De Wilde Roos - uitgave mei 2017

gestructureerd door economische en technologische krachten
over nationale grenzen heen. Dat was al het geval toen Karl Marx
alle arbeiders in de wereld opriep met elkaar samen te werken
om kapitalistische uitbuiting tegen te gaan. Die krachten werden
nog sterker toen zich na de Tweede Wereldoorlog een nieuwe
fase aandiende in de globalisering. Een politiek die internationale
en transnationale krachten negeert leidt tot verstoringen over de
grens en ook in eigen land. Dat is ongewenst, zowel ethisch als rationeel.
Iedere politieke beweging dient zich daar rekenschap van
te geven. Sinds het midden van de achttiende eeuw was er echter
slechts één beweging die uitging van een visie op de wereld als
geheel. Dat was het socialisme, en later de internationale sociaaldemocratie.
Om die vier redenen koos ik niet voor een Christelijke partij, niet
voor een liberale partij rechts van het midden van het politieke
spectrum die sociale doelen aan de markt overliet, niet voor een
communistische partij die democratie ondergeschikt maakte aan
de staat, en ook niet voor een politieke partij die het heil alleen
nastreeft in het binnenland, maar voor een sociaaldemocratische
partij. In Nederland was dat Partij van de Arbeid.
Die keuze maak ik nog steeds, althans, de keuze voor de sociaaldemocratie.
Immers, de vier overwegingen gelden vandaag niet
minder dan destijds. Maar ik kan de PvdA niet langer beschouwen
als het huis van de sociaaldemocratie. Daarom heb ik enkele jaren
geleden afscheid van de PvdA genomen, na bijna een halve eeuw
lid te zijn geweest.
7