Fantasías eróticas para paspallás

agresividade. Carapu deu un berro espantoso. Ía a por ela co cal non dubidei ao disparar. Sempre
escondo unha recortada baixo o colchón por se as cousas se poñen feas, comprouna o finado de
Manolo para matar o porco cando cambiamos o xeito tradicional de facer a matanza porque os fillos
xa non viñan a botar unha man e mira por onde dinlle por fin bo uso. Dinlle na perna, nunha coxa,
xusto onde apuntei. Non lle danei ningún órgano vital, incluído aquel que era o seu obxecto de
soberbia e agora comezaba a minguar repentinamente desacougado. Saín de debaixo da cama,
orgullosa da miña puntería. O tipo ouveaba e retorcíase manchando todo de sangue. Carapu estaba
ao borde dun ataque nervioso e botou a chorar. Non sabía a cal dos dous debía socorrer primeiro, se
ao ferido por piedade ou á nena, de xeito que agradecín tremendamente que o garda forestal andase
por aí, e se achegase en canto escoitou ruídos.
- Quen vai?!, vociferou desde a porta.
En canto comprobou o panorama, tomou cartas no asunto. Que tipo tan apañado! Mentres
eu acougaba a Carapu e me puña algo de roupa enriba, esposou a Feroz, e fíxolle un torniquete na
perna.
- Que facemos con este?
- Déixeo ir, penso que non lle quedarán máis ganas de amolar.
- Oíu vostede?, máis lle vale marchar, canto máis lonxe mellor. Marche ás Américas!
Deume un pouco de mágoa o bruto índose polo seu propio pé, coxeando amorriñado coa
guitarra de arrastro. Pero tiña ben merecido o seu castigo. As nenas son intocables. De feito
calquera muller o é, salvo que exprese manifestamente o contrario. Raios! Calquera persoa o é. Un
home que non sabe respectar iso ben merece un tiro na coxa. Non me sentín culpable en absoluto,
senón máis ben todo o contrario.
- Ese non se volve a achegar por aquí, dixo o garda forestal.
Carapu e eu rimos abrazadas a unha á outra. Díxenlle á nena que marchase á súa casa a
descansar da emoción, e a dicirlle á súa nai que todo estaba ben, non fosen a chegarlle as