14 magazine Leef!

zelfredzaamheid
Ingegeven door overheidsbeleid is het streven er op gericht om ouderen zo lang mogelijk zelfstandig in hun eigen huis te laten wonen.
Maar dat moet natuurlijk wel kunnen. Naast hulp en ondersteuning van familie, vrienden en omwonenden is het noodzakelijk dat de woning
blijft voldoen aan de eisen en wensen van de bewoners. Dat het kan met alle positieve gevolgen van dien bewijst het echtpaar Steenvoorden.
Hier voelen wij ons thuis
Frans (83) en Gina (78) Steenvoorden wonen ruim 22 jaar met veel plezier aan de Vloedlijn in Noordwijk. Een kleine
woning van de Noordwijkse Woning Stichting die met twee slaapkamers en een kleine zolder perfect past bij hun
behoeften. Dat ze naast een drukke school in het Vinkenveld wonen draagt bij aan hun woongenot want de reuring
verschaft ze veel plezier. Al zou het aantal ouders dat hun kind(eren) met de auto naar school brengt wel wat minder
kunnen.
Longontsteking bracht woongenot in gevaar
Frans kreeg drie jaar geleden een ernstige longontsteking en lag vijf dagen in het ziekenhuis. Frans: ‘Dat was schrikken.
De artsen vreesden voor mijn leven en het is eigenlijk een wonder dat ik daarna zo goed hersteld ben al heb ik
nog wel weken met zuurstof in de woonkamer gelegen.’ Een jaar geleden volgde een tweede longontsteking die
opnieuw een opname in het ziekenhuis noodzakelijk maakte. Het was het moment voor de familie om na te denken
over de toekomst. Het trappenlopen werd lastiger en overwogen werd of verhuizing naar een appartement niet
beter zou zijn. Het stel wilde hun huisje waar ze zo aan gehecht zijn, echter niet verlaten. De oplossing werd gevonden
in het installeren van een traplift. Gina: ‘We hebben contact gezocht met de woningstichting en die heeft
ons naar de ISD verwezen. Na een aantal gesprekken en een doktersverklaring kwamen we in aanmerking voor de
traplift. Geweldig dat dit zo is geregeld. Wij kunnen op ons stekje blijven wonen, hopelijk nog zo lang mogelijk!’
Niemand loopt graag met zijn problemen te koop. Dat kan
tot gevolg hebben dat er te laat hulp wordt ingeroepen. Dan
is goede raad over het algemeen duur. Of het nu gaat om
wonen, (jeugd)zorg en welzijn. Maar ook in die gevallen waar
besloten wordt om wel direct aan de bel te trekken is het nuttig
om te weten waar die bel hangt. Fles: ‘Ik adviseer iedereen
nadrukkelijk om in een vroeg stadium een probleem kenbaar
te maken. Dat geldt voor de persoon die het aangaat maar
ook voor zijn of haar omgeving. Bij omgeving heb ik het niet
alleen over familie, vrienden, kennissen en omwonenden.
Ook anderen zijn daar bij in beeld. Wij hebben tot nu toe twee
cursussen georganiseerd voor geselecteerde personen die
ook tot de omgeving behoren maar niet onder de eerder genoemde
groepen behoren. Ik heb het onder meer over leden
van wijkverenigingen, medewerkers van de Noordwijkse Woningstichting
en mensen die werken bij een supermarktketen
die in Noordwijk actief is. Zij kunnen ook oog en oor zijn om
mogelijke problemen te signaleren. Laat ik duidelijk zijn het is
geen enkele aanzet voor een ‘Big brother is watching you’
maar het is wel de mogelijkheid om mogelijke problemen bij
een ander te signaleren en de weg naar een oplossing in te
slaan. Dat gebeurt vanzelfsprekend nooit zonder degene die
met een probleem zit daar vanaf het begin bij te betrekken.’
Waar hangt die bel?
Iedereen die hulp nodig heeft of die ondersteuning voor
een ander zoekt moet weten bij welk loket hij of zij moet zijn.
Momenteel zijn er nog een flink aantal. Zeven om precies
te zijn. Het Lokaal Loket op het Gemeentehuis, het Centrum
voor Jeugd en Gezin, het Sociaal Team Noordwijk, Crisisteams,
Servicepunt Werk, de ISD en natuurlijk de huisarts. ‘Het doel is
om het aantal toegangen te verminderen om de vraag waar
iemand moet zijn te vergemakkelijken. Je moet eigenlijk niet
hoeven na te denken waar je moet zijn met je vraag. Wij zijn
nog niet uit die puzzel maar het Lokaal Loket (gevestigd in het
gemeentehuis) is op voorhand een geschikte plek om uiteenlopende
vragen te stellen. Daar zitten generalisten met specifieke
kennis wie verder met de beantwoording van de vraag aan de
slag moet gaan. Maar als iemand liever eerst vertrouwelijk met
zijn of haar huisarts het gesprek aangaat is dat natuurlijk ook
prima.’ Alle betrokken partijen hebben nauw contact met elkaar
en dus is bekend bij wie het vervolgtraject het beste gewaarborgd
is. Het Centrum voor Jeugd en Gezin Noordwijk is goed
geëquipeerd voor vraagstukken op het gebied voor gezinsproblemen,
kind en opvoeding, leer- en gedragsproblemen.
De ISD is het adres voor bijvoorbeeld schuldhulpverlening.
Meer kansen dan bedreigingen
Dat de taken vanuit het Rijk overgeheveld zijn naar de gemeenten
heeft gezorgd voor bedreigingen - zoals de opgave
om dezelfde taken uit te voeren met minder budget - maar
ook voor kansen waarbij de mogelijkheid om nu maatwerk
te kunnen leveren voor iedere inwoner de belangrijkste is.
‘Waar voorheen verschillende hulpverleners los van elkaar
met een en hetzelfde gezin bezig waren werken wij nu per
gezin met een integraal plan en met één regisseur. Dat betekent
ook dat alle hulp behalve de echt specialistische dicht
bij huis wordt uitgerold. Met als uitgangspunt lang waar het
nodig is maar nooit langer dan strikt noodzakelijk is.’
Aanpak werpt vruchten af
Het is nog te vroeg om te kunnen concluderen dat alles op
rolletjes loopt. Daarvoor moet er nog het nodige georganiseerd
en geëffectueerd worden. Maar de eerste resultaten zijn
bemoedigend. Waar gehoopt was om meer specifieke vragen
voor het daarvoor ingerichte loket te krijgen gebeurt dat.
Tegelijkertijd is te zien dat de vragen die daar gesteld worden
adequater worden opgepakt. Problemen oplossen is één,
problemen voorkomen is een andere uitdaging. Voor dat
laatste wordt er op het gebied van langer zelfstandig wonen
gewerkt aan de bouw van steeds meer levensloopbestendige
woningen en zorgwoningen. Om andere zaken voor te zijn is
en blijft goede voorlichting belangrijk. Ontstaan er ondanks
dat toch problemen dat staan daartoe ingerichte en gespecialiseerde
instanties klaar om hulp te bieden. Voor jong en oud
en allen die hen een goed hart toedragen.
51 31