NHA UITGELICHT november 2020 / nummer 15

Brand in de Koningkerk, 23 maart 2003.
Overhandiging ereburgerschap van
Haarlem aan Harry Mulisch, 1995.
14
vermist. “Zouden ze onder die
muur terechtgekomen zijn? Maar
dat kón toch haast niet,” zeiden
we eerst nog tegen elkaar.’
‘Ondertussen moest er ook nog
geblust worden, het werk moest
afgemaakt worden. Terwijl we
wisten dat er iets vreselijks was
gebeurd. Na afloop, diep in de
nacht, ben ik naar de kazerne
gegaan en heb met de brandweermensen
gesproken. Ze zaten
in een kamer aan zo’n grote tafel
en ik ben er toen maar bij gaan
zitten. Je weet dat je niks meer
kan doen, behalve laten merken
dat je ook aangeslagen bent.
Dat was
dramatisch,
want ze kwamen
alle drie om
En dat was ik behoorlijk. Er was
in Haarlem nooit een slachtoffer
bij de brandweer geweest.
Trouwens, in de meeste korpsen
niet. Maar drie tegelijk en dan
met iedereen erbij… Het was erg
dramatisch. Het ergste wat ik heb
meegemaakt in mijn loopbaan.’
Over het contact met de Turkse
en Marokkaanse gemeenschap
‘Met de Turken hadden we altijd
veel contact. We hadden een
Turkse zusterstad, Emirdağ,
omdat de meeste Haarlemse
Turken oorspronkelijk uit die
omgeving komen. Ik zag ooit
op de Grote Markt een meneer
lopen met een aantal mensen
om zich heen, en ik zei: “Wie is
dat?” “Oh dat is de burgemeester
van Emirdağ.” “Zullen we die dan
maar eens even binnenvragen?”
zei ik. Zo is er met die stad een
verbinding gelegd, we hebben
werkbezoeken gedaan, uitwisselingen,
Haarlemse scholen hebben
zich verbonden met scholen
in Emirdağ, noem maar op. De
Turkse Haarlemmers hadden
daar echt wat aan, omdat ze een
gevoel van erkenning kregen, van
steun. Zo van: Wij vormen een
belangrijk deel van Haarlem.’
‘Er waren ook feestavonden waar
ik bij moest zijn. En dan dansen
met de Turkse meisjes als onhandige
Hollandse man… Bij de
Marokkanen herinner ik me, dat
toen de binnenstadmoskee (aan
de Krocht; wdw) klaar was, ik opperde
om de twee Marokkaanse
mannen die zich geweldig hadden
ingezet voor de bouw voor
te dragen voor een koninklijke
onderscheiding. Die zijn Ridder
van Oranje-Nassau geworden.
Ontzettend leuk.’ •
Jaap Pop, burgemeester
van 1995 tot 2006, werd
in september en december
2019 geïnterviewd door Wim
de Wagt in het kader van het
Oral History-project met oudbestuurders
van Haarlem en
Noord-Holland. De filmopname,
gemaakt door Jos
Fielmich, is op te vragen op
de studiezaal van het NHA.
15