hoogste 

81

punt. We feliciteren niet alleen elkaar, maar 

de bergbeklimmers feliciteren ons ook. We 

nemen veel foto’s. Wie weet of we hier ooit 

terug zullen komen? 


5895 meter boven zeeniveau. De hoogste 

vrijstaande berg ter wereld. Het was een 

lange weg hiernaartoe, met meer dan een 

jaar aan voorbereiding. Tijdens de tocht op 

Mt. Kenya kreeg Danny last van hoogteziekte. 

We hebben vijf dagen doorgebracht op de 

Kilimanjaro. En nu staan we hier samen, zoals 

we hadden gepland. Het is een emotioneel 

moment en onze ogen zijn niet alleen vochtig 

vanwege de kou.

Hier begint een moeizame afdaling voor 

de bergbeklimmers, iets wat vaak ervaren 

wordt als een noodzakelijk kwaad om terug 

te komen van de berg. Voor ons is de top het 

startpunt van een 4895 meter lange afdaling 

naar de bananenplantages aan de voet van de 

berg. De afdaling is de reden waarom we de 

moeite namen onze fietsen hier naar boven 

te dragen. En we willen een zo groot mogelijk 

deel van de afdaling fietsend afleggen. 

Voordat we verdergaan, kijken we nog eens 

om ons heen. We zien steile ijswanden, 

restanten van de gletsjer die in het verleden 

de gehele berg bedekte. De weg terug naar 

Gilman’s Point is zichtbaar over de gehele 

afstand. Erachter ligt Mawenzi Peak. Mount 

Meru, een naburige vulkaan die meer dan 

4000 meter hoog is, verschijnt tussen de 

wolken. Het is zo ongelooflijk mooi hierboven. 

We geven een high five en rijden. De weg 

terug naar Stella Point is gemakkelijk. Zoals 

een grindpad in de Alpen op 1000 meter 

boven zeeniveau. Alleen het uitzicht is anders 

83

en we ‘surfen’ naar beneden. Ieder vindt zijn 

eigen lijn, we gebruiken de gehele helling. 

Onze ‘high’ wordt alleen onderbroken door 

kortademigheid, waardoor we steeds korte 

pauzes moeten nemen. Ondanks lichte 

hoofdpijn hebben we allemaal een grote 

glimlach op het gezicht. Die wordt nog groter 

wanneer we aankomen bij de hut, waar we 

worden opgewacht door de gehele crew, die 

applaudisseert en zingt en ons verwelkomt. 

Iedereen wil ons feliciteren, we schudden vele 

handen en proosten op onze succesvolle rit 

naar de top. 

en de lucht is ijler. Daarna leggen we rotspassages 

af door onze fietsen keer op keer te 

duwen. Gilman’s Point is het begin van de 

1000 hoogtemeters lange grindafdaling naar 

Kibo Hut. Het bovenste gedeelte heeft enkele 

passages waarbij je niet over de rotsen kunt 

rijden. Daarna volgt een moeilijk te overtreffen 

‘downhill high’. Onze banden hebben perfecte 

grip in het grind, het achterwiel zakt erin weg 

De sneeuwval de volgende nacht is zo hevig 

dat de tenten van Danny en mij niet bestand 

zijn tegen het gewicht. We bevrijden onszelf 

uit de tent na een welverdiende nacht slaap, 

en gaan ontbijten. Onder deze omstandigheden 

was het ons waarschijnlijk niet gelukt 

de top te bereiken. We wachten even totdat 

de sneeuw deels gesmolten is voordat we 

weer aan de afdaling beginnen. Terug naar 

de enorme lavavlakte, we komen langs de 

Zebrarots, naar Horombo Hut. De afdaling 


is veel te snel voorbij naar onze smaak. 

Hier begint de hobbelige weg die ons 

door gebieden met verschillende soorten 

begroeiing terugbrengt naar de voet van 

de berg. 

De weg nodigt uit om de snelheid op te 

voeren, en meer dan eens vliegt één van ons 

uit de bocht. We stappen even af, we kunnen 

85

geen val gebruiken in onze laatste meters. 

We komen uit het Kilimanjaro Nationaal 

Park, door de jungle, naar de dorpen en de 

bananenplantages. Overal zwaaien mensen 

naar ons langs de weg. We weten zeker dat 

er hier weinig mountainbikers voorbijkomen. 

Een bordje ‘Bar’ is bevestigd aan een hut, de 

ideale plek om ons tekort aan vocht aan te 

vullen. We remmen, gaan zitten op de plastic 

stoelen op het kleine houten terrasje, in de 

schaduw van palmbomen, en bestellen iets 

te drinken. 

Apen zijn te horen in de bomen achter ons, en 

lachende kinderen met gescheurde broeken 

rennen ons zwaaiend voorbij. Nog maar 

een paar uur geleden zwoegden we door 

de sneeuw op meer dan 4700 meter. Nu 

zitten we hier in korte broek, zwetend onder 

palmbomen. Hoe luidde het gezegde ook 

alweer? ‘Je kunt niet meer dagen geven aan 

je leven, maar je kunt wel meer leven geven 

aan je dagen.’ 

Dat hebben we zeker gedaan de afgelopen 

twee weken. Deze onvergetelijke reis naar 

Afrika’s hoogste bergen staat voor altijd in 

ons geheugen gegrift. ‘Asante Sana’, heel 

hartelijk bedankt, Afrika! 

Tekst 

Foto’s 

Gerhard Czerner 

Martin Bissig 


RONIN 

NL - CUP 

RONIN 

De Apex RONIN is al leverbaar vanaf € 2999,- 

Uitvoering PRO 

Groepset: Shimano XT m8000 2x11 | Voorvork: FOX 

Wielset: Quasar QM22 | Opbouwkit 3T PRO 

APEX BIKES · Van Heemstraweg Oost 4 · 5301 KE, Zaltbommel · T. +31 (0)418 - 642 238 

E: info@apex-bikes.nl · www.apex-bikes.nl

Test Bulls 

Wild Edge 2 

“de nieuwe Wild Edge 2 is nog lichter, sneller 

én comfortabeler dan zijn voorganger” 


De Cape Epic en TransAlp zijn voor Bulls 

onomstotelijk verbonden met het ontwikkelen 

en testen van de topmodellen 

uit de mountainbikecollectie. Karl 

Platt en Urs Huber zijn razend enthousiast 

over de nieuwe Bulls Wild Edge, 

Bikefreak ging met de nieuwe 100 mm 

full suspension op pad voor een uitgebreide 

test. 

Het nieuwe Wild Edge-frame heeft een 

behoorlijke metamorfose ondergaan. Het 

single pivot-veersysteem met linkage is 

gebleven, al heeft de wentelaar waaraan 

de achterdemper vastzit een nieuwe plaats 

gekregen aan de zitbuis. Zowel het hoofdframe 

als de achterliggende vorken zijn net 

als bij de voorganger nog steeds van carbon 

gemaakt. De lagers en verbindingen tussen 

de achterbrug, wentelaar en demper zijn 

minder gevoelig voor slijtage en bieden 

een stijvere verbinding. Niet alleen werd de 

linkage aangepast, ook de geometrie van de 

balhoofdbuis werd een fractie steiler gemaakt 

(van 70,5˚ naar 71˚), en de zitbuis werd 

van 73,5˚ naar 74˚ een halve graad steiler 

geplaatst. De brackethoogte werd 6 mm lager 

geplaatst; de belangrijkste wijziging kreeg 

echter de achterbrug, deze werd van ruim 46 

cm teruggebracht naar 44,5 cm 

Ook nieuw is de kabelgeleiding; de derailleurkabels 

en achterremkabel lopen netjes vanaf 

het balhoofd door het frame en de liggende 

achtervork. Een moderne ‘side swing’-derailleur 

maakt het geheel af. Het totaalgewicht 

van onze testfiets in de maat 48 cm 

bedraagt slechts 11,2 kg, waarvan 4,0 kg door 

de complete wielen (inclusief steekassen) 

wordt ingenomen. Een lichtgewicht full 

suspension dus voor het snelle werk. 

89

geheel nieuw full carbon frame 

Ondanks dat we met een geheel nieuw 

frame op pad gaan, voelen we ons gelijk 

vertrouwd op de Bulls Wild Edge 2. De 

zitpositie is perfect, niet te rechtop, zeker 

niet al te diep. De langere bovenbuis en 

ietwat steilere zitbuis plaatst de rijder meer 

tussen de wielen, waarbij de iets verlaagde 

bracket ook zeker meehelpt. Met de steile 

balhoofdhoek van 71˚ hebben we op snelle 


bochtige parkoersen met een superdirect 

sturende fiets te maken. Dat maakt de Wild 

Edge in combinatie met de lichtgewicht 

wielen van 4,0 kg een lastige tegenstander 

voor de concurrentie. Het acceleratievermogen 

is dan ook dik in orde. De RockShox 

Monarch-demper en carbon zadelpen strijken 

alle oneffenheden glad en maakt de Bulls écht 

comfortabel. De diameter van de zadelpen 

maakt het zelfs mogelijk om indien gewenst 

achteraf nog een dropper post te monteren. 

De lichtgewicht full suspension komt met zijn 

bergverzet van 26x42 niets tekort wanneer de 

Ardennen of Alpen zich aandienen. Tijdens het 

klimwerk op technische trails is de montage 

van een kortere achterbrug duidelijk in het 

voordeel. Met schijnbaar gemak – het kost 

natuurlijk altijd nog veel kracht – klimt de 

Bulls naar boven en speelt de mountainbike 

met de zwaartekracht. Jammer dat je bij het 

bedienen van de achterdemper je hand van 

het stuur moet. Gelukkig heeft de RockShox

RS1 voorvork wel een remote lockout op het 

stuur. De voorvork heeft 110 mm veerweg 

en ‘boost’-inbouwbreedte, wat de stabiliteit 

van het voorwiel in de afdaling zeker ten 

goede komt. De Wild Edge is door zijn steile 

geometrie ietwat nerveus in de afdaling, maar 

voelt daarbij geen moment onveilig. Wielen, 

banden en remmen zorgen ervoor dat de 

full suspension op hoge snelheid nog altijd 

zonder problemen te temmen is. 

Bulls zet met de gloednieuwe Wild Edge 2 een 

razendsnelle, lichtgewicht full suspension 

mountainbike op de markt. De carbon fully 

is geschikt voor competitie-, marathon- en 

crosscountrygebruik en is daarmee multifunctioneel. 

De rijeigenschappen, het 

klimvermogen en de precisie waarmee je 

kunt sturen, maken de Bulls Wild Edge 2 

een échte aanrader voor sportief ingestelde 

mountainbikers. Met € 4.199,- is de Bulls-testfiets 

niet echt goedkoop meer te noemen en 

nestelt de Wild Edge 2 zich meer en meer in 

het topsegment van de mountainbikemarkt. 

Plus en min 

• licht, stijf en hoogwaardig carbon frame 

• lichtgewicht wielen met ‘boost’-naven 

• heerlijke rijeigenschappen 

• hoogwaardige afmontage 

• bediening achtervering niet op het stuur 



dropper post monteren 



FRAME 

Materiaal 

Carbon monocoque 

Maten 

46-48-54 cm 

VERING 

Voorvork 

RockShox RS1 remote lockout 

110 mm 

Achtervering RockShox Monarch RL 100 mm 



Shifters 



Remmen Shimano Deore XT 180/160 

WIELEN 

Wielset DT Swiss X 1700 Spline 2– 

15 mm / 12 mm 

Band (voor & achter) Schwalbe Rocket Ron EVO 29x 2,25” 

ONDERDELEN 

Stuur 

FSA SL-K carbon–70 cm 

Stuurpen 

FSA SL-K alu–9,0 cm 

Zadel 

Fi’zi:k Tundra M7 

Zadelpen 

FSA SL-K carbon 

VERZETTEN 


11 (756) 13 (640) 15 (554) 17 (489) 19 (438) 21 (396) 24 (347) 


19 (316) 21 (286) 24 (250) 28 (215) 32 (188) 37 (162) 42 (143) 












Wielbasis 

113,6 cm 

INFO 


Gewicht compleet 11,20 kg (maat 48 cm) 

Prijs € 4.199,- 

Website 

www.bulls.de 

91

Sport kort 

Foto’s 


Erik van den Boogert / Lily Wendelen / Armin Küstenbrück, 

EGO Promotion / Harald Wisthaler / e.a. 

België 

Mathieu van der Poel (Beobank-Corendon) 

en Jovana Crnogorac (Salcano) winnaars 

van BeMC 

Na drie dagen harde strijd was de eindoverwinning 

van de Belgian Mountainbike 

Challenge bij de heren voor oud-wereldkampioen 

veldrijden Mathieu van der Poel 

(Beobank-Corendon). De slotrit van de Belgian 

Mountainbike Challenge was een prooi 

voor Nederlands kampioen Hans Becking 

(CST-Sandd-American Eagle), maar Mathieu 

van der Poel eindigde in dezelfde tijd en zijn 

eindzege kwam niet in gevaar. Søren Nissen 

(Stevens-iHus) kwam als derde over de streep, 

en werd tweede overall. Tiago Ferreira beëindigde 

de rit als vierde, werd uiteindelijk derde 

in het eindklassement. Vierde en vijfde waren 

respectievelijk Frans Claes (Loving Hut) en Wout 

Alleman (Goeman-Scott). Bij de vrouwen won 

de Servische Jovana Crnogorac (Salcano), vóór 

de Oostenrijkse Christina Kollmann en Alice 

Pirard (Merida-Wallonie). Open categorie: 1. Arne 

Daelmans, 2. Jens Gorm Hansen, 3. Ken Van den 

Bulke, 4. Michiel Van Aelbroeck. 

Info www.bemc.be 


Frans Claes (Loving Hut) tweede bij UCI 

World Series Marathon in Houffalize 

Leuvenaar Frans Claes (Loving Hut) eindigde 

op een uitstekende tweede plaats bij de UCI 

World Series Marathon in Houffalize. In het 

mekka van het Belgische mountainbiken 

moest Frans enkel zijn meerdere erkennen 

in de Colombiaan Leonardo Paez. Na een sterk 

seizoensbegin in Zuid-Afrika, presteert hij nu 

ook uitstekend in Europa. “De eerste helft 

van de wedstrijd ging niet helemaal zoals ik 

gehoopt had. Het tempo vooraan lag continu 

zeer hoog en ik moest alle zeilen bijzetten 

om de kopgroep te volgen. Weber, Becking 

en Paez gingen er op een gegeven moment 

vandoor en daarna volgden Leisling, Stiebjahn 

en ik op een korte achterstand. Er kwam 

een hergroepering, maar Paez reed toen al 

solo naar de overwinning en daarna deed ik 

hetzelfde voor plaats twee. Een mooi resultaat 

na heel wat trainingsarbeid!” 

Bart De Vocht (KTM Bikevision) 

Benelux Kampioen 

Op de snelle omloop in het Nederlandse 

Nieuwkuijk, reed Bart De Vocht (KTM 

Bikevision) op sterke wijze naar de Beneluxtitel 

bij de elite heren. Hij versloeg daarbij 

Cape Epic-ritwinnaar Michiel van der 

Heijden (Scott-SRAM) en belofte Milan Vader 

(Watersley R&D Team). Bart kon in de finale 

ontsnappen en zo de dagzege meetellend 

voor de Benelux-Cup én de titel pakken. 

Vorig jaar had zijn team KTM Bikevision de 

titel ook al gewonnen in Houffalize met Kevin 

Panhuyzen. “Ik was kwaad op mezelf toen ik 

in het begin zoveel fouten maakte”, aldus Bart. 

“Ik lag een paar keer tegen de grond, maar ik 

heb mezelf rustig proberen te houden en ben 

vervolgens een goed tempo gaan rijden. Toen 

ik terug kon komen, wist ik dat het goed zat.” 

Info www.frans-claes.be 

Info www.bikevision.be 

93

Grégoire Padziorko en Roos Op De Beeck 

winnen BK Downhill 

Onlangs was Bouillon het decor van zowel 

de Belgische als de Nederlandse kampioenschappen 

downhill. Bij de mannen slaagde 

Grégoire Padziorko erin om wederom de 

Belgische titel te veroveren. Opvallend was 

dat hij niet de snelste tijd had. Die was voor 

Dave Goris, maar omdat hij een funlicentie 

had, ging de elitetitel naar Grégoire. Helaas 

zorgden regenbuien ervoor dat niet alle 

renners onder gelijke omstandigheden de 

finale konden rijden. Kristof Lenssens werd 

kampioen bij de masters en Roos Op De Beeck 

(foto) was wederom de snelste bij de vrouwen. 

Info www.belgiancycling.be 


Succes voor Kevin Van Hoovels 

(MTB Team Langdorp) 

Kevin Van Hoovels beëindigde zijn topsportcarrière 

als crosscountryrenner, maar hij zal 

in 2017 marathons rijden in het shirt van het 

MTB Team Langdorp. “Mijn mountainbikecarrière 

zit er nog niet helemaal op”, aldus 

Kevin. “De marathondiscipline is altijd mijn 

grote liefde geweest en dus zal ik aan de start 

staan van een aantal lange afstanden. Het 

belangrijkste is vooral weer plezier beleven op 

de fiets.” Kevin reed naar een mooie 19e plaats 

tijdens de Olympische Spelen van Londen, 

maar miste de selectie voor Rio. Onlangs 

reed hij naar een dubbele winst bij de Roc 

d’Ardenne en werd 20e in de Marathon van 

Tiliment (Ita.). 

Info www.mtbteamlangdorp.be

Kenny Belaey pakt podiumplaats voor eigen publiek 

Na een spannende finale schreef de Fransman tot vorige zaterdag onwaarschijnlijk dat ik 

Gilles Coustellier de eerste UCI World Cup trial hier behoorlijk zou kunnen presteren”, aldus 

van het seizoen op zijn naam. Kenny Belaey Kenny. “Ik ben erg blij dat ik in deze moeilijke 

knokte zich voor eigen publiek verrassend omstandigheden voor eigen publiek toch 

naar de derde plaats. De viervoudige elite weer op het podium sta! Naast het sportieve 

wereldkampioen stond wel aan de start, maar ben ik als organisator zéér tevreden over het 

had de pech dat hij een maand geleden drie weekend. Samen met alle medewerkers 

ribben had gebroken. Voor het talrijke publiek hebben we in Aalter een absoluut topevenement 

neergezet!” 

- de schatting was 10.000 toeschouwers - bleef 

hij echter vol gaan en hij werd uitstekend 

derde, na de Fransen Gilles Coustellier en Info www.belaeytrials.com 

Vincent Hermance. “Eerlijk gezegd leek het 

95

Frans Claes (Loving Hut) en Sébastien 

Carabin (Merida- Wallonie) één en twee in 

ranking UCI Marathon Series 

Eind mei stonden Frans Claes (Loving Hut) 

en Sébastien Carabin (Merida-Wallonie) één 

en twee in de ranking van de UCI Marathon 

Series. Frans (395 punten) en Séba (348 

punten) reden in de afgelopen Cape Epic 

naar een uitstekende tiende plaats en lieten 

daarmee al zien dat ze in deze discipline van 

wereldklasse zijn. Verdere ranking: 3. Arnaud 

Rapillard (Fra), 4. Tony Longo (Ita.), 5. Samuele 

Porro (Ita.), 6. Tiago Ferreira (Por.), 7. Urs Huber 

(Zwi.), 8. Leonardo Paez (Col.), 9. Damiano 

Ferraro (Ita.), 10. Alban Lakata (Oost.), 18. Roel 

Paulissen (Bel.). 



Søren Nissen (Stevens-iHUS) en Daniele 

Troesch winnen vernieuwde 

‘Cîmes de Waimes’ 

De ‘Cîmes de Waimes’ was een paar jaar niet 

verreden, maar een nieuwe organisatie zorgde 

ervoor dat deze fameuze Ardennenmarathon 

- door de Hoge Venen en met de skipiste van 

Ovifat - weer op de kalender kwam - met 

een vernieuwd parkoers. De lange afstand (85 

km) werd bij de mannen gewonnen door de 

Deense specialist Søren Nissen (Stevens-iHUS) 

(foto). Hij bleef oud-Belgisch kampioen 

Joris Massaer (Team8s) en veldritprof Klaas 

Vantornout (Marlux-Napoleon Games) voor. 

De Nederlander Bas Peters en Jef Smismans 

werden in die volgorde vier en vijf. De Française 

Daniele Troesch pakte de overwinning bij de 

dames, vóór Mieke Deroo en Saskia Hessens. 

Winst op de kortere afstanden ging naar Ben 

Pauwels (45 km) en Géry Bradefer (65 km). 

Info www.les-cimes-de-waimes.be

Belgische Kalender 2017 (belangrijkste wedstrijden / onder voorbehoud) 

05-06 Ardennes Trophy / Theux XCM 

11-06 G-Skin Wallonia Cup / Baraque de Fraiture XCO 

25-06 Raid des Hautes Fagnes / Malmedy XCM 

25-05 No Drugs Flanders Cup / Moerbeke Waas XCO 

02-07 No Drugs Flanders Cup / Paal XCO 

22/23-07 BK Ottignies XCO/XCM 

29/30-07 SsangYong Benelux Cup / Houffalize (C2) XCO 

11/13-08 Mountainbike van Vlaanderen / Oudenaarde MSR 

15-08 BeMC Marathon / Bertrix XCM 

19/20-08 SsangYong Benelux Cup / Geraardsbergen (C2) XCO 

20-08 La Chouffe Marathon / Nutons XCM 

03-09 No Drugs Flanders Cup / Langdorp XCO 

23/24-09 City Mountainbike / Antwerpen XCE 

01-10 No Drugs Flanders Cup / Ravels XCO 

JUNI 

JULI 

AUG 

SEP 

OKT 



XCE = Crosscountry Eliminator 

DH = Downhill 

MSR = Mountainbike Stage Race 

END = Enduro 

24H = 24-uursrace 

SsangYong Benelux Cup: www.belgiancycling.be 

Flanders Cup: www.flandersmtbseries.be 

Wallonie Cup: www.gskinwalloniacup.be 

ATB Cross Klassement: https://sites.google.com/site/atbcross 

97

Rijtechniek 


Prejump 

Vooruitzien is regeren. Dat geldt 

ook voor de op snelheid beluste 

mountainbiker. Maar in de natuur 

of in het bikepark komt, naast 

een paar goede ogen, ook een trukendoos 

van rijtechnieken van pas. 

Met de prejump blijf je de baas 

over de fiets als het pad plotseling 

omlaag knikt. 

99

In volle vaart een kuil tegemoet rijden resulteert 

in een lange vlucht, gevolgd door een 

harde landing. 


Je kent het wel: ben je net lekker op stoom in 

het bikepark, buigt het pad plotseling de diepte 

in. Als je de rand nadert, realiseer je je dat er 

iets moet gebeuren om te voorkomen dat je 

zo meteen het bodemcontact kwijtraakt en 

een duikvlucht van enkele meters maakt. Want 

ook al is airtime best leuk, de landing is hard 

en controle over de vlucht vaak ver te zoeken. 

Je kiest eieren voor je geld en remt af. 

Voor de meeste beginnende mountainbikers en 

in onbekend terrein is dit beslist het verstandigste 

scenario. De snelheid eruit halen en 

gecontroleerd een bult af rollen zal je overal 

veilig onder brengen, maar het leuke aan 

mountainbiken is dat je ook juist een attractie 

kunt maken van deze situatie. Want een 

duikvlucht is misschien ook niet ideaal, maar 

wat als je deze met een trucje kunt voorkomen? 

En daarbij ook nog eens het ‘achtbaangevoel’ 

kunt verkrijgen? 

Dat trucje wordt een prejump genoemd. Met 

deze techniek haal je de scherpe randjes van 

afdalingen, bulten en kuilen, nog voordat je er 

goed en wel bent. Dat heeft alles te maken met 

de beweging die je zwaartepunt maakt. Als je 

in volle vaart op de rand afrijdt en geen actie 

onderneemt, zul je de lucht in schieten en met 

een boog in de kuil terechtkomen. Hierbij gaat 

je zwaartepunt in eerste instantie rechtdoor, en 

dan begint de zwaartekracht je pas omlaag te 

trekken. Als je daarentegen tijdig een kleine 

bunnyhop inzet, dan ben je al voor het knikpunt 

in het pad in de lucht en begint de neerwaartse 

beweging al als je ongeveer boven de rand bent. 

Zo land je net achter het knikpunt en heb je 

bodemcontact – en dus controle – op de plek 

waar je anders juist met de wielen in de lucht 

zou hangen. Met de juiste timing voel je de 

landing amper en raak je lekker in de flow.

De prejump werkt als volgt: 

1. Rijd met snelheid voorwaarts in de aanvalshouding. Focus op het knikpunt op het 

pad – het punt waar je overheen wilt springen. 

2. Meestal volstaat de XC-sprongtechniek. Ongeveer een fietslengte voor het knikpunt zet je 

de sprong in, door je gewicht omlaag te brengen. Zo zet je de vering onder voorspanning. 

101

3. Veer uit je armen en benen en trek vervolgens de fiets mee omhoog. Zo kom je vanzelf 

van de grond. Ga bij de afzet met je bovenlijf niet naar achteren, maar ietwat naar voren. 

4. Het doel is enkel om voorbij de rand te komen; spring dus niet onnodig hoog of ver. 


5. Druk het voorwiel omlaag als het over de rand is. Je kunt het misschien zelfs al aan de 

grond drukken. 

6. Als je de manoeuvre goed hebt ingeschat, land je met beide wielen boven aan de helling 

en is de landing boterzacht. 

103

7. Geen harde landing, geen snelheid verloren en nu met volle vaart op de volgende uitdaging af. 

Een boterzachte landing, meteen na de rand. 

Pure rollercoaster feeling! 

Veelgemaakte fouten 

De juiste timing is bij deze techniek van 

groot belang. Als je de prejump te laat inzet, 

dan land je alsnog enkele meters verderop. 

Zorg dan dat je in elk geval met twee wielen 

tegelijk landt. Zet je de prejump te vroeg in 

of spring je niet hoog genoeg, dan kan het 

voorkomen dat je achterwiel nog niet over 

de rand is gekomen. Soms kun je dit nog 

net oplossen door het stuur verder van je af 

te drukken. 

Michel Romen is een expert op het gebied van 

MTB-rijtechniek. Meer praktische tips & tricks 

lees je in zijn boek Bike Skills, verkrijgbaar op 

www.bikeskills.nl. 

Tekst 

Foto’s 

Michel Romen 

Archief Bike Skills 


2018 

available in 

your shop 

STARTING AT 

1355g 

// Exceptional design 

// 15QR x 110 Boost and 15QR x 100 axle options 

// 27.5” and 29” wheel options 

// 100 mm travel 

// FIT4 and GRIP three position damper for 

improved control 

// Lockout for increased efficiency 

FACTORY-SERIES 

GENUINE KASHIMA COAT 

Internal cable routine 

PERFORMANCE-SERIES ELITE 

Black anodized 

External cable routine 

UNBEATABLE 

Longueurs disponibles 

Options de passage 

de gaine 

Finition Revêtement 

FACTORY SERIES 

30.9 oder 31.6 

100 mm (4in), 125 mm (5in), 150 mm (6in) 

Interne ou externe 

Genuine Kashima Coat 

PERFORMANCE SERIES ELITE 

30.9 oder 31.6 

// Factory (F-S, Kashima) and Performance 

Longueurs 

(P-S, 

disponibles 

Black 

100 mm 

Ano) 

(4in), 125 mm (5in), 150 mm (6in) 

Options de passage Interne ou externe 

de gaine 

options available 

Finition Revêtement 

// 100, 125 and 150mm travel options will be available 

in 30.9 and 31.6 post diameters 

// Internal and external cable routing options 

// Easy cable to post connection and removal 

// Two remote options 1X (under bar) or 2X/3X (top bar) 

Anodisation noir 

RIDEFOX.COM 

REDEFINE YOUR LIMITS 

Internal cable 

routine 

Easy cable to port 

connection and removal 

SABMA | www.sabma.com | info@sabma.com | +32 (0)87 30 63 60

Test Trek 

Top Fuel 9.8 SL WSD 

“de Trek Top Fuel 9.8 SL WSD is een 

hoogwaardige mountainbike speciaal 


voor dames ontworpen”

Fietsfabrikant Trek brengt onder de toevoeging 

WSD (Women’s Specific Design) 

een schitterende reeks mountainbikes 

op de markt die speciaal voor dames 

worden gemaakt. Het 2017-programma 

telt maar liefst 12 damesmountainbikes, 

variërend in prijs van € 999,- t/m 

€ 4.999,-. Bikefreak nam het topmodel 

Top Fuel 9.8 WSD mee voor een test. 

De Top Fuel 9.8 SL WSD is uitgerust met 

een carbon frame en staande carbon 

achtervork voorzien van 100 mm veerweg. 

Het full floater-veerconcept met EVO-link en 

Mino-link is direct afgeleid van de Top Fuel 

carbon bike waarmee Emily Batty van het 

Trek Factory Racing World Cup-team fietst. 

Voorzien van G2-geometrie, Active Braking 

Pivot en RE:aktiv-demper heeft Trek meer 

techniek in het frame verwerkt dan menig 

concurrent. Met een totaalgewicht ven 10,75 

kg en wielen van 3,9 kg is de Top Fuel 9.8 SL 

WSD écht superlicht te noemen. Debet aan 

deze cijfers zijn natuurlijk het carbon frame 

en de extreem lichte wielen. Wil je met nog 

minder gewicht onderweg gaan, dan kan de 

Top Fuel eenvoudig worden getuned door 

wat latex in plaats van binnenbanden. De 

Mino-link in de staande carbon achtervork 

kan in twee standen worden afgesteld, 

waarbij de geometrie met ½˚ kan worden 

aangepast aan het te rijden terrein. Met het 

veranderen van de Mino-link gaat eveneens 

de brackethoogte 1 cm hoger of lager. De Top 

Fuel 9.8 SL WSD is voorzien van een Fox 32 

Float Performance SC-voorvork en Fox Float 

Performance RE:aktiv-achterdemper. Met 

een handige hendel op het stuur bedien je 

zowel de voorals achtervering in één keer, 

en om het nog makkelijker te maken heeft 

de hendel slechts 2 standen: open of dicht. 

107

lichtgewicht crosscountry-fully voor dames 

In de praktijk leveren de bovengenoemde 

techniek en het extreem lage gewicht voor 

een full suspension ons in ieder geval heel 

veel mountainbikeplezier en veiligheid. De 

Fox Float Performance RE:aktiv-demper doet 

zijn werk onopgemerkt, er gaat maar weinig 

energie verloren op het vlakke. De stuurbediening 

om de vering uit te schakelen zit 

ergonomisch prima en werkt perfect, maar 


vraagt wel enige kracht van de duim. Tijdens 

accelereren merken we dat het gewicht van 

de wielen ons extra power geeft. Ook zorgen 

de boost-naven in de wielen ervoor dat er 

geen energie verloren gaat in de bochten. 

In de klim hebben we nog steeds profijt van 

het lage gewicht van de fiets, toch voelt het 

klimvermogen bij steilere klimpassages 

niet goed. De SRAM X1-crank met 32-tands 

voorblad en 10-42 tands cassette laten hier 

duidelijk een steekje vallen. Met een omwenteling 

van 178 cm in de lichtste versnelling 

hebben we te maken met een superzwaar 

bergverzet. Ga je de bergen in, dan ben je 

verplicht om een kleiner voortandwiel of 

grotere cassette te monteren. Gelukkig is 

de diepe crosscountryzit lekker in de klim 

en kan je gewicht mooi naar voren om de 

perfecte balans te vinden. Sturen doet de Top 

Fuel voorbeeldig en trefzeker. In de afdaling 

zorgt de Trek-veringstechniek met ABP en 

Full Floater voor een actieve vering waarbij

kleine én zeer grote oneffenheden onder 

alle omstandigheden (ook tijdens remmen) 

probleemloos worden gladgestreken. 

Met het grote assortiment WSD-mountainbikes 

laat fietsfabrikant Trek zien dat 

ze de steeds groter wordende groep dames 

serieus neemt. De Top Fuel 9.8 SL WSD is een 

hoogwaardige crosscountrymountainbike 

waarmee je zo kunt deelnemen aan een XC 

World Cup-race. Door gebruik te maken van 

Smart Wheel Size (27.5 wielen in de maat 15.5” 

en 29er wielen in de maten 17.5” en 18.5”) is 

het model voor zowel kleine als grote dames 

toegankelijk. Een dropper post en grotere 

cassette monteren, en de Top Fuel 9.8 SL 

WSD is helemaal klaar voor avontuurlijke 

Alpenritten in het hooggebergte. 

Plus en min 

• perfect werkend veerconcept 

• lichtgewicht wielen 

• heerlijke crosscountrymountainbike 

• bediening voor- en achtervering op stuur 

• ontbreken écht bergverzet 



lichter bergverzet monteren 


Tekst & foto’s Danique Aanen & 

Guido Kartner 

FRAME 

Materiaal 

Aluminium Alpha Platinum 

Maten 15,5” (27.5) / 17,5”-18,5” (29) 

VERING 

Voorvork 

Fox 32 Float Performance SC 

2-pos. remote demper 100 mm 

Achtervering Fox Float Performance RE:aktiv 

2-pos. remote demper 100 mm 


Versnellingen SRAM X01, 1x11 

Shifter 

SRAM X1, 11-speed 

Crankstel 

SRAM X1 carbon, 32T 

Remmen SRAM Level TLM 180/160 

WIELEN 

Wielset 

Bontrager Kovee Pro OCLV carbon 

naven boost 15 mm / 12 mm 

Band (voor & achter) Bontrager XR1 Team Issue 

29x 2.20” 

ONDERDELEN 

Stuur 

Bontrager Pro OCLV carbon rise 

bar–70 cm 

Stuurpen 

Bontrager Pro alu – 8,0 cm 

Zadel 

Bontrager Ajna Elite, 

titanium rails 

Zadelpen 

Bontrager Pro OCLV carbon– 

38 cm ø 31.6 mm 

VERZETTEN 


10 (746) 12 (621) 14 (533) 16 (466) 18 (414) 21 (355) 24 (311) 28 (266) 

32 (233) 36 (207) 42 (178) 












Wielbasis 

111,1 cm 

INFO 


Gewicht compleet 10,75 kg (maat 17,5”) 

Prijs € 4.999,- 

Website 

www.trekbikes.com 

109

Travel story 

Marokk 

Endurotrip in de Hoge Atlas 


o 

“Waarom zou je naar Marokko 

willen gaan?”, vroeg mijn moeder 

toen ik mijn familie vertelde over 

mijn plannen om te gaan biken in 

Noord-Afrika. “Een toilet is daar 

gewoon een gat in de grond!” Mijn 

moeder is in de jaren ’60 in Marokko 

geweest en vertelt maar wat graag 

hoe ze er één dag doorbracht, zag 

dat men daar krantenpapier als 

toiletpapier gebruikte en meteen 

de volgende veerboot terug naar 

Spanje nam. 

“Ik ga er fietsen, mam, hoe de toiletten 

er zijn maakt me niet uit”, antwoordde 

ik plagerig. Pas na een vermoeiende 

dag van 12 uur hiken en fietsen bezocht 

ik voor het eerst een ‘gat-in-de-grondtoilet’. 

Ik hoorde in mijn hoofd alleen 

maar de stem van mijn moeder 

die vroeg waarom ik zo nodig naar 

Marokko wilde… 

111

Zoals mijn goede vriend en reisgenoot sinds 

lange tijd Alban Aubert zegt: “Iedereen wil 

fantastische avonturen beleven, maar je moet 

begrijpen dat je compromissen moet sluiten 

op het gebied van comfort.” En hoe cooler de 

plaats die je bezoekt, hoe meer ongemakken 

je tegen zult komen… 

Marokko is zonder twijfel één van de coolste 

plaatsen, zo niet de coolste, die ik ooit heb 

bezocht. De landschappen zijn adembenemend, 

de cultuur is interessant en de 

mensen behoren tot de aardigste die ik ooit 


heb ontmoet. Daarnaast zijn de bikemogelijkheden 

er absoluut van de bovenste plank. 

Het in je eentje organiseren van een trip 

naar Marokko is geen eenvoudige klus. De 

logistieke problemen die je tegenkomt bij 

het plannen van je reis naar het formidabele 

Atlasgebergte en het regelen van accommodatie 

in de ruige bergdorpen zorgen voor heel 

wat hoofdbrekens. 

Marokko stond al op mijn lijst van te bezoeken 

landen sinds ik de mountainbikefilm Roam 

van The Collective had gezien. Het buitenaards 

aandoende terrein en de mysterieusheid 

van de Marokkaanse bevolking spraken me 

erg aan. Ik wist dat de reis erg moeilijk zou 

zijn om in mijn eentje te maken, zonder 

iemand die me letterlijk zou kunnen voeren. 

Toen Alban mij belde over de reis, twijfelde 

ik geen moment. Hij legde uit dat zijn vriend 

Kris Dassi een mountainbikegids is met zijn 

thuisbasis in Zwitserland en met zijn bedrijfje 

nieuw terrein verkent in Marokko, samen met 

mountainbikers van hoog niveau. 

Ben ik een mountainbiker van hoog niveau? 

Natuurlijk, waarom niet, dacht ik. Ik versla 

mijn vrienden meestal wel in de beklimming 

en afdalen is nog nooit een probleem geweest. 

“Ik ben net een paar pondjes afgevallen, hoe 

moeilijk kan dit zijn?”, zei ik tegen Alban. 

Het zou blijken dat de tiendaagse trekkingen 

fietstocht met stip het moeilijkste zou 

worden wat ik ooit in mijn leven gedaan heb. 

Het is ook, met dezelfde afstand, het coolste 

wat ik ooit gedaan heb. 

Toen we uit het vliegtuig stapten in 

Marrakesh begroetten onze gidsen Redouan 

en Mohammed ons met een grote glimlach. 

We hadden een vroege vlucht genomen 

vanaf Genève (om 5 uur ’s morgens waren 

we op dat vliegveld aangekomen), dus ik 

dacht dat we het de eerste dag beter rustig 

aan konden doen en misschien een Turks 

stoombad konden nemen. Het plan werd 

ietwat gewijzigd: we zetten de fietsen in 

elkaar, zaten drie uur in de auto naar de 

uitlopers van het Atlasgebergte en begonnen 

met biken. “Geen probleem”, zei ik tegen 

Alban, “morgen zullen we het waarschijnlijk 

rustiger aan doen”. 

De rit op de eerste avond was een mooie. 

Nadat we waren ontsnapt uit de drukte 

van Marrakesh veranderde het landschap 

langzaam in glooiende heuvels. We reden 

door het droge heuvellandschap totdat we 

het begin van de majestueuze Atlas bereikten. 

113

Die nacht sliepen we in een coole, kleine gîte 

d´étape, hoog in de bergen. Gîtes bevinden 

zich meestal buiten de gebaande paden en 

bieden onderdak aan wandelaars of fietsers. 

De eigenaars wonen meestal ook ter plekke 

en koken voor je, of ze bieden je op zijn minst 

een uitgeruste keuken om je eigen maaltijden 

te bereiken. 

Toen we de kronkelende singletrack af raasden 

door een klein eikenbos, begon de zon onder 

te gaan. Na de laatste zonnestralen hoorden 

we een versterkte stem zingen vanuit de vallei 

beneden. “Hij vertelt ons dat we nu kunnen 

gaan eten”, legde Redouan uit. “Tijdens de 

Ramadan mogen we niet eten of drinken van 

zonsopkomst tot zonsondergang.” “Maar 

aangezien we grote tochten gaan maken, eten 

en drinken jullie wel, toch?”, zei ik. Redouan 

schudde zijn hoofd. Oh jee… 

“Hier kun je je Turkse stoombad nemen”, 

grijnsde Alban terwijl hij de deur opende naar 

een kleine, warme kamer in de kelder van de 

gîte. Een fijn stoombad in de hammam was 

precies wat ik nodig had om het zweet en de 

modder van het rijden weg te spoelen en bij 

te komen van het reizen. 

De tweede dag stonden we vroeg op en reden 

we met de 4x4 naar het hoogste punt waar de 

weg ons zou brengen. Van daaruit begonnen 

we de beklimming over de pas naar Abachkou, 

terwijl Mohammed begon aan zijn autorit 

van zes uur terug naar de vallei en rondom 

de berg, om ons weer tegen te komen bij de 

volgende gîte. Nadat de truck uit het zicht 

was verdwenen, begon het tot ons door te 


dringen hoe ver we verwijderd waren van 

de beschaving… 

We klommen ongeveer een uur en kwamen 

aan bij een dorpje genaamd Tissekrine. Dit 

was het eerste bergdorpje dat we bij daglicht 

zegen en de rustieke architectuur ervan is 

mooi. De gebouwen waren opgebouwd uit 

rotsen met klei. 

115

Een groep jonge kinderen groette ons als 

eerste. Ze zagen er vrolijk uit, ze liepen op 

blote voeten of versleten sandalen en leken 

oprecht blij met onze komst. Ze wilden 

allemaal onze fietsen aanraken en vroegen 

ons om pennen. Als je ooit naar Marokko gaat, 

neem dan een zak pennen mee en je maakt 

jezelf gegarandeerd populair! 

De jongens renden met ons door de straten 

terwijl de oudere mannen vriendelijk naar 

ons zwaaiden. De vrouwen vermeden ieder 

oogcontact met ons, de moeders haalden snel 

hun dochters binnen toen ze ons zagen. Het 

was de eerste keer dat ik zulke ongelijkheid 

tussen de seksen zag. 

Op onze weg naar beneden kwamen we 

verschillende ezels tegen die goederen 

vervoerden tussen de dorpen. We raasden 


langs verschillende dorpjes, die naadloos 

overgingen in het bruine landschap. 

Toen we beneden in de vallei aankwamen, 

was ik niet de enige die dacht dat we onze 

bestemming hadden bereikt. “Zullen we naar 

de gîte gaan en gaan lunchen”, vroeg ik aan 

onze gids Redouan. “Onze accommodatie is 

in de volgende vallei”, antwoordde Redouan 

terwijl hij zijn tas opende. “We moeten nog 

vier à vijf uur rijden over de pas, maar hier 

heb je wat vijgen om de honger te stillen tot 

het avondeten.” 

Terwijl we smulden van onze vijgen scande 

ik het landschap en zag ik de vele hoogtemeters 

die we nog moesten overwinnen 

voordat we de pas zouden bereiken. Terwijl 

we in de schaduw van een boom zaten, wist 

ik dat het een lange dag zou worden. Ik had 

nog geen idee van de diepten van mijn ziel 

die ik zou bereiken om de rit tot een goed 

einde te brengen… 

Het wijde pad veranderde in een wandelpad 

langs een steil ravijn. Zelfs op mijn beste 

dagen denk ik wel twee keer na voordat 

ik een technische passage rijd naast zo’n 

afgrond. De staat waarin ik verkeerde op 

dat moment — uitgedroogd, verbrand door 

de zon en met een knagend hongergevoel in 

mijn maag — deed me afvragen of ik het zou 

redden om nog uren steil te klimmen. 

Uit het niets kwam een groep jonge kinderen 

naar ons toe gerend. Ze lachten en waren 

verbaasd door onze fietsen, net als het eerder 

genoemde groepje jongens. De kinderen 

117

terugvond. Toen het eindelijk weer bergaf 

ging zwaaide ik naar mijn kleine beschermengeltjes 

en we zetten koers naar beneden 

richting de vallei. 

Die avond genoten we van een heerlijke tajine. 

We doopten ons brood in een stoofpot van 

aardappelen, wortelen en een langzaam 

gegaarde geitenpoot. Het vlees was zo mals 

dat het letterlijk van het bot afviel in de saus, 

gekruid met komijn, paprika en saffraan. 

“Morgen nemen we een lunch mee!”, lachte 

ik tussen de happen door. 

De volgende dag pakten we onze spullen en 

vertrokken we op een tweedaagse ‘hike and 

ride’ die ons naar één van de meest afgelegen 

plekken in het Atlasgebergte zou brengen, 

beseften meteen dat we in de problemen 

zaten. Toen ik mijn fiets een steile helling 

op duwde, werd deze opeens veel lichter. Ik 

draaide me om — vier kleine jongens hadden 

mijn fiets opgetild en droegen het frame en 

het achterwiel. Ik kon wel huilen, zo ontroerd 

was ik! 

De kinderen hielpen me op de moeilijkste 

stukken van de trail en uiteindelijk kon ik 

weer op mijn fiets springen en verder trappen. 

De kinderen renden lachend naast me terwijl 

ik weer op gang kwam en mijn cadans 


het Tarkeddit-plateau. Er zijn geen wegen 

naartoe, we zouden ezels onze spullen en 

zelfs de fietsen laten dragen. “De ezels zijn 

er!”, riep Alban toen de lastdieren aankwamen 

bij de gîte. 

We haalden de wielen van onze fietsen af, 

stopten de derailleurs voorzichtig onder de 

achtervork en bevestigden onze fietsen op 

de ruggen van de ezels. Het is wel enigszins 

zenuwslopend om naast de lastdieren te 

lopen, als je bedenkt dat bij een kleine 

misstap de ezel en mijn geliefde Ibis HD de 

afgrond in kunnen storten… Maar de zelfverzekerde 

ezels kunnen het terrein met gemak 

aan en minderen hun snelheid niet, zelfs 

niet op de laatste steile beklimming naar 

het plateau. 

Toen we het plateau bereikten, stopten 

we voor een lunch van makreel, tomaat, 

gekookte aardappelen, kaas en huisgemaakt 

brood. Eten had nog nooit zo goed gesmaakt 

als bij dit uitzicht over de Tassaout-vallei 

vanaf 3.200 meter hoogte. “Dit vult beter 

dan vijgen”, zei Kris met een lach. 

De trail op het plateau was een smal pad in 

het gras uitgesleten door de geitenhoeders. 

Ik wist zeker dat ze geen idee hadden hoe 

fijn de ‘bermed corners’ en coole ‘transfer 

lines’ waren die zij hadden gecreëerd, maar ik 

bedank ze in ieder geval. Nomadische Berbers, 

die weinig aandacht aan ons besteedden 

en gewoon doorgingen met hun dagelijkse 

bezigheden, bewoonden de cliffs en grotten 

boven de trail. 

119

Om bij de accommodatie te komen, moesten 

we een steile beklimming maken naar een 

hoger gedeelte van het plateau. De stenen 

accommodatie was slechts een stipje in het 

landschap toen we begonnen aan de duizend 

haarspeldbochten in rotsachtig terrein. Van 

tijd tot tijd waren de bochten zo scherp dat 

het leek op een trialcompetitie, dus ik volgde 

Alban en Kris, die recht de berg af gingen. 

Ik kreeg steeds meer snelheid en had een 

helder moment toen ik de rotsen zo groot als 

auto’s beneden zag. Ik moest óf een gecontroleerde 

‘slide-crash’ maken óf meteen naar 

de tandarts wanneer ik tegen de granieten 

rotsen aan zou botsen. Gelukkig kwam ik er 

vanaf met een paar schrammetjes. 

Marokko 


Na een goede nachtrust begonnen we onze 

tocht naar Ameskar bij zonsopkomst. Terwijl 

ik de 1900 meter omhoog ploeterde om de top 

van Mount Mgoun te bereiken, probeerde ik 

te denken aan de te gekke afdaling die ons 

te wachten stond aan de andere kant. En de 

singletrack had precies de juiste steilheid. 

Ik denk niet dat ik ook maar één keer de 

remmen heb moeten aanraken tijdens de 

gehele rit naar de vallei. 

De laatste dag van de trip vatte de geest van 

het avontuur in Marokko perfect samen: 

het was met stip de meest uitdagende hike 

en de beste fietstocht. Na een ontbijt van 

brood, geitenkaas en sinaasappelmarmelade 

begonnen we de tocht naar de top op 3.000 

meter. We praatten van tijd tot tijd, maar 

legden ook lange stukken in stilte af. Tijdens 

deze momenten van reflectie waren kilometerslang 

de enige geluiden het knarsen van 

121

onze schoenen op het stoffige grindpad en 

het kletteren van de hoeven van de ezels. 

Toen we de top bereikten, konden we de 

weelderige groene tuinen van Ouzighimt 

zien. De overvloedige terrasvormige boerderijen 

van de voorpost van de woestijn staan 

in schril contrast met het bruine, door de 

wind geteisterde platteland. “Ze gebruiken 

dezelfde irrigatietechnieken als de Egyptenaren 

duizenden jaren geleden”, zei Redouan 

terwijl hij wees naar het complexe systeem 

van kanalen die de rijen gewassen in 

tweeën delen. 

Terwijl we naar beneden keken naar de vallei 

en het adembenemende uitzicht in ons 

opnamen, voelde ik me op een vreemde 

manier verbonden met het verleden. Er 

wonen hier al mensen sinds het begin van 


de mensheid, men doorkruiste deze hoge 

passen om nieuws over te brengen en 

handel te drijven met de bewoners van de 

volgende vallei. Op dat moment voelde ik 

me zo gelukkig dat ik in deze tijd leef. Een 

tijd waarin we de vruchten kunnen plukken 

van het verleden, zoals dit oude voetpad, 

en fietsen gemaakt van materialen uit het 

ruimtevaarttijdperk, zoals carbon, aluminium 

en titanium. Wat een geweldige tijd om in 

te leven en, beter nog, een mountainbiker 

te zijn! 


Robert Rebholz 

Kijk op Exoride.net voor meer info over 

enduro-tours in Marokko, de Zwitserse 

Alpen en vele andere fantastische locaties.

STEEDS MET DE STROOM MEE 

Wanneer u reizen plant met de STEVENS E-Agnello+, dan moet u vanaf nu anders denken: Dankzij de krachtige Bosch Performance Line 

CX-Motor wordt uw bereik met ettelijke kilometers uitgebreid, alsook de daarbij horende belevenissen. Deze E-hardtail brengt u naar bergtoppen 

waar u nooit van durven dromen heeft. De banden met zeer veel grip en 120 mm veerweg brengt uw rijplezier naar een nieuwe dimensie. 

STEVENSBIKES.COM

Test Trek 

Procaliber 9.7 

“de Procaliber is nu voor het grote 

publiek betaalbaar geworden” 


Na de verrassende introductie van de Trek 

Procaliber in 2015, waarbij de techniek uit 

de racefietsindustrie voor het eerst op 

een mountainbike werd geïntroduceerd, 

in plaats van andersom, komt Trek voor 

modeljaar 2017 met extra uitvoeringen. 

De door Bikefreak geteste Procaliber 9.7 

is een meer betaalbare variant voor het 

grote publiek. 

Voor de prijs van het duurdere Procaliber 

SL-frameset schaf je nu een complete Procaliber 

9.7 aan. Natuurlijk is het frame niet 

hetzelfde, maar met slechts 250 gram extra 

gewicht en het ontbreken van de gepatenteerde 

‘Control Freak’ interne kabelgeleiding 

is de populaire crosscountry mountainbike nu 

wel bijna voor iedereen betaalbaar. Van een 

afstand lijkt het frame van de 9.7 verdacht veel 

op zijn duurdere SL-versie. Kom je dichterbij, 

dan verraadt de achterremkabel, die in zijn 

geheel over het frame loopt, dat je met de 

goedkopere versie te maken hebt. De Procaliber 

ziet er als een gewone hardtail uit, maar 

in het echt is hij dat niet. Door de montage 

van een IsoSpeed decoupler ter hoogte van 

de zitbuis en de bovenliggende buis heeft 

Trek een draaipunt geplaatst waardoor het 

zadel ten opzichte van het frame maar liefst 

11 mm kan bewegen. De flexibele zitbuis 

zorgt voorwaarts en achterwaarts voor 

extra comfort, zonder dat dit ten koste gaat 

aan de efficiëntie van het stijve frame. Het 

toepassen van Boost-naven aan zowel de voorals 

achterzijde van de fiets zorgt voor extra 

stijfheid en een verbeterde trapefficiëntie 

doordat er minder energie verloren gaat. 

Het totaalgewicht van de Trek Procaliber 9.7 

is precies 10,9 kilo. Van dit gewicht nemen 

de wielen (wielset, banden en steekassen) 

125

extra comfort door IsoSpeed decoupler 

4,50 kg voor hun rekening. Daarmee is de 

Procaliber niet echt zwaar te noemen. De 

eerder beschreven IsoSpeed decoupler zorgt 

onder alle omstandigheden voor aanzienlijk 

meer comfort. Juist op vlakke parkoersen 

waarbij je nagenoeg altijd in het zadel zit, 

is de rit veel minder vermoeiend voor je 

lichaam en kan er langer, harder en intensiever 

worden gefietst. We vragen ons af 


waarom niet alle hardtails zo’n soort slimme 

constructie hebben… Jammer dat de wielen 

met 4,40 kg wat aan de zware kant zijn, dit 

komt het acceleratievermogen niet ten goede. 

Tijdens het nodige klimwerk doet de IsoSpeed 

decoupler nog steeds zijn werk, maar is het 

effect minder groot. Wat we wel merken is dat 

het OCLV Mountain Carbon-frame stijf is en 

dat de wielen met de boost-inbouwbreedte 

geen krimp geven. Door de boost-naven zijn 

ook bredere 2.40” banden te monteren wat 

ook het comfort weer ten goede komt. De 

11-42 cassette in combinatie met het 36-26 

crankstel levert een mooi en licht bergverzet 

op. Ook de bediening van de Fox-voorvork 

zit zoals het hoort netjes op het stuur. Gaan 

we met Procaliber 9.7 wat steiler afdalen, dan 

komt het tweede minpuntje naar boven, de 

remkracht komt in combinatie met de 180 

mm schijfrem voor en 160 mm schrijfrem 

achter net iets tekort. De geometrie van de 

Procaliber is beproefd en dik in orde, niet te

nerveus in de afdaling en zeker niet te traag 

sturend op snelle parkoersen met veel draaien 

keerwerk. Vind je de mooi ingetogen 

matzwarte Procaliber 9.7 te saai? Naast de 

onopvallende donkere variant is de 9.7 voor 

exact dezelfde prijs ook in opvallend Viper-red 

verkrijgbaar! 

Met de Procaliber 9.7 van € 2.499,- en een 

instapprijs van € 1.999,- voor de 9.6 biedt 

Trek twee heerlijk comfortabele hardtails 

aan met het exclusieve IsoSpeed decoupler 

systeem. Hiermee is de Trek Procaliber voor 

het grote publiek betaalbaar geworden en 

kan iedereen kennismaken met deze hightech 

mountainbike. Die 250 gram extra gewicht 

van het frame en de achterremkabel die over 

in plaats van door het frame loopt, nemen we 

graag voor lief. 

Plus en min 

• crosscountry hardtail met extra comfort 

• boost-naven op zowel 

voorals achterwiel 

• bediening Fox-voorvork op het stuur 

• zeer scherpe prijsstelling 

• gewicht wielset compleet 4,4 kg 

• remvermogen in de bergen kan beter 





FRAME 

Materiaal 

Carbon OCLV Mountain Carbon 

Maten 15,5” (27.5) -17,5”-18,5”-19,5”- 

21,5”-23” (29) 

VERING 

Voorvork 

Fox Float 32 Performance SC 

100 mm (boost) 


Versnellingen Shimano v: SLX / a: Deore XT 2x11 

Shifters 

Shimano SLX 


Remmen Shimano Deore 180/160 

WIELEN 

Wielset 

Bontrager Mustung Pro 

‘boost-naven’, tubeless ready 

Band (voor) 

Bontrager XR1 Team Issue 29x2.20” 

Band (achter) Bontrager XR1 Team Issue 29x2.20” 

ONDERDELEN 

Stuur 

Bontrager Race Lite alu–69 cm 

Stuurpen 

Bontrager Rhythm Elite alu–9 cm 

Zadel 

Bontrager Montrose Comp, 

chromoly rails 

Zadelpen 

Bontrager Rhythm Elite alu– 

38 cm ø 31,6 mm 

VERZETTEN 

36-tands voorblad: 

11 (756) 13 (640) 15 (554) 17 (489) 19 (438) 21 (396) 24 (347) 

26-tands voorblad: 

19 (316) 21 (286) 24 (250) 28 (215) 32 (188) 37 (162) 42 (143) 











Stuurhoogte 

Wielbasis 

101,0 cm 

113,5 cm 

INFO 


Gewicht compleet 10,90 kg (maat 19,5”) 

Prijs € 2.499,- 

Website 

www.trekbikes.com 

127

Techniek 

Tools op de trail 

Wie van start gaat in een mountainbikemarathon 

of meerdaagse, wil 

het liefst ook de finish bereiken. 

Om de eindstreep te bereiken moet 

je niet alleen met een perfecte fiets 

aan de start verschijnen, maar 

ook het juiste gereedschap bij je 

hebben om snel te kunnen ingrijpen 

wanneer het fout gaat. Potentiële 

winnaars nemen soms het risico om 

voor het lichtste materiaal te gaan 

en geen reservemateriaal mee te 

nemen. Het merendeel van de bikers 

gaat op zoek naar de gulden middenweg: 

zo weinig mogelijk ballast 

meezeulen en toch zo veel mogelijk 

problemen kunnen verhelpen. 


De juiste fiets 

In het marathonwereldje staat de 29er met 

stip op één. De afwegingen tussen een zeer 

lichte hardtail of een competitieve fully 

moet iedereen voor zichzelf maken, afhankelijk 

van het parkoers. Zodra de ondergrond 

echter hobbeliger wordt, zowel bergop als 

bergaf, zal een lichte fully heel wat voordelen 

bieden. De trillingen worden geabsorbeerd en 

de vermoeidheid komt minder snel op. Als je 

meerdere dagen op rij aan de bak moet op 

ruw terrein, is dit een niet te onderschatten 

voordeel. Een mening die ook al kampioenen, 

toch vaak diehard gewichtsfreaks, toegedaan 

is. Kijk maar naar alle toppers in de Cape 

Epic, Kulhavy op het WK marathon en als 

mooiste bewijs ook Julien Absalon op 

het laatste WK crosscountry.

De juiste banden 

De meeste bikers hebben ondertussen 

begrepen dat een verstevigde band in 

combinatie met antilekvloeistof geen 

overbodige luxe is wanneer je op onbekend 

terrein je grenzen wilt opzoeken. De grote 

merken spelen hier op in en hebben allemaal 

banden met verstevigde flanken in hun 

gamma. Zo beperk je het risico tot een 

moeilijk herstelbare scheur van de flank tot 

een minimum. Kijk bij Schwalbe uit naar 

de SnakeSkin of Double Defense-banden. 

Bij Continental gaat het om de Protection-banden. 

Specialized heeft de Control en 

de Grid-versie. Bij Maxxis is er de EXO Protection-lijn. 

Deze banden zijn allemaal dikker 

dan de standaardbanden en dus kun je ze 

met iets minder antilekvloeistof luchtdicht 

maken, waardoor de netto gewichtstoename 

erg beperkt is. Bovendien is een verstevigde 

flank wat stabieler, waardoor je met iets 

lagere druk kunt rijden. Straks zal je lezen dat 

een dikkere band ook eenvoudiger te pluggen 

is dan een flinterdun exemplaar. 

Multitool en kettingpons 

Het is aangewezen om voor een marathon 

te controleren of alle bouten van je fiets nog 

vast staan. Dit betekent niet dat je voor elke 

wedstrijd een vaste vijs nog net dat tikkeltje 

vaster moet gaan aandraaien tot ze uiteindelijk 

afbreekt. Je controleert gewoon of ze niet 

losgekomen is. Ook de vijsjes die de remschijf 

op zijn plaats houden, durven geleidelijk los 

te trillen. Gebruik voor je eigen veiligheid dus 

altijd alle zes de meegeleverde vijsjes voor de 

montage van de schijf! Gewichtsfreaks zoals 

Christoph Sauser vinden het voldoende om 

de schijf met drie lichte titanium boutjes vast 

te zetten. Voor extreme wedstrijden zoals de 

Cape Epic vult hij de resterende drie gaten 

met nog lichtere aluminium boutjes, in het 

verleden liet hij deze meestal achterwege. 

Komt er toch ergens een vijsje los dan heb 

je een multitool nodig. Zorg dat alle types 

bouten van jouw fiets ook op deze tool 

voorkomen. Voor de derailleurpad heb je soms 

een kleine inbussleutel nodig 

129

die niet op alle tools voorkomt. 

Het is handig om te kiezen 

voor een exemplaar dat ook 

van een kettingpons voorzien 

is. Als je dan één of twee 

kettingslotjes meedraagt of 

op je frame kleeft, dan kun 

je ook een gebroken ketting 

in geen tijd herstellen. Oefen 

dit zeker thuis eens door met 

je kettingpons enkele versleten 

kettingen uit elkaar te ponsen. 

Plugs 

Iedereen heeft het weleens meegemaakt: 

je raakt een scherpe steen en het gaatje in 

de band is net te groot om door de antilekvloeistof 

gedicht te worden. De vloeistof 

pruttelt en je moet kiezen tussen je enige 

doornen dat het eigenlijk geen optie is om 

een binnenband te gebruiken, tenzij je in 

deze binnenband ook antilekvloeistof hebt. 

In de Cape Pioneer hebben Robby De Bock en 

ikzelf dat aan den lijve mogen ondervinden… 

Zolang er voldoende vloeistof in de band is, 

kun je met een plug het gat opvullen. Er is een 

minimum aan vloeistof nodig om de ruimte 

rond de plug luchtdicht te maken. Voel je de 

vloeistof in het rond vliegen, stop dan om 

eerst te pluggen, want als je te lang wacht, is 

alle vloeistof mogelijk uit de band en moet 

je sowieso voor een binnenband gaan. Je 

lokaliseert het gat of de gaten in het geval 

van een snakebite. Je brengt deze bovenaan 

en duwt met de plugvork, door middel van 

een duwende draaibeweging, de plug door 

het gat heen totdat de vrije uiteinden niet 

meer dan een centimeter uit de band steken. 

Vervolgens trek je de plugvork er terug uit 

terwijl je de plug tegenhoudt zodat hij op 

zijn plaats houdt. Het gat is nu geplugd en 

dus kun je met pomp of CO2-patroon lucht 

toevoegen. De resterende vloeistof in de 

band zal zorgen dat de ruimte rond de plug 

luchtdicht blijft. Is alle vloeistof reeds uit de 

band verdwenen, dan zal het minieme lucht- 

CO2-patroon gebruiken of toch meteen een 

binnenband plaatsen. Voor deze randgevallen, 

maar ook voor grotere gaten gebruiken de 

Zuid-Afrikaanse bikers dus al jaren plugs, 

iets wat men afgekeken heeft uit de autoen 

motorindustrie. Er zijn daar zo veel 


verlies rond de plug vaak toch voor een trage 

leegloper zorgen. 

Zorg dat de plugkit steeds op een bereikbare 

plaats klaarzit. Na jaren zonder lekke band 

maakte ik de fout te denken dat ik toch nooit 

lek zou rijden... De plugkit had ik mee, maar 

zat netjes opgeborgen onderin het zakje van 

mijn trui en de plug zat nog niet klaar op de 

vork. Het duurde vele malen langer om de tool 

boven te halen en plugklaar te maken dan de 

vijftien seconden die nodig waren om de band 

terug luchtdicht te maken. Concreet kun je de 

vork dus best op je fiets tapen, met de plug 

klaar voor gebruik. Stefan Sahm, meervoudig 

winnaar van de Cape Epic, kwam net voor 

de Cape met een creatief alternatief op de 

proppen. Hij ging op zoek naar een veilige 

integratie van de vork in de fiets en creëerde 

een dop voor het stuureinde met ingebouwde 

plugvork aan de ene kant en ruimer (reamer) 

aan de andere zijde. Een ruimer is een tool 

waarmee je het gat in de band kan vergroten 

zodat het hetzelfde formaat heeft als de 

plug die je zult gebruiken. Let wel op dat je 

met plugvork of ruimer geen gat maakt in 

het velglint! De Sahmurai Sword kit heeft 

als tweede voordeel dat de kleverige plug 

binnenin je stuur niet kan uitdrogen door 

zonlicht, stof, modder, bikewash... Het is 

belangrijk dat de kleverigheid behouden blijft, 

zo niet werkt hij minder goed wanneer je hem 

effectief nodig hebt. Plugs zijn verkrijgbaar in 

verschillende diktes, gaande van 2 tot wel 10 

mm. Meerdere plugs meenemen kan, maar 

ik zou toch aanbevelen een standaard plug 

klaar te steken in de vork om snel te werk te 

kunnen gaan. 

Het pluggen zelf is extreem eenvoudig, zeker 

als je ook de ruimer gebruikt. Maar ook hier 

moet ik hetzelfde advies geven: oefening 

baart kunst! Een versleten band waarin nog 

wat vloeistof zit, kan perfect als oefenobject 

dienen. Je maakt met een scherp voorwerp 

enkele gaten van verschillende grootte en 

probeert deze te dichten, zodat je te weten 

komt welke gaten je kan pluggen en wanneer 

een binnenband noodzakelijk zal zijn. 

Stefan Sahm is naar Zuid-Afrika geëmigreerd 

en daar draait de verkoop van zijn Sahmurai 

Sword al op volle toeren. Ondertussen is 

de Samurai Sword ook bij ons te koop. De 

131

INFO 

Maxalami 

De klassieker: goedkoop en eenvoudig. 

Nadeel: gevaarlijk in de achterzak of plug 

snel vuil/droog en dus minder werkzaam 

wanneer je deze op de fiets gaat tapen. 

https://www.youtube.com/ 

watch?v=9h8227LzUTQ 

http://stagen9ne.co.za 

http://www.maxalami.de 

Sahmurai Sword by Stefan Sahm 

De plugkit wordt handig weggewerkt 

in het stuureinde als stuurdop. 

Nadeel: bij valpartij kan de tool beschadigd 

raken; past niet in alle sturen. 


watch?v=9h8227LzUTQ 

http://sahmuraisword.nl 

Dynaplug 

Een handige variant die veilig in 

de achterzak past en eenvoudiger 

door de band te duwen is. 

Nadeel: refill bijvullen alleen thuis 

eenvoudig te doen, dus minder handig bij 

verschillende lekke banden in één rit. 

Dynaplug Racer 


watch?v=e1mY-bfw2JQ 

Dynaplug Micro Pro 


watch?v=krEERmlSASY 

www.dynaplug.com 

Distributie EU: 

http://www.high-endurance.at 


normale variant, dus zonder integratie in de 

stuurdoppen, is verkrijgbaar onder de naam 

Maxalami. Een videohandleiding voor de 

Sahmurai Sword: 

CO2-luchtpatronen en adapter 

Als je een herstelde band razendsnel van lucht 

wilt voorzien, kan dat met een CO2-patroon. 

Je moet de afweging maken hoeveel patronen 

je zult meenemen, want uiteraard zijn deze 

niet herbruikbaar… Controleer steeds dat je 

volle patronen meedraagt en dat je koppelstukje 

nog werkt. Je zou niet de eerste zijn 

die bij een lekke band ziet dat het patroon 

in je herstelkit reeds eerder heeft gediend 

of ontdekt dat de rubberen afdichting van 

de adapter verstorven is. Ben je minder 

competitief ingesteld en wil je ook bij een 

opeenvolging van lekke banden steeds lucht 

voorhanden hebben, dan is een handpompje 

de enige oplossing. Zwaar of lomp zijn de 

pompjes vandaag zeker niet meer. Je verliest 

vooral veel tijd in vergelijking met een 

CO2-patroon. Rijd je met (brede) 29er-banden, 

overweeg dan grotere 25-grams patronen 

te kopen, zo heb je voldoende lucht ter 

beschikking.

Je kunt ook een navulflesje met antilekvloeistof 

meedragen. In het geval dat je alle 

vloeistof kwijtgespeeld zou zijn, maar de band 

toch terug luchtdicht wilt maken, is het een 

betere optie om via je verwijderbare ventiel 

wat vloeistof toe te voegen dan meteen voor 

een binnenband te gaan. Vittoria brengt een 

combinatie van een CO2-patroon en navulvloeistof 

op de markt onder de naam Pitstop. 

Heel wat toppers dragen zo een flesje mee als 

tweede optie. Eerst proberen ze te pluggen 

en lucht toe te voegen. Als er onvoldoende 

vloeistof overblijft, gaan ze voor de Pitstop. 

Is de scheur echt te groot, dan is de laatste 

oplossing de alom bekende binnenband. 

Een videohandleiding voor de Pitstop vind 

je hier: 

gebied met veel doornen dan kies je best een 

latex binnenband of kun je de binnenband 

preventief vullen met antilekvloeistof. 

Bikespecifieke onderdelen 

De derailleurpad is specifiek voor een bepaald 

type fiets, zorg dus dat je er altijd eentje bij 

hebt. De pad is een gewenste zwakke schakel 

tussen frame en derailleur die als eerste zal 

vervormen bij een impact op de derailleur. Als 

de pad krom is, kun je in een paar minuten 

een nieuwe monteren en verder racen alsof 

er niets gebeurd is. Heb je er geen, dan zullen 

andere bikers wellicht niet kunnen helpen en 

moet je een single speed-oplossing uitwerken 

om de finish te bereiken. Dit kost tijd en echt 

competitief ben je na deze ingreep niet meer. 

Op meerdaagsen kunnen de fietstechniekers 

gelukkig voor vrijwel alle problemen 

een oplossing verzinnen. Toch is het een 

meerwaarde om in je valies onderdelen 

mee te nemen die specifiek zijn voor jouw 

fiets: lagers voor exotische naven, lagers 

voor scharnierpunten van frames, spaken 

voor exclusieve wielsets, remblokken… Deze 

onderdelen zul je normaal tijdens de rit niet 

vervangen, maar kunnen je heel wat moeite 

en geld besparen als je ze niet op een verre 

locatie hoeft te kopen. 

Binnenband 

Een grote scheur in de flank van de buitenband 

zou eigenlijk niet mogen voorkomen als je met 

banden met versterkte flanken rijdt. Gebeurt 

het toch, dan moet je een binnenband steken 

en een stuk buitenband (of een verpakking 

van een gel, een stuk tape…) plaatsen waar 

de scheur in de flank zit. Fiets je in een 

Algemene extra’s 

Voorzie steeds in wat geld om extra eten, 

drinken of materiaal aan te schaffen. 

Spanbandjes (zip-ties) en ducttape nemen 

niet veel plaats in, maar kunnen soms je rit 

redden, bijvoorbeeld als het vrijwiel van je 

achterwiel stuk gaat of om iets te bevestigen 

als er een bout afbreekt. Controleer 

133

ook regelmatig of de binnenband in je zadeltasje 

of Camelbak niet verduurd is. Elke paar 

maanden eens oppompen om te zien of deze 

nog luchtdicht is, is de boodschap. Steek ook 

een gelletje in je zadeltasje. Op een dag zul 

je jezelf erg dankbaar zijn! 

Veiligheid 

Probeer naast extra geld, ook steeds een 

kopie van je paspoort, bloedgroepkaart en 

eventuele reisverzekering mee te nemen, 

zeker bij buitenlandse avonturen. Daarnaast 

is het handig om in je GSM enkele contactpersonen 

op te slaan onder de contactnaam 

ICE1, ICE2… 

Tot slot: een goed voorbereide biker is er 

twee waard. Ken je materiaal, onderhoud je 

materiaal en neem je voorzorgen. Beter tijdig 

nieuwe banden, antilekvloeistof, ketting en 

cassette dan tijdens een topevenement waar 

je al maanden voor traint ontdekken dat je 

materiaal niet op hetzelfde niveau stond als 

jijzelf. De half versleten onderdelen kun je 

perfect bijhouden als reserve of om na het 

evenement verder te trainen. 

Tekst Michiel Van Aelbroeck 

Foto’s © Stage N9NE distribution; 

Maxalami; Nick Muzik/Cape Epic/ 

Sportzpics 


Pinion 

Pinion 

Inferno Pinion 

Het 100% handgemaakte 3al-2.5v Titanium frame in 

combinatie met de Pinion versnellingsbak maakte de 

Inferno Pinion een onverwoestbare combinatie. 

Je fiets zelf samen stellen? 

Geen probleem. Alle Gilbertson fietsen worden volledig 

naar wens opgebouwd. 

Pinion C12 

Fox Float 32 

Pinion C12 / Shimano XT Discbrake 

3T Pro Xida 

Quasar Velgen / Pinion naven 

SanMarco Concor 

Continental Raceking RS 

€ 4299,- 

Pinion P18 

Fox Float 32 

Pinion P18 / Shimano XT Discbrake 

3T Pro Xida 

Quasar Velgen / Pinion naven 

SanMarco Concor 

Continental Raceking RS 

€ 4999,- 

GILBERTSON BIKES · Van Heemstraweg Oost 4 · 5301 KE, Zaltbommel · T. +31 (0)418 - 642 238 

E: info@cc5311.nl · www.gilbertson.nl

Interview 

Malene Degn 


De Deense Malene Degn (20) is één 

van die talentvolle dames op wie 

we in de komende jaren beslist 

moeten letten. De sterke rijdster uit 

Kopenhagen was bij de juniorendames 

al eens Europees kampioene 

en winnares van verschillende 

World Cup-wedstrijden. Als 

beloftedame werd ze eind 2016 

opgepikt door het Ghost Factory 

Racing Team en ook in haar nieuwe 

categorie rijdt ze met de wereldtop 

mee. “Dit jaar is het WK XCO in het 

Australische Cairns één van mijn 

hoofddoelen!” 

Basis 

Malene Degn is geboren in Kopenhagen 

en woont nu iets ten noorden 

van de stad. 

“Persoonlijk denk ik dat dit het beste 

gebied van Denemarken is om te 

wielrennen en te mountainbiken. Het 

heeft eigenlijk alles: een grote variatie 

aan trails, heuvels en goede wegen. Dit 

is mijn basis in Denemarken, maar 

137

“Het WK XCO in het Australische Cairns 

staat omcirkeld in mijn agenda!” 

je begrijpt dat ik tijdens het seizoen veel 

onderweg ben.” Malene begon met fietsen 

toen ze negen jaar oud was. Haar vader was 

een enthousiaste mountainbiker en omdat de 

sport haar aansprak, ging ze al snel met hem 

mee op trainingsritjes. “Ik was een kind dat 

veel van sport hield. Na school pakte ik mijn 

sportspullen en was weg; naar het zwembad, 

de atletiekbaan en zelfs naar een dansen 


theaterschool. Veel heb ik geprobeerd, maar 

het mountainbiken bleef mij boeien!” 

Europees kampioene 

Malene begon met wedstrijden en reed bij de 

junioren-dames vlot met de wereldtop mee. 

Ze won in 2013 het EK XCO in het Zwitserse 

Bern en was de snelste in de World Cup-wed-

strijd van Hafjell. Een jaar later won ze de 

World Cup in Albstadt en werd ze–weer in 

Hafjell–tweede op het WK XCO. Ook haar 

overgang naar de U23-categorie verliep soepel, 

maar toch zag ze dat het er hier anders aan 

toe ging. “Het grootste verschil tussen de 

junioren-dames en de U23/elitedames is 

het aantal goede rijdsters. In een race met 

oudere meiden en dames, rijden er van het 

begin tot eind concurrentes om je heen. Eén 

foutje en het kost je direct een paar plaatsen. 

Bij de junioren heb je dat veel minder. Om 

nu een goede race te rijden, moet echt alles 

perfect gaan.” 

Ghost Factory Racing 

Eind 2016 kwam Malene in contact met het 

Ghost Factory Racing Team en de ploegleiding 

was blij dit talent te kunnen strikken. Vanaf 

dit seizoen rijdt zij samen met de Zweedse 

Alexandra Engen (tweevoudig wereldkampioene 

XCE), Anne Terpstra (meervoudig 

Nederlands kampioene XCO), Lisi Osl 

(meervoudig Oostenrijks kampioene XCO) 

en een andere sterke nieuwkomer, de Oostenrijkse 

Lisa Pasteiner (2e WK junioren XCO). 

“Teammanager Thomas Wickles belde mij en 

vervolgens zijn we om de tafel gaan zitten om 

de mogelijkheden te bespreken en uiteindelijk 

is daar een contract uit gerold. In het begin 

was ik heel erg benieuwd hoe het zou zijn om 

in een ‘all-women team’ te rijden, omdat ik de 

laatste vier jaar met zeven jongens rond heb 

getrokken. Tot mijn opluchting was de sfeer 

supergoed! Te gek om deel uit te maken van 

deze talentvolle meidengroep. In een van mijn 

eerste wedstrijden dit jaar werd ik negende 

bij het WK Cyclocross U23. Ik had er nog niet 

zoveel ervaring mee, maar die discipline is 

echt leuk om te doen! Dat WK was eigenlijk 

mijn eerste internationale veldrit; heel onwerkelijk 

om voor zoveel publiek te rijden. Het 

is een intense manier van racen en compleet 

anders dan de crosscountry. Ik ben er nog niet 

helemaal uit hoe ik die twee disciplines kan 

combineren, maar met een goede planning 

moet het haalbaar zijn.” 

Training 

Training is belangrijk in het leven van een 

topsporter en het wordt snel duidelijk dat 

Malene haar zaken goed voor elkaar heeft. “Ik 

wordt gecoacht door Benjamin Justesen van 

AimHigh en samen maken we een basisplan 

voor het seizoen. Vervolgens werken we 

verschillende blokken van een aantal weken 

uit, waarbij we steeds bijsturen. Mijn focus 

stel ik bij, afhankelijk van mijn lichamelijke 

en geestelijke gesteldheid van dat moment en 

139

het wedstrijdschema. Het is moeilijk om een 

‘normale trainingsdag’ te schetsen, omdat dit 

nogal kan variëren. Ik zit namelijk ook nog 

op school. 

Als ik gisteren eens als voorbeeld neem: om 

07.00 uur opstaan en ontbijt, daarna school 

tot 11.20 uur. Vervolgens een training met 

maatje Caroline en rond 15.30 uur weer thuis. 

Daarna een uurtje slapen, wat yogaoefeningen 

en het avondeten. ‘s Avonds is het tijd 

voor mijn huiswerk en dan op tijd naar bed. 

Trainen doe ik trouwens het liefst in een groep, 

omdat je elkaar dan nog meer kunt pushen 

en je grenzen kunt opzoeken. Daarnaast ben 

ik iemand die erg sociaal ingesteld is. De 

beste gesprekken en de leukste momenten 

beleef je naar mijn mening op de fiets. Als 

wedstrijdrijdster ben ik behoorlijk allround 

en dat betekent dat ik op elk parkoers een 

redelijk goede race kan rijden. Bepaalde 

krachtsinspanningen die steeds terugkomen, 

kan ik gedurende een uur prima volhouden. 

Daarnaast gaan technische secties mij goed 

af, vooral als het regent.” 

Deens geheim 

Wat is eigenlijk het geheim van Denemarken? 

Waarom komen er uit dat land zoveel goede 

mountainbikers? Malene moet even lachen 

om die vraag, maar heeft een duidelijke 

mening. “Zoals gezegd kunnen mountainbikers 

hier heel goed trainen, maar de hoofdreden 

is volgens mij het werk dat wordt verzet 

door de lokale mountainbikeclubs én het 

werk van onze bondscoach. Wij, de Deense 

talenten, zijn al in een vroeg stadium geselec- 

“Ik was heel benieuwd hoe het zou zijn 

om in een ‘all women team’ te rijden!” 


teerd en tot een hechte groep gevormd. Dat 

zorgt voor een sterk netwerk van vrienden en 

fietsmaatjes, die elkaar tijdens de trainingen 

flink kunnen pushen. Kijk, het is de kunst om 

talentvolle jonge sporters bij te schaven tot 

professionele atleten. Dát is de sleutel van 

het geheim en Denemarken slaagt daar op 

een of andere manier uitstekend in.” 

Tegenslagen, inspiratie & toekomst 

“In de winter van 2014 ben ik serieus geblesseerd 

geweest. Ik kon in de maanden januari 

en februari in totaal slecht tien uur trainen. 

Dan heb je het gevoel dat je seizoen al over is, 

voordat het goed en wel begonnen is. Met drie 

maanden goede training lukte het mij uitein- 

141

Hoogtepunten carrière Malene Degn 

2017 / U23 

2e SRAM Liga / Kopenhagen (Den.) 

7e Cyprus Sunshine Cup / Amathous 

8e Bundesliga / Heubach (Dui.) 

9e WK Cyclocross U23 

delijk toch om een tweede plaats bij de World 

Cup te behalen. Dit leerde mij om er altijd in 

te blijven geloven en nooit de moed op te 

geven. Van collega-sporters kun je trouwens 

veel leren. De meiden door wie ik het meest 

geïnspireerd ben, zijn biatlontopper Dorothea 

Wierer, veldritspecialiste Sophie de Boer en 

mountainbikester Emily Batty. Die laatste 

vooral door haar ‘Ambitions’-filmpjes. Die 

moeten jullie zeker eens bekijken op YouTube. 

Absoluut de moeite waard! Mijn doel is om 

dit seizoen zoveel mogelijk World Cup-wedstrijden 

te rijden en daar zo goed mogelijk te 

presteren. Het WK in het Australische Cairns 

staat ook omcirkeld in mijn agenda. Plannen 

op lange termijn? Een gelukkig leven leiden, 

doen wat ik graag wil doen met de mensen 

van wie ik houd!” 


Foto’s EGO-Promotion/Küstenbrück, 

Weschta, Dobslaff 

2016 / U23 

1e SRAM Liga / Holte (Den.) 

1e SRAM Liga / Varde (Den.) 

1e Fiskumrittet / Darbu (Nor.) 

2e Nat. Kampioenschap XCO (Den.) 

5e WK XCO U23 / Nove Mesto (Tsj.) 

8e World Cup U23 / Vallnord (And.) 

12e EK XCO U23 / Jönköping (Zwe.) 

2015 / U23 

1e Int. Bike Festival / Pietermaritzburg (Z.Afr.) 

1e SRAM Liga / Varde (Den.) 

1e Horten XCO (Nor.) 

2e Nat. Kampioenschap XCO (Den.) 

4e WK XCO U23 / Vallnord (And.) 

4e World Cup U23 / Albstadt (Dui.) 

6e Bundesliga / Heubach (Dui.) 

6e World Cup U23 / Nove Mesto (Tsj.) 

7e EK XCO U23 / Chies d’Alpago (Ita.) 

2014 / Junioren dames 

1e Coupe de France / Oz en Oisans (Fra.) 

1e World Cup / Albstadt (Dui.) 

2e WK XCO Junioren dames / Hafjell (Nor.) 

3e World Cup / Nove Mesto (Tsj.) 

4e EK XCO U23 / St. Wendel (Dui.) 

2013 / Junioren dames 

1e EK XCO Junioren dames / Bern (Zwi.) 

1e Nat. Kampioenschap XCO (Dui.) 

1e World Cup / Hafjell (Nor.) 

2e World Cup / Albstadt (Dui.) 

2e World Cup / Nove Mesto (Tsj.) 


CYCLING 

DELUXE 

THE BEST CHAIN YOU CAN GET 

10 AND 11 SPEED CHAINS 

Reduction of Abrasive Wear 

Extremely High Surface Hardness 

Optical Stability 

Higher Durability 

Official Chain supplier of 

KMC Chain Europe B.V. | www.kmcchain.eu 

KMC Chain Europe B.V. 

twitter.com/kmcchaineurope

MTB-g 

De Jungfr 

Zwitse 

Wat was dat geluid? Waar ben ik? Ik 

knipper met mijn ogen, het is nog 

nacht. In het maanlicht herken ik 

een klein raam. Langzaam wennen 

mijn ogen aan het donker. Het 

schiet me weer te binnen: we zijn in 

een berghut in Zwitserland. 


ebied 

au-regio 

rland 

145


Gisteren hadden we afgesproken in 

Engelberg, en om tijd te besparen hebben 

we de eerste hoogtemeters met de Titlis 

Bahn overwonnen, om van het bergstation 

over de nieuw gebouwde ‘Hells Bells’-trail in 

de richting van Mägisalp te vertrekken. Zo 

ongezellig als het weer gisteren was – het 

had van tevoren gesneeuwd en het was 

bewolkt – zo veelbelovend ziet deze morgen 

eruit. Ik sta voorzichtig op en loop zachtjes 

de krakende trap af, naar de oude woonkamer 

van de kleine hut. Hoewel de hut grotendeels 

vergane glorie is, is deze gelukkig wel warm. 

Er is geen stroom, noch warm water. Desondanks, 

of misschien juist wel daardoor, is 

het gezellig in de hut, we praten veel bij het 

licht van kaarsen en een haardvuur. We zetten 

warme thee, maken ’s avonds lekkere pasta, 

een salade en drinken goede wijn. Boven 

hoor ik wat geluiden, de slaapzakken worden 

opgerold en ingepakt. Kort daarna staat één 

van de anderen in de deuropening en al snel 

zitten we met zijn allen aan het ontbijt. 

De andere meiden hebben hoge verwachtingen 

van de fietstocht. Andrea heeft veel 

fietservaring en heeft met de oprichting van 

een mountainbikegidsbedrijf van haar hobby 

147

In gedachten verzonken roer ik in mijn thee, 

om me heen wordt het onrustig. Het is tijd om 

te vertrekken en te beginnen aan onze missie. 

We willen de Jungfrau-regio verkennen. 

haar beroep gemaakt. Annika is enthousiast 

over bergsport, en is bezig met haar promotie 

aan de Universiteit Konstanz. Zij is met een 

jaar bike-ervaring onze nieuweling op de 

mountainbike. Tina is volbloed mountainbikester, 

zij studeert in Innsbruck en is iedere 

vrije minuut op de trails of in het bikepark 

te vinden. En ik, Caroline, ben grafisch 

ontwerpster, fotografe en mountainbikegids. 


Ik stap de hut uit en adem diep in. De 

koele ochtendlucht is fris en helder. De 

eerste beklimming ligt nog in de schaduw, 

maar al snel wordt het aangenaam warm. 

Terwijl we onze bikes de laatste helling op 

dragen, ontdekken we een zee aan struiken 

met blauwe bessen. We kunnen het niet 

weerstaan en gunnen onszelf een extra dosis 

vitamine C. Op de top wacht ons een prachtig 

panorama. We kunnen al de Große Scheidegg

149

zien, daar willen we vandaag nog heen. Maar 

nu gaan we op weg naar het dal. We volgen 

het wandelpad tot een klein dorp. We komen 

langs een psychiatrisch ziekenhuis, en we 

slaan zonder grote verwachtingen af op een 

bospad, de ‘Burnout-Trail’. Wanneer deze trail 

ons in Meiringen weer uitspuugt, hebben we 

allen een brede grijns op het gezicht. Veel flow, 

snelle bochten, kleine trappen, wortels en 

heuvels laten ons jubelen van enthousiasme. 


In Meiringen gunnen we onszelf een kleine 

middagpauze, voordat we ons door de 

postbus over de Große Scheidegg laten 

vervoeren. We stellen vast: plus-banden 

zijn niet bestand tegen de postbus! Ik moet 

de lucht uit de banden laten en de banden 

daarna opnieuw oppompen. Dat maakt niet 

uit, we hebben toch geen haast. Het is pas 

middag en we hebben nog een paar uur licht, 

om ons laatste doel voor vandaag, de First, te 

bereiken. Terwijl de zon langzaam ondergaat 

en het landschap in een gouden licht gehuld 

wordt, zetten we onze tocht voort en we 

genieten in stilte van dit grandioze panorama. 

Met de laatste zonnestralen proosten we, in 

de schaduw van de Eiger, op de geslaagde dag. 

De volgende morgen fonkelen de sterren nog 

wanneer we vertrekken en ons een weg banen 

naar de Bachalpsee. 

Het vroege opstaan is de moeite waard. 

De zonsopgang boven het spiegelgladde 

bergmeer is adembenemend. De zon komt

D 

F 

Bern 

CH 

A 

Milaan 

I 

Jungfrau-regio 

AND 

Corsica 

Rome 

Balearic 

Islands 

Sardinia 

Algiers 

151


schitterend op boven de bergtoppen en geeft 

ons haar verwarmende stralen. Langzaam 

krijgen we honger, het duurt echter nog 

even voordat we kunnen ontbijten. Maar 

dat is de moeite waard, zoals we al snel 

zullen vaststellen. We suizen erheen, de 

rijwind in ons gezicht, uit het kleine dal, 

over de rotsachtige trail. Na een bocht 

komen we uit op een weide, waar we twee 

jagers tegenkomen. We groeten en rijden ze 

voorbij, ze groeten terug. We rijden terug naar 

Berggasthaus Waldspitz, waar we hartelijk 

ontvangen worden. De jagers zitten er 

toevallig koffie te drinken en begroeten ons. 

Het eten ruikt heerlijk, we genieten van vers 

brood, zelfgemaakte marmelade en kaas uit 

de regio. De dampende thee, vers gezette 

koffie en het fantastische uitzicht maken 

ons ontbijt compleet. Na de inwendige mens

te hebben versterkt, genieten we nog even 

van de zon, daarna vervolgen we onze weg 

over een flowtrail naar Grindelwald. Daar 

worden we al opgewacht door Martin, van 

Grindelwald Tourismus. Martin heeft aangeboden 

ons voor een deel richting de Kleine 

Scheidegg te vervoeren. Dat aanbod nemen 

we graag aan, en we krijgen daarbij gratis 

een kleine geschiedenisles. We leren dat de 

naam ‘Mönch’ (monnik) niets te maken heeft 

met de kloosterbroeders van Interlaken. Aan 

de voet van de berg bevinden zich alpenweiden, 

waarop vroeger een paardenras leefde 

waarnaar de berg genoemd is. De naam van 

de berg ‘Jungfrau’ voert ons wél terug naar 

het klooster in Interlaken. De zusters Augustinessen 

woonden op de noordwesthelling van 

de berg, vandaar de naam ‘Jungfrau’. 

We bedanken Martin en nemen afscheid, en 

beginnen aan de laatste steile beklimming 

naar de Kleine Scheidegg. Vol geschiedenis 

torenen de Eiger, de Mönch en de Jungfrau 

boven ons uit aan onze linkerkant, en de 

Jungfraubahn duikt op. 

153

De Jungfraujoch is het hoogstgelegen 

treinstation van Europa, op 3454 meter 

boven zeeniveau. De route voert over 

de Kleine Scheidegg en de beruchte 

noordkant van de Eiger – met prachtig 

uitzicht – en verder naar het ondergrondse 

station ‘Jungfraujoch – Top 

of Europe’. In het jaar 1912 werd de 

Jugfraubahn geopend, een pionierswerk 

onder de bergstations. 

Aan de voet van de Eiger ligt het hotel Bellevue 

des Alpes, dat onze aandacht nu trekt. Het 

behoort tot de weinige nog bestaande grand 

hotels uit de negentiende eeuw. De sfeer 

herinnert aan vroeger tijden. In deze historische 

omgeving zijn veel Aziatische toeristen 

bezig met fotograferen. We bestellen eerst 

een ijsje. Het laatste deel van onze tocht voert 

ons van de Kleine Scheidegg naar Wengen, 

over de beroemde ski-afdaling, de Lauberhornabfahrt. 

Bij de zogenaamde ‘Hundschopf’ 

blijven we vol ongeloof staan. Hier met ski’s 


155

naar beneden? Bijna in een blinde vlucht? Hoe 

zou dat dan moeten gaan? 

Een informatiebord geeft duidelijkheid 

over de sleutelpassage. De Hundschopf 

is het eigenlijke ‘handelsmerk’ van 

de Lauberhornabfahrt. De nauwe, 

rotsachtige passage lijkt onbegaanbaar. 

Te nauw, te steil en te veel risico op 

vallen. Er is moed voor nodig, tactiek, 

springtechniek, en het kiezen van de 

juiste lijn. Hier komt alles samen wat 

een downhiller wenst. De bochten zijn 

nauwer dan gewoonlijk, tussen de rotsen 

links en het vangnet rechts zit hoogstens 

5 meter, de lijn wordt bepaald door het 

net en de creativiteit van de rijder. De 

afgronden zijn er erg diep! 

Gelukkig volgt onze trail een andere lijn. 

De aanvankelijk flowy trail wordt gevolgd 

door een technische bostrail, die helaas in 

het onderste deel ‘wandelaarvriendelijk’ is 

aangelegd met houten trappen. In Wengen 

aangekomen bewonderen we de pompeuze 

historische hotels, we drinken nog een 

kopje koffie met warm gebak. Dan maken 

we ons klaar voor de laatste afdaling. Een 

mooie kleine afsluitingstrail brengt ons 

naar Zweilütschinen, waar onze taxi naar 

Engelberg al op ons wacht. We pakken onze 

spullen, laden de fietsen in de bus en ploffen 

neer op de stoelen. Snel wordt het stil in de 

auto, alleen het zachte geluid van de radio is 

te horen. We zijn moe, maar gelukkig en vol 

nieuwe belevenissen van de laatste dagen. We 

zijn het eens: hier is nog veel te ontdekken 

en we zullen hier zeker nog eens terugkomen. 


Tekst 

Foto’s 

Caroline Nantke 

Adrian Greiter

The origin al fro m S witzerland 

De volledig elektrische mountainbike 

MOUNTAIN 

Geconfronteerd met de meest 

extreme en moeilijke terreinen wordt 

het onderscheid tussen excellentie 

en middelmatigheid duidelijk. Van 

nu af aan, worden winnaars bepaald 

door capaciteiten, kracht, instinct 

en vastberadenheid... en niet alleen 

als het gaat om fietsen. Voor de 

fietser en zijn Uproc begint de 

uitdaging al bij de afdaling, als de 

adrenaline door het lichaam stroomt 

en kippenvel veroorzaakt. 

Uproc7 4.10 

slate grey/sky blue 

* 

VOLG ONS OOK OP SOCIAL MEDIA 

FACEBOOK:@FLYER.EBIKES 

INSTAGRAM:FLYER_EBIKES 

www.flyer-fietsen 

. 

*Kijk voor de volledige garantievoorwaarden op www.flyer-fietsen.nl/garantie.

Test Apex 

Ronin Pro 

“de Apex Ronin Pro biedt een 

uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding” 


Het populaire fietsmerk Apex komt regelmatig 

voorbij in een test. De laatste 

test van de Ronin dateert echter alweer 

van 2013, tijd dus om dit model weer eens 

aan de tand te voelen. Het gloednieuwe 

frame van de Ronin is reden temeer om 

te zien wat er in ruim vier jaar tijd op 

gebied van productontwikkeling heeft 

plaatsgevonden bij Apex. We gaan dit 

keer op pad met de Ronin Pro. 

Het carbonframe van de nieuwe Ronin lijkt 

in de verste verte niet eens meer op het 

model van zijn voorganger. We zien nog 

steeds een tapered balhoofdbuis en een 

schijfremmontage tussen de liggende en 

staande achtervork. In het huidige model 

worden alle kabels, inclusief de remkabel, 

door het frame geleid. De achterbrug van het 

Ronin-frame heeft zelfs een ‘boost’ inbouwbreedte 

met steekas meegekregen, da’s wel 

wat anders dan de quick release-sluiting van 

zijn voorganger uit 2013! Dit komt de rijeigenschappen 

zeker ten goede. Een volledig 

geïntegreerde BB92-bracket maakt het frame 

helemaal af. Qua geometrie zien we dat Apex 

enkele kleine, maar belangrijke aanpassingen 

heeft doorgevoerd aan de Ronin. 

De brackethoogte is met 31 cm prettiger 

in gebruik, bij zijn voorganger raakten de 

pedalen in een bocht nogal eens ongewild de 

grond. De balhoofdhoek is iets minder steil 

geworden, terwijl de zitbuishoek een fractie 

(0,5˚) steiler is gemaakt. In combinatie met 

een iets langere bovenbuis (+1 cm) en iets 

kortere balhoofdbuis krijgt de nieuwe Ronin 

een sportievere zithouding mee. 

Met een totaalgewicht van 10,35 kg is 

Apex er wederom in geslaagd een lichtgewicht 

mountainbike te maken. De Quasar 

159

mooi afgewerkt carbonframe met boost-inbouwbreedte 

QM3-wielset in onze Ronin-testbike is met 

zijn 30 mm velgen en steekassen niet de 

lichtste, maar staat zijn mannetje door stabiliteit, 

stijfheid en duurzaamheid. Samen met 

de Schwalbe Racing Ralph 2.25” banden 

brengt de wielset 4,3 kg in de weegschaal. 

De Apex Ronin Pro accelereert ondanks 

het gewicht van de wielen nog steeds naar 

behoren. De wielset uit de Ronin van 2013 


was weliswaar 500 gram lichter, maar ook 

beduidend minder stijf en duurzaam. Soms 

moet je keuzes maken bij het samenstellen 

van een lichte crosscountrymountainbike. 

De stabiliteit in de bochten is nu super, 

mede dankzij de combinatie van de wielen 

en de boost-inbouwbreedte. De Ronin stuurt 

heerlijk door de bochten en blinkt uit in het 

op snelheid rijden van crosscountry-trails. 

Ook op lastige en technische beklimmingen 

staat de testfiets zijn mannetje. De door ons 

gekozen 11-40 cassette heeft niet echt een 

licht bergverzet, maar doordat de bike net 

10 kilo weegt, is er genoeg klimvermogen 

aan boord. Doordat alle Apex-bikes ‘à la 

carte’ kunnen worden samengesteld, is de 

montage van een cassette met meer tandjes 

of een crankstel met minder tanden mogelijk. 

In de afdaling hebben we met onze sterke en 

stijve wielset met de 100 mm Fox 32 Factory 

SC-vork (15QR x 100) een perfecte combinatie. 

De lichtste crosscountry Fox-vork heeft een

FIT4-demper met instelbare ‘low speed’ 

compressie demping en bediening op het 

stuur. Tijdens de lange afdalingen in de 

Ardennen kan de snelheid voor crosscountry 

begrippen flink omhoog. Het vertrouwen en 

de controle over de Apex Ronin Pro blijven 

te allen tijde gewaarborgd. 

De Apex Ronin Pro doorstaat onze 

praktijktest zonder problemen, sterker nog, 

we zijn enthousiast over de verbeteringen 

die het model heeft meegekregen in het 

nieuwe model. De lichtgewicht crosscountrymountainbike 

is gemaakt voor snelheid 

en dat is aan alles te merken. Het enige 

minpuntje (voor zover je kunt spreken 

over een minpuntje) is het gewicht van de 

ongekend sterke en stijve wielen! 

Plus en min 

• superlichte crosscountry mountainbike 

• mooi afgewerkt frame met 

boost-inbouwbreedte 

• Fox 32 Factory Step Cast 100 mm vork 

• uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding 

• indien gewenst ‘à la carte’ afmontage 

• relatief zware wielset voor 

zo’n lichte fiets 


naar eigen wens samenstellen 

bij aanschaf 


tunen tot < 10 kg bike 



FRAME 

Materiaal 

Carbon UD High Modulus 

50 carbon 

Maten 17”-19”-21” 

VERING 

Voorvork 

Fox 32 Factory SC Kashima 

100 mm (QR15 x 100) 



Shifters 




WIELEN 

Wielset 

Quasar QM3 wide 30mm – 6069 alu 

steekassen 15 mm/12 mm ‘boost’ 

Band (voor & achter) Schwalbe Racing Ralph 29x 2.25” 

ONDERDELEN 

Stuur 

3T flat alu–72 cm 

Stuurpen 

3T ARX PRO alu–10,0 cm 

Zadel 

Selle San Marco Concor 

Zadelpen Woodman carbon — 

38 cm ø 27.2 mm 

VERZETTEN 


11 (756) 13 (640) 15 (554) 17 (489) 19 (438) 21 (396) 24 (347) 


19 (316) 21 (286) 24 (250) 27 (222) 31 (194) 35 (172) 40 (150) 












Wielbasis 

111,0 cm 

INFO 



Prijs € 2.759,50 

Website 

www.apexbikes.nl 

161

De fiets van... 

Lizzy Witlox 


Lizzy Witlox (22) uit Eindhoven is een 

specialist in het veldrijden. Toen zij 

echter in 2015 het mountainbiken 

integreerde in haar zomertraining, 

was ze verkocht. Lizzy concentreert 

zich nu hoofdzakelijk op de 

crosscountry en wil in deze 

discipline zo hoog mogelijk scoren. 

Dat ze talent heeft, bewijzen haar 

vierde plaats bij het NK XCO én 

haar gouden medaille bij het NK 

Eliminator in 2016. Dit seizoen rijdt 

Lizzy individueel op een Merida Big 

Nine Team 29er.

Jeugd 

“Als 8-jarig meisje begon ik al met mijn 

eerste wedstrijdjes op de weg”, vertelt Lizzy 

Witlox. “Enthousiast gemaakt door mijn 

vader en oom, allebei actief op de fiets, leek 

mij dat een mooie uitdaging. Bij de jeugd 

en de nieuwelingen begon ik al snel de 

weg te combineren met met het veldrijden. 

Offroad rijden spreekt mij gewoon heel erg 

aan. Tijdens mijn juniorentijd kreeg ik jammer 

genoeg te maken een ingrijpende blessure 

en daardoor was ik gedwongen een time-out 

te nemen. Vastzittende zenuwbanen zorgen 

voor veel problemen. Verschillende operaties 

hebben ervoor gezorgd dat het nu weer goed 

gaat en ook tijdens de wedstrijden voel ik 

mij prima! Vanaf 2015 kwam het mountainbiken 

in beeld. Eerst zag ik deze discipline als 

een prima training voor het veldrijden–om 

sterker te worden op modderparkoersen en 

om mijn techniek bij te schaven–maar het 

mountainbiken is mij zó goed bevallen, dat 

“Mijn Merida Big Nine Team 

29er is een snelle hardtail met 

een sportieve geometrie” 


ik mij hier toch op wil gaan concentreren. De 

crosscountry is mijn hoofddoel, maar ook 

zal ik als training af en toe een etappewedstrijd 

meerijden.” 

Nieuwe wegen 

“Wat de training betreft; ik word begeleid 

door de mensen van Energylab Eindhoven. 

Naast de trainingsschema’s kan ik hier tevens 

terecht voor bijvoorbeeld een bodyscan. Ik 

ben vrij explosief en ook het klimmen gaat mij 

goed af; dat zijn natuurlijk wel punten waar 

ik iets mee kan tijdens een wedstrijd. Vorig 

seizoen was ik heel blij met mijn prestatie 

op het NK XCO. Het werd een vierde plaats, 

maar ik kon heel lang met de kopgroep van de 

elite-dames mee en dat gaf veel voldoening. 

Vorig seizoen maakte ik deel uit van het SBJ 

MTB Team. Toen deze formatie ermee stopte, 

kwam ik in contact met Merida Benelux. Een 

goed gesprek resulteerde in een overeenkomst 

waarbij Merida mij in 2017 individueel 

ondersteunt. Dit seizoen staat in het teken 

van ervaring opdoen. Natuurlijk zal ik in de 

Benelux rijden, maar met name in Duitse en 

Zwitserse wedstrijden wil ik de parkoersen 

leren kennen en mijn techniek verbeteren!” 

Merida Big Nine Team 29er 

“Mijn Merida Big Nine Team 29er is een snelle 

hardtail met een sportieve geometrie. Perfect 

voor de crosscountry. Bij het frame heeft 

Merida gebruik gemaakt van haar ‘Double 

Chamber Technology’. Speciale versterkingsribben 

zijn geïntegreerd in de framesegmenten 

die zwaar belast worden. Ook is 

er natuurlijk het voordeel van de 29” wielen, 

de dempende werking van de Flex Stay-achtervork 

en de weggewerkte kabels. Dit frame 

is gemaakt van Nano Matrix Carbon, weegt 

slechts 8,6 kg en is afgemonteerd met een 

Magura Elect T8 voorvork–superlicht en met 

automatisch blokkeringssysteem.” 

Aandrijving 

“Het SRAM XX1-systeem staat centraal bij de 

aandrijving. Het Rotor Q-Ring 34T kettingblad 

bevalt geweldig goed. Je mist als het ware 

het dode punt tijdens het trappen. In het 

buitenland kan ik uiteraard nog beslissen om 

165

een lichter kettingblad te monteren. De SRAM 

XX1-triggershifters, de SRAM XX1-cassette 

10-42T en de Taya 12-speed ketting completeren 

het geheel. Schakelen met de Elvedes 

versnellingskabels gaat heel erg fijn en soepel. 

Een aanrader! De C-Bear keramische lagers in 

het bottom bracket zijn ook een uitkomst: 

zeer lage rolweerstand, minder onderhoud 

en de lagers gaan langer mee.” 

Wielen & details 

“De Fulcrum Red Passion 29er wielen zijn 

uitgerust met naven en velgen van hetzelfde 

merk (28-gaats voor en achter) en rijden super. 

Voor en achter heb ik een Mitas Hyperon 

Top Design 29x2.10 buitenband gemonteerd. 

Mitas is een uitstekend Tsjechisch merk, dat 

voorheen onder de naam Rubena bekend 

was. De Hyperion is een tubeless model 

MERIDA BIG NINE TEAM 29ER • GEWICHT 8,6 kg • FRAMEMATERIAAL Nano Matrix Carbon • HOOGTE 

BOTTOM BRACKET C-Bear • CRANKSTEL Rotor • KETTINGBLAD Rotor Q-Ring 34T • PEDALEN Shimano 

SRAM Eagle 1x12 (10-50T) • KETTING Taya 12-speed • NAVEN Fulcrum Red Passion • SPAKEN RVS sp 

Top Design / 29x2.10 / Tubeless • STUUR FSA Team • STUURPEN FSA Team • ZADEL Prologo Nago E 

166 CONTACT • Bikefreak-magazine 

Merida Benelux (& Merida Experience Center) • Laan van Westerenk 102 • 7336 AZ Apel

met een snel profiel en geeft veel comfort, 

goede grip in de bochten en heeft een lage 

rolweerstand. Daarnaast is de prijs zeer 

gunstig. Stuur, stuurpen en zadelpen zijn 

van FSA en het Prologo Nago EVO X10-zadel 

heeft zich inmiddels meer dan bewezen. Ik 

kijk ernaar uit om mijn Merida Big Nine op 

de zware buitenlandse parkoersen te testen! 

De lezers van Bikefreak kunnen de verschillende 

Merida-bikes trouwens óók testen, bij 

het Merida Experience Center in Apeldoorn 

(www.merida.nl), maar ook tijdens het testfestival 

of één van de testdagen van Bikefreakmagazine.” 


Foto’s Erik van den Boogert/ 

Archief Lizzy Witlox 

small • VOORVORK Magura Elect T8 • REMMEN Magura MT8-schijfremmen • BALHOOFDSTEL FSA • 

SPD • VERSTELLERS SRAM XX1 • DERAILLEUR SRAM XX1 met Elvedes versnellingskabel • CASSETTE 

aken / alu nippels / 28 voor en achter • VELGEN Fulcrum Red Passion • BANDEN Mitas Hyperion 

VO X10 • ZADELPEN FSA S-Flex Team • BIDONHOUDER Merida Carbon • HANDVATTEN ESI / green 

doorn • www.merida-bikes.com • www.merida.nl 

167

Mergelheuvella 

tweedaagse (Mh 

Dansen op pedalen en op koerssch 


nd 

2d) 

oenen 

De Zuid-Limburgse naam ‘mergel’ 

is zéér waarschijnlijk terug te 

leiden tot het Latijnse ‘marga’ 

waarmee de Romeinen alle niet verharde, 

kalkhoudende sedimenten 

aanduidden die gemakkelijk verwerkbaar 

waren. Het is één van de 

weinige natuursteensoorten die in 

Nederland gevonden worden, en 

dan met name in Zuid-Limburg 

en in het aangrenzende Belgisch 

Limburg. Het is een lichtgele, kalkrijke 

en zachte steen. Gemakkelijk 

verwerkbaar en zacht. 

169

Hier stopt zowat iedere vergelijking met de 

Mergelheuvelland tweedaagse, of voor wie 

de korte afstand neemt, de Mh2d. De opeenvolging 

van heuvels in dit prachtige, groene 

en golvende landschap maakt immers dat 

zelfs de meest geoefende fietser diep in de 

beugel moet gaan om de tocht tot een goed 

einde te brengen. Dat lijkt de fietsliefhebber 

er echter niet van te weerhouden om ieder jaar 

weer in groten getale naar het diepe zuiden 

af te zakken. Daar waar in juni en juli de A2 

gevuld is met auto’s en caravans onderweg 

naar Frankrijk, bepalen in september personenauto’s 

met fietsdragers en bestelbusjes 

met wielerclubs het beeld. 

Het is juist het uitdagende, veeleisende 

parkoers dat de wielerliefhebber aanspreekt. 

Of je nu je heil zoekt in het veld en bos 

of op de weg, zowel mountainbiker als 


wegcoureur vinden in de Mh2d een ideale mix 

van sportieve uitdaging, mooie natuur en... 

uiteraard Limburgse gezelligheid. Inspanning 

en ontspanning gaan hier hand in hand en 

bepalen mede het succes van dit tweedaagse 

fietsevenement, dat dit jaar zijn 33e editie 

gaat beleven. 

Een recente enquête uitgevoerd door 

studenten aan de Zuyd Hogeschool 

Heerlen leert dat Mh2d 2016-deelnemers 

dit evenement belonen met een totaalscore 

van 8,2. Wanneer er specifiek gevraagd wordt 

naar de sfeer van de Mh2d, volgt er zelfs een 

score van 8,5. Ook qua veiligheid, faciliteiten 

en routes scoort de Mergelheuvelland 

tweedaagse hoog. 

Het mag dan ook niet verbazen dat de Mh2d 

ieder jaar weer op een vast bezoekersaantal 

mag rekenen. Bijna 80% van de deelnemers 

geeft aan al meerdere edities van de Mh2d 

te hebben verreden. Voor de meesten heeft 

de Mh2d een vaste plaats op de jaarlijkse 

fietskalender. 

Om de continuïteit en kwaliteit van het 

evenement te waarborgen, laat de organisatie 

geen inspanning ongemoeid. Immers, 

de dag dat je denkt er te zijn, is de dag dat je 

voorbijgestoken wordt, zo redeneert de Mh2d. 

Daarom zijn verschillende werkgroepen 

voortdurend in de weer met het bedenken 

en toepassen van verbeteringen. Aanpassingen 

en verbeteringen vloeien ook voort 

uit verbetervoorstellen van de NFTU, die 

dit evenement overigens geklasseerd heeft 

als buitencategorie toerfiets en veldtoerfietstochten. 

Niet in de laatste plaats wordt 

geluisterd naar de mening en verbeter- 

171

voorstellen van de deelnemers zelf. Bij het 

bepalen van de routes wordt ervoor gezorgd 

dat de verschillende afstanden elkaar zo 

weinig mogelijk kruisen en daar waar dat 

wel gebeurt, wordt de splitsing zo duidelijk 

en tijdig mogelijk aangegeven. Ook worden 

de controleposten ieder jaar beter uitgerust 

en wordt er op de starten finishlocatie 

alles aan gedaan om het de deelnemer en 

zijn familie (menig deelnemer maakt van de 

Mh2d een leuke gezinsuitstap) naar zijn zin 

te maken. ‘Zijn’, want de meerderheid van de 

deelnemers bestaat nog steeds uit mannen, 

ook al zien we ook hier de laatste jaren een 

kentering: steeds meer vrouwen lijken de 

Mh2d te ontdekken. 

Traditiegetrouw vindt de Mergelheuvelland 

tweedaagse plaats in het derde weekend van 

september (dit jaar op 16 en 17 september). 

Start en finish zijn gelegen in Libeek, een 

buurtschap bij Sint Geertruid (gemeente 

Eijsden-Margraten), op een (mergel)steenworp 

van de Belgische grens. Die Belgische grens 

wordt tijdens het fietsevenement regelmatig 

overschreden en op die manier biedt 

de Mh2d het beste van twee werelden. De 

opeenvolging van pittige hellingen die we 

veelal kennen uit de Amstel Gold Race, alsook 

de prachtige vergezichten van de Belgische 

Voerstreek en het land van Herve (en in 2017 

wellicht de Belgische Oostkantons). 


Ook in 2017 staan de leden van de fietsvereniging 

WTC Sint Geertruid, samen met de 

hulp van lokale verenigingen en meer dan 400 

vrijwilligers, weer borg voor de organisatie. 

Het mag niet verbazen dat menig vrij uurtje 

besteed wordt aan het optimaliseren van 

de organisatie. Verschillende werkgroepen 

buigen zich al maanden voorafgaande aan 

het evenement over diverse materie: binnenlandse 

en buitenlandse vergunningaanvragen, 

routes, inschrijvingen, sponsoring, 

verkeersregelaars, medische ondersteuning, 

173

inrichting, bemanning en bevoorrading van 

controleposten (ravitaillering), opbouw en 


afbraak startlocatie, horeca, muzikale ondersteuning, 

etcetera. De organisatie is in de 

loop der jaren uitgebreid en professioneler 

geworden. En dat is ook nodig voor een 

evenement dat – verdeeld over twee dagen – 

10.000 deelnemers ontvangt. 

Met een dergelijk deelnemersveld staat 

veiligheid voorop. Door verschillende 

afstanden aan te bieden, zowel in het veld 

als op de weg, slaagt de organisatie er niet 

alleen in om een fietsafstand op maat aan 

te bieden, maar zorgt ze ook voor spreiding 

van het aantal deelnemers onderweg. Dit 

vergroot niet alleen de veiligheid, maar

komt ook het fietsplezier ten goede. Verder 

hamert de organisatie voortdurend op het 

dragen van een helm en blijft ze een beroep 

doen op datgene wat onder die helm zit of 

toch behoort te zitten: het gezond verstand. 

Aangepaste snelheid, het respecteren van de 

verkeersregels, het respecteren van de overige 

verkeersdeelnemers en van de bewoners 

langs het parkoers en van de natuur. 

Die veiligheid, naleving van de verkeersregels 

en respect voor de omgeving zijn in de loop 

der jaren harde voorwaarden geworden 

waaraan een organisatie dient te voldoen, 

alvorens gemeentes toestemming geven 

om hun grondgebied te mogen passeren. 

Onverantwoord gedrag brengt niet enkel de 

deelnemer zelf in gevaar, maar veroorzaakt 

eveneens gevaarlijke situaties voor de overige 

deelnemers en weggebruikers en kan er dus 

zelfs voor zorgen dat een route definitief 

van de kalender verdwijnt. Daar is uiteraard 

niemand bij gebaat. 

Gelukkig kan de Mergelheuvelland 

tweedaagse – sinds haar start in 1984 – 

terugblikken op veelal geslaagde edities. 

Natuurlijk gaat er weleens iets mis. Valpartijen 

en pech zijn nu eenmaal inherent aan 

deze vrijetijdsbesteding. Een gespecialiseerd 

team van Medische Ondersteuning Sportevenementen 

(MOS) staat daarom ieder jaar 

weer paraat om slachtoffers van valpartijen 

bij te staan. Op de controleposten zijn o.a. 

reservebandjes aanwezig voor de lekrijders 

die zonder materiaal zijn komen te zitten. Kun 

je om bepaalde redenen niet verder fietsen, 

dan zorgt de organisatie dat jij en je fiets 

veilig terug geraken op de starten finishlocatie, 

waar je terechtkunt voor reparatie van 

je fiets. Indien er melding gemaakt wordt van 

ontbrekende routepijlen, worden die zo snel 

mogelijk weer vervangen. Indien een specifieke 

verkeerssituatie ter plekke daar om 

vraagt, worden - waar mogelijk - verkeersregelaars 

verplaatst. Helaas heeft de organisatie 

het weer niet in de hand. Misschien niet eens 

zo erg, want het deelnemersveld bestaat niet 

enkel uit mooiweerfietsers. De mountainbiker 

heeft immers zijn dagelijkse portie stof 

en modder nodig. Zodra de stofwolken zijn 

gaan liggen, de mountainbike afgespoten 

is en de koersfiets in het fietsenrek hangt, 

worden de glazen gevuld en verbroederen 

175

London 

Switz 

mountainbikers met de wegrenners. Pijn en 

afzien maken plaats voor trots en voldoening. 

Terecht. De tocht zit erop. De missie is 

volbracht. De één gaf er halverwege koers nog 

eens een snok aan, de ander had halverwege 

koers al zijn cartouches verschoten en heeft 

in de finale moeten verdapperen. Voor de één 

waren de uitzichten adembenemend, voor 

de ander waren het vooral de hellingen die 

adembenemend waren. Wieleranekdotes 

die als rode wijn nog eerst een tijdje moeten 

rijpen in de kelder, alvorens ze tot heldendaden 

verworden. Voldoende voer voor straffe 

Parijs 

verhalen om de komende wintermaanden 

weer door te komen. Nu is het vooral zaak 

om je goed te positioneren in de polonaise. 

Tafels en stoelen aan de kant. De band ‘Toutes 

Directions’ zet de eerste tonen in. Dansen op 

koersschoenen? Het bestaat. 

F 

B 

Info 

www.mh2d.nl 

Brussel 

Mergelheuvelland 

Luxemburg 

Tekst Gaston Seuren 

Foto’s Sportograf 

L 

NL 

Bern 


Sport kort 

internationaal 


Foto’s Armin Küstenbrück, Marius Maasewerd, Thomas Weschta, Erhard Goller, 

EGO Promotion / Erik van den Boogert / Rich K Photography / Irmo Keizer / e.a. 

Update World Cup XCO 

Met de manche in het Tsjechische Nove Mesto, 

werd het drukke World Cup- seizoen 2017 in 

gang gezet. Bij de mannen won Nino Schurter 

(Scott-SRAM), vóór David Valero (MMR) en 

‘good old’ Julien Absalon (BMC). Mathieu 

van der Poel (Beobank-Corendon) maakte 

indruk met een bizarre inhaalrace - van de 90e 

naar de 8e plaats! Bij de dames was Annika 

Langvad (Specialized) de sterkste. Sabine Spitz 

(Wiawis Bikes) en Linda Indergand (Focus) 

maakten in die volgorde het podium vol. 


De World Cup in Albstadt — de tweede 

manche — werd een regelrechte thriller! Op 

het mooie parkoers met twee zware beklimmingen, 

won Nino Schurter bij de heren, 

maar het kostte de Olympisch Kampioen 

alle kracht om Mathieu van der Poel van 

zich af te houden. Zijn goede startpositie 

gaf de Nederlander nu de kans om vanaf het 

begin vooraan mee te strijden, maar door een 

valpartij verloor hij de aansluiting. Een schitterende 

tweede plaats voor van der Poel en

een derde plaats voor de talentvolle Anton 

Cooper uit Australië. Bij de dames was het 

Annika Langvad die vanuit de start het tempo 

wederom zeer hoog hield. Meerdere valpartijen 

maakten haar echter kansloos, waarna 

Yana Belomoina (CST-Sandd-American Eagle) 

weergaloos naar haar eerste overwinning in 

de World Cup reed, vóór Maja Wloszczowska 

(Kross) en Jolanda Neff (Kross). 

Hermann Pernsteiner (Centurion Vaude) 

en Hielke Elferink (Craft-Rocky Mountain) 

winnaars Rocky Mountain BIKE Marathon 

in Riva del Garda 

Hermann Pernsteiner (Team Centurion Vaude) 

is winnaar geworden van de Rocky Mountain 

BIKE Marathon in het Italiaanse Riva del Garda. 

Hij won vóór Urs Huber (Team Bulls) en Alban 

Lakata (Ergon-Topeak). In dit sterke veld was 

Roel Paulissen (Cannondale-RH Racing) de 

beste Belg (5e) en Robbert de Nijs (Flexwinkel) 

de beste Nederlander (28e). Bij de elitedames 

was Hielke Elferink (Craft-Rocky Mountain) 

de sterkste. Michalina Ziólkowaska (Volkswagen) 

en Katrin Schwing (Trek) maakten het 

podium compleet. Verdere uitslagen; Ronda 

Extrema women: 2e Alieke Hoogenboom (Bike 

Zone). Ronda Grande men: 7. Joris De Vulder 

(Thomson), 13. Sem Huitema (Beukers). 


Info www.bike-festival.de 

179

Simon Stiebjahn (Team Bulls) en Hielke 

Elferink (Craft-Rocky Mountain) de 

snelsten bij Rocky Mountain BIKE 

Marathon in Willingen (Dui.) 

Rond de 1.800 deelnemers stonden er aan het 

vertrek bij de verschillende afstanden van de 

Rocky Mountain BIKE Marathon in het Duitse 

Willingen. Op de lange afstand (130 km) stond 

er geen maat op Simon Stiebjahn (Team Bulls), 

die won vóór zijn ploegmaat Urs Huber en 

Sasha Weber (Craft-Rocky Mountain). “Ik heb 

vanaf het begin flink tempo gereden, want 

de echte marathonspecialisten hebben in de 

finale altijd nog wat over”, aldus Simon. Een 

tactiek die duidelijk werkte. Bij de dames was 

het Hielke Elferink (Craft-Rocky Mountain) die 

op de lange afstand de hoofdprijs pakte en 

Katrin Schwing (Schwing-Trek) naar de tweede 

plaats verwees. Ook op de andere afstanden 

deden de Nederlandse dames het uitstekend. 

Karen Brouwer (KMC-Fruit to Go, foto) won 

de 95 km en Lotte Koopmans (Kona-LTD) de 

56 km-wedstrijd. 

Info http://willingen.bike-festival.de 


American Eagle maakt comeback tijdens 

World Cup in Nove Mesto 

Vlak voor de eerste manche van de World Cup 

2017 in het Tsjechische Nove Mesto, werd het 

mountainbikemerk American Eagle – door 

Bart Brentjens en Henk Schipper, samen met 

hun crew nieuw leven ingeblazen – gepresenteerd 

aan de wereldpers. De American 

Eagle Atlanta 2.0 (een vingerwijzing naar de 

Olympische titel die Bart in 1996 daar wist 

te behalen) kreeg direct de vuurdoop met 

CST-Sandd-American Eagle teamrijders Grant 

Ferguson, Didier Bats en David Nordemann. 

De Atlanta 2.0 frame kit zal vanaf september 

verkrijgbaar zijn in vijf kleuren. Verkoop 

vindt consumer-direct (online) plaats met 25 

dealers in Nederland, België en Luxemburg 

als partner. 

Info www.americaneagle.online

Update SsangYong Benelux MTB Cup & Benelux Kampioenschap 

In april en mei zijn de eerste drie wedstrijden Uitslagen: #1 Beringen heren: 1. Jens 

voor de SsangYong Benelux Cup vereden in Schuermans, 2. Kevin Panhuyzen, 3. David 

Beringen (B), Nieuwkuijk (NL) en Eupen (B). Nordemann. Dames: 1. Githa Michiels, 2. Audrey 

Opvallend was, dat er bij de elite dames en Menut, 3. Annemarie Worst. #2 Nieuwkuijk 

elite heren steeds andere winnaars te noteren (tevens Benelux-kampioenschap) heren: 1. Bart 

waren. Tijdens de wedstrijden in Nieuwkuijk De Vocht, 2. Michiel van der Heijden, 3. Milan 

stonden er voor de verschillende categorieën Vader. Dames: 1. Anne Terpstra, 2. Denise 

ook de Benelux-kampioenschappen op het Betsema, 3. Kiki van Asselt. #3 Eupen heren: 

spel. Bart De Vocht en Anne Terpstra waren 1. Quinten Hermans, 2. Nick De Vries, 3. Sander 

hier de sterksten (foto’s) en mochten naast Elen. Dames: 1. Laura Abril Restrepo, 2. Denise 

punten voor het SsangYong-klassement ook Betsema, 3. Kiki van Asselt. 

de kampioenstrui mee naar huis nemen. Check 

de website van de organisatie voor meer info. Info www.mtbbeneluxcup.com 

181

Titelverdedigster Jolanda Neff kijkt uit 

naar WK Marathon in Singen (Dui.) 

Jolanda Neff (Kross Racing Team) is de 

regerend wereldkampioene marathon en zal 

proberen om deze titel eind juni te prolongeren 

in het Zuid-Duitse Singen. Jolanda 

(24) is een ster in de crosscountry, maar 

heeft eigenlijk nog niet zo veel marathons 

gereden in haar carrière. De eerste keer werd 

ze meteen tweede bij het EK in Singen (2015) 

en bij de tweede, het WK in Laissac (2016) won 

ze. Een beetje geluk kwam er wel bij kijken, 

want de sterke Annika Langvad (Specialized) 

reed lek. “Ik ga in ieder geval mijn best doen 

om hier weer te winnen”, aldus Jolanda, die 

naast het fietsen sinds vorig jaar ook geschiedenis, 

Engels en Frans studeert aan de Universiteit 

van Zürich. “Het parkoers ligt niet ver 

van mijn woonplaats in het Zwitserse Thal, 

dus ik ken de streek goed.” 

Derde manche Enduro World Series in 

Madeira gewonnen door Greg Callaghan 

(Cube Action Team) en Cecile Ravanel 

(Commençal Vallnord) 

Na een weekend met technische en uitdagende 

trails op het eiland Madeira, werd de 

wedstrijd bij de heren gewonnen door Greg 

Callaghan (Cube Action Team), voor Martin 

Maes (GT) en Damien Oton (Devinci). “Ik 

heb zo snel mogelijk gereden, maar wel een 

beetje op safe”, aldus Greg. “Je hebt op deze 

rotsachtige trails namelijk heel snel materiaalpech.” 

Bij de dames was het Cecile Ravanel 

(Commençal Vallnord) die de snelste was, vóór 

Isabeau Courdurier (Sunn) en de verrassend 

sterke privérijdster Noga Korem uit Israël. 

“Het was zwaar vanwege het natte parkoers”, 

vertelde Cecile. “Toch een geweldige race 

met zeer gevarieerde etappes. Superblij met 

dit resultaat!” 

Info www.hegau-bike-marathon.de 


Info www.enduroworldseries.com

Emil Johansson (Trek-SRAM) derde in 

Crankworx Rotorua 

Slopestyle biker Emil Johansson (Trek-SRAM) 

is het seizoen uitstekend begonnen met een 

derde plaats tijdens de Crankworx Rotorua in 

Nieuw-Zeeland. Vorig jaar reed Emil voor het 

eerst mee in de FMB World Tour en dat leverde 

hem behoorlijk wat succes op. Vanaf begin 2017 

rijdt hij voor Trek en is hij collega van sterren 

als Cameron McCaul, Brandon Semenuk, Brett 

Rheeder, Ryan Howard en Tom van Steenbergen. 

Daarnaast wordt hij ondersteund door SRAM, 

RockShox, Industry Nine, Bell, Chromag, Maxxis 

en Ridestore. “De wedstrijd in Rotorua was echt 

groots”, aldus Emil. “Sinds de winter begon had 

ik geen grote jumps meer gedaan. De eerste 

run was niet mijn beste, maar de tweede ging 

veel beter! Ik probeerde mij zoveel mogelijk 

te concentreren en dat leverde mij een derde 

plaats op.” 

Info www.facebook.com/johanssoemil 

Internationale kalender 2017 (selectie aantal belangrijke wedstrijden / onder voorbehoud) 

17/18-06 Bundesliga #3 / Lohr-Wombach (D) XCO 

24/25-06 WK Marathon / Singen (D) XCM 

01/02-07 World Cup #4 / Vallnord (And.) XCO 

08/09-07 Word Cup #5 / Lenzerheide (Zwi.) XCO 

27/30-07 EK XCO / Darfo Boario Terme (Ita.) XCO 

29/30-07 SsangYong Benelux Cup #4 / Houffalize (B) XCO 

05/06-08 World Cup #5 / Mt.-Sainte-Anne (Can.) XCO 

13-08 EK Marathon / Svit (Sk.) XCM 

19/20-08 SsangYong Benelux Cup #5 / Geraardsbergen (B) XCO 

26/27-08 World Cup #6 / Val di Sole (Ita.) XCO 

26/27-08 SsangYong Benelux Cup #6 / Zoetermeer (NL) XCO 

05/10-09 WK XCO / Cairns (Aus.) XCO 

16-09 Bundesliga #4 / Titisee-Neustadt (D) XCO 

16/17-09 SsangYong Benelux Cup #7 / Esch (Lux.) XCO 

23/24-09 Bundesliga #5 / Freudenstadt (D) XCO 

23/24-09 SsangYong Benelux Cup #8 / Sittard-Gel. (NL) XCO 

JUN 

JUL 

AUG 

SEP 



Complete kalender: www.uci.ch 

183

Test Stevens 

Jura Carbon ES 

“de Jura Carbon ES is een snelle 

120 mm marathon full suspension” 


Het Duitse fietsmerk Stevens heeft sinds 

de introductie van de nieuwe marathon 

full suspension direct een behoorlijk 

assortiment samengesteld. De Jura 

Carbon ES, uitgevoerd met een volledig 

carbon hoofdframe en achterbrug, bevindt 

zich in het midden van de modellijn. 

We zijn benieuwd wat deze bike ons te 

bieden heeft. 

De Stevens Jura Carbon ES is opgebouwd uit een 

carbon hoofdframe en een carbon achterbrug 

met 120 mm veerweg. De derailleurkabels en 

achterremkabel lopen vrij van rammelgeluiden 

door het hoofdframe, ter hoogte van de bracket 

komen de kabels uit het frame om vervolgens 

enkele centimeters verder weer in de liggende 

achtervork te verdwijnen. Een full suspension 

laat het nu eenmaal niet toe om de kabels ter 

hoogte van het scharnierpunt in het frame te 

laten zitten. De door ons geteste 18” framemaat 

heeft een tapered balhoofdbuis met een lengte 

van 10 cm. Om de sloping bovenbuis stevig 

met de zitbuis te verbinden, is ter hoogte van 

de zitbuis een extra verbinding gemaakt. Net 

daaronder bevindt zich de wentelaar die de 

demper en de achterbrug verbindt. Doordat de 

Jura Carbon ES een single pivot veerconstructie 

heeft met een ‘linkage’, zien we onder aan het 

hoofdframe, net boven de bracketas de hoofdverbinding 

met het frame. Zoals gezegd heeft 

ons testexemplaar ook een carbon achterbrug 

die voorzien is van een scharnierpunt voor de 

as van het achterwiel. De Jura Carbon ES heeft 

een marathongeometrie met een ietwat luie 

balhoofdhoek van 68,5˚ en een zitbuishoek 

van 74,5˚. Onze testfiets weegt in de maat 

medium (45,5 cm) totaal 11,95 kg, waarbij 4,35 

kg voor rekening van de wielen komt. 

185

comfortabele én snelle marathonfully 


Met een stuurhoogte van 102 cm heeft de 

Stevens-marathonbike een niet al te diepe 

zithouding meegekregen. Dat komt goed uit, 

want tijdens lange tochten is het volbrengen 

van de rit belangrijker dan een vermoeiende 

‘diepe’ aerodynamische positie achter het 

stuur. Wat ons direct opvalt, is het comfort 

waarmee we op vlakke parkoersen kunnen 

rijden. De Fox 32 Float Performance Elitevoorvork 

werkt mooi en efficiënt samen met 

de Fox Float Performance Elite-achterdemper. 

Kleine oneffenheden worden prima gladgestreken 

en handen, schouders en rug worden 

ongemerkt ontzien. De DT Swiss M 1700 

Spline 2-wielen met ‘boost’-inbouwbreedte 

zijn voldoende sterk en stijf. Het totaalgewicht 

van de wielen hadden we liever wat 

lichter gehad, maar soms is een compromis 

tussen sterk, stijf en licht moeilijk te vinden. 

Tijdens het vele draaien keerwerk gedurende 

de test merken we dat de balhoofdhoek van 

68,5˚ ons op het vlakke wat parten speelt. 

De Jura Carbon ES gaat nog altijd goed door 

de bocht, maar het is gewoon iets harder 

werken. Op de klim komt de korte achterbrug 

en relatief lange wielbasis goed van pas. Het 

bergverzet van 26 x 40 is wat aan de zware 

kant voor het langere klimwerk in bergen. Heb 

je genoeg power in de benen, dan volstaat het 

verzet, maar bij twijfel raden we een cassette 

aan met meer tandjes. Eenmaal op snelheid

is de marathonbike opvallend eenvoudig op 

kruissnelheid te houden. De trapefficiëntie en 

het stijve frame dragen hier zeker aan bij; tel 

daarbij op dat je met één hendel op het stuur 

zowel de voorals achtervering eenvoudig en 

snel kunt aanpassen. Ook in de afdaling stelt 

de Jura Carbon ES ons niet teleur, met de vering 

in open stand rolt de 120 mm fully kinderlijk 

eenvoudig en met vertrouwen naar ongekend 

hoge snelheden. Gaat het echt te hard, dan 

zorgen de perfect werkende schijfremmen voor 

een goed gedoseerde vertraging. 

De Stevens Jura Carbon ES is een snelle 120 

mm marathon full suspension en heeft ons 

verrast. Het model is ruim 1 kilo lichter dan 

de Jura Carbon met aluminium achterbrug. 

De Fox-vering is mooi in balans en bovendien 

eenvoudig vanaf het stuur te bedienen. Met de 

montage van een iets grotere cassette, bijvoorbeeld 

11-42 of 11-46 komt de marathonbike 

tijdens gebruik in de bergen nog beter tot 

zijn recht. 

Plus en min 

• snelle marathonfully met 

120 mm veerweg 

• technisch hoogstaand carbon 

frame + achterbrug 

• bediening voorvork + 

achterdemper op het stuur 

• relatief zwaar bergverzet 






FRAME 

Materiaal 

Carbon SL HMF 

Maten 16” (27.5) 18”-20”-22” (29) 

VERING 

Voorvork 

Fox 32 Float Performance Elite 

120 mm 

Achtervering Fox Float DPS Performance Elite 

120 mm 



Shifters 


Crankstel 

Shimano Deore XT 26 / 36T 


WIELEN 

Wielset 

DT Swiss M 1700 Spline 2-velgen DT 

Swiss-naven ‘boost’ 15 mm / 12 mm 

Band (voor & achter) Schwalbe Rocket Ron Evolution 29x 2.25” 

ONDERDELEN 

Stuur 

Syntace Vector Carbon High 10–76 cm 

Stuurpen 

Syntace Force alu – 8,0 cm 

Zadel 

Oxygen Spark 

Zadelpen Syntace P6 Carbon HiFlex – 

40 cm ø 30.9 mm 

VERZETTEN 


11 (756) 13 (640) 15 (554) 17 (489) 19 (438) 21 (396) 24 (347) 


19 (316) 21 (286) 24 (250) 27 (222) 31 (194) 35 (172) 40 (150) 












Wielbasis 115,2 cm 

INFO 



Prijs € 4.379,- 

Website 

www.stevens.com 

187

Tooltime 

Interne kab 

vervangen 


els 

De derailleurkabels zijn voor veel 

mensen een typisch gevalletje ‘niet 

aankomen, zolang het werkt.’ Want 

om de binnen- en buitenkabels 

vlekkeloos netjes van het stuur 

tot aan de derailleurs te trekken, 

lijkt een heidens karwei. Zeker als 

ze door de buizen van het frame 

lopen! Canyon-monteur Thomas 

van Dun laat in dit artikel zien 

dat het eigenlijk een vrij simpel 

klusje is. 

189

De derailleurkabels lopen vanuit het fijn - 

mechanische hart van de shifters naar de — 

voor velen al even complexe — derailleurs. Als 

de kabels dan ook nog door het frame lopen, 

is dat vaak reden genoeg om voor vervanging 

een bezoekje aan de fietsenwinkel te brengen. 

Tegenwoordig zijn veel frames echter goed 

afgestemd op een snelle kabelwissel, door 

bijvoorbeeld ruime openingen waar de kabels 

het frame ingaan of verlaten. Hoewel dit ook 

bij de Canyon Exceed in dit voorbeeld zo is, 

laat monteur Thomas toch zien hoe een 

kabelwissel bij elk frame gemakkelijk kan 

worden uitgevoerd. 

3 

1 

3. Thomas trekt de kabel uit de achterderailleur. 

Eventueel kun je het geklemde 

deel van de kabel met een kabelkniptang 

afknippen als hier een notoire kronkel 

in zit. 

1. Om te beginnen schakelt Thomas naar 

het kleinste tandwiel van de cassette. 

Vervolgens draait hij de stelschroef bij de 

shifter volledig in (rechtsom) om de kabel 

maximaal te ontspannen. 

2. Met een torx-sleutel wordt de binnenkabel 

bij de achterderailleur losgeschroefd. 


2 

4 

4. Nu kan de achterste buitenkabel, die door 

de achtervork loopt, uit het frame worden 

getrokken.

5 7 

5. Vervolgens verwijdert Thomas een kapje 

onder de trapas, waar de binnenkabel 

doorheen loopt. 

7. Ook het afdekkapje bij de balhoofdbuis 

wordt nu losgeschroefd. Om het rubber 

kapje soepel over de remleiding te 

schuiven, die er eveneens doorheen 

loopt, spuit Thomas een dunne oliespray 

op de leiding. 

8 

6 

6. Bij dit type fiets levert Canyon standaard 

een ‘liner’ mee, een lange kunststof huls. 

Deze schuift Thomas over de binnenkabel 

en zo ver mogelijk door de onderbuis van 

het frame. 

8. Nu kan de liner worden doorgeschoven, 

zodat deze bij de balhoofdbuis uit het 

frame steekt. De oude binnenkabel kan 

uit het frame worden verwijderd terwijl 

de liner blijft zitten. 

191

9. Thomas demonteert de SRAM-shifter en 

verwijdert het deksel door de centrale 

schroef bovenop de schakelaar los 

te draaien. 

9 

12. Als de nieuwe kabel in positie zit, kan de 

shifter weer worden gesloten en terug aan 

het stuur gemonteerd worden. 

12 

13 

10 

10. Door de oude binnenkabel van buiten 

terug door de shifter te duwen kan deze 

eenvoudig worden verwijderd. 

13. Nu kan de nieuwe binnenkabel door de 

voorste buitenkabel worden geschoven, 

en door de liner die nog in het frame 

steekt. Zo wordt de binnenkabel vanzelf 

netjes door de onderbuis geleid. 

14 

11. De nieuwe binnenkabel kan op tegengestelde 

wijze weer in de shifter worden 

geschoven. 


11 

14. Met de binnenkabel in positie kan de liner 

worden verwijderd. De kabel wordt weer 

door het kapje onder de trapas gestoken 

en daarna verder door de achterste buitenkabel.

15 

15. Bij deze SRAM-achterderailleur wordt de 

binnenkabel van bovenaf ingestoken, om 

het geleidewieltje gelegd en met een bocht 

weer naar voren geleid. Thomas trekt de 

kabel strak en schroeft de binnenkabel bij 

de achterderailleur vast. 

Nu de kabels weer in positie zitten, kan de 

achterderailleur worden afgesteld. Thomas 

controleert eerst de uiterste standen van de 

derailleur, en daarna de kabelspanning: 

17. Vervolgens schakelt Thomas naar het 

grootste tandwiel van de cassette. Ook 

hier controleert hij of de derailleurkooi 

recht onder het tandwiel zit. Kan hij verder 

naar links, dan kan de ketting tussen 

de cassette en de spaken van het wiel 

terecht komen. Voor deze linkeraanslag 

is het andere van de twee limietschroefjes 

verantwoordelijk. 

17 

16. Met de ketting nog op het kleinste 

tandwiel van de cassette kijkt Thomas of 

de kooi van de derailleur recht onder het 

tandwiel zit (zie stippellijn). Als deze nog 

verder naar rechts kan bewegen, dan kan 

de derailleur van het tandwiel lopen en 

tegen het frame klem komen te zitten. Om 

de rechteraanslag bij te stellen, gebruik je 

een van de limietstelschroefjes (zie cirkel). 

16 

18 

18. Nu de derailleur niet te ver naar links of 

naar rechts kan bewegen, stelt Thomas 

de kabelspanning af. Door herhaaldelijk 

op en af te schakelen controleert hij of 

de ketting telkens netjes op het volgende 

tandwiel overstapt. Als de ketting na de 

klik van de shifter een extra duwtje nodig 

heeft om naar een groter tandwiel over te 

gaan, dan draai je de stelknop bij de shifter 

linksom (naar buiten). Heeft de ketting 

193

juist moeite om naar een kleiner tandwiel 

te schakelen, dan draai je de stelknop bij 

de shifter rechtsom (naar binnen). 

19 

19. Nu de kabel en de derailleur juist zijn 

afgesteld, kan het resterende stuk kabel 

worden afgeknipt op circa 3 centimeter 

van de derailleur. 

Interne kabelgeleiding 

Ieder merk heeft zijn eigen methode om 

kabels door het frame te leiden. Soms gaat 

de gehele buitenkabel van voor tot achter 

door het frame, of worden er buisjes in het 

frame verwerkt waar de kabels doorheen 

kunnen lopen. Bij deze Canyon Grand 

Canyon wordt de binnenkabel zonder 

verdere geleiding vrij door de onderbuis 

gespannen, van het kapje bovenaan bij 

de balhoofdbuis tot het kapje onderaan 

bij de trapas. Hierdoor kan er niets gaan 

klapperen, ondervindt de binnenkabel geen 

wrijving en gaat het monteren eenvoudig. 

Tekst & foto’s Michel Romen 

Met dank aan Canyon Benelux / 

www.canyon.com 

20 

20. Om rafelen en uitwaaieren van de kabel 

te voorkomen, knijpt Thomas tot slot een 

kabeleindkapje op de binnenkabel. 


configureer en personaliseer 

Stel op basis van onze state of the art idworx 

modellen en jouw persoonlijk voorkeuren je 

ideale bike samen op idworx-bikes.com 

RnR 

Rockn Rohler 

my spec 

My bike worx! 

model 

uitvoering vorm maat 

kleur aandrijving opties 

OPTIONS FOR ALL WITH ALL THE OPTIONS. 

SUPER GPS 

MICRO COLOR GPS 

MICRO GPS 

MINI GPS 

MACRO GPS 

DISTRIBUTED BY ONEWAY DISTRIBUTION 

+31 (0) 10 340 3410 | WWW.O-W-D.NL

Test Trek 

Rhythm short 

Troslo inForm Liner Bib Short 

Voor de nietsvermoedende passant lijkt het 

alsof je met een gewone korte broek aan 

het mountainbiken bent. Niets is echter 

minder waar, want zowel de casual broek als 

de binnenbroek zijn ‘hightech’ producten 

met tal van innovatieve extra’s. Kocht je 

voorheen een casual fietsbroek met binnenbroek, 

tegenwoordig komen er steeds meer 

apart verkrijgbare binnenbroeken of apart 

verkrijgbare casual buitenbroeken op de markt. 

Voor de mountainbikers die nog steeds 

met een strak racefietspakkie op pad 

gaan, wordt het wellicht hoog tijd om de 

fietsgarderobe te vernieuwen of ten minste 

aan te vullen. Ook voor de mountainbikers 

die al langer met een baggy short 

voor de casual look gaan, hebben we 

dezelfde mooie kledingcombinatie van 

Bontrager getest. 


De Rhythm Short en Troslo inForm Liner Bib 

Short van Bontrager zijn prima voorbeelden van 

twee individueel aan te schaffen fietsbroeken. 

De Bontrager Rhythm Short is een lichte en 

duurzame nylon buitenbroek met een prima 

‘loose fit’ pasvorm en broekspijpen tot op de 

knieën. Een handige verstelbare heupband met 

geïntegreerde riem, en een ritssluiting met 

dubbele drukknoop, zorgen ervoor dat de broek 

altijd prima op je heup blijft zitten. De Rhythm 

Short heeft twee traditionele steekzakken met 

daarin weer een ‘drop-in’ zak voor je mobieltje 

en één zijvak met rits om je belangrijke spullen 

veilig op te bergen. 

De Troslo inForm Liner Bib Short wordt zogezegd 

onder de Rhythm Short gedragen en zorgt 

ervoor dat iedere mountainbikerit voldoende 

comfortabel is. De binnenbroek is voorzien 

van een comfortabel zeem, en handige bretels 

zodat de broek onder alle omstandigheden 

aangenaam blijft zitten. Ook de binnenbroek 

is voorzien van zakken, waarvan er drie op het

sterke mountainbikebroek met volop 

bewegingsvrijheid 

Merk 

Model 

Type 

Verkrijgbare maten 

Kleuren 

Materiaal 

Tailleomtrek 

verstelbaar 

Zakken 

Sluiting 

Extra’s 

Reflectiestrip 

SPECIFICATIES 

Bontrager 

Rhythm Short 

casual mountainbikebroek 

XS-S-M-L-XL-XXL 

blauw of zwart 

100% polyester 

verstelbare heupband 

2 traditionele steekzakken 

drop-in zak voor mobieltje 

1 zijvak met rits 

verstelbare heupband met riem, 

ritssluiting met dubbele drukknop 

ventilatiegaten binnenzijde been 

niet aanwezig 

INFO 

Gewicht 197 gram (maat L) 

Prijs € 89,99 

Website 

www.bontrager.com 

een binnenbroek met heel veel extra’s 

SPECIFICATIES 

Merk 

Bontrager 

Model 

Troslo inForm Liner Bib Short 

Type 

binnenbroek met bretels 

Verkrijgbare maten XS-S-M-L-XL-XXL 

Kleur 

zwart met oranje bies 

Materiaal 

83% polyester / 17% elastaan 

Profila power / Profila cool inserts 

Compressie gripmateriaal 

verstelbare heupband met riem, 

op benen ritssluiting met dubbele drukknop 

Zeem 

BioDynamic-zeem 

Extra’s 

3 extra zakken op rugpand 

2 extra dijbeenzakken 

INFO 

Gewicht 209 gram (maat L) 

Prijs € 69,99 

Website 


achterpand zitten en twee op de zijkant van je 

dijbenen gesitueerd zijn. De strak vormgegeven 

Troslo inForm-binnenbroek is voorzien van 

Profila Power-hoofdmateriaal, Profila Cool-inzetstukken 

en compressie gripmateriaal op 

de benen. 

zijn perfect te combineren tot een ideale set. 

De casual (buiten)broek is licht, duurzaam en 

heeft een perfecte ‘loose fit’ pasvorm, terwijl de 

strak vormgegeven binnenbroek met comfortabel 

BioDynamic-zeem en slimme bretels is 

uitgevoerd. 

De Rhythm Short mountainbikebroek en 

Troslo inForm Liner Bib Short binnenbroek 



197

Vaste route België 

provincie Luik 

Ondenval 


Ondenval, een dorpje in de Oost- 

Kantons, is een oase van rust in 

onze hectische wereld. Het centrum, 

een kerk en enkele huizen, ligt diep 

in de vallei verscholen. Rondom 

liggen prachtige wouden en talloze 

weilanden die uitnodigen om tot 

actie over te gaan: een flinke wandeling 

of een kilometerslange fietsof 

mountainbiketocht. 

199

Na de snelweg leiden bochtige, glooiende 

wegen ons naar de startplaats van de route 

in Ondenval. Het Ardennengevoel heeft me 

al volledig in de greep. Op de kleine parking 

voor de kerk parkeren we de auto. Vooraleer 

we alles uitladen, gaan we tevergeefs op 

zoek naar informatie over de routes. Het 

overbekende Bikefreak-logo vinden we wel, 

genummerd van een tot en met drie. Vriendelijke 

dorpsbewoners helpen ons uit de nood 

en verwijzen ons naar de toeristische dienst in 

Waimes, een dorp wat verderop. Door wegenwerken 

zijn we genoodzaakt een omweg te 

maken. Vanuit de wagen kunnen we zo wat 

extra van de omgeving genieten. 

Geholpen door mevrouw Viviane, de vriendelijkheid 

zelve, verlaat ik met een mountainbikekaart 

in de hand de toeristische dienst. 

Zonder kaart op stap gaan in een onbekende 


omgeving is om moeilijkheden vragen. Wij 

zijn met deze ruggensteun volledig gerustgesteld. 

De kaart is zeer gedetailleerd en bevat 

de nodige uitleg. In Ondenval vertrekken 

drie routes. Nummer een is tien kilometer 

lang, nummer twee telt twintig kilometer en 

nummer drie zet tweeëndertig kilometer op 

de teller. Wij kiezen voor de laatste en meteen 

ook de zwaarste route. Opscheppers! 

Opnieuw op de parking van Ondenval laden 

we nu de fietsen uit. Voor we vertrekken doen 

we naar goede gewoonte een kleine check-up 

van ons materiaal. Twee juweeltjes, een Apex 

en een Specialized, zullen vandaag voor het 

eerst kennismaken met het ruige terrein van 

de Ardennen. 

Van bij het begin moet ik al flink op de tanden 

bijten. De steile aanvangshelling laat me naar

adem happen als een vis op het droge. Die 

verdomde verkoudheid toch! Hopelijk gaat 

het beter als ik opgewarmd ben. Vrij snel 

laten we het asfalt achter ons en peddelen 

we over een onverharde veldweg verder 

omhoog. Bovenop de heuvel, na ongeveer 

dertienhonderd meter klimmen, mogen we 

al van een mooi vergezicht proeven. Net zoals 

bij het eten van stukje taart smaakt dit naar 

meer. In de afdaling naar Thirimont zomen 

dikke eiken de weg af. De omliggende weiden 

zijn bezaaid met duizenden paardenbloemen 

die de helling helemaal geel kleuren. 

Onze moeizaam gewonnen hoogtemeters 

zijn we in een vingerknip weer kwijt. Tussen 

huizen, typisch voor de streek, slalommen 

we naar beneden. De tegenoverliggende 

heuvel ziet er vrij dreigend uit. Kale plekken 

tussen weelderig groen wijzen op de immer 

aanwezige bosbouw. In volle afdaling moeten 

we plots rechtsaf over een met keien bezaaid 

pad opnieuw omhoog. Ik ben te laat om 

naar een kleine versnelling te schakelen en 

maak een rondje om de ketting op het juiste 

tandwiel te leggen. Guido is ondertussen al 

opgedraaid en rijdt wat verder voor me uit. 

Hij geniet van de omgeving, want hij rijdt vrij 

traag en dat is niet naar zijn gewoonte. Of zou 

de hellingsgraad hem parten spelen? Uiteindelijk 

vlakt het wat af en rijden we het bos 

in. Het spel van licht en schaduw maakt het 

moeilijk om de ondergrond goed te kunnen 

lezen. Op deze brede weg valt dat nog wel 

mee. Maar wanneer we wat verderop een 

dalende singletrack, bezaaid met wortels, op 

draaien, wordt het andere koek. Voorzichtig 

dalen we af. Alles ligt er mooi droog bij en 

dat is hier zeker een pluspunt. De voorvork 

krijgt harde klappen door de grote niveauver- 

201


schillen. De eerste technische afdaling is toch 

altijd even wennen, maar we komen zonder 

kleerscheuren beneden. Laat de volgende 

maar komen! 

In dalende lijn gaat het snel. Toch loert hier 

het gevaar dat je jezelf helemaal pleuris rijdt. 

Hier en daar loopt het licht omhoog, en om 

de snelheid vast te houden wil je niet kleiner 

schakelen, wat natuurlijk niet erg slim is. Over 

een kronkelende singletrack, met hindernissen 

in de ondergrond, dalen we steeds 

verder af. De juiste lijn kiezen, is hier van 

groot belang als je niet wil geconfronteerd 

worden met ruwe boomschors. Flink door 

elkaar geschud bereiken we een bredere weg. 

Zulke lange afdalingen zijn natuurlijk leuk, 

maar dat belooft voor straks. Dat wordt weer 

flink klimmen, daar kun je van op aan. 

Na onze superconcentratie in de afdaling, 

fietsen we nu weer ontspannen op de mooie 

bosweg. Onder ons zien we de Amblève rustig 

naar beneden kabbelen. Om de overkant te 

bereiken, rijden we over een knuppelpad en 

een bruggetje. Freewheelend volgen we de 

rivier, die alsmaar ruwer wordt, stroomafwaarts. 

In het overstromingsgebied liggen 

afgeknaagde bomen. Het lijkt erop dat hier 

bevers aan het werk zijn. Met een haakse 

bocht komt er een einde aan de afdalingspret. 

De helling voor ons lijkt wel een muur. De 

twintig procent is op bepaalde stukken niet 

veraf. Boomwortels en stenen doen er een 

extra schep bovenop. Mijn hart bonkt in 

mijn keel en mijn benen staan op ontploffen. 

De rode zone ligt inmiddels ver achter mij. 

Gemeentearbeiders geven ons met hun 

aanmoedigingen een extra duwtje in de rug. 

Eerlijk gezegd was het beter een echte duw 

geweest. De helling blijft stijl maar wordt nog 

ruwer. Bijna boven doet een dikke wortel mij 

de das om. Ik moet afstappen. Guido kruipt 

mij langzaam voorbij en haalt op enkele 

meters na het einde van de beklimming. 

Sterke beer! Na dit heftige gedeelte loopt het, 

weliswaar over een beter berijdbare weg en 

aan kleinere percentages, verder omhoog. 

De zon streelt de blaadjes van het loofbos. 

Het frisse lentegroen spat er vanaf. Door 

al deze schoonheid zijn we even weg van 

de wereld en missen we bijna een afslag. 

Nochtans hangen er drie bordjes, maar niet 

helemaal op de juiste plaats. In vliegende 

vaart denderen we over mooie bospaden weer 

203

naar lagere regionen. Een open plek in het 

bos biedt ons een mooi uitzicht op het lager 

gelegen Ligneuville. Op de vlakke asfaltweg, 

een zeldzaamheid, kunnen we weer even tot 

rust komen. De pedalen vallen zelfs helemaal 


stil om te genieten van het uitzicht. Voor de 

beschrijving van de vergezichten kunnen we 

hier alleen maar superlatieven gebruiken: 

fantastisch, super, geweldig. Geweldig is ook 

de nijdige klim naar een mooie bloemenweide. 

Hier kun je het spreekwoord ‘de bloemetjes 

buiten zetten’ letterlijk nemen. Felgele 

paardenbloemen bedekken de volledige 

heuvelflank. Een lust voor het oog. 

Na dit korte genietmoment fietsen we 

opnieuw het woud in. Het uitzicht is totaal 

anders, maar daarom niet minder mooi. 

Everzwijnen hebben naast het pad flink hun 

best gedaan om de bodem om te woelen. Tot 

nu toe is de stilte onze metgezel geweest, 

maar naarmate we verder rijden, komt er 

meer lawaai. De route loopt hier evenwijdig 

aan de snelweg. Na zoveel rust valt het 

nu pas op hoeveel omgevingsgeluid we 

dagelijks moeten verwerken. Zodra we van 

de snelweg wegdraaien verdwijnt ook het

umoer. Terug in de volle natuur is het weer 

overheerlijk. Even fietsen we over asfalt naast 

een weide, maar al snel draaien we wat verder 

opnieuw het bos in. De kaarsrechte weg loopt 

langzaam omhoog, om dan in de verte met 

een steile klim in de hemel te verdwijnen. Om 

een mooi beenritme te behouden, heb ik de 

ketting al enkele malen moeten verleggen. 

Mentaal bereid ik me al voor op de steile 

helling, maar al die paniek was nergens voor 

nodig. Net voor het steilste gedeelte draaien 

we af en is het dalen in plaats van klimmen. 

205

Het was slechts uitstel van executie, want bij 

een volgende richtingsverandering moeten 

we, weliswaar met een omweg, willens nillens 

toch de berg op. Op de top bevinden we ons 

op vijfhonderdtweeënzeventig meter boven 

zeeniveau. We houden nog even halt om van 

de stilte te genieten en om wat bij te komen 

van de beklimming. Tweederde van de route 

hebben we achter de rug, nog tien kilometer 

te gaan. 

Niet eens halverwege de afdaling stuurt de 

wegwijzer ons een leuke, maar stijgende 

singletrack op. De ketting verhuist achteraan 

voor de zoveelste keer naar de grote 

tandwielen. Vooraan heb ik met één tandwiel 

geen keuze. Weer trachten boomwortels 

stokken in onze wielen te steken, maar zo 

vlug geven we ons niet gewonnen. In de 

afdaling lukt het, voor mij althans, wel. Even 


begin ik te twijfelen en knijp ik de remmen 

dicht. Guido rijdt naast me door en daalt 

verder af. Ik ga enkele meters te voet en 

klim dan weer op de fiets. Wat volgt, is om 

vingers en duimen af te likken. Een uitgehold 

pad, slechts een dertigtal centimeter breed, 

slingert langs de flank van de heuvel lichtjes 

naar beneden. Struikgewas streelt onze 

kuiten. Het traject doet me denken aan 

paadjes die ik in Zwitserland heb bereden. 

Bruusk word ik uit mijn droom gehaald op 

de volgende helling. Hier is het weer pure 

realiteit. Die verdomde boomwortels maken 

het ons wederom extreem moeilijk. Maar de 

ellende is snel vergeten als we slingerend 

tussen dennenboompjes naar beneden bollen. 

Op een brede weg met hier en daar een berk 

zegt Guido: “Dit lijkt dan weer op Zweden”. 

Zo zie je maar, zelfs in België waan je je soms 

in het buitenland. Over een snel dalende

oswegel belanden we op een asfaltweg. Na 

kilometers gehobbel lijkt het alsof we over 

de weg zweven. 

Voor de tweede maal steken we op een smal 

bruggetje de Amblève over. Omdat er slechts 

aan één zijde een gammele leuning staat, doe 

ik het al wandelend. Verzopen fotoapparatuur 

en een nat pak kan ik best missen. Guido, de 

durfal, doet het natuurlijk al rijdend. Wat had 

je gedacht! 

Bij het water ben je meestal op het laagste 

punt. Om hier weg te komen, moeten we 

weer omhoog. Omhoog is hier echt omhoog, 

recht tegen de berghelling op. Verdorie, dit is 

steil en het wordt nog erger als we het bos 

indraaien. Met veel moeite kruipen we naar 

boven. Over een heel korte afstand hebben we 

een hoogte van vijfenzestig meter overbrugd. 

207

Zigzaggend tussen de bomen loopt het pad 

verder en eindigt met een korte afdaling op 

een spoorbedding omgetoverd tot fietspad. 

Destijds verbond deze spoorweg Aken 

met Troisvierges in Luxemburg. Nu biedt 

deze honderdvijfentwintig kilometer lange 

fietsweg (Vennbahn) volop de kans om de 

mooie natuur in de grensstreek te ontdekken. 

F 

B 

Brussel 

NL 

Voor ons loopt het hier fout. We missen een 

pijltje en rijden over het fietspad richting 

Ondenval. Bij de auto zijn we trots dat we de 

klus weer geklaard hebben. Op de teller staan Parijs 

echter minder kilometers en hoogtemeters 

dan op onze kaart. Als we de kaart bekijken, 

blijkt dat we de laatste lus gemist hebben. 

Dat stukje is dus een blinde vlek en zul je zelf 

moeten ontdekken. 

Ondenval 

Luxemburg 

L 

Route nummer drie is een fantastische 

route die de mountainbiker geeft wat hij 

graag heeft: technische afdalingen, forse 

moeilijke beklimmingen en brede boswegen Bern 

om weer even op adem te komen. Door de 

vele technische stroken is dit een route voor 

de gevorderde biker. Ook je fysiek moet 

top zijn om ten volle te kunnen genieten 

van de wondermooie omgeving. Met Switz. een 

natte ondergrond is het met de vele wortels 

oppassen geblazen. Eén zaak mag je niet 

vergeten wanneer je de route rijdt: have fun! 

Foto’s 

Tekst Rudi Korthout 

Rudi Korthout & Guido Kartner 


Column Roy Slangen 

Vakantiegevoel 

Nog even en dan: vakantie. Je kunt er écht 

naar uitkijken en voor je het weet is het 

weer voorbij. Vakantiegevoel is dan weer 

iets heel anders. Dat is niet echt. Dat is nét 

echt. Geen vakantie, maar wel het gevoel 

hebben van vrijheid. Bij mij is dit gevoel 

weersafhankelijk. ‘Vakantie’ staat bij mij 

gelijk aan warme, droge perioden met zon 

met ‘daar’ een bui. Niet ‘hier’! Dan komen 

de bekende kriebels. 

Vakantiegevoel ervaar ik ook als om 08.00 

uur de zonnestralen al warm naar binnen 

schijnen, wetende dat er een schitterende dag 

in het zadel zit aan te komen. Dan is één dag, 

wat zeg ik, een paar uurtjes al voldoende om 

de vakantiekriebels te krijgen. Even helemaal 

weg en nergens aan denken. Heerlijk! Dit jaar 

heb ik er al ruim meer kilometers in het zadel 

op zitten dan voorgaande jaren, dus dat zit 

wel goed. Daarnaast is de haast traditionele 

voorjaarsgriep achterwege gebleven. Hoog 

tijd dus om de puntjes op de i te zetten. 

Stiekem ben ik al een week bezig met het 

gebruik van Born Watts & Minerals (als je dicht 

bij de bron zit, moet je daarvan profiteren!). 

Een maand gebruik zou mij nog ongeveer 5% 

meer vermogen moeten opleveren door de 

toevoeging van het ingrediënt Watts Up®. 

Dan ben ik er echt he-le-maal klaar voor! Het 

product is makkelijk op te lossen in water. Eén 

bruistablet geeft je een bidon met een frisse 

sportdrank zonder calorieën, maar mét alle 

belangrijke mineralen. Zeker bij de langere 

tochten waarbij mijn vakantiegevoel optimaal 

is (lees: zomers warm), is de inname van 

voldoende vocht en mineralen heel belangrijk. 

Vochtverlies levert immers direct ongemak 

op: 2% vochtverlies = 20% prestatieverlies. 

Dat kan ik niet gebruiken! Minimaal 1 bidon 

per uur, is dus mijn regel voor morgen. Socializen 

en bijvullen van de bidon gaan onderweg 

goed samen. 

Morgen is er zo’n vrije dag. De weersvoorspelling? 

Zonnig met hier en daar een bui. 

Voor het optimale vakantiegevoel is het 

beter dat het droog is ‘daar’ waar ik ga. Een 

paar reepjes, gelletjes: alles ligt al klaar voor 

minimaal 100 km op mijn gravelbike. Eens 

kijken op hoeveel watts extra ik al zit. Dat 

wordt morgen keihard werken en zweten. 

En dat met vakantiegevoel in de aderen. 

Genieten! 

Tekst & foto 

Roy Slangen 

209

B 

Toppers van toen 


De Zuid-Afrikaan Burry Stander 

begon ooit als een veelbelovend 

talent, maar al snel groeide hij uit 

tot de beste mountainbiker van het 

land en vervolgens tot wereldster! 

Hij brak in 2009 door als wereldkampioen 

bij de beloften en werd 

vijfde op de Olympische Spelen van 

Londen. Begin 2013 was het opeens 

allemaal voorbij. De destijds 25- 

jarige Burry werd op training aangereden 

door een taxi en overleed ter 

plaatse. Zuid-Afrika en de hele mondiale 

wielerwereld waren in shock! 

Ter nagedachtenis aan hem is de 

Burry Stander Foundation opgericht. 

Een impressie van een legende. 

urry Stander 

“Burry brak door met de wereldtitel 

bij de belofen in 2009.” 

211

De Burry Stander Foundation eert 

een legendarische rijder, een warme 

persoonlijkheid en een bijzonder mens. 

In de leiderstrui van de ABSA Cape Epic 

Talent 

Burry Stander was een groot wielertalent uit 

de provincie KwaZulu-Natal en werd al snel 

een ster in eigen land. Hij kon in elke discipline 

aan de start komen én goed presteren, 

of dat nu een wegwedstrijd, crosscountry- of 

marathonrace was. Het mountainbiken had al 

snel zijn hart gestolen en daar concentreerde 

hij zich dan ook voornamelijk op. Burry bracht 

zijn jeugd door op de boerderij van zijn ouders, 

net buiten Port Shepstone, aan de South 

Coast van Zuid-Afrika. Ook toen hij internationale 

wedstrijden ging rijden, bleef deze 


plek zijn geliefde thuisbasis. Burry groeide 

op met zijn oudere broers Charl en Duane. 

Zijn ouders Charles en Mandie waren enthousiaste 

fietsliefhebbers en–samen met Burry– 

eigenaars van maar liefst drie wielerzaken in 

KwaZulu-Natal. 

Cool & old school 

Burry was hip en cool, maar hij had ook iets 

over zich wat heel erg ‘old school’ was. Een 

stille, vriendelijke en gevoelige jongen, die in 

een wedstrijd echter keihard kon zijn en geen

uitdaging uit de weg ging. Veel toprijders zijn 

voor een wedstrijd niet aanspreekbaar, maar 

Burry had daar geen problemen mee. Hij nam 

de tijd voor zijn fans, deelde handtekeningen 

uit en bij het verkennen van het parkoers, 

instrueerde hij jonge rijders over de beste 

lijnen. Als jonge renner doneerde hij op eigen 

initiatief al kleding en materiaal aan kinderen 

in de omgeving, om ze op weg te helpen. Over 

meedenken en inspireren gesproken! 

Training 

Burry regelde zijn trainingen altijd zelf, met 

de hulp van zijn vader. Samen hadden ze 

een programma opgesteld en dat werd door 

de jaren heen steeds iets aangepast. Burry 

kreeg meer en meer ervaring en daarnaast 

verzamelde hij waardevolle adviezen van 

andere toprijders. Uitrijden op een dag na 

de wedstrijd was belangrijk, maar ook een 

rustige training op de racefiets vlak voor een 

grote race. Deze samenwerking tussen vader 

en zoon werkte uitstekend, zoals zijn resultaten 

lieten zien. Als belofterenner reed Burry 

Op kop in de ABSA Cape Epic 

213

Alles controleren! 

een aantal jaren voor GT, totdat hij, samen 

met zijn maat Todd Wells, werd opgepikt door 

het Specialized Factory Team. 


Wereldkampioen 

Burry reed mooie uitslagen voor een jonge 

biker en zijn ster rees snel. Eén van zijn 

topprestaties is zonder twijfel de wereldtitel 

bij de beloften. In 2008 was hij er al dicht 

bij met een zilveren medaille, maar tijdens 

het WK XCO U23 2009 in het Australische 

Canberra liep alles perfect. Burry pakte de 

gouden medaille en de regenboogtrui, vóór 

de Fransman Alexis Vuillermoz en de Zwitser 

Thomas Litscher. In interviews na afloop liet 

Burry weten dat hij die dag vooral gebrand was 

op een goede start. De rijders hadden op het 

eerste stuk echter een sterke wind vol in het 

gezicht, dus onbezonnen op kop rijden was

niet zo slim. Toen de rijders een small stuk 

singletrack opdraaiden, zat hij uitstekend 

in tweede positie en vanaf dat moment liep 

alles op rolletjes. Op het ruige rotsachtige 

parkoers werden de deelnemers aardig door 

elkaar geschud, maar Burry had slim gekozen 

voor een full suspension bike en vloog soepel 

over alle obstakels. Thomas Litscher en Burry 

reden op kop met daarachter een groep die 

bestond uit Mathias Wengelin (Zweden), 

Marek Konwa (Polen), Alexis Vuillermoz, de 

latere wereldkampioen op de weg Peter Sagan 

(Slowakije), Mathias Flückiger (Zwitserland) 

en Catriel Andres Soto (Argentinië). Op een 

lastige beklimming gaf Burry gas en hij reed 

solo naar de overwinning. Alexis Vuillermoz 

haalde de moegestreden Thomas Litscher 

in en zo was het podium bepaald. Sagan 

werd vervolgens vierde en Konwa vijfde. 

Deze wereldtitel was de doorbraak op 

wereldniveau! 

Olympische Spelen 

Nog zo’n mijlpaal in de wielercarrière van 

Burry, was de crosscountry tijdens Olympische 

Spelen van Londen in 2012. De beginfase was 

hectisch–Burry lag in de eerste ronde op de 

19e plaats–maar aan het begin van de derde 

ronde onstond er een sterke kopgroep van vijf 

rijders; Nino Schurter (Zwitserland), Marco 

Fontana (Italië), Jaroslav Kulhavy (Tsjechië), 

José Hermida (Spanje) en ook Burry had op 

indrukwekkende wijze de aansluiting kunnen 

maken. Burry probeerde keer op keer weg te 

rijden, maar steeds waren het Schurter en 

Kulhavy die hem terug haalden. In de finale 

waren het Kulhavy, Schurter en Fontana die de 

medailles in die volgorde verdeelden, terwijl 

een moegestreden Burry op een uitstekende 

vijfde plaats eindigde. Hij was deze dag heel 

Stander en Sauser, een geweldig duo 

dicht bij een medaille, maar liet na afloop 

sportief weten dat de anderen beter waren. 

Cape Epic 

Zoals iedereen wel weet, is de Zuid-Afrikaanse 

Cape Epic een beetje de Tour de France van het 

mountainbiken en heel speciaal voor Burry, 

want hij won deze loodzware etappewedstrijd 

maar liefst tweemaal. In 2011 en 2012 was hij 

onklopbaar, samen met de Zwitser Christoph 

Sauser, zijn ploeggenoot uit het Specialized 

Factory Team. Wat was hij trots geweest 

op de gele leiderstrui en op het feit dat hij 

op de erelijst van zijn thuiswedstrijd stond. 

Christoph Sauser had Burry, toen net 20 jaar 

geworden, een keer voor de lol gevraagd om 

samen de Cape Epic te rijden. “Nooit had ik 

gedacht dat hij daar serieus op in zou gaan”, 

aldus Christophe. “Ondanks zijn jonge 

215

Noodlot 

Het seizoen 2012 was geweldig voor Burry 

geweest. Hij had een World Cup-manche 

gewonnen en was tweede in het eindklassement 

geworden. Ook zijn vijfde plaats 

tijdens de Olympische Spelen gaf aan dat er 

in de toekomst nog veel meer mogelijk was. 

Het mocht helaas niet zo zijn. Op 3 januari 

2013 werd Burry Stander aangereden door een 

taxi, terwijl hij in de buurt van zijn huis aan 

het trainen was. Zijn vader Charles en vrouw 

Cherise–met wie hij sinds kort getrouwd 

was–waren snel ter plaatse, maar hij bleek 

niet meer te redden. Burry Stander overleed 

op 25-jarige leeftijd en liet iedereen in shock 

achter. De taxibestuurder werd later schuldig 

bevonden en is uiteindelijk veroordeeld tot 

drie jaar cel. Het verlies was enorm, niet 

In het wiel van ploegmaat Christoph Sauser 

leeftijd wilde hij graag mee. We waren in die 

zware race echt een geweldig duo. Ik heb 

een supertijd met hem gehad tijdens onze 

trainingen en tijdens de reizen in onze camper. 

Heel vaak hadden we discussies over bijvoorbeeld 

de bandenkeuze, welke kettingbladen 

we moesten monteren of hoeveel uren slaap 

we nodig hadden. Hij was daar heel serieus in, 

maar vaak hebben we ook geweldig veel lol 

gehad. Hij was niet alleen een toprijder, maar 

ook een zeer goede zakenman. Burry importeerde 

als 22-jarige mooie fietstassen en 

speciale kettingbladen voor de fietswinkels 

van zijn familie. Burry was heel volwassen 

voor zijn leeftijd. Een geweldige ploegmaat en 

vriend; ik zou willen dat we meer tijd samen 

hadden kunnen doorbrengen!” 


alleen voor Zuid-Afrika maar voor de gehele 

wielerwereld! 

Burry Stander Foundation 

Na zijn dood is de Burry Stander Foundation 

opgericht, waarin zijn familie en met name 

zijn moeder Mandie een belangrijke rol 

speelt. De foundation genereert aandacht 

voor meer veiligheid voor fietsers in het 

verkeer en maakt zich sterk voor de ontwikkeling 

van de wielersport in de regio van de 

South Coast. Een voorbeeld is het doneren 

van fietsen en wielermateriaal aan bepaalde 

scholen. Hiervan profiteert met name de 

schooljeugd die het moeilijk heeft. Helemaal 

in de stijl van Burry! De organisatie stond 

ook aan de wieg van het Burry Stander Bike 

Park in Port Shepstone, dat een jaar na zijn 

dood is geopend. Het is een mooie plek aan 

de kust, waar lokale bikers–zowel recreanten 

als wedstrijdrijders–veilig kunnen 

trainen. Zijn familie heeft nog veel moeite 

met het rouwproces, maar fietst nog steeds, 

alleen offroad nu. De asfaltwegen blijven te 

gevaarlijk! De Burry Stander Foundation is een 

schitterend monument ter nagedachtenis aan 

een legendarische rijder, een warme persoonlijkheid 

en een bijzonder mens. Zijn familie 

is blij, dat Burry op deze manier nooit meer 

zal worden vergeten! 

Info www.burrystanderfoundation.org 


Foto’s Colin Hadley / ABSA Cape Epic 

Hoogtepunten carrière 

Burry Stander 

2012 

1 e ABSA Cape Epic (Z.-Afr.) 

1 e Nat. Kamp. 

1 e World Cup Windham (V.St.) 

2 e World Cup overall 

2 e World Cup Pietermaritzburg (Z.-Afr.) 

2 e Cascades Pietermaritzburg (Z.-Afr.) 

3 e World Cup Nove Mesto 

4 e World Cup Houffalize (Bel.) 

5 e Olympische Spelen Londen (G.-Br.) 

8 e WK XCO Saalfelden (Oost.) 

2011 

1 e ABSA Cape Epic (Z.-Afr.) 



4 e World Cup Offenburg (Dui.) 

6 e World Cup Mt.-Sainte-Anne (Can.) 


7 e World Cup Dalby Forest (G.-Br.) 

2010 


3 e WK XCO / Mt. Sainte Anne (Can.) 

3 e World Cup Dalby Forest (G.-Br.) 

6 e World Cup Champéry (Zwi.) 



2009 

1 e WK XCO U23 / Canberra (Austr.) 

1 e World Cup Champéry (Zwi.) 

3 e World Cup Pietermaritzburg (Z.-Afr.) 


4 e World Cup Houffalize (Bel.) 

4 e World Cup Offenburg (Dui.) 

2008 

2 e WK XCO U23 / Val di Sole (Ita.) 

2 e World Cup Vallnord (And.) 

3 e World Cup Mt.-Sainte-Anne (Can.) 


15 e Olympic Games / Beijing (Chi.) 

2007 

6e WK XCO U23 / Fort William (G.-Br.) 

217

Tenerife 

Travel story 

Endurorijden in de schaduw van de vulkaa 

Het doet me denken aan kitsch 

zoals een ansichtkaart van een 

vakantieadres. Je weet wel, massatoerisme 

voor liefhebbers van 

comfort – vele hotels gelegen aan 

de kust en promenades vol restaurantjes. 

Kortom: drukte en mensenmassa’s. 

Ik ben er echter achter 

gekomen dat het bergachtige hart 

van Tenerife, want daar hebben we 

het over, helemaal niet ‘trashy’ of 

banaal is. 


n 

219


Ik geef de voorkeur aan trips naar minder vaak 

bezochte en eenzame plaatsen, waar er nog 

iets te ontdekken valt in de onbegaanbare 

bergen. Alleen ik, mijn bike en de weg. 

Begrijp je wat ik bedoel? Omdat het weer 

dat ik thuis vanuit mijn raam zie een ramp 

is (eind februari, begin maart) en ik lang niet 

in het zadel heb gezeten (de spinnenwebben 

hangen, bij wijze van spreken na een lange 

winter aan mijn bike), ben ik gemakkelijk over 

te halen om mee te gaan naar deze ‘hotspot’. 

Ik geloof niet dat ik er iets spectaculairs zal 

kunnen beleven, maar ik wil op z’n minst wat 

opwarmen en de batterij opladen. ‘Wat moet, 

dat moet’, denk ik. 

Een lelijke, maar gulle prinses 

Dit is een reis van het reisbureau, dus de 

gehele groep komt samen bij de luchthaven. 

De vrouwelijke toeristen gaan vooral om te 

zonnebaden. Ze hebben alleen een handdoek, 

strings en zonnebrandcrème in hun bagage, 

ze staren naar ons en onze grote kartonnen 

fietsdozen. We zien er zeker niet uit als de 

gemiddelde vakantieganger. Wanneer onze 

spullen zijn verzonden, slaken we een zucht 

van verlichting. Nog maar even en de grijze 

luchten, het miezerige weer, de lage temperaturen 

en de herinnering aan de afgelopen 

paar maanden zullen uit het zicht verdwenen 

zijn. De archipel van rotsachtige eilanden aan 

de Afrikaanse westkust verwelkomt ons op 

koninklijke wijze. Precies wat we wilden! De 

azuurblauwe oceaan baadt in het zonlicht 

en de lucht is strakblauw. Een land van de 

eindeloze lente. Maar iets past hier niet… 

Pas wanneer de Boeing weer daalt, besef ik 

hoe enorm de Teide-vulkaan is die dit eiland 

gevormd heeft. Hij staart ons bedreigend 

221


aan, maakt ons bang met zijn ruwe gezicht. 

We zien eerst de top in de mist liggen. Hij 

komt 3718 meter boven zeeniveau uit. Het 

duurt even voordat we de rest kunnen zien. 

Een echte reus! Deze stratovulkaan is 7500 

meter hoog als je rekent vanaf de zeebodem. 

De mist is zelf ook een interessant fenomeen, 

deze hangt om de Pico del Teide als één van 

de ringen van Saturnus. Ik zal het hier later 

nog over hebben. In de tussentijd landen we 

op het zuidwestelijke deel van het eiland, 

dat alle angsten belichaamt die ik in het 

begin beschreef. Hoewel het hotel waarin we 

verblijven – Princess Dacil – niet het mooiste 

is, heeft het een wonderbaarlijk uitzicht op de 

oceaan. En het eten is er heerlijk! We hebben 

niet meer nodig, we zijn toch de hele dag 

met onze bikes onderweg. Het is een fijne 

gedachte dat iemand zorgt voor je ontbijt 

en diner, zodat je alleen nog maar de interes-

santste routes hoeft te vinden en de dag 

efficiënt in hoeft te delen. ’s Morgens neem 

je alleen wat te drinken, wat worstjes en wat 

zoetigheden, en na een hele dag fietsen kom 

je terug voor een stevig maal bij het lunchbuffet. 

Je kunt naar hartenlust eten. Als je wilt 

kun je ’s avonds naar een show of feest voor 

gepensioneerden, of misschien wil je liever 

meedoen aan de karaoke? Als je daar dan nog 

energie voor hebt, want de lokale bergen zijn 

veeleisend. Je moet bijna wel Superman zijn 

om na een dag biken in deze bergen nog niet 

uitgeput te zijn… 

We vertrekken gelijk na het ontbijt om bus 

342 te nemen. Deze vertrekt eenmaal per 

dag vanaf Playa de las Americas en rijdt 

naar meer dan 2000 meter boven zeeniveau, 

naar een plateau genaamd Cañadas. Dankzij 

deze gunstige busdienst kunnen we snel in 

223


verschillende delen van het eiland komen 

zonder dat het ons veel geld kost. Het is een 

groot voordeel dat we onze tijd en energie 

niet in moordende beklimmingen hoeven te 

steken. In slechts een uur zijn we op de juiste 

plek. Bij één van de laatste haltes, genaamd 

Las Lajas, stappen de lokale downhillers uit. 

Zij starten hun downhilltrail in het bos. Wij 

stappen uit boven de boomgrens, midden 

in een enorm ‘amfitheater’. Deze droomformatie 

is ontstaan als resultaat van een 

enorme explosie, die het bovenste deel 

van de vulkaankegel verwoestte. In plaats 

hiervan ontstond een nieuwe ‘pukkel’, de 

Pico del Teide. Ze zeggen dat deze veel kleiner 

is dan de originele, maar hij is nog steeds 

erg majestueus. De oude krater heeft een 

omtrek van 40 kilometer en een diameter 

van 14 kilometer. Wanneer de deuren van 

de bus opengaan, komt de frisse berglucht 

onze neusgaten binnen en het ongebruikelijke, 

door de maan verlichte landschap 

verrast ons. De ochtenden zijn vrij koud hier, 

dus we trappen hard om op te warmen. We 

vinden de GPS-track en duiken naar beneden, 

wat onze bloeddruk doet stijgen. Ik weet 

niet of dit komt door de spanning of door 

de snelle daling, maar het wordt ineens erg 

heet. De rotsen zijn messcherp en je kunt er 

maar beter niet mee in aanraking komen. De 

inkepingen in de banden zeggen genoeg. Een 

kras is genoeg om vervelend letsel te veroorzaken. 

We zijn niet van plan ons vandaag al te 

zeer in te spannen, dus na het passeren van 

het dennenbos (de vegetatie verandert hier 

steeds in rap tempo) vinden we een mooie 

plek met een prachtig uitzicht op de oceaan 

tussen de prikkelige cactussen en agaves. 

We genieten van de zon, die we al lang niet 

gezien hebben, en met een temperatuur van 

225

24-26 graden zonnebaden we op de rotsen als 

gekko’s. Iedere gedachte aan werk hebben 

we bijna 5000 kilometer verderop achtergelaten. 

We hebben gedroomd over een 

moment als dit, het is gewoon een paradijs! 

We rijden naar beneden naar een kleine baai, 

waar we de lokale vrouwen kunnen bewonderen. 

Sommigen liggen precies zoals Moeder 

Natuur ze creëerde… Maar we houden afstand – 

we willen ze niet wegjagen. We rijden langs de 

kust terug naar het hotel en na een maaltijd 

maken we onder het genot van een whisky 

plannen voor morgen. 

De mysterieuze bergen van Anaga 

Totaal verschillende ‘smaken’ vinden we 

in het noordoosten, geologisch gezien het 

oudste deel van het eiland. Een reeks niet zeer 

hoge, maar puntige vulkaantoppen doemt 

hier op, afgewisseld met diepe valleien. Door 

de hogere luchtvochtigheidsgraad zijn de 

bovenste delen bedekt met dikke loofbossen, 

waar we fantastische routes zullen vinden. 

Daar willen we naartoe! En daarna zullen 

we naar beneden rijden, naar één van die 


eenzame, wilde valleien. Misschien is het 

moeilijk te geloven, maar dertig jaar geleden 

was er helemaal niets op Tenerife. Niets 

behalve herders en geiten. De plek waar we 

op dit moment zijn, herinnert precies aan die 

sfeer van het eiland. Je kunt je hier perfect 

ontspannen, je komt geen mens tegen. 

Onze ronde beginnen we in Santa Cruz, de 

hoofdstad van Tenerife. We bereiken deze 

plaats natuurlijk per bus, maar verder zullen 

we moeten fietsen. De Cruz de Taborno-beklimming 

(1024 meter boven zeeniveau), de 

hoogste top van het massief, was puur plezier 

onder deze natuur- en weersomstandigheden. 

De temperatuur is optimaal, de zon schijnt 

en er is een verfrissend briesje. Dit zou de 

gedroomde plaats zijn voor racefietstrainingen 

of gewoon een toeristisch uitje met 

een picknickmand. De weg is bochtig, zeer 

panoramisch en in de hoger gelegen delen

Praktische tips 

• De Canarische Eilanden behoren bij 

Spanje en maken deel uit van de 

Europese Unie. De valuta is de euro. 

• Een trip van een week met een 

reisbureau kost ongeveer € 500,-. 

Last minute reizen kunnen nog 

goedkoper zijn. 

• Of je je fiets mee kunt nemen 

in het vliegtuig, hangt af van de 

reglementen van de luchtvaartmaatschappij. 

De beste manier 

is om je bike te verpakken in een 

kartonnen fietsdoos, die je gratis 

in een bikeshop kunt krijgen. Haal 

de wielen uit je frame, verpak 

het frame vervolgens in bubbeltjesplastic 

en stop je alles in de 

kartonnen doos. Wanneer je klaar 

bent, plak dan de doos dicht met 

tape. De prijs voor het meenemen 

van een fiets in het vliegtuig 

varieert van € 25,- tot € 40,- 

(enkele reis). 

• Om naar Parque Nacional del Teide 

te komen, neem je de bus vanuit 

Puerto de la Cruz (lijn 348) of vanaf 

Playa de las Americas (lijn 342). 

Beide rijden eenmaal per dag. De 

prijs van een kaartje is € 6,- per 

persoon, fietsen mogen gratis mee. 

De bussen beginnen hun terugreis 

om 16:00 uur. Je kunt ook een auto 

huren, de prijzen hiervan beginnen 

bij € 30,- per dag. 

227

heb je een uitzicht op beide zijden van het 

eiland. Wij houden van deze idylle, hoewel 

onze bikes staan te trappelen om een wat 

extremere rit. Maar het begint pas nadat 

we een route op draaien. De smalle lijn 

van het pad leidt ons recht naar de tunnel 

van bladeren. De bomen zijn met elkaar 

verbonden en bedekt met korstmossen. Het 

ziet er allemaal magisch uit. We beginnen een 

extreme rit, alleen onderbroken door korte 

pauzes op plaatsen waar een mooi panorama 

verschijnt. De rit is extreem technisch en 

vereist zeer goede skills. Maar er zijn ook 

gedeelten waar je gewoonweg kunt vliegen. 

Het hangt er alleen van af of er rotsen onder 

je wielen zijn en of het in rode aarde gegraveerde 

pad glad is op dat moment. Gelukkig 

is de route verlaten – dit deel van Tenerife 


is minder populair, aangezien het er vaker 

regent en er geen toeristische infrastructuur 

is. Dit is alleen maar beter voor ons, want nu 

kunnen we nog hogere snelheden bereiken. 

Voordat we het zeeniveau weer bereiken, 

maken we kennis met de lokale fauna, die 

bij iedere paar honderd meter verandert. Een 

weelderige jungle van vochtige bossen, en 

een rotsachtige woestijn vol sappige peren, 

agaves en cactussen. Ik ben diep onder de 

indruk. De Anaga-bergen zijn de perfecte 

plek voor iedere mountainbiker, evenals voor 

racefietsers. We hebben zo’n rust en stilte 

ervaren dat we een beetje in shock raken als 

we terugkeren naar Santa Cruz, waar zojuist 

carnaval gevierd wordt. De hoofdstad bruist 

van het leven en is absoluut authentieker 

dan de toeristische plaatsen in het weste-

lijke gedeelte. De Spanjaarden kleuren de stad 

rood en verklede mensen lopen overal. 

We vallen de noordelijke helling van de vulkaan 

aan, we rijden richting Puerto de la Cruz door 

de bossen. We gooien onze machines in een 

bocht en als een Spitfire tijdens een vlucht 

duiken we één voor één het struikgewas in. 

Het asfalt verdwijnt plotseling en we krijgen 

een slangachtige, bochtige weg onder de 

229

Ireland 

United 

Kingdom 

Bel. 

Neth. 

Germany 

Lux. 

Czech 

wielen geschoven. De haarspeldbochten 

houden niet op, ze zorgen voor verhitte 

remschijven. De struiken krassen tegen 

Portugal 

onze benen en het zicht rondom vervaagt 

door de hoge snelheid. Ik vind het jammer 

dat er geen tijd is om deze magische natuur 

Spain 

France 

rustig te aanschouwen. Hier zijn de bomen 

enorm, de flora is totaal anders San dan Marino 

Andorra 

wat we 

tot nu toe gezien hebben. Het is moeilijk te 

Italy 

begrijpen dat de vergezichten zo gevarieerd 

kunnen zijn op zo’n klein stukje land. Het is 

maar 80 kilometer lang en 50 kilometer breed. 

Misschien zeggen ze daarom dat Tenerife en 

het naburige Gran Canaria miniatuurcontinenten 

zijn. Wanneer we eindelijk ons doel 

bereiken, kunnen we niet even uitrusten. 

Tunisia 

Switz. Liech. Austria 

Slove 

Bos 

Malt 

Marokko 

Canarische Eilanden 

Tenerife 


Zonsondergang boven de oceaan 

Dit artikel is te kort om de diversiteit aan 

kleuren van dit land te beschrijven – het is 

Algeria 

een grote berg in de oceaan, in feite. Je kunt 

het op de ‘light way’ ontdekken, laten we 

zeggen in ‘highlife-vacation style’, net zoals 

wij. Maar er bestaat ook een meer epische 

benadering. We ontmoetten een Duitse

iker die een hele winter op de Canarische 

Eilanden had doorgebracht. Hij bezocht ieder 

eiland en sliep in een tent, onder een rots in 

de vorm van een kap, in een grot of gewoon 

in de buitenlucht. Er is immers niets om 

bang voor te zijn. Behalve kleine, charmante 

gekko’s (niet langer dan een pen) heb je geen 

last van ongedierte als muggen, spinnen, 

slangen, ratten enzovoorts. De Duitse ‘asielzoeker’ 

beweerde dat het mogelijk is om 

een route van meer dan 100 kilometer lang 

te rijden over de mooiste tracks van Tenerife. 

Op het plateau is het ’s nachts koud, maar 

de amplitude van de dagen nachttemperatuur 

is bijna stabiel. Het enige wat je nodig 

hebt is een lichte slaapzak, een matje een 

wat eten. Je kunt je eigen ‘Trans-Tenerife-trip’ 

beleven. Het is het perfecte medicijn tegen 

een november- of winterdepressie. Ik zal de 

terugkomst van één van de vele dagen fietsen 

231

nooit vergeten. We zoefden toen over een 

pad op de helling, in het zachte licht van de 

zonsondergang. Op zo’n moment zou de tijd 

stilgezet kunnen worden. Soms ontstaat er 

door mist en wolken rondom Teide een ‘mar 

de nubes’, op 1600 meter hoogte. Een ‘zee 

van wolken’, zoals de locals zeggen. Dit 

komt door de noordenwind, die een natte 

massa oceaanlucht meebrengt. Wanneer 

je in zulke omstandigheden terechtkomt, 

verlies je de hoop dat je nog iets anders 

dan mist zult zien die dag… Je hoeft echter 

alleen maar iets hoger te komen en de mist 

verdwijnt! Vele attracties wachten op je. De 

zonnige Canarische Eilanden bieden ook de 

mogelijkheid een duik te nemen in het warme 

oceaanwater. De reden dat je ernaartoe gaat, 

is om de rust in te ademen net zoals de mist. 

Tekst 

Dominika en Daniel Klawczynski 


“Roots, rocks, pine forest. The third day of 

riding and I’m not done yet. Nowhere near 

ready to finish. My JAM gets me down the 

final descent. The cold river welcomes 

me, loosening my legs from rock garden, 

washing off the dust and the sweat that 

poured out of me on the climbs. There’s 

a faint whiff of bonfire smoke that buried 

itself in my hair. 140 mm. Up and over all 

the mountains. Our JAM – made for great 

stories.” 

Max Hilger, Content Marketing Manager

MTB SPECI 

Neder 

Zeeland 

Beebikes Kerkplein 45 a 4421 AC Kapelle 0113-344445 www.beebikes.com 

Noord-Brabant 

Haasjebiker Pastoor de Katerstraat 26 2387 NL Baarle-Nassau 06-14834671 www.haasjebiker.nl 

Louis van Dijk Tuinzigtlaan 22 4814 JE Breda 076-5217148 www.louisvandijkfietsplus.nl 

Schietecat Tweewielers Korte Boschstraat 3 4811 ES Breda 076-5212830 www.schietecat.nl 

Fietsland.com Dijk 40 a 5521 AZ Eersel 0497-513098 www.mtb-racefietsen.nl 

Monique’s Bike Shop Hofstraat 151 5641 TD Eindhoven 040-2815428 www.moniquesbikeshop.nl 

Van Boxel Tweewielers BV Galderseweg 92 4855 AJ Galder 076-5613391 www.vanboxel.eu 

Rings Goirle Poppelseweg 1-02 5051 PL Goirle 013-5345321 www.rings-goirle.nl 

Trommelen Tweewielers Bredaseweg 41 4901 KN Oosterhout 0162-453548 www.trommelentweewielers.nl 

Derks Wielersport Leerlooierij 3 d 4651 SM Steenbergen 0167-795069 www.derks-wielersport.nl 

Van Oosterhout Bikes & Sport Oosterhoutseweg 129 b 4847 DB Teteringen 076-5713257 www.bike4all.nl 

Limburg 

Jef Abels Bikes Cobbejennegats 1a 6271 BC Gulpen 043-4504000 www.jefabelsbikes.nl 

Math. Salden BV Provincialeweg 21 6141 AA Limbricht 046-4587812 www.salden.nl 

Toma Cycles Akerstraat 3 6466 HA Kerkrade 045-5413017 www.tomacycles.nl 

Utrecht 

Bikeshop Amersfoort Leusderweg 94 3817 KC Amersfoort 033-4651321 www.bikeshop.nl 

Rijwielpaleis Bilthoven Koperwieklaan 1 3722 CA Bilthoven 030-22801713 www.rijwielpaleis.nl 

Snel Fietsen Amsterdamsestraatweg 414 ABC 3551 CX Utrecht 030-2441971 www.snelfietsen.nl 

Rein Veenendaal Fietsen Davidsplein 1 3905 AZ Veenendaal 0318-526000 www.reinveenendaal.nl 

Care4Bikes Nooitgedacht 40 3701 AN Zeist 030-6991413 www.care4bikes.nl 

Overijssel 

Ten Tusscher Fietsenwinkel Oldenzaalsestraat 340 7523 AJ Enschede 053-4358219 www.tentusscher.nl 


AALZAKEN 

land 

Gelderland 

Roelofs Fietsspeciaalzaak G A van Nispenstraat 1 6814 JA Arnhem 026-4426014 www.roelofsfietsen.nl 

Stappenbelt Kanaal Noord 152 7322 AC Apeldoorn 055-3671746 www.stappenbelt.com 

Bike Emotions St. Jansgildestraat 63a 7037 AW Beek 0316-533060 www.bike-emotions.nl 

Goossens raceshops Korenbree 24 7271 LH Borculo 0545-271392 www.goossensraceshops.nl 

Wielerhuis De Pedaleur Doetinchemseweg 71 7007 CB Doetinchem 0314-330921 www.pedaleur.nl 

fietsPRO van den Beld Coldenhovenseweg 13 6961 EA Eerbeek 0313-652758 www.fietspro.nl 

Kersten Wielersport Stikke Hezelstraat 19 6511 JV Nijmegen 024-3226362 www.kerstenwielersport.nl 

Goossens Raceshop Velp Nordlaan 32 6881 RN Velp 026-3620001 www.goossensvelp.nl 

Cycle Center CC 53-11 Van Heemstraweg Oost 4 5301 KE Zaltbommel 0418-642238 www.cc5311.nl 

Noord-Holland 

Kaptein Tweewielers Overtoom 488-490 1054 JZ Amsterdam 020-6126493 www.kapteintweewielers.nl 

Bikesportive Rustenburgerlaan 73 2012 AL Haarlem 023-5366468 www.bikesportive.nl 

Beukers Bike Centre Ir. v.c. Banstraat 14 1755 NN Petten 0226-381367 www.beukersbikecentre.nl 

Zuid-Holland 

Bike Shop Reefo’s Bedrijfsweg 6a 2421 LE Nieuwkoop 0172-608351 www.reefos.nl 

Mammoet Rijwielen Stationsweg 36 2515 BN Den Haag 070-3898964 www.mammoet.nl 

Van Herwerden Way To Bike Laan v. Nw. Oosteinde 100 2274 EK Voorburg 070-3861719 www.vanherwerden.nl 

Bike2Build James Wattweg 12-14 3133 KK Vlaardingen 010-2480329 www.bike2build.nl 

Drenthe 

Stouwdam Assen Concept Store Jan Fabriciusstraat 3 9401 BC Assen 0592-340570 www.stouwdamassen.nl 

Egbert Egberts Fietsen Hoofdstraat 63a 9531 AC Borger 0599-234224 www.egbertegberts.nl 

Kleijberg Tweewielercentrum Hoofdstraat 62 7981 AB Diever 0521-593085 www.kleijberg.nl 

Bikes4You carbonreparatie Weerdingerstraat 48 7815 SE Emmen 0591-514691 www.bikes4you.nl 

Fietsservice Appelscha Boerestreek 12 8426 BP Appelscha 0516 431607 www.fietsservice.nl 

235

MTB SPECIAALZAKEN 

België 


Antwerpen 

Bike-Inn Herentals Herenthoutseweg 169 2200 Herentals 014-230400 www.bike-inn.be 

G-Bikes Ilsestraat 14 2260 Westerlo 0478-220081 www.g-bikes.be 

Haasje Biker Pastoor de Katerstraat 26 2387 Baarle-Hertog 014-725692 www.haasjebiker.be 

Chamizo Fietsen Liersesteenweg 88 2860 Sint-Katelijne-Waver 015-211899 www.chamizo.be 

Limburg 

Janssen Fietsplezier Nieuwstraat 39-50b 3600 Genk 089-352450 www.janssenfietsplezier.be 

Bike Shop Diest Koning Albertstraat 80 3920 Diest 013-311724 www.bikeshopdiest.be 

Oost-Vlaanderen 

Rudyco BVBA Biezestraat 38 9220 Hamme 052-477127 www.rudyco.be 

Athlete Fitting Ninovensesteenweg 84 9320 Erembodegem 0497-473207 www.athletefitting.com 

Fashion for Cycling Onkerzelestraat 371 9500 Geraardsbergen 054-422250 www.fashionforcycling.be 

Cameleon Bike Langestraat 24 9620 Zottegem 0486-424255 www.cameleonbike.com 

Jowan Buissestraat 34 9690 Kluisbergen 055-388407 www.jowan.be 

Het Verzet Nieuwstraat 41 9800 Deinze 09-3802720 www.hetverzet.be 

BVBA Van Eyck Heirstraat 28 9880 Lotenhulle-Aalter 051-691050 www.fashionforcycling.be 

Cycloon Plein 31 9970 Kaprijke 09-3738397 www.fietsencycloon.be 

Vlaams-Brabant 

Fietsatelier Brusselsesteenweg 39 1500 Halle 023-616106 ww6.fietsatelier.be 

De Fietser VOF Karenveldstraat 3 1745 Opwijk 052-358443 www.defietser.be 

BAIK Mechelsesteenweg 448 1930 Nossegem 02-2535651 www.baik.be 

Cyclic Oppemstraat 12 3080 Tervuren 02-3060780 www.cyclic-bikestore.com 

Fietsen Feyaerts Duisburgsesteenweg 166 3090 Overijsse 02-7319470 www.fietsenfeyaerts.be 

TopBike Kerkstraat 7 3130 Begijnendijk 016-847973 www.topbike.be 

Bike Sportive Keerbergsesteenweg 86 3150 Haacht 016-607426 www.bikesportive.com 

West-Vlaanderen 

Bike BVBA Engelse Wandeling 2AB1 8500 Kortrijk 056-370592 www.fietsateljeedupont.be 

Bikesensation St. Jorisstraat 94 8730 Beernem 050-599161 www.bikesensation.be

Abonnee-actie 

Bikefreak-magazine is een GRATIS 

online magazine voor en door 

mountainbikers. Test, techniek, 

sport en avontuur: dat zijn de vier 

pijlers van Bikefreak-magazine. 

Met ruim 200 pagina’s per uitgave 

krijg je zonder twijfel de meeste 

mountainbikepagina’s leesplezier! 

Bovendien is Bikefreak het enige 

mountainbikemagazine dat 

helemaal GRATIS is. 

We willen de teller op 100.000 

abonnees krijgen, en daar hebben 

we jouw hulp voor nodig. Ken je 

iemand in je omgeving die een 

mountainbike heeft, maar nog geen 

GRATIS abonnement heeft, stuur 

dan de download-link aan hem/ 

haar door. Na het downloaden kan 

het GRATIS abonnement afgesloten 

worden door te klikken op de 

onderstaande button. 


De prijzenpot 

Elke twee maanden verloten we schitterende prijzen onder alle abonnees (alle 

nieuwe én bestaande abonnees). Iedereen maakt dus kans en speelt automatisch 

mee. De winnaars van de onderstaande prijzen worden bekendgemaakt in 

de rubriek ‘news’ van de volgende editie van Bikefreak-magazine. Dit nummer 

verschijnt door middel van een download-link op dinsdag 1 augustus in je e-mailbox. 

Velocity-minipomp 

De Velocity van Birzman is een Compacte 

CNC gefreesde aluminium minipomp met 

Snap-It-adapter. De handige minipomp 

is geschikt voor zowel Presta- als Schrader-ventielen. 

Maximale druk: 11 bar / 

160 PSI. 

Adviesverkoopprijs: 

€ 29,95 

www.birzman.nl 

Rocket Ron ADDIX-banden 

ADDIX. Het nieuwe compound van Schwalbe! De 

MTB-banden uit de Evo-line zijn 

voorzien van ADDIX. Meer grip, 

meer snelheid en betere roleigenschappen. 

Vier kleuren die 

het karakter van het compound 

benoemen: Speed (rood), 

Speedgrip (blauw), Soft 

(oranje) en Ultrasoft (paars). 

Welke kleur kies jij? 

Adviesverkoopprijs: € 57,90 

www.schwalbe.com/ 

addix-compound 

Rapid Pack-heuptas 

Het lichtgewicht elastisch geweven materiaal 

van de handige heuptas is duurzaam en volgt de 

natuurlijke beweging van het lichaam. Voorzien 

van een ademende geprofileerde 

schuimvoering 

op de rug voor extra 

comfort. Groot genoeg 

voor binnenbanden 

en tal van andere 

onmisbare spullen 

voor onderweg. 

Inhoud 1,36 liter. 



Ambush Comp-helm 

De Ambush 

Comp-helm, 

geschikt voor 

trail, enduro 

en alles 

daartussenin, 

biedt Trail en 

All-Mountain 

rijders de lichtste en best 

geventileerde extended coverage helm op 

de markt. 


www.specialized.com 

239

Volgende editie 

Foto: Lüneburger Heide © Daniel Klawczynski 

TEST Bulls E-Core FS 27.5 | Conway EMF 527+ | Flyer Uproc 3 – 6.30 | Focus Raven 

LTD | Ghost Hybride Kato FS 6 AL | Merida E-One Twenty 800 | Specialized 

Turbo Levo FSR Short Travel 29 | Trek Powerfly FS 8 | damesbike 

SPORT De fiets van Quinten Hermans (BE) | Interview internationaal Markus Schulte- 

Lüzum | Sportflitsen Lage Landen | Topper van toen Juli Furtado | De fiets van 

Erik Groen (NL) | sportflitsen internationaal | Marathonmania Alpentour 

TECHNIEK Tooltime: Mavic-naven servicen | Tech Talk: remmen | Rijtechniek: luie bunnyhop 

AVONTUUR MTB-route Diever-Hoogersmilde (Drenthe) (NL) | Travel story Lüneburger Heide | 

Trailhunting: El Hierro (Canarische Eilanden) | MTB-route Paliseul (Luxemburg) (BE) 

ALGEMEEN News | Shopping | MTB / e-MTB testcenter | speciaalzaken Nederland & België 

BFM #92: verschijnt op dinsdag 1 augustus 2017 in de mailbox van alle abonnees 

(heb je nog geen gratis abonnement? meld je dan snel aan op pagina 238) 

*) alle aangekondigde artikelen voor de volgende editie zijn onder voorbehoud van beschikbaarheid 

Advertentie-index 

Apex 87 

Bontrager 237 

Born 143 

Bulls 14-15 

Conway 177 

Flyer 157 

Focus 233 

Fox 105 

Ghost 41 

Gilbertson 135 


idworx 195 

KMC 143 

Lezyne 195 

Magura 56-57 

MH2D 241 

Merida 68-69 

Schwalbe 25 

Stevens 123 

Thule 49 

Trek 6-7

VOORINSCHRIJVING 

START OP 1 APRIL 

16 & 17 SEPTEMBER 2017 

MERGELHEUVELLAND 

2-DAAGSE 

zaterdag 16-9: 

MTB 35-50-70-100 KM 

TOUR 90-120-160 KM 

zondag17-9: 

MTB 35-50-70 KM 

TOUR 90-120 KM 

Deelname uitsluitend middels voorinschrijving op: 

WWW.MH2D.NL 

241

Bikefreak-magazine 91

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?