columbus-editie77

JAMAICA
Gary begeleidt ons op een wandeling door de Blue Mountains, een
onherbergzaam bergmassief in het oosten van het land, met pieken tot
boven de tweeduizend meter. De smalle, kronkelende wegen, met veel
haarspeldbochten, snijden er door het dichtbegroeide, tropische regenwoud.
Soms zien we in de diepte het blauwe water van de Caribische
Zee. Maar er zijn ook momenten dat de bergen gehuld zijn in dikke mist,
waardoor het voelt alsof we ons in de Schotse Hooglanden bevinden. Een
totaal andere omgeving dus dan de stranden waarvoor de meeste mensen
naar Jamaica komen.
Takken kraken onder onze voeten, een hagedis glipt weg door het
kreupelhout. Een kolibrie hangt doodstil in de lucht, door zijn vleugels
razendsnel op en neer te bewegen. Ik vraag Gary, in de normale omgang
allesbehalve een opschepper, hoe het kan dat Jamaicanen zo succesvol
zijn. ‘We zijn intelligent en hebben heel veel doorzettingsvermogen,’
antwoordt hij. Maar dat kan niet de enige reden zijn, opper ik. Gary
denkt er kort over na, en zegt dan: ‘Ik weet het niet. Misschien eet Usain
Bolt heel veel bananen?’
We bereiken een open plek in het oerwoud. Omdat er geen mist hangt
zie ik van ongeveer duizend meter hoogte in de diepte hoofdstad
Kingston liggen. Ook de Atlantische Oceaan is goed zichtbaar. In het
centrum van Kingston steekt een aantal torenflats fier de lucht in, een
vrachtschip verlaat de haven. Op een berghelling even verderop staan
een paar houten lodges. ‘Jullie zijn van harte welkom om er te overnachten,’
zegt Gary. Met zo’n fantastisch uitzicht, heb ik daar wel oren naar.
Drinken op betere tijden
In de Blue Mountains bezoeken we een koffieplantage: Craighton Estate.
We bereiken deze prachtige, houten, koloniale villa via een extreem steile
125