december 2014 nummer 6

Zoals we de laatste jaren gewend zijn wordt
op vrijdagavond de Europese Landenconferentie,
die ditmaal voor de 49ste keer werd
gehouden, door de 5 comitéleden geopend.
Aansluitend daaraan maakt dan de eerste
spreker zijn opwachting. In dit geval was
dat de Duitser Tobis Wallek, die een voordracht
hield over Namibië.
Van te voren was aan de sprekers gevraagd
om een kort verslag van hun lezing naar
het comité te sturen zodat zij de tekst in het
Frans, Duits, Engels en Nederlands konden
vertalen. Eenieder die de taal niet machtig
was kon dan een indruk krijgen waar het
over zou gaan. Dit leverde bij sommigen
enkele regels op, maar er was er een die
bijna het hele verslag stuurde. In ieder
geval was dit een goed idee waar ook uw
verslaggever van profiteerde. Nog een verzoek
was om de voordracht niet langer dan
50 minuten te houden zodat er na de lezing
wat meer ruimte was om nog even naar de
beurs te gaan. Ook dat verliep positief.
Voorafgaand aan de voordrachten was de
technische staf onder leiding van François
Beugnies ‘s middags een kleine 3 uur bezig
geweest om de voordracht met laptops en
beamer goed geprojecteerd te krijgen. Dat
viel niet mee, maar er was beeld, zowel in
de regiekamer als in de filmzaal. Dat het
beeld vrijdagavond niet scherp was lag dus
niet aan onze brillen maar aan de techniek
en apparatuur. Jammer.
De spreker van deze avondlezing vertelde
over de hoeveelheid regen en nevel die er
in Namibië zijn, zowel in de zomer als in
winter, waardoor het een veelzijdige flora
kent. We zagen jammer genoeg hierna te
kleine beelden geprojecteerd worden in een
soort praatje met een plaatje. De succulentensoorten
waren veelvuldig te zien maar
je zag helaas te weinig landschappen waar
ze in voorkomen. Vanwege persoonlijke
contacten ter plaatse kon hij enkele gebieden
bezoeken waar andere toeristen niet
inkomen. Wat mij bij bleef was dat veel geslachten
in een zeer droge omgeving staan,
waarbij de Welwitschia mirabilis de kroon
spande. Deze krijgt het vocht door de mist
die daar optreedt wat in de nacht condenseert,
waardoor ze via de huidmondjes het
vocht kunnen opnemen. De penwortel van
ca. 2 meter is er alleen maar voor om de
plant te verankeren in het zand en niet om
vocht op te nemen. Deze levende fossiel
spreekt wel tot de verbeelding en wordt
in het Afrikaans “tweeblaarkanniedood”
genoemd. Na de voordracht konden afzakkertjes,
uiteraard op eigen kosten, gehaald
worden, waarbij het lang gezellig bleef in
het restaurant.
Zaterdagmorgen werd door de Franse
vertegenwoordiger, Jean Vigneron, Philippe
Richaud aangekondigd met zijn
voordracht: “Voyage en Argentine”. Helaas
liet de techniek ook hem wat in de steek,
want het exotische fotobestand (zo noem
ik dat altijd) kon niet in PowerPoint geprojecteerd
worden. Tevens kon men het in
die korte tijd ook niet in een ander bestand
converteren. Bij navraag bleek de serie op
een Macintosh gemaakt te zijn. Op de ELK
280
78
Verenigingsnieuws Succulenta Jaargang 93 (6) 2014
©Succulenta jaargang 93 (6) 2014