Seksualisering: “Je denkt dat het normaal is…” - Aletta

graag naar, terwijl ze zich realiseren dat die beelden nep (kunnen) zijn. Daarom zien veel
jongens het liefst vrouwen ‘in het echt’. Ook bij deze vrouwen en meisjes zeggen ze het
liefste naar borsten en billen te kijken. Tegelijkertijd geven ze aan dat ze het karakter van
een meisje ook belangrijk vinden. En dat ‘mooie’ meisjes vaak arrogant zijn, en dus niet zo
begerenswaardig.
Interessant is, dat meisjes en jongens op een vergelijkbare manier naar elkaar kijken, terwijl
ze denken dat het anders in elkaar steekt. In de focusgroepen geven veel meisjes aan dat
ze denken dat jongens vooral gericht zijn op het uiterlijk van meisjes en het innerlijk niet zo
belangrijk vinden. En jongens denken dat meisjes vooral het innerlijk van jongens belangrijk
vinden en daarom het uiterlijk van jongens niet zo belangrijk vinden. Daarom vinden zowel
jongens als meisjes het logisch dat er in de media meer ‘blote’ vrouwen te zien zijn dan
mannen. Jongens kijken voor de ‘lust’ naar vrouwen, meisjes om zich aan die vrouwen te
kunnen spiegelen.
Zelfobjectivering
Zelfobjectivering beschouwen we als de internalisatie van de objectivering: een overmatig
hechten van waarde aan het eigen uiterlijk, of het meer waarde hechten aan het eigen
uiterlijk dan aan andere persoonlijke kenmerken.
Veel jongens denken dat meisjes het uiterlijk niet belangrijk vinden en vooral naar het
‘innerlijk’ kijken. Voor jongens lijkt het een reden te zijn om niet zoveel aandacht aan hun
eigen uiterlijk te besteden; ze verwachten dat meisjes hen wel nemen ‘zoals ze zijn’.
Buikspieren, de ‘sixpack’ zoals veel mannen in de media hebben zouden ze wel willen
hebben, maar ze zien het niet als noodzakelijk om in de smaak bij meisjes te vallen. Een
andere reden waarom jongens niet aan hun uiterlijk willen werken is dat zij daarvoor tè veel
moeite zouden moeten doen om het ideaalbeeld te bereiken en het daarom als onhaalbaar
beschouwen. De beelden in de media zijn gephotoshopt en dus nep, zo realiseren zij zich.
Etnische achtergrond lijkt hierop weinig of geen invloed te hebben. Daarnaast benoemen de
jongens de angst om als homoseksueel te worden beschouwd als zij ‘te veel’ naar het
uiterlijk van andere mannen kijken.
Hierbij moet opgemerkt worden, dat dit de beleving is zoals jongens die verwoorden in een
groepscontext. Mogelijk spelen mannelijkheidscoderingen (Van Oosten en Van der Vlugt
2002) hierin een rol, die voorschrijven dat mannen zich niet kwetsbaar horen op te stellen.
Het is niet ‘stoer’ om in het bijzijn van anderen toe te geven ontevreden of onzeker te zijn
over je eigen lijf, al dan niet als gevolg van de media.
Uit alle focusgroepen met meisjes komt naar voren dat de media een rol spelen in de
manier waarop meisjes naar hun eigen uiterlijk kijken. Dit geldt zowel voor allochtone als
autochtone meisjes. De meisjes hebben verschillende vrouwelijke ideaalbeelden, afhankelijk
van hun etnische/culturele achtergrond. Het ideaalbeeld van de Surinaamse meisjes is veel
‘ronder’ dan dat van autochtone meisjes. Surinaamse meisjes willen graag ‘dikke billen’
terwijl de autochtone meisjes vooral niet te dik willen zijn. De autochtone meisjes refereren
dan ook vaak aan de slanke modellen op de catwalk en in glossy magazines en de
Surinaamse meisjes meer aan de ‘ronde’ vrouwen in videoclips. De meisjes lijken zich
daarmee te identificeren met die vrouwen waarmee zij enigszins gelijkenis vertonen. Huid-
en haarkleur lijkt hierbij doorslaggevend te zijn: op de catwalk en in de glossy magazines
Utrecht, maart 2009 * Seksualisering: “Je denkt dat het normaal is…”. Onderzoek naar de beleving van jongeren 61