Amargi Feminizm Tartışmaları 2012 - Heinrich Böll Stiftung Derneği

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları
Feminist Ütopyalar ve Politika
ğim,” diyerek tecavüzcüsünün kafasını da kopardı. 28 Ben kendini
feminist olarak tanımlayan, akademide şurada burada söylem geliştirmeye
çalışan bir kadın olarak bu kadını bir yandan anlamak
istiyorum. Bir yandan benim dille değiştirmeye çalıştığım ve sürekli
hayal etmeye çalıştığım bir dünyayı yaşıyor ama benim oraya
ulaşmam zor. Ne yapayım, o köye mi gideyim, bakayım mı ya da
hangi temsil olanakları var ki ben bu kadın hakkında ya da bu
öfke hakkında konuşayım? Ya da bu delilik ve krize varan noktayı
anlayabileyim. Mesela bu örnek benim için vurucu bir örnekti.
Türkiyeli bir kadın olarak meselelere bir şekilde müdahale
etmek istediğim, bazen kendimi tanımlamak istemediğim, evet
bazen kadın değilim de demek istiyorum çünkü bazen, bir kadın
olarak kurmaya çalıştığım bir formül var orada hâlâ daha. Dolayısıyla
bir yandan anlamak, değmek ama bir yandan da anlamak
zorunda olmamak ve aynı yerde olmak meselesi bana çok önemli
geliyor. O yüzden de ütopyasız ya da hayal edemediğimiz bir dil
olduğunu düşünüyorum.
Esen: Yaşadığımız dünya içerisi ise eğer dışarıyı, yani ütopik olanı
buradan tahayyül edebiliyoruz. Dolayısıyla baktığımızda bir
dışarısı var ama bu içeriden mümkün… İstediklerimizi ya da istemediklerimizi,
içeriden, ne olması gerektiği ya da ne olduğu
üzerinden tarif ediyoruz. Kadın hareketi ortaya çıkıyor, feminist
ütopyalar da çıkıyor. Pratikten ve yaşanmışlık üzerinden bir tahayyül
çıkıyor. Böyle baktığımda dışarısı var ama içeriden mümkün
bir dışarısı var. Bütün o tasavvur burada neyin değişmesini
veya değişmemesini istediğimize dair. Bu anlamda da başka bir
dünya tasavvurumuz aslında politikaya dair bir şey bence…
Ama politikanın sizin tarif ettiğiniz gibi sadece ihtiyaçlar
konusu üzerinden şekilleniyor olması bizi çıkmaza sokan bir şey.
28 28.08.2012 tarihinde, Isparta’nın Yalvaç İlçesi’nde Nevin Yıldırım, kendisine sistematik
olarak tecavüz eden ve uygunsuz fotoğraflarını yayacağı tehdidinde bulunan
Nurettin Gider’i av tüfeğiyle vurduktan sonra başını kesip, bir çuval içinde
getirdiği köy meydanına attı. (Habertürk Gazetesi, 29.08.2012, http://www.haber
turk.com/gundem/haber/771980)
Bu sırada Nevin’in tecavüz sonucunda hamile kaldığı ve olay gerçekleştiği zaman
29 haftalıt hamile olduğu öğrenildi. Bununla ilgili olarak Nevin kesinlikli doğum
yapmak istemediğini söyledi. Tecavüz durumundaki gebeliğin sonlandırılması ile
ilgili, TCK’nın 99. Maddesi’nin 6. Bendi’nde “Kadının mağduru olduğu bir suç sonucu
gebe kalması halinde, süresi yirmi haftadan fazla olmamak ve kadının rızası
olmak koşuluyla, gebeliği sona erdirene ceza verilmez. Ancak, bunun için gebeliğin
uzman hekimler tarafından hastane ortamında sona erdirilmesi gerekir,” denildiğinden,
Nevin’in gebeliği yasal süre olan 20 haftayı geçtiği gerekçesi ile sonlandırılmadı.
Nevin 17.11.2012 tarihinde doğum yaptı ve bebeği Aile ve Sosyal Politikalar
İl Müdürlüğü’ne verdi. (E.N.) (http://www.gazetea24.com/haber/tecavuzmagduru-nevin-y-bebegini-dogurdu_7156198.html)
2010 yılında Nusaybin’in DÖKH tarafından kadın kenti ilan
edilmesinin ardından biz bir grup kadın Nusaybin’e gitmiştik. Fakat
o zaman da tartışmıştık ve benim için hâlâ sorular ile dolu:
Kadın kenti ne demek? Şiddet üzerine konuşulan, kadınların
atölye yaptığı, sokakta oldukları bir yer midir mesela? O yüzden
ben “Feminist bir ütopya nasıldır?” sorusunun cevabını aslında
tam da bu noktada bulamıyorum. Ya da toplumsal cinsiyete dayalı
bir bütçeleme yapılıyor olması o kenti kadın kenti mi yapar?
“Feminist ütopya nasıl olur”a dair benim bir tanımım yok sadece
okuduklarımda sevdiğim birtakım öğeler var.
Yasemin: Feminist ütopyalarda bazı cevaplar aranıyor diyebiliriz
belki. Dört başı mamur bir şey kimse zaten kuramaz. Aksu hocanın
da dediği gibi “Feminizm böyle olmalıdır,” diye bir listemiz
olamayacağına göre ütopyada da “Buyurun budur,” diyebileceğimiz
bir şey tabii ki olamaz. Ama okuduklarımızda ya da kendi
yaşadığımız hayatta hayal ettiğimiz bir şey var ki buradayız. Bir
şeyleri değiştirmek ve onun yerine bir şey koymak gibi bir dert var
ve bu yüzden bugün yaptığımız bu eylemleri yapıyoruz.
Esen: Benim kafamı karıştıran şey şu: Politika yapma biçimimizin
genel olarak dünyada olmasını istemediğimiz, şiddet ve cinayetler
vs. yi protesto etmeye ya da bunları temizlemeye yönelik olduğunu
düşünecek olursak, politika yaparken çoğu zaman “Biz nasıl
bir dünya istiyoruz?” sorusunu, yani asıl hayalimizi kaçırdığımızı
düşünüyorum. Bu noktada da feminist ütopyalar da aslında politika
ile benzer biçimde çoğu zaman, ne olması gerektiği değil de
ne olmaması gerektiği üzerinden bir dünya kurguluyorlarmış gibi
geliyor bana.
Feyza: Ben de dışarısı diye başlayacağım. Dışarısı var mı yok mu
hikâyesinde, eğer ütopya politikayı mümkün kılan bir şeyse şunu
da düşünmek gerekiyor: Adalet bir ütopyaysa eğer başka bir kadının
ütopyası senin distopyan oluyor. Aslında belki aynı yerden
yara aldığın halde onun için kurduğun hayal, seni o günkü yaşamına
bağlayan şey başka bir kadının distopyası oluyor. Belki
feminizmin içermekte ya da düşünmekte zorlandığı konulardan
biri şu: Mesela bir kadın aile kurma hayalini anlattığında o anki
hayatında bu bir ütopya. “Bir oda, bir salon evim olsun, dokuz
yaşında gördüğüm çocuğum yanımda olsun, markete giderken
bile kocamdan izin alayım.” Bu üç şeydi onun ütopyası. Başka bir
örnek yine kürtaj tartışmalarında çıktı. Bir e-mail grubunda çok
konuşuldu onu da hayretle izlemiştim: Keşke çocuk doğurmak
cinsellik olmadan olan bir şey olsaydı. Bunu nereye koyacağımı
hiçbir zaman bilemedim. Yine böyle bir tartışmaya şahit olmuştum.
Suudi Arabistan’da kadınlar şehri kurulacağına dair bir ha-
522 523