Buiten de Orde 2017 #1

volking en de verwoesting neemt alleen maar
toe. Dat is eind 2015 de voorlopige conclusie
van het boek.
Daarbij wordt opgemerkt dat de welwillende
liberale elite van Syrië en de internationale
gemeenschap hebben gefaald (hoofdstuk 9),
met name in het overbrengen van de boodschap
van wat er in Syrië werkelijk gebeurt
en in het trekken van behoorlijke conclusies
of het formuleren van antwoorden voor vrede
in het Midden-Oosten.
Een anarchistisch werk van
fundamentele waarde, met een
profetisch karakter
Het boek kent één zwak punt, en dat is de
appreciatie van de auteurs van de Koerdische
revolutie. Zij zien in Rojava en de strijd
aldaar nog steeds het oude stalinisme van
de PKK, geleid door roerganger Öcalan. Die
zit nu al bijna twee jaar in Turkse isolatie en
heeft vóór die afgedwongen grafstilte zijn
vroegere leidersbeginselen afgezworen. Intussen
hebben de Koerden tijdens de afgelopen
jaarwisseling zelf besloten de autonome
regio van Zuid-Koerdistan (Rojava) om
te dopen tot een federaal Noord-Syrië, in de
hoop de tegenstellingen met andere democratische
bewegingen in ieder geval constitutioneel
op te heffen. Daarbij leggen ze de
nadruk op de federale maatschappij. Of zij
daarmee uiteindelijk aansluiting vinden met
de wijkcomités en raden in de rest van Syrië
moet nog worden afgewacht.
Maar dat doet er niet aan af dat we hier met
een anarchistische werk van fundamentele
waarde te maken hebben, met zelfs een
profetisch karakter. Het afgelopen jaar, dat
uiteraard buiten het kader van dit werk valt,
is gekenmerkt door een toenemend aantal
slachtingen en buitenlandse interventies,
waarbij alle mogendheden min of meer vuile
handen hebben gemaakt. Die van het ‘democratische’
Avondland, verenigd in de NAVO,
hebben moeten gedogen dat wapenstilstanden
zijn opgelegd door buurlanden van Syrië,
die zelf tot de bezettende macht behoren:
Rusland en het Turkije van Erdogan hebben
in de laatste week van 2016 een staakt-hetvuren
bereikt waardoor aan krijgshandelingen
een voorlopig einde wordt gemaakt.
Onmiddellijk na het zwijgen van de wapens
is in verschillende steden in Syrië de bevolking
de straat opgegaan om te demonstreren
tegen de staat en tegen elke vorm van oorlogsgeweld.
Doel van deze demonstraties is
de organisatie te hervatten die tot herstel van
het aan flarden gebombardeerde stelsel van
wijkcommunes en stadsraden, burgersteun
en andere vormen van basisorganisaties
kan komen. En om duidelijk te maken dat er
nog steeds een bevolking leeft die niet meer
aan regeringen van welke kleur dan ook wil
gehoorzamen. Dank zij het verslag van de
schrijvers van Burning Country weten we tot
in detail hoe het antwoord van de opnieuw
voor zijn vrijheid opkomende bevolking zal
luiden.
door Jan Bervoets
Meer info
Robin Yassin-Kassab en Leila Al-Shami, Burning
Country. Syrians in Revolution and War (Pluto
Press, Londen, 2016), 262 pp., €19,50.
Gedichten
Volk
Vergroot je bewustzijn
Jij bent niet klein
Accepteer geen grenzen
Vervul je wensen
Protesteren. Doorgaan.
Ik hou ervan. Ik hou ervan.
door Emina K.
Wat als
Wat als we allemaal zouden gehoorzamen
Wat als we allemaal onverschillig blijven
Wat als we allemaal dezelfde kant gaan
Wat als we allemaal …
Braaf meedoen aan verkiezingen op dat we
De rest van hun termijn vertrouwen hebben en dat we
Geloven in onze verkozen volksvertegenwoordigers
Wat als we allemaal …
Dezelfde kranten lezen en schrijven
Over alle narigheid waar we ons verder
Toch niet druk om hoeven te maken
Wat als we allemaal maar lekker slapen gaan
en ongehoorzaam ontwaken
door Jasper
2016 - 4 29