Fantasías eróticas para paspallás

omnipresente.
Por fin Tarzán, que xa estaba quente coma un boi ante a perspectiva dunha boa fodenda,
decidiu facer algo respecto diso e botouna sen miramentos. Foi firme, ata cruel se se pensa que ela
fora a súa fiel compañeira antes da miña chegada.
- Fóra Chita! Ti ser mona, eu necesitar muller.
Ela berrou, cuspiu unha chea de improperios monís pero como onde hai patrón non manda
mariñeiro, marchou dando un ramazo. Estiveron varios días enfadados, días de gran gozo para min
e o meu novo amor.
En canto a súa presenza desapareceu, que paz!, comezamos cos risos e os xoguiños que
preceden ao amor. Tarzán é moi festeiro nos preliminares, un adolescente eterno. Xogaba cos meus
peitos, intentando destapalos. Eu estaba ben disposta a amosarllos, pero facíame de rogar, para
alongar o proceso da conquista, tan divertido. Eu tamén estaba desexosa de conquistar o corpo ao
completo do meu amante, de acariñar os seus fortes membros, de descubrir o seu misterioso sexo.
Quixen aproveitar o tempo perdido e apalpar o que se me negaba á vista, de modo que co tacto
tivese noción fidedigna da masculinidade do meu amado. Case como polo aire, coloquei a miña
man enriba do trapo, e como por descoido, metina dentro. A mata de pelo era tan abundante que me
custou atopar a belota, pero atopeina e... aí estaba o quid da cuestión! Aquilo era, sen necesidade de
maior análise, unha miseria. Ese era todo o segredo: Tarzán tiña un micropene e estaba cohibido, o
coitado. Avergoñábase da súa piroliña.
- Jane, ti non tocar!!
- Oooh, por que non hei de facelo se me gusta e quérote?
Emocionouse o rei da selva, derrubouse, sabe Deus os anos que levaba o pobre co seu
segredo, co seu complexo ao lombo. No seu fogar non hai nin psicólogos nin sexólogos que
puidesen axudalo. Ensombreceu a mirada, e unhas bágoas de grosas pingas comezaron a rodar polas
súas rubicundas fazulas.