Fantasías eróticas para paspallás

propias mans.
- Achéguese, a miña enfermeira pode amosarlle os seus peitos, operados polas miñas
A madrasta de Brancaneves elevou as cellas, dando a entender que consentía a proposta do
doutor. A enfermeira, sen dubidalo un segundo, comezou a desabotoar a súa bata branca desde o
botón que tiña máis preto da súa gorxa. Miraba ao chan mentres o facía, nunha submisión que
parecía axeitada co médico e a elegante paciente mirándoa con ansiedade contida.
Eles non perdían detalle do que a moza ía amosando. Cando desabotoou o último quedou
estática, como esperando, elevou a mirada ao médico como pedindo permiso. Este, á súa vez,
dirixiuna cara á atractiva paciente. A madrasta non dubidou en actuar, achegouse á moza, tomou a
bata pola parte superior, deixou que esvarase polas costas ata que caeu ao chan. A enfermeira non
levaba roupa interior. O seu perfecto corpo de serea surrealista estaba asucado por cicatrices que
aseguraban a inmobilidade das súas carnes. A raíña achegouse á enfermeira impresionada co que
vía, era unha beleza estraña, case dolorosa.
- Parece unha estatua grega, coas vetas do mármore.
Achegou os seus longos dedos de uñas pintadas cor sangue e comezou a repasar todas esas
costuras. Empezou a percorrer ese mapa de fronteiras, por unha profunda que localizou detrás da
orella, a moza fixo un leve xesto de repulsa pero contívose e a madrasta seguiu a liña, que era
apenas perceptible por debaixo da mandíbula. Despois baixou e seguiu outro rego antigo que
dividía o baixo ventre da muller e se bifurcaba para o embigo. Tiña a pel de galiña. Subiu aos seus
peitos, estes amosaban unha leve marca vermella ao redor da auréola. Eran dúas mazás verdes de
pel brillante, máis firmes na punta que na base.
O cirurxián, que non perdía detalle do proceso tomou á enfermeira polos ombreiros e
obrigouna a voltearse. As costas da moza eran fráxiles e de pel case transparente, as súas nádegas
salientaban en altivez. A madrasta pasou a súa man polas curvas e comprobou a finura da pel e ao
tempo descubriu dúas raias mínimas azuladas, que bordeaban a parte inferior do traseiro. O cu era,
como as tetas, firme na punta e máis fláccido nas periferia. Era un fermoso traseiro feminino, ideal