2019-1 februari

COLLECTIEF VEILIG
UITDAGINGEN BIJ COLLECTIEVE
ROOKGASAFVOERSYSTEMEN
Zowel particuliere woningeigenaren als de VvE zijn zich vaak
niet bewust dat met de koop van een nieuwe cv-ketel ook de
rookgasafvoer aangepast of vervangen had moeten worden
(BZK 2016). Maar wie is nu eigenlijk verantwoordelijk voor wat?
Hoe kan dit proces in soepelere banen worden geleid? Welke
oplossingen worden er geboden om veiligheid te waarborgen?
Burgerhout heeft hiervoor een Whitepaper geschreven die hier
antwoord op geeft.
Download de Whitepaper op burgerhout.nl/whitepaper
NOTA BENE
Soms moet je
gewoon de regels
aan je laars
lappen
opgetekend door Johan Nebbeling
33
VvE Magazine # 1 | februari 2019
Bel voor meer informatie: 0592 34 30 43
burgerhout.nl
Burgerhout
Het begin is mooi, zoals het begin meestal mooi is. Jongen ontmoet meisje, ze vallen voor
elkaar en willen samen verder. Ze kopen een appartement, waar ze lang en gelukkig zullen
leven. Maar als hij na een paar jaar een ander ontmoet, trekt hij de deur achter zich dicht.
Zij blijft achter; eenzaam en depressief. Ze meldt zich ziek op haar werk, wil niemand meer
zien en trekt zich terug in haar appartement in een complex met acht woningen. En met
een VvE, waarvoor maandelijks de periodieke bijdrage moet worden betaald.
Daarvoor zorgde hij. Omdat hij niets meer van zich laat horen, moet zij het nu doen. Maar ze
doet het niet. Dat hebben haar medebewoners niet direct in de gaten, want de VvE heeft de
administratie uitbesteed aan een professionele beheerder. Die volgt strikt de procedures. Als
het bureau na de vijfde schriftelijke aanmaning nog geen reactie heeft gehad, schrijven die
regels beslaglegging voor.
Met een rechterlijke uitspraak op zak meldt zich de deurwaarder bij de woning. De bewoonster
doet niet open, want in al haar ellende doet ze voor niemand de deur open. Omdat ze niet op
de beslaglegging reageert, komt automatisch de volgende procedurestap in beeld: publieke
veiling van het appartement.
Als notaris krijg ik de opdracht die veiling te organiseren. Maar als ik de papieren doorlees, denk
ik: wat is hier in vredesnaam aan de hand? Heeft niemand de moeite genomen dat eens te
vragen aan de jongedame die op het punt staat haar huis kwijt te raken?
Ik besluit zelf op onderzoek uit te gaan en bel bij haar aan. Ze doet niet open, dus doe ik navraag
bij de buren. Van de buurvrouw hoor ik de grote lijnen van het verhaal achter de veiling: ruzies,
rotzak, rampspoed. Ze vertelt me tussen neus en lippen door dat de ouders van de bewoonster
af en toe langskomen om hun dochter te helpen.
Ouders?! Weet ze ook waar ik die kan bereiken? Een half uur later heb ik een hevig geschrokken
vader aan de telefoon. Dat het niet goed gaat met hun dochter wisten ze wel, maar dat ze op
het punt staat haar huis kwijt te raken... Meteen maken ze het verschuldigde bedrag over, dat
door alle bijkomende kosten is opgelopen tot 4500 euro. Ook regelen ze dat de VvE-bijdrage
voortaan automatisch wordt afgeschreven. De beslaglegging wordt opgeheven, de veiling
afgesteld.
Iedereen blij: de bewoonster, haar ouders én de VvE. Los van het feit dat niemand de buurvrouw
uit huis had willen jagen, krijgt de VvE ook de volledige vordering betaald. Bij een veiling zou dat
onzeker zijn geweest, omdat de hypotheekbank de eerste rechten heeft. Op het dieptepunt van
de woningmarkt was het de vraag geweest of er voldoende overschoot voor de VvE.
Nu mijn bekentenis: om te kunnen doen wat voor iedereen het beste was, heb ik de privacywet
overtreden en mijn geheimhouding geschonden. Willens en wetens en tot twee keer toe: ik had
de buurvrouw niet mogen benaderen en de ouders niet mogen bellen. Maar ik heb nergens spijt
van. Regels en procedures zijn nuttig en onmisbaar. Maar laten we wel proberen menselijk te
blijven en een beetje op elkaar letten.