december 2014 nummer 6

in verschillende botanische tuinen staan,
om te bepalen of ze genetisch tot dezelfde
soort behoren. In rap Engels vertelde zij
over de studie die zich richt op bedreigde
cactussoorten waarvan de evolutie en de
genetische diversiteit nog niet zijn onderzocht.
Zie hiervoor ook het artikel in Succulenta
van december 2013.
Hier aansluitend werd er door het Engelse
comitélid David Rushforth, Trevor Wray
aangekondigd die zijn lezing de titel had
gegeven van: “Stunning Plants of the
South West USA”. Hij praatte op een licht
humoristische wijze zijn lezing aan elkaar.
Prachtige landschapsplaatjes in het mooiste
gebied van Amerika. We zagen natuurlijk
ook nog zijn favoriete cactussen waaronder
veel soorten van Pediocactus en Sclerocactus,
met als hoogtepunt de Echinocactus
polycephalus in Joshua Tree National Park.
Een lezing om wakker bij te blijven, velen
bleven nu rechtop in de stoel zitten en dan
doe je het als spreker goed.
mij, vooral toen hij begon met: “Sorry my
Engels is not so good”, dus behoefden we
de TGV niet te halen. We zagen beelden van
de parel van de Indische Oceaan, Socotra,
met als blikvanger Dracaena cinnabari, de
drakenbloedboom. De spreker vertelde iets
over het eiland, de grootte en de ligging ervan.
Veel planten die daar groeien zijn en-
De zondagmorgenlezing was van een
Fransman, Joël Lodé die het in de Engelse
taal zou presenteren. Een verademing voor
282
80
Verenigingsnieuws Succulenta Jaargang 93 (6) 2014
©Succulenta jaargang 93 (6) 2014