Magazine Leef! #40

eek
ven) zitten.
aken met
tmassage of
massage?
ehandelingen
minuten
p.v. €150)
en
massage en
381 206.
16
TERUGBLIK 2014 #3
Indian Summer
De bomen kleuren prachtig groen-geel-oranje, het is droog en
de temperatuur nog aangenaam. Het lijkt wel zomer en toch is
het herfst. We noemen dit verschijnsel: Indian Summer. Beroemd
in Canada en de VS, maar ook in Noordwijk te zien. Leef! nummer
3 was voor een deel gewijd aan het bonte kleurenspektakel,
dat prachtige plaatjes opleverde. Op de voorpagina zien we
Jeroen de Haas (een leven lang werkzaam in de bloemen, nu
gepensioneerd) en zijn vrouw Ien, wandelend in het bos.
Destijds brachten ze daar samen heel wat tijd door. In een
groot artikel, verderop in het blad, staan ze in de Stuifduinen
waar boswachter Thomas Peek uitleg geeft. Ook is een foto
afgebeeld van Jeroen in de Jeroenskerk. Hij was er jarenlang
klokkenluider. Zijn echtgenote zat achter de kassa en verkocht
toegangsbewijzen in de toren. Je kunt de twee gerust rasvrijwilligers
noemen: ze waren allebei tevens actief voor
voetbalclub SJC en Jeroen was ook nog suppoost en bollenverkoper
bij streekmuseum Veldzicht.
indian summer
Indian
Summer
De bomen kleuren prachtig
groen-geel-oranje, het is droog
en de temperatuur nog aangenaam.
Het lijkt wel zomer en
toch is het herfst.
We noemen dit fenomeen
Indian Summer. Beroemd zijn
de Indian Summers in Canada,
maar ook in Noordwijk is
dit weergaloze kleurenspektakel
te zien.
Consequentie is wel dat de zaadverspreiding van de
bomen via de eekhoorn nu ook een stuk lager ligt.
Spechtensmidse
in Noordwijk
Voor velen is het de mooiste tijd van het jaar: herfst.
De imposante kleuren, het mooie licht: het zorgt voor
prachtige plaatjes en heerlijke geuren. Ook in de bossen
en duinen van Noordwijk is het weer genieten van een
NR03 NAJAAR 2014
onvervalste Indian Summer.
TEKST SYBYLLE KROON BEELD BURO BINNEN
De zaden van de dennenboom worden ook verspreid door
de specht, die net als de eekhoorn dol is op dennenappels.
Met een beetje geluk ontdekt de wandelaar of fietser in het
Noordwijkse bos een spechtensmidse. Een specht breekt
namelijk een dennenappel van de tak af, neemt hem mee
naar ‘zijn’ boom waar hij een ideaal plekje heeft gevonden
om de dennenappel in vast te klemmen en leeg te eten.
Als de dennenappel leeg is, gooit de specht hem weg.
Onderaan die boom kunnen wel honderden lege
dennenappels liggen. Als je zoiets in de herfst ziet, kijk
dan even naar boven, wie weet ontdek je dan waar de
specht zijn ‘smidse’ heeft.
Oog in oog
Doordat de loofbomen langzaam maar zeker hun blad
verliezen, wordt het bos lichter en kaler: daardoor zie
je in de herfst ook vaker reeën, damherten of vossen.
‘Het zijn er dus niet meer, maar ze zijn beter zichtbaar’,
verklaart Thomas. ‘Als je even rustig gaat zitten, dan zie
je veel meer dieren om je heen. Elke dag sta ik oog in oog
met een damhert of vos. Je moet er wel oog voor hebben
en de rust voor nemen. Dus stap eens van de fiets af, dan
zie je veel meer.’
Afwisseling
Het mooie van Boswachterij Noordwijk is de afwisseling:
‘Het is niet een heel breed gebied, je loopt van loofbos
en dennenbos naar het struweel, de overgang van bos
naar duin en via de duinen naar het strand’, vertelt
Th0mas. ‘En in elke omgeving is in de herfst iets
bijzonders te zien. Ook op het strand. De zee is wilder,
er zijn vaker zeehonden te zien, er spoelt van alles aan
zoals zwaardschedes, rogge- en haaieneieren. In een
uurtje tijd loop je door vier verschillende landschappen
waar veel te zien en te beleven is. Dat is toch prachtig?’
Jong bos
Het bos rond Noordwijk is nog betrekkelijk jong.
Echt oude bomen zijn overblijfselen van oorspronkelijke
landgoederen die vroeger tussen de ‘woeste
gronden’ lagen. Deze woeste grond was niet geschikt
voor landbouw. Staatsbosbeheer kreeg in
de beginjaren van de twintigste eeuw de opdracht
deze woestenij nuttig te maken. Omdat er in die
tijd ook veel werkloosheid heerste, werden in het
kader van werkverschaffing bossen geplant. In
Noordwijk werden in de jaren ’30 dennenbomen
geplant en in de jaren ’60 nog eens loofbomen.
Een boswachter had in die tijd een letterlijke taak:
hij moest op het bos wachten.
JEROEN EN IEN DE HAAS IN DE NOORDWIJKSE STUIFDUINEN. BOSWACHTER THOMAS PEEK GEEFT UITLEG.
magazine
Indian Summer
Herfst in Noordwijk
Gezond wonen
De schijf van 5 voor je huis
De Wmo
Nieuwe wet, nieuwe vragen
Senioren in actie
In bos, zwembad en theater
Lekker en verantwoord eten
Een kijkje in diverse keukens
Genieten
Als Jeroen de Haas niet in het Noordwijkse bos (zie voorpagina)
of duin (zie foto op pagina hiervoor) te vinden is, is de kans
aanwezig dat hij in de toren van de oude Jeroenskerk aan de
touwen hangt. Hij is een van de klokkenluiders van Noordwijk.
Jeroen de Haas (72) werkte zijn hele leven in de dahlia’s en
bloemen. Sinds zijn pensionering is de Noordwijker niet achter de
geraniums beland, maar als vrijwilliger op diverse fronten actief
gebleven. Zo is hij is een van de tien leden van het Noordwijkse
klokkenluidersgilde. Sinds 2009 is het luiden van de klokken van
Jeroen onderdeel van zijn leven geworden. ‘Elke eerste zondag van
de maand en bij bijzondere gelegenheden mogen we de klokken
van Jeroen luiden’, vertelt hij. Zijn vrouw Ien (64) zit als vrijwilliger
achter de kassa en verkoopt toegangsbewijzen in de toren.
Ook is het echtpaar De Haas vrijwilliger bij de Noordwijkse
voetbalclub SJC. ‘Al sinds 1980’, vult hij aan. ‘Ik deed ook al
vrijwilligerswerk toen ik zelf nog werkte’. De Haas brengt de
Alstublieft
post rond en zorgt voor de belijning op het veld, Ien staat
wekelijks in de voetbalkantine.
Jeroen de Haas is ook nog bij museum Veldzicht als vrijwilliger
Gratis informatiemagazine
speciaal voor Noordwijkse
senioren en voor alle
Noordwijkers die gezond
en leuk oud willen worden.
aan het werk: als suppoost en sinds begin september elke vrijdag
ook als bollenverkoper. Tot eind november kan men bij het
museum voor bollen – en een gesprekje met rasvrijwilliger
Jeroen de Haas - terecht. Het Noordwijkse echtpaar geniet
dus niet alleen van hun vrije tijd, maar vult die ook nog eens
heel nuttig in.
van de nazomer
Bewaareditie!
Activiteitengids
ouderenbonden
2014-2015
07
Samen wandelen in het bos en
de duinen, zoals vroeger, doet
het echtpaar De Haas niet meer.
Bij Jeroen is twee jaar geleden
lymfeklierkanker ontdekt, Ien
heeft COPD. Toch verricht de
mannelijke helft anno 2023
nog steeds vrijwilligerswerk: bij
museum Veldzicht en SJC. “Ik heb
het vrijwilligersbloed van huis uit
meegekregen.”
TEKST JAAP VAN EKERIS
BEELD BURO BINNEN
De inmiddels 82-jarige Noordwijker
voert het woord, terwijl zijn vrouw
(73) op de achtergrond meeluistert.
Ondanks zijn ziekte voelt hij zich
nog goed, zegt hij. Voor Ien geldt
dat minder: vanwege de COPD kan
ze weinig meer. “We gaan af en toe
met zijn tweetjes een stukje fietsen
of pakken ergens een lunch. Dat lukt
prima. Voor de rest proberen we van
dag tot dag te leven.”
Suppoost en bollenverkoper
Het echtpaar denkt met plezier terug
aan de fotomomenten in het bos en
in de duinen. “Het duurde niet eens
zo lang, misschien maar een halfuur
per sessie. Maar we vonden het heel
leuk en hebben naderhand een hoop
reacties gehad.” Jeroen vertelt over
het groene jasje dat hij op de coverfoto
losjes over zijn schouder heeft
geslagen. “Dat was niet van mij maar
van de boswachter. Het moest groen
zijn, hè.”
In het artikel van toen staat ook een
foto van hem in de toren van de
oude Jeroenskerk. Vanaf 2009 was
de gepensioneerde Noordwijker
jarenlang klokkeluider, en één van
de tien leden van het plaatselijke
klokkenluidersgilde. “Omdat ik last
kreeg van mijn schouder ben ik
daar op een gegeven moment mee
gestopt. Het ging niet meer. Wel ben
ik ‘s zomers nog steeds suppoost
in Veldzicht én ik doe daar van
september tot en met november de
bollenverkoop; de opbrengst hiervan
gaat naar het Genootschap Oud-
Noordwijk. Bij SJC doe ik niet zo veel
meer, ik help alleen nog mee bij de
jaarlijkse konijnenveiling.”