Magazine Leef! 39

Interview
leuke van GPS is dat iedereen, die geïnteresseerd is in jouw
vorderingen, jou kan volgen. Voor de zekerheid had ik ook een
kompas in mijn uitrusting. En er is een tracker systeem dat de
organisatie gebruikt om te kunnen bepalen waar jij bent. Bij het
zien van een rood stipje weet de organisatie dat je tot stilstand
bent gekomen. Duurt dat te lang dan kan er sprake zijn van
een probleem waaronder een ongeval. In dat laatste geval
wordt één van de drie medische teams naar de betrokkene
op pad gestuurd met vier wiel aangedreven voertuigen. Geen
overdreven luxe want de helft van de deelnemers haalt de
eindstreep niet. Ook Field hield de nodige verwondingen aan
de twee races over. Dat komt mede door het feit dat je na elke
40 kilometer verplicht bent om van paard te wisselen en je
opnieuw aan elkaar moet wennen. Daar komt bij dat het ook
nog eens half wilde paarden zijn. Om over het sterk wisselende
landschap maar niet te spreken. Het zijn echte race paarden,
die ingezet worden, hoewel je dat bij de eerste aanblik niet
zou inschatten. Het zijn tanige paarden die heel lang heel snel
kunnen lopen. Ik houd van snelheid. De lokale stations die je
moet vinden en aandoen zijn optrekjes van daar aanwezige
families. Je eet lokaal voedsel met ze. Om de tocht binnen de
maximaal daarvoor staande tien dagen te kunnen afronden
moet je minimaal drie stations per dag op tijd aandoen. Je
vertrekt elke dag om 07.30 uur en om 19.00 moet je stoppen of
je nu wel of niet op een station bent aangekomen. Ben je daar
niet op tijd binnen dan lig je uit de race. Veilig ben je voor de
eindfinish als je 120 kilometer per dag weet af teleggen. Om
geen gezondheidsproblemen te krijgen met het water dat ik
meeneem gebruik ik een filter. Mijn grootste zorg is falen.” Niet
zonder trots laat hij weten dat hij de twee keer (2019 en 2022)
dat hij meedeed ze allebei heeft uitgereden. Dat betekent dat
hij de ingerichte stations ook allemaal binnen de gestelde tijd
heeft bereikt. “Finishing is winning”. Bij de finishplaats zijn
familieleden waaronder partner Katja Kappelhof welkom waar
niemand toegelaten is bij de tussenstations.
Voorbereiding is alles
Dat je lichaam en je geest in staat moeten zijn om zo’n race
met succes te vervolmaken zal duidelijk zijn. Dat vergt een
gedegen voorbereiding met de nodige trainingen. Field
ging daarvoor naar Jordanië waar de omstandigheden
vergelijkbaar zijn en de Arabische paarden te vergelijken
zijn met de paarden die bij de derby worden ingezet. Aan de
Mongolon Derby die ieder jaar met een ander traject wordt
verreden gaat ook een driedaagse cursus aan vooraf. Daarbij
wordt naast de belangrijke navigatie ook gewezen op de
gezondheidsvraagstukken.
Paarden belangrijk voor de partners
Samen met zijn partner Katja Kappelhof, die ook bij het
gesprek aanwezig was, heeft Mike Field drie paarden. Deze
paarden staan in Noordwijk op een locatie aan de Zwarteweg.
Mike rijdt zowel dressuur- als springwedstrijden en is eigenlijk
altijd bij de paarden te vinden als hij niet aan het werk is of in
het buitenland zit. De paarden zijn fitnessclub, sociaal contact
en huisdier ineen.
Nog een keer meedoen
Als het aan Mike Field ligt doet hij nog een keer mee aan de
Mongolon Derby. Als hij die zou uitrijden dan zou dat een
unicum zijn omdat de meeste deelnemers het na de eerste
keer voor gezien houden. Maar een dingetje zijn nog de
financiën. Het inschrijfgeld van € 14.000 is niet mis. En daar
komen nog de vliegkosten en de voorbereidingen bij. Ook
is Field bezig met de deelname aan een andere uitdaging
namelijk de paardenrace in Namibië die ook hoog in de
ranglijst van zwaarste races in de wereld staat.
ALS ÉÉN VAN DE
ZEER WEINIGEN HEEFT
HIJ TWEE KEER DE
MONGOLON DERBY
UITGEREDEN
45