Tweede Kamer

1*20
77ste VERGADERING. — 7 MEI 1908.
6. Regeling dor visseherijen.
meeuing, dat de miudere waarde van enkele punten, die in alinea 3
van art. 17 worden genoemd, en die ik zou willen verwijderd
zien, moeilijk kan woiden aangetoond.
Nu zal ik de allerlaatste zy n om te ontkennen, dat die punten
hoofd voor hoofd een zekere beteekenis hebben en de intensieve
kracht van dat getuigschrift niet zouden versterken, maar daarover
loopt de quaestie niet. De groote vraag is, of een schriftelijke
vergunning, door den rechthebbende zelf aan een ander uitgereikt,
niet voldoende is, om aan dien ander het gebruik
van het vischwater op een zeker oogenblik te verzekeren, en
of wü, buiten die louter schriftelijke vergunning, nog dergelijke
détails in die vergunning noodzakelijk moeten achten als hier
in art. 17, al. 3, worden genoemd.
Tot verdediging van dit nieuwe standpunt — want het ia
een geheel nieuw standpunt — heeft de Minister naar mijn
overtuiging geen bewijsgronden aangevoerd. Wat ik wil, stond
toch niet alleen in de bestaande wet, maar als ik mij niet vergis,
gold het tot heden ten aanzien van elke schriftelijke particuliere
vergunning, die wjj in de tegenwoordige wetgeving kennen.
Ik geloof namelijk niet, dat er andere schriftelijke particuliere
vergunningen bekend zijn, die aan dergelijke détail-eischen moeten
voldoen, als in dit art. 17 onder 3 worden genoemd.
Daarom komt het mü voor, dat, afgescheiden nog van de moeilijkheden
in de practijk, die ik van morgen heb gememoreerd,
wanneer een eigenaar een schriftelijke vergunning geeft, waarin
natuurlijk zijn eigen handteekening zal staan en in vele gevallen
ook de naam van dengene aan wien hij dat recht op een gegeven
oogenblik toekent, deze ten aanzien van het gebruik van
dat vischwater voldoende is.
Een bepaling als hier wordt voorgesteld zal in de practijk
alleen dit gevolg hebben , dat de wet op dit punt geregeld zal
worden ontdoken. Herhaaldelijk hoort men, dat, terwn'1 de
bestaande wet het begrip schriftelijke vergunning niet nader
omschrijft, nu reeds telkens en telkens van dien eisch wordt
afgeweken en in de practijk de mondelinge vergunning dikwijls
de schriftelijke, die in de wet als eisch is gesteld, vervangt.
Maar hoeveel te meer zal dit het geval zyn, wanneer men den eisch
dier schriftelijke vergunniug aan al de bepalingen gaat binden
die hier worden opgenoemd.
Bovendien wijs ik op het gevaar, dat, wanneer degeen die het
recht op dat vischwater aan een ander gunt, ook maar één van
deze bepalingen heeft vergeten, iemand, dien h\j anders in z\jn
vischwater zou willen toelaten, op grond van dat verzuim, door
den kantonrechter, zich het recht zou kunnen zien ontnomen,
om in het vischwater te blijven visschen.
Het is om die reden, dat ik de Kamer wensch voor te stellen
alinea 3 van art. 17 geheel te doen vervallen. Bü aanneming
zal dan ook o onder de vierde alinea moeten vervallen.
Mijnheer de Voorzitter! Ik heb de eer mijn amendement aan
te bevelen.
De Voorzitter: Door den heer de Visser wordt als amendement
voorgesteld alinea 3 en onderdeel a van alinea 4 van art. 17
te doen vervallen.
Het amendement wordt ondersteund door de heeren de Savornin
Lohman, van Veen, Duymaer van Twist, van Vlijmen, de Klerk
en Ketelaar, en komt mitsdien in behandeling.
De heer Reyne: Mn'nheer de Voorzitter! Het z\j mü veroorloofd
in de eerste plaats een enkele opmerking te maken naar
aanleiding van hetgeen door den Minister is gezegd over het
door mij bü amendement voorgestelde nieuwe art. 17a, dat van
de openbare kennisgeving.
Ik ben nog altijd van meening, dat het voorschrift betreffende
de schriftelijke vergunning een noodeloozen last en omslag zal
veroorzaken aan de personen die op andere w\jze in hetzelfde
kunnen voorzien.
Het zou echter zeer onheusch ziju tegenover de heuschheid
van den Minister, die zijnerzijds sterke bezwaren heeft geopperd,
dit amendement te blijven handhaven. Wanneer ik op dit oogenblik
dat amendement intrek, omdat ik volkomen toegeef, dat het
begrip ,openbare kennisgeving" staande de vergadering moeilijk
te omschrijven is, geef ik den Minister echter in overweging
om, waar het niet waarschijnlijk is, dat wij heden het hoofdstuk
der binnenvisscherij zullen afhandelen, eens na te gaan of te
laten nagaan of er niet een artikel ware in te lasschen, ten einde
in dat bezwaar van dien noodeloozen omslag te voorzien.
Mijnheer de Voorzitter! Ik trek derhalve het amendement
betreffende de openbare kennisgeving in.
Wat het tweede amendement betreft, dat omtrent het visschen
met den hengel, daartegen is geen bestrijding geleverd, en ik
behoef dus niet in een nadere verdediging te treden.
Iets anders is het met het amendement dat strekt om de
slotwoorden van art. 17, 4°., e, door andere te vervangen, en dat
door den Minister is overgenomen. Ik wil natuurlijk gaarne
voldoen aan den aandrang van den Minister om het woord
.daarvan" te doen vervallen.
Nu bü de bespreking van dit amendement door den heer
Schaper nogmaals de beteekenis van het artikel in debat is gebracht,
zü het mü veroorloofd daarover nog een enkele opmerking
te maken. Wanneer ik den Minister dank zeg voor de overneming
van niijn amendement, dan ligt daarin natuurlijk opgesloten,
dat ik in die overneming niet zie wat de heer schaper meent
dat er in gezien moet worden, nl. een quaestie van formuleering.
Ik ben Zün Excellentie erkentelük voor de overneming,
omdat naar het stelsel van mgn amendement de openbare
waters als regel open zullen staan voor de hengelsport en dat
als uitzondering de gesloten wateren zullen worden vermeld.
Bovendien zullen de redenen voor het sluiten dier wateren
bekend zün, zoodat de heer Schaper of wie ook bü elke gelegenheid
daarnaar zal kunnen vragen en daarover zün oordeel zal
kunnen zeggen. Er is dus niet de minste kans, zooals de heer
Schaper het uitdrukt, dat het groote watergebied toch gesloten
zal worden voor de hengelsport. Neen, het groote watergebied
zal daarvoor open blyven en alleen daar waar gewichtiger
belangen dan de hengelarü zullen gelden, zal de Minister de
bevoegdheid krügen de wateren te sluiten.
Dat acht ik een groot voordeel, want nu herhaalt de heer
Schaper wel, dat het openbare water niet geschikt is voor het
vischkweeken, maar, als hü in die richting zün inlichtingen
heeft ontvangen, is hü niet geed ingelicht.
Zooeven is reeds door den heer Tydeman opgemerkt, dat het
poten van trekvisch niet, maar het poten van standvisch daar
wel degelyk mogelük is. Eu tot de standvisch behooren de meest
gezochte vischsoorten, die tegenwoordig in onze binnenwateren
worden gepoot.
De heer Schaper zegt, dat het kweeken van die visch in de
openbare wateren niet voorkomt, maar ik wil er op wyzen dat
hü beter kon weten uit het orgaan der Heidemaatschappü, de
vereeniging met welke wij gisteren en heden dien geachten
afgevaardigde op zoo zonderlinge wüze hebben hooreu omspringen.
Als het nl. in de kraam zyner amendementen te pas kwam,
werd die maatschappü het ééne oogenblik veroordeeld als gezworen
vyand van het hengelen, en het andere oogenblik als
deskundige binnengehaald. Ik zou den heer Schaper, die zegt
dat er in onze openbare wateren geen bepaalde vischkweek plaats
heeft, verwüzen naar het voorlaatste nummer van het orgaan
der afdeeling zoetwatervisscherü van de Heidemaatschappü.
Daarin zal hü vinden, in de eerste plaats het bericht, dat de
polder Wüde-Wormer voor het uitzetten van Gallicische karper
is gebruikt, en ten tweede dat die karpers door hengelaars van
elders zün weggevangen.
Waarom haal ik dat aan ? De heer Schaper heeft straks zelfs
de arbeidersbelangen ter sprake gebracht, alsof het arbeidersbelang
erg zal worden geschaad door het thans gewüzigde
Regeeringsartikel! Maar ik wijs er op, dat het uitzetten van pootvisch
in den polder Wüde-Wormer niet is geschied door
.kapitalisten" maar door zeer mingegoede menschen, door beroepsvisschers
in armelüke omstandigheden. Echter de visschen zü'n
er weggevangen door hengelaars, door menschen van elders,
die maatschappelük vrü zeker in veel gunstiger levensomstandigheden
verkeerden dan die visschers.
Is het dus onjuist van den heer Schaper om tebetoogen, dat
het openbare water niet geschikt is of niet gebruikt wordt voor
stelselmatige vischteelt, ik heb straks ook uitdrukkelijk betoogd
dat, wanneer het amendement van den heer Schaper wordt aangenomen
en de bestaande anarchistische toestand blyft voort-