Kulturarv som varer, boka om pilotprosjektene

Oddaprosessen
Biletetekst til kollasj s. 93:
Til venstre, øvst:
Smelt Café: Den to år gamle kafeen har
vorte ein populær møtestad i Odda.
Lindehuset: Teatersalen har ei eiga kraft,
seier kultursjef Nina Kongtorp.
Musikklubben: Trommis Steinar André
Lysfjord jammar saman med kompisar i det
tidlegare Portvakt-bygget.
Atelier: Glaskunstnar med rosa hjarte på
hofta, Anne Marit Buer, kunstmålar med
blåfarge, Elisabeth Meland Nilsen, og andre
kunstnarar deler Conteinerverkstaden med
Smelt Café.
Motiv: Smelteverket er kanskje ikkje
direkte vakkert, men ei gullgruve for
hobbyfotografane i Odda Fotoklubb.
92
Dette murbygget midt i verksområdet var bad for fleire hundre arbeidarar,
dusjane står her framleis, og kan i framtida dusje folk med ord i staden for
vatn, Marit ser lydbøker strøyme ut av dei tørre dusjhovuda. Pissoaret er
verneverdig, det er ikkje mange slike att i Noreg. Plakaten med
Ver vennleg ikkje uriner i dusjen heng framleis på døra. Forfattaren vil
skape eit litterært kraftsentrum.
– Det vil bli eit litteraturhus for heile regionen, det kan også nyttast til
leirskuleklassar og undervisning, seier oddingen, som er busett i Bergen.
Lindehuset
Kollegaen Frode Grytten gav ut romanen Bikubesong i 1999. I korte,
novelleaktige stykke skildrar han livet i bustadblokka Murboligen i
Odda, små og store hendingar i eit industrisamfunn på dødsleiet. Boka
vart ein braksuksess, historiene vart løfta til teaterscena av Det Norske
Teatret, som tok i bruk delar av Lindehuset som scene i 2004. Grytten har
vidareutvikla bikubesongen til ein bikubegang under Litteratursymposiet,
der han fortel historiene bak boka medan han vandrar rundt i Odda.
Kultursjef Nina Kongtorp ynskjer saman med forfattarane å gjere
Lindehuset til eit permanent kulturhus. Det vart produsert nitrogen i eine
delen, men det var motorlager der teatersalen ligg.
– Akustikken, lyset og kjensla av å vere i eit rom fullt av
industrihistorie – atmosfæren her gjer at folk heller vil ha dette framfor
andre lokale som er bygde for føremålet. Dette rommet er fantastisk,
seier Nina, konstant på barrikadane for varig vern av verket. Men ho
innrømmer at informasjonen ut til oddingane kunne vore betre. Det er
mange rare rykte og halve sanningar der ute, noko som òg har ført til ei
splitting av oddingane i synet på framtida til «Monsterfabrikken».
– Litteratur verkar samlande i eit samfunn som har så stor indre strid,
meiner Marit og vonar at det ho jobbar med kan vere med på å styrkje
søknaden om verdarvstatus.
Litteratursymposiet har vokse jamt og trutt sia starten i 2002, dei siste
par åra har det nådd eit brestepunkt med kring 6000 besøkande,
og overnatting har vorte eit problem. Håpet er at fleire vil satse på reiseliv
dersom Odda får UNESCO-status.
Oddaprosessen
93