Tweede Kamer

1815
• — ^ — — .
77ste VERGADERINU. — 7 MEI 1908.
6. Regeling der visteherijen.
nu niet zeker, of hetgeen ik ga zeggen ook in Pruissen geldt,
maar zeer zeker is dit het geval in Baden.
In Baden dan w voorgeschreven, dat de pachters van openbare
wateren, van open rivieren — niet van gesloten wateren, zooals
kanalen of vy'vers—jaarlijks een voorgeschreven getal, dikwijls
eenige duizenden, jonge vischjes, onder toezicht van een beambte
van den Staat in het water moeten poten, opdat de vischstand
niet zal achteruitgaan, opdat het vischwater niet doodgevischt
zal worden.
En als nu de heer Schaper zegt, dat dit toch niet gebeurt,
dan moet hij zelf maar eens gaan zien, wat er te zienisopd.it
gebied.
Zoo zal men dus de rationeele verpleging van het vischwater
zooals die eigenlijk behoort te zyn, belemmeren, schaden, tegenhouden.
Toch ben ik er niet voor ook in dit opzicht den boog
te sterk te spannen. De nieuwe bepaling, dat de uitvoerende
macht het in de hand zal hebben in hoeverre het Rijkswater
zal worden opengesteld, juich ik toe. Maar men moet daarbij
in het oog houden, dat het hier geldt een zaak van velerlei
opvatting en nu is mijn bezwaar tegen de bepaling, dat niet de
minste — ik zeg niet: zekerheid — maar zelfs geen richting
aangegeven is welk stelsel hierbij zal worden gevolgd.
Wü hebben hier weer een punt, dat tijdens den loop van de
behandeling in de wet is gekomen. Het heeft er bij de indiening
niet in gestaan en het is een van die punten welke eerst in de
Memorie van Antwoord zyn toegelicht, waarover dus geen
schriftelijk debat is gevoerd en waarover de K;imer geen gelegenheid
heeft gehad de Regeering nadere inlichting te vragen.
Nu is in de Memorie van Antwoord deze toch inderdaad zeer
belangrijke bepaling absoluut niet toegelicht. Men vindt daar
eenvoudig:
„Het verdient aanbeveling, dat aan de beoefenaren van dien
tak van visscherij eenige meerdere waarborg zal worden verschaft
dat zij steeds vischwater zullen kunnen vinden, waarin, zonder
dat daarvoor de medewerking van den beroepsvisscher behoeft
te worden ingeroepen, met den heugel mag worden gevischt.
Daartoe strekt art. 17, vierde lid e (nieuw), houdende
dat het verbod om zonder vergunning te visschen niet geldt
voor het visschen met één hengel in de hand in de bij de
artt. 577 en 579 van het Burgerlijk Wetboek bedoelde wateren,
voor zooveel die bij algemeenen maatregel van bestuur zullen
worden aangewezen."
Dit is al wat er staat, al wat de Kamer weet over de bedoeling
van deze bepaling en over de bedoeling van deze aanwijzing.
Nu zou ik wel aan de Regeering willen vragen , wat eigenlijk
het beginsel is waarnaar hierbij gehandeld wordt.
Wat stelt men zich voor van die aanwijzing? Zullen het
rubrieken zyn van wateren, die zullen worden opengesteld, bijv.
de groote rivieren? Ik noem iets, het is een tamelijk omlijnd
begrip, dat juist onlangs in een wetsontwerp een nadere omschrijving
heeft gekregen. Men kan een ander categorie bedenken;
de Regeering kan zeggen: wy zullen die vrijheid niet geven
overal waar de Staat geen eigenaar van het vischrecht is. Dat is
ook een stelsel. Kan de Regeering hieromtrent eenige mededeeling
doen ? Kan zij ons mededeelen, wat hier stelsel zal zijn, indien
er namelijk eenig stelsel is?
Dit is geen vraag van wantrouwen. Al is deze Minister in dit
opzicht mild gestemd, er kan een andere Minister komen, die
een geheel ander inzicht is toegedaan, maar indien er naar eenig
bepaald beginsel gehandeld wordt, dan is er voor dergelijke
wisseling van denkbeelden minder plaats.
Wat betreft de ingediende amendementen, in hetgeen ik gezegd
lieb ligt reeds opgesloten, dat ik mij met bet amendement van
den geachten afgevaardigde nit Appingedam niet zal knnnen
Vereenigen, omdat ik de Regeering in dit opzicht vertrouwen
wil schenken en ik reken dat zy hierbij een milde opvatting
zal zyn toegedaan.
Het amendement van den geachten afgevaardigde uit Kampen
is niets anders dan een andere wyze om dezelfde zaak te regelen.
Ik kan mij zeer goed voorstellen , dat men daarmede meer
ingenomen is en ik heb tegen het amendement geen bezwaar.
Ik zal afwachten wat de Minister hieromtrent zeggen zal. De
hoofdzaak van het amendement van den heer Reyne tegenover
het Regeringsvoorstel is eigenlijk, dat wat de een regel noemt*
de ander uitzondering noemt en omgekeerd, dat de uitzondering
van den een by den ander regel is. Practisch is er zeer veel te
zeggen i vóór het amendement van den heer Reyne, omdat het
beter is een lyst te maken van uitgesloten dan een lijst, van
de toegelaten wateren. Het kan toch zyn dat men in een
dergelijke lyst wateren zal opnemen waarvan het twijfelachtig
is of zy tot de wateren behooren, welke bedoeld zyn by de
artt. 577 en 579, en dan, nadat zij opgenomen waren, misschien
een arrest van den Hoogen Raad komt, dat zegt: neen die wateren
behooren daar niet thuis.
Het amendement van den geachten afgevaardigde uit Schoterland
komt my voor niet zonder bedenking te zyn.
Daarin wordt eigenlijk bepaald, dat iedereen die de vrije beschikking
over zyn eigendom wil behouden, dat in het openbaar
moet aankondigen en daarvan een bepaalde verklaring moet
geven. Ik meen ddt dit de verkeerde wereld is, die geheel thuis
behoort by al de averechtsche begrippen, welke op het gebied
der visschery heersenen en waarover reeds een paar woorden
gesproken zyn. Maar dit is toch een zeer krasse uiting van
die verkeerde begrippen, dat men, om zyn eigen erf en hetgeen
zich laarop bevindt, b. v. zyn appelen of peren, te beschermen,
moet kond doen aan den volke: ik verkies niet, dat die gestolen
worden.
Ik heb ook nog andere bedenkingen tegen het amendement
van den geachten afgevaardigde uit Schoterland, omdat ik geloof,
dat by' de formuleering van zyn uitspraak het dikwyls zeer
moeilyk zal zyn voor de ambtenaren van het openbaar ministerie
om te weteu, of zy een verbaal dat aangebracht is, zullen moeten
vervolgen, ja dan neen. Er staat in deze bepaling niet hoe dat
uitdrukkelijk verbod zal moeten geschieden; er staat voorts:
,tenzy de rechthebbende dit uitdrukkelijk aan anderen verboden
heeft"; wil dat zeggen: dat het niet verboden behoeft te zijn
aan degenen die de overtreding plegen ? Ik geloof, dat men
hier zal komen tot moeilijkheden, die vooral voor de repressieve
werking der wet — en daarom gatt het nu toch — weinig bevorderlyk
zullen zyn.
Wat het punt betreft door den geachten afgevaardigde uit
Leiden besproken, zou ik hem in overweging willen geven niet
al te los te zijn met de vereischten die in de wet gesteld zullen
worden aan het geven van vergunningen. Ik geef toe, dat de
vergunningen iets eenvoudiger kunnen worden ingericht, dan
ze in de wet, op het voetspoor van het artikel op de kustvisschery,
zyn omschreven. Maar om eenvoudig terug te keeren
tot het stelsel der wet van 1857, waarin alleen gesproken wordt
van schriftelijk bewys der rechthebbenden, ik geloof niet, dat
dit geraden zou zyn. Ik geef den geachten afgevaardigde in
overweging dit artikel niet geheel uit te kleeden, en nog eenig
vleesch aan het geraamte te laten zitten.
De heer Talma, Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel:
Mijnheer de Voorzitter! De onderscheiden amendementen die op
art. 17 zyn voorgesteld, hebben ongeveer alle betrekking op
dat deel van het artikel dat handelt over de hengelrechten.
Het is wel zeker, dat deze disenssiën het geheele Nederlandsche
volk diep zullen doordringen van het feit, dat er geen schijn
of schaduw van verandering der rechten van het volk kon
plaats hebben zonder dat daarover in den breede van gedachten
werd gewisseld. Dit is maar goed ook, want het blykt soms,
dat zelfs zeer verlichte vertegenwoordigers van dat volk omtrent
die rechten niet altijd een heel zuivere voorstelling hebben.
Zoo heeft byv. de geachte afgevaardigde uit Schoterland zooeven
een redevoering gehouden, waarbij by' bleek uit te gaan
van het denkbeeld dat heel iets anders rechtens ie op dit
oogenblik dan inderdaad het geval is. Ik geloof, dat het dan
weer goed is, dat de behandeling dezer wet niet alleen de
denkbeelden van het volk kan verhelderen omtrent hetgeen in
de wet komt te staan, maar ook omtrent hetgeen op dit
oogenblik vigeert en bly'ft vigeeren. Ik kom daarop straks terng.
Ik zal vooreerst moeten spreken over de vraag in hoever het
amendement-Schaper aannemelijk is. Ik zou zeggen, dat deze
geachte afgevaardigde hier toch inderdaad een sprong wil doen
die te groot is. Hy wil alle wateren die bedoeld zyn in artt.
577 en 579 van het Burgerlyk Wetboek, openlaten by de wet