columbus-editie77

CANADA NEWFOUNDLAND
T
Een goede dag
Een visser in Trout River
laadt een kreeftenkooi
op zijn aanhanger.
Hij is net terug van een
redelijk succesvolle
vistocht. Toevallig
zwommen er grote
scholen loddes de kust
op, om op het strand te
spartelen en zich door
een golf weer terug
lieten slepen — dit is
het paarritueel van
de lodde. Duizenden
blijven achter op het
strand. Met emmertjes
verzamelen de
bewoners de vissen
om ze te eten.
Twee bultruggen naast de zodiac blazen lucht en zeewater omhoog, de
nevel tintelt in mijn gezicht. De walvissen zwemmen op enkele meters
van de boot. Soms krult hun rugvin hoog boven het water. Een teken
dat ze dieper gaan duiken − de staart is het laatste wat je ziet.
Schipper Paul Gale (48) zegt dat we geluk hebben. Het seizoen in
Newfoundland is nog vroeg, dit zijn pas de eerste bultruggen die
passeren. Heel verbaasd zijn fotograaf Malou en ik niet over zijn
opmerking. Het is eind juni en de temperatuur ligt net iets boven het
vriespunt. We dragen winddichte pakken, maar nog steeds is het ijzig
koud.
De walvissen hebben weinig last van de lage temperatuur, hoewel
de koude zeestroom vanuit Groenland en Labrador er wel voor zorgt
dat ze zuidelijker zijn dan gewoonlijk in deze periode. Paul vaart ons
rond Quirpon, een van vele kleine eilandjes net iets ten noorden van
het grote eiland Newfoundland. Op de punt staat een vuurtoren en
daar slapen we. De Quirpon Lighthouse Inn ligt zo afgelegen dat onze
aanwezigheid aanvoelt als zelfverkozen verbanning. Voeg daar de kou
aan toe plus lange slierten wolken die het eiland inpakken, en je voelt
je zo eenzaam dat je overweegt afscheid te nemen van onze wereld.
‘Newfoundland lijkt voor altijd omringd te zijn door mist,’ schreef
de negentiende-eeuwse pastoor Louis Legrand Noble in zijn boek After
Icebergs with a Painter. ‘Deze wereld is verre van ideaal om te leven.
Voor mij een argument om te zoeken naar een ander, beter land.’
Een zinnetje later geeft Noble meteen hoop: ‘Maar o wee als er
sprankjes blauwe lucht door de mist glinsteren. Dan is daar meteen
dat betere land.’ En daar zijn we naar op zoek, de hele dag, naar dat
kleine beetje blauw.
Zware tijden
Vanuit de mist doemt een witte muur op, met gemak vijf meter hoog.
De ijsbergen die hier drijven lijken geregeld ruimteschepen uit een
vreemd universum. Het is moeilijk voor te stellen dat 87 procent van
083