december 2014 nummer 6

VERPOTTEN IN DE WINTER,
WAAROM NIET?
Arjen den Boer
Toen ik op een morgen in oktober in mijn kas rondkeek, ontdekte ik dat mijn Thelocactus
hexaedrophorus er niet bepaald florissant uitzag. De plant had ongeveer het uiterlijk dat
je, normaal gesproken, aan het eind van de winter zou verwachten. Een sterk gerimpeld
en ogenschijnlijk in de bodem verzonken uiterlijk, “deze plant heeft het duidelijk niet naar
haar zin”, dacht ik.
Afb. 1: De ongelukkige thelocactus nog in zijn pot
Toen ik de plant uit haar pot klopte
en het substraat van de wortelkluit aftikte,
vielen er nogal wat wortels af, het
substraat bleek nog licht vochtig terwijl
de laatste watergift al enige tijd geleden
was. Het is in zo’n geval zeer onverstandig
om een plant direct weer op
te potten; er is sprake van ‘open wonden’
en dus infectiegevaar. Ik heb de
plant dus maar opzij gelegd, ze zal pas
verpot worden als ik zeker weet dat de
wortelkluit kurkdroog is. Daarnaast lijkt
Afb.2: Uit de pot en het substraat verwijderd
voorlopig een lagere pot, of een schaal,
mij een betere behuizing. Ik geef de
plant een goede kans op overleven.
Dit voorbeeld dient er eigenlijk vooral
toe om aan te geven hoe veel groter de
overlevingskansen van een plant zijn als
die volledig droog staat.
Vaak als je met medeliefhebbers over
het verpotten van hun planten spreekt,
zullen ze aanraden om planten in het
vroege voorjaar te verpotten, natuurlijk
bij voorkeur voor de eerste watergift.
©Succulenta jaargang 93 (6) 2014 283