Fantasías eróticas para paspallás

De como Marco perdeu a virxindade
A miña infancia foi un dramón como moita xente lembrará, pero a sorte cambiou para min
de súpeto, xusto despois de atopar á miña naiciña. Encontrala e comezar a facerme un home, foi
todo un.
Coa tranquilidade de achar a “mamasita”, de non ser un orfo só no mundo, o meu corpo
relaxouse e comecei a medrar a pasos axigantados. Tamén a miña mente medraba. Fun un rapaz moi
esperto grazas á cantidade de aventuras que me vin obrigado a vivir dos Apeninos aos Andes, a
tantas situacións complicadas que houben de arranxar sendo tan só un neno. Unha vez con mami, o
meu interese por aprender non tiña cota. Tanto me interesaba aprender o oficio de carpinteiro como
ler latín nos vellos libros do mosteiro que tiñamos fronte á casa. Os monxes do mosteiro déronse de
conta da miña habilidade á hora de memorizar e razoar e tomáronse a miña educación como un reto
persoal, adoptáronme como fillo da comunidade e puiden aprender xardinaría, botánica, a
elaboración do viño, gramática española, italiana e galega (o pai prior era galego procedente de
Rianxo e como tal, bo amante das letras), aprendín cálculo, álxebra e xeometría. Cando os irmáns
entenderon que me ensinaran todo canto sabían, decidiron falar coa miña nai. O pai prior
presentouse na casa:
- O seu fillo é moi intelixente e aplicado, sería moi bo para el poder seguir cursando
estudos universitarios.
- Ai, pai!, encantaríame que puidese estudar, pero somos pobres, eu empezo a estar maior e
el debe axudarme a sacar a casa adiante.