december 2014 nummer 6

maar gewoon op Mammillaria guelzowiana
houden en dat is ook de meest recente
zienswijze (D. Hunt).
In de natuur is de plant weer aan het
herstellen van een strenge vorstperiode
in 1997. Voor die tijd werd de populatie
geschat op meer dan 10.000 exemplaren.
Na de vorstperiode nam het aantal
met 95% af tot minder dan 500 exemplaren.
Momenteel gaat het weer beter
met de populatie. Zeker omdat kwekers
zonder al te veel moeite de plant voorspoedig
kunnen telen en er dus geen
enkele reden is deze planten illegaal uit
de natuur te halen.
Om de plant goed te kunnen houden
moeten we toch een minimumtemperatuur
van rond de 5 0 C aanhouden.
De plant verlangt een zonnige tot
halfschaduw plek. Ze hebben vooral
in het najaar een hekel aan hoge
luchtvochtigheid.
Wanneer je op de vindplaats zelf loopt
wordt de term goed doorlatende en minerale
grond ogenblikkelijk duidelijk.
Je bent dan op een hoogte van 1300 -
1700 m.
Het bekendst is Mammillaria guelzowiana
natuurlijk door zijn zeer grote bloemen;
de grootste binnen het geslacht.
Het is dan ook altijd weer een prachtig
gezicht om de plant bijna geheel onder
de krans van bloemen verborgen te zien
wanneer hij bloeit.
Afb. 3: Echinomastus durangensis
Afb. 4: Echinocereus pectinatus
Literatuur:
Anderson, E.F. (2001). The cactus family,
Timber Press, Oregon. Duitse uitgave:
Das große Kakteen-Lexikon.
Hunt, D.R. (2006). The New Cactus
Lexicon, DH Books, Milborne Port.
Pilbeam, J. (1999). Mammillaria, Nuffield
Press, Oxford.
Reppenhagen, W. (1991). Die Gattung
Mammillaria, Band 1, Druckerei Steinhart,
Titisee-Neustadt.
Brinklaan 31
7261 JH Ruurlo
Afb. 5: Thelocactus heterochromus
©Succulenta jaargang 93 (6) 2014 277