Revista do II Encontro de Embarcacións Tradicionais de Galicia

Nepomuceno. Tamén son destacables os mascaróns de proa
dos veleiros dos Massó que transportaban a Catalutía a
sarditía galega, son 2 figuras vestidas á usanza do século
XVIII co sombreiro de 3 picos. Tamén hai canóns recollidos
do fondo da ría de Vigo, anfora romana do litoral portugués,
arrtefactos Iíticos protohistóricos encontrados en borde
do litoral, e un longo etc.
A medio camifio entre a historia pesqueira e a etnografía
situaríase outro conxunto de obxedos. Posiblemente
sexa máis adecuado encasillalos nun apartado de
arqueoloxía industrial. Salientan as primitivas máquinas de
facer latas de sarditía, accionadas manualmente e que son
unha xoia da arqueoloxía industrial de Espatía.
Cando a esas máquinas conservanase as antergas
latas de conservas e os anuncios publicitarios, algúns deles
disetiados polo artista vigués Federico Ribas, tamén autor
de logotipo da firma comercial Massó. Tamén están presentes
os antigos envases das salgazóns, os tabales e
demáis conxunto de instrumental usado nas salgazóns e
conservas.
Asemesmo existe unha representación de obras artísticas
relacionadas co tema do mar e a pesca, pintura e
escultura, da que non se debería esquecer o magnífico
políptico da navegación ou un retablo do mar polo mellor
pintor galego de temas relativos ó mar e navegación : Urbano
Lugrís.
Máis de todo o que levamos referido ós fondos do
museo, que insistimos facemos rápidamente e seleccinando,
merece unha especial atención todo o referente o que
englobamos baixo un se cadra excesivo, epígrafe de etnografía.
As Entidades
Museo Massó
rexa personalidade da cultura marifieira galega a través
da cultural material representada nas artes e embarcacións
tradicionais.
Nisto é mui de salientar o esforzo feito por recopilar
algúns dos exemplares típicos da embarcación galega,
incluindo pertrechos e velas. Constituen o maior conxunto
conservado de embarcacións de menos de 10 m. de eslota,
e componse de gamela da Guarda, bote polbeiro de Bueu,
dorna carreirana, barco do río Mitío, e as recentes
incorporacións da lancha de relinga extraída do leito dun
río próximo o porto de Caldebarcos, e que permitiu a cons-
trucción axeitada da Ilongo tempo extinta lancga de relinga
dunha réplica conservada hoxe na Escola Taller de Marín,
un bote da Ría de Arousa, o derradeiro bote polbeiro de
Bueu, e outra embarcación máis. A este conxunto súmaselle
o instrumental dun carpinteiro de ribeira de Bueu, con
aixolas, garlopas, cepillos, mazos, etc., e outros obxetos
usados en distintos obxetos das pesquerías nas costas
galegas. Pero aínda máis, existe unha boa colección de
modelos de embarcación de pesca e maquetas represen-
tando faenas de pesca, que se complementan cun notable
conxunto de fotografías que son únicas pola cantidade de
información que proporcionan sobre faenas e embarcacións
desaparecidas. Sen elas sería difícil reconstruir moitos as-
pectos, ou ilustrar usos e costumes referidos oralmente.
Unha proposición moi decente:
A revalorización das naves.
Como se acaba de ver os fondos conservados no museo
Efectivamente, é neste apartado onde pode verse a Massó de Bueu comprenden serie nutridas e diversas baixo