december 2014 nummer 6

onderzoek zijn de auteurs namelijk tot
de conclusie gekomen dat E. tridentata
feitelijk uit 2 soorten bestaat, iets wat al
enigszins valt op te maken uit de dagboeken
van Leach. De verschillen tussen
E. leachii en E. tridentata worden
besproken. Dezelfde auteurs geven een
nieuwe status aan E. ornithopus, namelijk
die van variëteit van E. tridentata.
Het zijn wederom Lawant en Van Veldhuisen
die allerlei interpretaties omtrent
Euphorbia patula aan een kritische beschouwing
onderwerpen (“Wil de echte
E. patula nu opstaan?”). Hun zienswijze
is dat de ware identiteit van E. patula
nog steeds een mysterie blijft. Gerhard
Marx beschrijft Euphorbia audissoui als
nieuwe soort. Deze tot de subsectie Medusae
behorende soort komt voor in de
West-Kaap, oostelijk van Albertinia. E.
audissoui vertoont gelijkenis met E. huttonae,
E. colliculina en E. muirii maar er
zijn ook grote verschillen. Het lijkt erop
dat Rikus van Veldhuisen van mening is
dat de wereldvoorraad euphorbia’s best
groter zou mogen zijn, want hij geeft allerlei
tips voor het vermenigvuldigen
van deze succulenten, zulks aan de
hand van Euphorbia species ‘Lavasoa’.
Philippe Fenin brengt het eerste deel van
zijn reisverslag over Madagaskar waarin
euphorbia’s centraal staan. In deze aflevering
komen Euphorbia quartziticola,
E. itremensis en E. tulearensis aan bod.
Het julinummer van Kakteen und andere
Sukkulenten (65-7) komt met een
vrij uitgebreid artikel over moleculairbiologisch
onderzoek aan het geslacht
Oophytum dat in de Zuid-Afrikaanse
Knersvlakte voorkomt. De auteurs Rau,
Spamer, Rudolph en Schmiedel hebben
29 populaties van de beide oophytumsoorten
onderzocht. De beide soorten,
O. nanum en O. oviforme blijken verrassenderwijs
op genetisch vlak niet van elkaar
te scheiden te zijn, hoewel ze morfologisch
zeer goed te onderscheiden
zijn. Interessant is voorts dat planten van
de als ongeldig verklaarde soort O. nordenstamii
genetisch meer te onderscheiden
zijn van O. oviforme dan O. nanum.
Claudia Reichl, uit het zuiden van Duitsland,
beschrijft hoe zij met haar kleine
cactusverzameling omgaat: ’s zomers
buiten in de open lucht, ’s winters in een
lichte, koele kelder. Konrad Herm brengt
opnieuw herinneringen aan Werner
Uebelmann. Hij verhaalt over een reis
door Uruguay en de aangrenzende Braziliaanse
staat Rio Grande do Sul. Ook
in dit reisverslag komen diverse notocactussen
voorbij. Jörg Ettelt bespreekt wederom
een achttal geselecteerde cactussen
uit zijn verzameling, onder het motto
“Bijzondere cactussen als blikvanger”.
In de Karteikarten van deze KuaS worden
Gymnocalycium mostii en Gibbaeum
heathii voor het voetlicht gebracht.
Vermeldenswaard is zeker ook dat dit
KuaS-nummer het 199ste – en laatste –
redactioneel bevat van Gerhard Lauchs.
Wat mij betreft: petje af voor het jarenlang
maandelijks fabriceren van deze altijd
zeer lezenswaardige stukjes!
CaVeKa (27-7) bevat een portret
van Echinocereus berlandieri dat getoond
wordt door Frans Cuypers. Freddy
Lampo vult een aantal pagina’s met een
verhaal over Astrophytum myriostigma
en met belevenissen die er in de verte
mee te maken hebben. Myriam Desender-Bruneel
‘praat’ een aantal pagina’s
vol over de cactushobby waarbij de nadruk
op geënte planten ligt.
De inhoud van het Tsjechische Kaktusy
(2014-2) is voor ondergetekende
altijd moeilijk te traceren door zijn minimale
kennis van de gebruikte taal. De
Duitse en Engelse samenvattingen leveren
het volgende beeld op: de beschrijving
van de nieuwe Boliviaanse soort
Sulcorebutia lada-horacekii uit de omgeving
van Trojapampa, provincie Zudañez
(door Rudolf Slaba en Ladislav
Horáček), Euphorbia handiensis in haar
natuurlijke omgeving, het zuiden van
Fuerteventura (Eduard Chvosta), Matucana
hoxeyi met natuuropnames (Jan
©Succulenta jaargang 93 (6) 2014 289