december 2014 nummer 6

VOOR HET VOETLICHT
Bertus Spee
Cephalocereus columna-trajani (de zuil van Trajanus
in Rome)
Deze plant verdient het er eens wat aandacht
aan te schenken. We komen ze nooit tegen in
cultuur, maar in de natuur groeien ze toch met
miljoenen in de Tehuacan Vallei in de deelstaat
Puebla, Mexico.
Alle andere cactussen die in deze vallei voorkomen
zijn wel in cultuur, dus toch vreemd dat
deze prachtig bedoornde planten nooit gekweekt
worden. Misschien is het moeilijk aan
zaden te komen? (Opm. redactie: waarschijnlijk
zijn deze planten nergens in cultuur en Mexico
verbiedt zowel het oogsten van zaden in de natuur
als ook handel erin).
Ze groeien in een behoorlijk warm gebied
waar het ook wel eens flink regent. De bodem
bestaat hoofdzakelijk uit doorlatende kalksteenplaten.
Deze platen zitten vol fossiele zeedieren
dus moet dit ooit oceaanbodem geweest zijn.
Deze planten zijn ook nog bekend onder de
oude naam C. hoppenstedtii.
Ceropegia woodii
Deze soort is al heel lang bekend als het Chinees
lantaarnplantje. De lange stengels ontspruiten
vanuit een ondergrondse knol. Ze
groeien het best in een hangpot en op een zonnige
plaats. We planten ze in een humusrijk substraat
en geven tijdens de groei matig water. Ze
bloeien gedurende de hele zomer.
Vermeerderen kan door de jonge knolletjes,
die aan de stengels verschijnen, op te potten. Ze
zullen spoedig aan de groei gaan. Deze knolletjes
worden ook vaak gebruikt om moeilijke
stapelia-soorten op te enten. Een expert hierin
was de onder de oudere liefhebbers welbekende
Paul Dekker.
In de winter houden we deze planten bij voorkeur
boven de 15 0 C en heel licht vochtig.
©Succulenta jaargang 93 (6) 2014 257