Magazine Leef! 39

Dagelijks in de vroege uren arriveert hij op het terrein
van het welbekende ‘Rolly Golf’. Waar hij samen met zijn
vrouw Truus van den Berg, een telg uit een andere echte
Noordwijkse, als muzikaal bekendstaande familie, de
puntjes op de i zet bij het dagelijks onderhoud.
Groene Vingers
Als we Kees Ruigrok daar op ‘het Adventurepark’ met
5000m2 fun voor het hele gezin ontmoeten, is hij juist
klaar met het periodiek snoeien van de heesters op het
park. De weelderige beplanting gedijt zichtbaar goed
onder zijn beheer. Niet alleen de bomen en struiken
maar ook de eenjarige bloeiers en de prachtige dahlia’s
vervangen al een poosje de in het voorjaar rijkbloeiende
tulpen narcissen en hyacinten. Een man dus met groene
vingers die, na zijn ochtendsessie op ’de Rolly’, zich verder
bekommerd om een omvangrijke groentetuin nabij de,
wat Noordwijkers noemen, de Thomassiesbrug. Het
landje in het Varkensbos aan de Nachtegaallaan, ooit
door zijn vader beheerd maar waar al weer jaren zoveel
mogelijk biologisch gezaaid en geoogst wordt door
de volgende generatie Ruigrok. Kees vertelt dat in
zijn arbeidzame leven het vaak hard werken was.
Aanvankelijk altijd op het land in de bollen en bloemen
en later ook in de peen. Werken is dus de rode draad en
de meest tijdrovende bezigheid geweest die naar zijn
zeggen wel met veel plezier werden uitgevoerd.
ZIJN GRATIS
ADVIES IS EVEN KORT
ALS DUIDELIJK: ‘HEB
HET NAAR JE ZIN’
Sport
In zijn leven neemt echter ook sport een belangrijke
plaats in. Aan zijn veelbelovende voetballoopbaan kwam
een abrupt einde na een zeer gecompliceerde beenbreuk.
Dat weerhield hem er later niet van om het tennisracket
en de golfclub ter hand te nemen en daaraan zijn plezier
te beleven. Veel plezier was er ook in de vroege periode
dat in Noordwijk het zaalvoetbal werd geïntroduceerd.
Als sponsor en coach was hij toen wekelijks actief in de
toenmalige Northgohal waarbij de derde helft voor velen
en dus ook voor Kees, een belangrijke plaats innam.
Tegenwoordig is het vooral naar sport kijken. Natuurlijk
langs het veld als een van de kleinkinderen actief is maar
ook via het Tv-scherm. Voor de grote wielerkoersen
wordt ruim tijd vrijgemaakt, voetbal bekijkt hij vooral
in de samenvattingen. Overigens met uitzondering bij
optredens van de landskampioen, door hem steevast
aangeduid als ‘mijn Feijenoord’. Hij kijkt ook naar de
Formule 1. Kees: ‘maar die zijn slechts de eerste paar
rondjes interessant.’ Hij legt uit dat de spanning vooral zit
in wel of geen opzienbarende crash zo vlak na de start en
dat het vervolgens maar rondjes draaien hem nauwelijks
boeit. Meer tijd en aandacht is er voor de topprestaties bij
de atletiek want daar geniet hij bijzonder van. Zelf sporten
beperkt zich inmiddels tot een rondje fietsen en het
regelmatig spelen van een partij biljart in Royal. Kees is
zeer ervaren biljarter want deze sport beoefende hij vanaf
zijn jonge jaren en op behoorlijk regionaal niveau.
Tegenwoordig beleeft hij vooral plezier aan het
3bandenspel. En aan het biertje wat ook voor biljarters
onmisbaar is bij het napraten.
Natuur
Als jonge jongen al trok hij het duin en de bossen in om te
genieten van de natuur. Zijn kennis van wat daar leeft en
groeit is vaak aanleiding tot boeiende soms zeer smakelijke
verhalen uit het verleden. Waarbij nadrukkelijk de jacht op
wild een plaats inneemt. Tot voor kort trok Ruigrok nog
door de polders om zijn bijdrage te leveren aan het beheer
van de wildstand. Vele jaren was hij daarin actief en daarbij
zeer behendig geworden met de polsstok om waterbarrières
te kunnen nemen. Maar toen de krachten wat
minder werden en de dreiging van een plons in het
midden van de sloot te groot werd, borg hij verstandig
genoeg deze polsstok definitief op. Maar de interesse voor
alles wat natuur heet is gebleven en zijn smakelijke
anekdotes blijven boeien. Kees zegt zich wel zorgen te
maken over de wildstand met veel damherten en te veel
vossen. Met als gevolg het verdwijnen van patrijzen en een
snel krimpend aantal duinkonijnen. Hij vertelt erover met
een ondeugende blik in zijn ogen: ‘Er waren tijden dat je
over konijnen kon struikelen en ik soms zomaar een konijn
vond in een toevallig geplaatste strik. Maar sinds de komst
van de vos ligt er bij ons nauwelijks meer een verse
konijnenbout in de juspan. Tegenwoordig nog wel eens
een haas of een eendenborst.’
5