toplum sağlığı kurultayı_kapak_layersiz.TIF - Ana Sayfa | İstanbul ...

Geçmiş yıllarda da mücadeleyi yapıyorduk. Ve sahte dişhekimlerine karşı üstelik hedef
olarak bunu yapıyorduk. Ama yasa caydırıcı olmadığı için başarılı olamıyorduk. Bu cezanın
artırılması bizim için gerçekten çok iyiydi. Fakat bu cezanın artırılmasının üzerinden henüz kısa
bir müddet geçmesinden sonra iki kez bu cezayı tekrar düşürmek için çalışmalar yapıldı. Biz
bazı sahte dişhekimlerinin milletvekillerine baskı yaptığını biliyoruz. Fevzi Bey’in bahsettiği
gibi dişhekimi olmayan bazı kişilerin, bazı sermayedarların diş muayenehanesi, poliklinik açabilmek
için bu çabayı yaptığını biliyoruz. Dolayısıyla böyle bir lobi faaliyeti olmuştur.
Dinleyici: Benim sorum Osman Bey’e olacak. Kamu Hastaneleri Yasa Tasarısı içinde –
biraz da vurgulamak için soruyorum yanıtını bildiğim bir soru– eğitim hastanelerinin ayrı bir
yeri yok sanıyorum. İyi bir sağlık hizmeti için iyi yetişmiş hekimlerin olması vazgeçilmez bir
öngörüdür. Fakat piyasalaşmış ortamda eğitim ne olacak? Ayrıca uzman sayısı azlığını vurgulayan
hükümet son TUS sınavlarında eğitim hastanelerine çok fazlaca asistan kadrosu verdi.
Bu asistanların eğitimi ne olacak bu kapsamda?
Dr. Osman Öztürk: Eğitim hastaneleri ile ilgili herhangi bir düzenleme yer almıyor. Ama
iki şekilde yorumlanabilir: Eğitim hastanelerini kapsamayacağı gibi yorumlanabilir. Fakat bütününe
baktığım zaman eğitim hastanelerini de kapsayacağı da malum. Zaten eğitim çok önemli
bir bölüm değil. Esas itibariyle kârlılığın öne çıkarıldığını görebiliyoruz, o açıdan eğitim konusu
herhangi bir şekilde düzenlenmemiş burada.
Sunucu: Buyurun Hüseyin Bey.
Dr. Hüseyin Demirdizen: Aslında Osman Bey’in özellikle Kamu Hastane Birlikleri ve
GSS ile birlikte bıraktığı yeri şöyle tanımlamak daha mümkün; Kamu Hastane Birlikleriyle
birlikte aslında sağlık sisteminin birinci basamaktan üçüncü basamağa kadar özelleştirildiğini
söylemek gerekiyor. Çünkü her ne kadar Kamu Hastane Birlikleri diye geçiyorsa da,
bunun içinde bir pilot var, aile hekimliğinde olduğu gibi. Buralar aslında tamamen ticari kuruluşlar.
Belki kamu şirketleri denilebilir. Ama ona bile çok uymuyor çünkü bu şirketlere kamusal
bir hizmet vermekle ilgili bir sorumluluk vermiyor. Kendisine kuruluş sırasında
devredilmiş olan taşınır taşınmaz bütün malların tamamının ya da parça parça satılması dahil
olmak üzere, ya da kendi sunduğu hizmetlerin bir bölümünün ya da tamamının satın alınması
gibi olanaklar verilerek, hem sağlık hizmetlerini doğrudan özel şirketlerden ve kişilerden
satın almanın yolunu, hem kendi ünitelerini özel kuruluşlara ya da kişilere satma ya da kiralama
yolunu açmış oluyor. Dolayısıyla aslında özelleştirmenin bir yoludur bu. Hani özelleştirilecek
kamu iktisadi kuruluşları, kamu hizmetleri bu yola girerken aslında bu modelle
doğrudan özelleştirmenin olacağını söylemek zor değil. Dolayısıyla diğer alanlardaki yasal
düzenlemelerle beraber düşünüldüğünde sağlık sektörü birinci basamaktan üçüncü basamağa,
tıbbi hizmetlerden ilaca, ağız-diş sağlığı hizmetlerine kadar tam bir piyasa alanı gibi
duruyor. Fotoğraf tamamlanmış oluyor.
Özellikle eczacılık alanında önemli birkaç düzenlemeyle birlikte bu sürecin yapısal özelliğine
uygun olan öteki adımların da atılacağını, atıldığını görüyoruz. Dolayısıyla eskiden Anayasa’ya
da yansıyabilecek bölümlerle birlikte değerlendirildiğinde “Sağlık bir hak değildir.
Sağlık bir ihtiyaçtır. Bu ihtiyacın gereğini yerine getiren insanlar bu hizmetlerden yararlanacaktır”
anlaşılıyor ve böyle olunca da tabii sadece teknik, sadece bir organizasyonel sorun gibi
durmuyor. Ahmet Bey’in söylediği yerle birleştirildiğinde aslında bu alanda ortaya çıkan tablo
genel olarak toplumsal alanda en azından sağlık ve sosyal güvenlik alanının yeniden düzen-
Toplum Sağlığı Kurultayı (10-11 Kasım 2007)
123