14 magazine Leef!

strandmeester
Watersport
Bij paviljoen Bries worden we aangehouden door badman
Rob Smit, die druk is met het opzetten van een aantal windschermen.
Hij heeft de gave om het weer te voorspellen door
een blik te werpen op de wind, wolken en de zee. ‘Vandaag
wordt het mooi weer,’ meldt hij. Elke dag zet hij voor de klanten
ook zijn eigen weerbericht op Facebook. Op zomerse dagen
staat zijn strandvak van 90 meter breed vol met schermen
en ligbedjes, mede opgezet door tientallen scholieren. Rob:
‘Bij mooi weer is het alle hens aan dek. Onze gasten reserveren
vaak vooraf. Ze verwachten kwaliteit en service en dat
geven wij hen ook’.
Als alle schermen van Rob staan, valt het op dat er eigenlijk
weinig ‘vrij’ strand over blijft. Petri kijkt met Rob naar de grens,
aangegeven door een blauwe paal in het duin. ‘Het is op het
randje Rob,’ zegt Petri met een knipoog. ‘Als het echt hoogseizoen
is, wordt er wel eens een oogje dichtgeknepen,’ lacht Rob.
‘Het strand is in de zomer best vol en het clubhuis van de Kust
Surf club staat ook nog eens dichtbij. Zij gaan hier met hun
kites de zee in en uit. De sport wordt steeds populairder en met
zoveel sporters, past het eigenlijk niet meer op dit stuk strand,’
vindt hij. Petri: ‘Iedereen wil zijn plek op het strand. En iedereen
heeft een ander belang. Daar moeten we in goede harmonie
mee omgaan. Tegelijkertijd is het ook het sterke punt van
Noordwijk; er is voor elk wat wils. We hebben watersport op
meerdere plaatsen en er staan verschillende paviljoens; van
zeer chique tot zand op de vloer. En wie wil, kan in zijn blootje
genieten van de rust, want dat kan ook op ons strand!’
Noordwijks icoon
Sommige paviljoens zijn op dit vroege tijdstip nog niet open,
maar in de verte zien we schipper Jo van der Lippe al druk
bezig met het ingraven van palen. Elke ochtend gaat hij naar
het strand, om te kijken hoe de vlag ervoor staat. ‘Hou effe die
paal vast,’ roept hij naar Petri. En met een paar ferme klappen
slaat Jo een paal de grond in. En dat op zijn leeftijd, of is dat
juist het geheim? Bezig blijven, al zie je ook bij Jo dat hij ouder
wordt. ‘Kom effe mee naar mijn hutje, dan nemen een
borrel,’ zegt Jo tegen Petri. ‘Ik ben aan het werk Jo. Dan mag
ik niet drinken.’ Het blijkt voor dovemansoren gesproken,
want hij is in zijn huifkar al op zoek naar een fles Berenburg.
Met fles, plastic glazen en een bankje komt hij uit de hut vandaan.
Uit fatsoen nemen we een nip en Jo begint te vertellen
over vroeger en nu. Hij vertelt over de fruitverkoop, toen er
nog geen paviljoens waren. ‘Op het strand was Hansie Koelewijn
de enige die mocht verkopen. Hij droeg zo’n juk, met aan
beide kanten een mand met daarin perziken, sinaasappelen
en appels.’ Ook de eerste surfplank van Ten Cate (‘Die plank
was zo dik als een deur’) heeft hij het Noordwijkse water in
zien gaan.
Jo heeft met Hemelvaart al gevaren; het was prachtig stil
weer. Hij is minder fel dan vroeger en neemt geen risico’s
meer. Dat hoeft ook niet. Jo en zijn rondvaartboot zijn iconen
van Noordwijk. Dat willen we graag zo houden. Je zou hier
nog uren kunnen zitten, uit de wind in het zonnetje en luisterend
naar de verhalen van toen. Maar we moeten verder en
nemen afscheid van Jo.
SAMEN MET
]O VAN DER LIPPE
BADMAN ROB SMIT
11